Dalmacja: jachtem (2007,2008, 2009)

Idziemy w kierunku kolejnej, najwyżej położonej fortecy.





Twierdza św. Jana została zbudowana w XV w., ale obecny kształt (na planie gwiazdy) ma z przebudowy z połowy XVII w. Oczywiście, widoki z tej twierdzy są równie wspaniałe, jak z poprzedniej.





Teraz ruszamy w stronę najczęściej odwiedzanej fortecy.

widoki rzeczywiście wspaniałe, ale nie widzę siebie maszerującego (a maszerować lubię np. na grzyby) w lipcowe lub sierpniowe dni przy gorącym słońcu nad pięknym Šibenikiem.
Wrzesień lub czerwiec to najlepsza pora na takie spacery.

dangol
Mam prośbę - czy możesz zaznaczyć na jakiejkolwiek mapce (ważne żeby była w miarę dokładna) położenie tunelu - prawdopodobnie dla U-Bootów - w kanale sibenickim?

Na wprost masz kanal sibenicki. Z lewej strony na wzgórzu masz żółty domek i dalej dwie zatoczki. Za drugą na klifie, masz czarny punkt nad linia wodną. To są te groty. Nie pamietam, ile ich jest; jedna czy trzy .
Przy samym wylocie jest twierdza. Także ciekawy obiekt.
Ale najlepsze sa fale i wiatr, jak minie się właśnie tą twierdze....

FUX bardzo dokładnie wytłumaczył , gdzie jest ten bunkier. Co do ilości tuneli, też nie mogę powiedzieć ile ich faktycznie jest , w zasadzie rzucił mi się w oczy ten jeden otwór, nawet jeśli od strony kanału są jeszcze jakieś inne, to na pewno małe. Ten duży, jak widać na zdjęciu, jest osłonięty kratą, ale pontonem pewnie da się tam wpłynąć (my nie próbowaliśmy). Na kracie jest tabliczka z informacją, że nie ma tam min.

FUX, dangol

Dzięki - widzę na zdjęciu czarny otwór, ale zakładam że od strony lądu dojścia raczej tam nie ma...

Na mapach i w przewodnikach występuje najczęściej pod nazwą twierdzy św. Anny, ale na tabliczkach informacyjnych w Šibeniku oznaczana jest jako kasztel św. Michała. Obecna budowla jest z XV w., ale została przebudowana w późniejszych wiekach, po dwukrotnych zniszczeniach wywołanych uderzeniem pioruna w składowisko prochu. Twierdza na tym miejscu istniała jednak już średniowieczu, a wzgórze było zamieszkałe nawet wcześniej , o czym znaleziska na jej terenie.























Do kompletu robimy zdjęcia widoków i z tej twierdzy .











Schodzimy obok romańskiego kościółka św. Chryzogona z XII w., przebudowanego w XV w. Obecnie jest tu galeria. Duży dzwon, który stoi przy murach kościółka, to dzwon z zatopionego statku. Znaleziony został w morzu, jest to najprawdopodobniej najstarszy zachowany dzwon w Chorwacji (1266 r.).





Dalej idziemy uliczką do znanego już z poprzedniego dnia kościoła św. Jana.





Trafiamy jeszcze na jeden kościółek - serbski kościół prawosławny Zaśnięcia Bogarodzicy z końca XIV w., przebudowany w epoce baroku.



Południe, trzeba wracać na jacht, musimy pożegnać się z Šibenikiem.



Czuję niedosyt , koniecznie muszę tu kiedyś jeszcze przyjechać ...

el_guapo napisał(a):[b]
... widzę na zdjęciu czarny otwór, ale zakładam że od strony lądu dojścia raczej tam nie ma...

Pewnie nie ma ...

dangol napisał(a):Czuję niedosyt , koniecznie muszę tu kiedyś jeszcze przyjechać ...

Spacer po Šibeniku z Klapą Šibenik
Zdjęcia w filmiku nie tak piękne, ale ... "Šibenik je to"

Chyba jednak dojście jest....

FUX napisał(a):Chyba jednak dojście jest....

