Dalmacja: jachtem (2007,2008, 2009)

Prirovo - urokliwy półwysep w zachodniej części zatoki Viška luka. Znajduje się tu XVI-wieczny klasztor franciszkański św. Hieronima oraz (bezpośrednio nad brzegiem morskim) kościół pod wezwaniem tegoż świętego.
Fajny widok na półwysep mieliśmy już podczas dopływania do portu.



Obchodzimy półwysep dookoła, przy okazji oglądając Lukę i Kut z innej perspektywy.





Zanim zbudowano klasztor, na półwyspie mieścił się rzymski teatr (I w.) na 3,5 tysięcy miejsc dla widzów. Ponoć jego fragmenty do dziś można zobaczyć w klasztornych podziemiach.



Na półwyspie warto wstąpić także na przyklasztorny cmentarz założony około 1830 r., w związku z tym sporo tu pięknych wiekowych nagrobków. Jeden z nich to dzieło zaprojektowane przez mistrza Ivana Rendića.
Jest tu również "Viški lav" - zbiorowy grób austriackich marynarzy poległych w czasie bitwy morskiej z 1866, o której napomknęłam przy okazji opowieści o fortecach. Było to pierwsze na świecie starcie eskadr składających się z okrętów pancernych i jedyna licząca się wygrana marynarki austriackiej dowodzonej przez admirała Wilhelma von Tegetthoffa. W bitwie zginęło około 700 marynarzy. Pomnik postawiono w rocznicę bitwy (z tym, że natknęłam się na dwie różne daty: 1906 i 1876). Podczas włoskiej okupacji na pomniku pojawił się dodatkowy napis: ''Italia vincentrice-Novembre 1918''. W 1947 r. oryginalny pomnik został przez Włochów zabrany z Visu do portu w Livorno i umieszczony na dziedzińcu Morskiej Akademii, po uzupełnieniu o kolejny napis... A na przyklasztornym cmentarzu na Prirovie dzisiaj jest kopia pomnika.

Do klasztoru wejść się nie dało, za to kościółek był otwarty . Właśnie trwała tam niedzielna msza, więc zwiedzania i tak nie było, ale chwila pobytu pozwoliła na stwierdzenie, że wewnątrz jest ładnie , a śpiewy wiernych jeszcze wzmacniały urok tego miejsca .

Podczas zwiedzania Prirova słońce poszło spać za pagórki, a my w tym czasie dojrzeliśmy do obiadokolacji . Wracamy więc do Luki, ażeby poszukać sobie jakiegoś sympatycznego miejsca na dzisiejszy wieczór.









Restauracji w Visie nie brakuje, do wyboru jest ich kilka w Luce jak również w Kut, ale tak daleko zapuszczać się dziś nie będziemy, lepiej mieć zagwarantowany w miarę bliski powrót na łódkę .
Ponieważ zaczęło dość mocno wiać, nie usiądziemy przy nabrzeżu, ale w jakimś przytulnym zaułku.
Długo szukać nie musimy - na placyku tuż w pobliżu jachtu jest drogowskazik do "Limoncello".



Lokalizacja "Limoncello" odpowiada nam w stu procentach . Piękny duży dziedziniec z ogródkiem i fontanną otoczony dookoła murami starych domów... Stoliki na dziedzińcu są rozstawione w taki sposób, że można znaleźć dla siebie ustronne miejsce i czuć się tak, jakby poza naszą załogą nikogo dookoła nie było... Pod murkiem wiatr już nie doskwiera, a temperatura powietrza jest jeszcze na tyle wysoka, że nie ma potrzeby zaszywania się wewnątrz budynku restauracji.
Wymarzone miejsce na pierwsze w tym roku dalmatyńskie danie . Do tego winko i jest po prostu bosko!





Oprócz nas, z kolacyjki zadowolone są będą również kotki .