Brawo, FUX! Jesteś lepszym 'detektywem' ode mnie

Janusz Bajcer napisał(a):Spacer po Šibeniku z Klapą Šibenik
... "Šibenik je to"

Dzięki, Janusz! W czasie mojego spaceru nie udało mi się trafić na klapę, teraz dzięki tobie mam komplecik

Noo zaległości nadrobione świetne lekarstwo na ten śnieg za oknem i niedzielę w pracy

Z powrotem przez kanał sv. Ante i koło morskiej twierdzy, potem do cieśniny Šibenska Vrata. Piękny Šibenik jest od nas coraz dalej ...



Wieje całkiem fajnie i chyba już się przyzwyczaiłam do bujania. Moje plasterki dawno się poodklejały, a ja nie mam żadnych objawów morskiej choroby.





Przepływamy pomiędzy wyspami Zlarin, Prvić i Tijat, potem wąskim przesmykiem między Zmajan i Obonjan. Omijamy wysepki Mali i Veli Mišnjak i wpływamy w Kakanski Kanal pomiędzy wyspami Kakan i Kaprije.





Na tę noc naszym portem będzie jedyna osada na Kaprije.

Docieramy do przystani przy końcu zatoki.



Łowca Muringów znów ma pole do popisu



Nasz kapitan był tu już rok wcześniej, ale wtedy przystań była zdecydowanie mniej zagospodarowana. Teraz są do dyspozycji przyłącza wody i prądu - ale w związku z tym trzeba będzie zostawić sporo więcej kasy. Nie ma jednak wątpliwości, że nie będziemy stać na kotwicy. Zmienimy tylko nieco plany na następny dzień - pierwotnie miał być jeszcze nocleg w Kukljicy na Ugljanie, bo stamtąd jest bliziutko do mariny z której braliśmy łódkę, więc zdążylibyśmy na zdanie jachtu na rano na 9-tą. A tak - jutro dopłyniemy od razu do Sukošanu i dzięki temu za ostatnią noc nie będziemy płacić za postój.

Tego dnia żeglowania jest zdecydowanie najmniej. Šibenik opuściliśmy w południe, na Kaprije przybijamy już około 15-tej. Jak porównywać poprzednie dni, kiedy wypływaliśmy najpóźniej około 9-tej (a z Opata nawet przed 8-mą), a do portu docieraliśmy zazwyczaj już po 17-tej (albo i później) - to jest to wyjątkowy dzień w czasie rejsu. Rano było zwiedzanie szybenickich zabytków, teraz można by się popluskać w czyściutkiej wodzie Kaprije... Można - gdyby tyko woda miała trochę więcej niż te 19 stopni, a słoneczko nie skąpiło swoich promyczków...

Wyspa Kaprije:



Mogłoby się wydawać , że to niemalże dzika wyspa - jeśliby brać pod uwagę jej niezamieszkane zatoczki. Ale sama osada Kaprije, mimo że niewielka, jest zdecydowanie "ucywilizowana". O prądzie i wodzie dla jachtów już wspomniałam... Ale dla tych, co wolą na lądzie, też jest sporo udogodnień: liczne domy do wynajęcia na lato, poczta, sklep, KILKA restauracyjek przy samym porcie...

Nie ma tu jedynie samochodów - bo i dokąd miałoby się nimi jeździć po wyspie, skoro jedyne drogi to ta wzdłuż nabrzeża dookoła naszej zatoki, a kolejna to króciutkie odgałęzienie do zatoczki po przeciwnej stronie pagórka i dojazd do małego cmentarza i kapliczki na stoku?

Wyspa ma też całkiem dobrze połączenie z lądem. Przypływają tu promy z Šibenika, zaobserwowaliśmy co najmniej po 2 kursy wieczorem i rano (obsługiwane przez Jadrolinię i jeszcze jakiegoś lokalnego przewoźnika).

Nazwa wyspy - mimo podobnego brzmienia - nie ma nic wspólnego z włoską Capri. Nosi to miano od kaparów (Capparis spinosa), które prawdopodobnie rosną na wyspie, ale nie udało nam się ich znaleźć... Fakt, nie zagłębialiśmy się w dzikie rejony bez ścieżek, może tam rosną?