Po uczcie dla podniebienia, wracamy do naszej noclegowni, żeby całe ciało odpoczęło po dzisiejszym intensywnym dniu. Ale zanim pogrążymy się w błogim śnie, trzeba zadbać o komfort sypialni, bowiem w międzyczasie wiatr stężał i wchodząca do portu fala szarpie cumy naszej Talithy, próbując cisnąć rufą o nabrzeże... Korekta cum, trap na górę, żeby nam się przypadkiem nie połamał, albo co najmniej nie utopił w wodzie! Pomysł z trapem okazał się strzałem w dziesiątkę , rano niejedna załoga musiała wyławiać swoją wygodną dróżkę do nabrzeża .

Przed zaśnięciem jeszcze rzut oka na oświetlony półwysep z klasztorem... Uwierzcie widok z dziobu mamy nastrojowy ! Nawet ja nie mam oporów, żeby sobie stamtąd popatrzeć i pomarzyć o tym, jak pięknie będzie jutro.

A teraz .... LAKU NOĆ!

Danusiu - chłopaki wraz z Tobą tak zawyżyli poziom literackich komentarzy że chcąc Wam dorównać, biedzę się i biedzę nad tym, jakby tu jakiś rym wymyślić - i okazuje się, że w moim przypadku to ciężka sprawa i się nie da Dlatego cierpliwie poczekam jak Ci "co potrafią" pokażą "co potrafią", a tymczasem stwierdzę, że Vis - niby taka mała wyspa, a tyle w niej można odkryć historycznych ścieżek No i ta knajpka....
Ja tam wiem, że ten Vis kiedyś odwiedzę
... a tymczasem milknę i jako fanka czekam na komentarze w bardziej poetyckim stylu

pozdrawiam

Danusiu , biję się zmyślami
Na cienkiej nitce w CRO.pli wiszę
Ale po drugiej lampce wina
Rymy się tłoczą - więc napiszę

Północ już blisko , więc zaczynam
By nie doczekać tu poranka
Sprowokowała mnie do tego
Gdynianko / poznanianka

Ona zdradziecki rekonesans
Pięknie okrasza fotografią
I opisuje jak w Stambule
Po drogach jeżdzić nie potrafią

A ja w tym roku bez urlopu
Pomimo , że się człowiek stara
I całą wiosnę planowałem
A pojechałem do du . - na . - ra . .

Poniedziałek, 07.09.

Rano wiatr wieje dalej, ale na szczęście nie aż tak, żeby palmy przy nabrzeżu kłaniały nam się w pas... A słoneczko mocno grzeje od samego świtu - będzie piękny dzień !



Riva zaczyna tętnić życiem, to i my dołączamy.





Tylko kapitan musi czekać na speca od GPS-a (ma się tu rano pojawić), w związku z czym jest prawie uziemiony na wodzie . Prawie, bo na szczęście obok są kafejki, może przysiąść przy porannym espresso (a może przy piwku? - poszliśmy dalej i nie kontrolowaliśmy kapitana ) i nie przegapi oczekiwanego na łódce gościa...



No to kapitan sobie siedzi, a my ruszamy (tym razem nie całą załogą, lecz rodzinnymi dwójkami) pooglądać Vis o poranku .
Na początek Hrvatski Dom, który już Wam pokazałam w popołudniowych odcinkach. Rano wygląda lepiej, bo jest fajnie oświetlony słoneczkiem.







Teraz pogoń za burkiem i kozicami Nie było łatwo, ale akcja zakończona sukcesem . No, połowicznym... bo burka dopadliśmy dopiero w Kucie i był to na dodatek burek ostatni!
Z kozicami też było troszkę zachodu .



Pobliskie owocowo-warzywne targowisko nie było w stanie zaspokoić naszego apetytu na owoce morza . Na szczęście znaleźliśmy inne źródło .





Kozicom się nie upiekło, ale ... usmażyło.

Danusiu, Vis wygląda bardzo pięknie na twoich fotkach...ciekawe czy kiedys tam dotrę..

Agnieszki (Maslinka i Ines), Vis w realu jest jeszcze ładniejszy. Kiedy w 2007 przypłynęliśmy do Komiży, wiedziałam że trzeba na wyspę powrócić. W tym roku było po drodze (gdyśmy nie dotarli na początku rejsu, najpewniej trafilibyśmy w drodze powrotnej) do naszego Celu. Szkoda, że tylko jeden dzionek, ale tygodniowa trasa nie bardzo nadaje się na więcej. Koniecznie trzeba tu przyjechać co najmniej na dni kilka i najlepiej z własnym środkiem lokomocji umożliwiającym zwiedzenie także wnętrza Visu.
Myślę, że każda z Was prędzej czy później wyspę spenetruje - przecież drzemie w Was natura Odkrywcy . Kto wie, czy nie poznacie Visu dokładniej ode mnie dużo szybciej, niż ja sama... U nas już wstępnie została zaplanowana zdrada (perfidnie, no nie?) Cro w 2010. Jest ryzyko, że może to nie być przelotny romans, ale nowa miłość, równie wielka jak do Cro...

Bardzo ciekawy i fajny odcinek. Jakoś mnie pływanie jachtem nie ciekawi i podobnie jak Ty nie miałabym odwagi rzucać się na głęboką wodę wiedząc, że pode mna jest ponad 1,60 m morskiej toni.
Ale trzeba przyznać, że jak już wydostaniesz się na ląd żaden kościółek ani stary murek ani archelogiczny kamień nie pozostanie przez Ciebie nie zauważony.
Czuję się jak po wspólnym miłym spacerze po wąskich uliczkach w Visie. Tyle jest tam do zobaczenia.

Żebyście nabrali większej ochoty na wakacje na Visie - za moment dalszy ciąg spaceru po porcie. Tu trafią wszyscy zwiedzający Vis za pomocą naziemnych środków lokomocji - promy na wyspę przypływają właśnie do Luki!

Fantastyczne relacje - suuuuuper! Wspaniała kopalnia praktycznej wiedzy dla mnie - dopiero zaczynam zwiedzać Cro od strony morza ))))

pozdrawiam

michalk napisał(a):Wspaniała kopalnia praktycznej wiedzy dla mnie - dopiero zaczynam zwiedzać Cro od strony morza ))))

Nie tak dopiero . Z pokazanych przez Ciebie fotek wynika, że masz za sobą już dwa cro-rejsy, a więc prawie tyle co ja . Ty na dodatek nie pływasz jako balast .

Ucieszy mnie niezmiernie, jeśli coś z tego, co piszę, przyda Ci się w praktyce . Przecież między innymi po to jest ta relacja

Kolej na uliczki Luki, bo wczoraj jakoś tak wyszło, że nie zapuszczaliśmy się w nie, za wyjątkiem krótkiego poszukiwania jadło-wino-dajni .
A uliczki są urokliwe i senne nawet wtedy, gdy na rivie kipi...



W pobliżu placyku z palmami w zachodnim narożu zatoki stoi kościółek św. Ducha z początku XVII w..



Po przeciwległej stronie Luki, w środkowej części zatoki, można zobaczyć kościół Wniebowzięcia Matki Boskiej z około 1500r., znany głównie pod nazwa Gospe od Spilice, gdyż zbudowany został na miejscu istniejącej tu wcześniej groty. Według legendy, jaskinia ta była miejscem pochówku greckiego bohatera Diomedesa (inne opowieści umiejscawiają jego grób na wysepce Palagruža).
Pierwotnie gotycki kościół, podczas kolejnych przebudowań nabrał także cech renesansowych i barokowych.





Niestety, kościół zamknięty . Muszę zadowolić się wysłuchaniem bicia kościelnych dzwonów. Niedostępne pozostaje wnętrze kryjące groby dawnych właścicieli miasteczka oraz XVI-wieczny poliptyk "Madonna ze Świętymi" będący dziełem Girolamo de Santacroce.
Naprzeciw wejścia do kościoła stoi zamurowana kamienna brama - wejście na dawny cmentarz. Z kościelnego dziedzińca można podziwiać widoki na zatokę i półwysep z klasztorem.





Lubię takie spacery po pustych uliczkach, bo łatwiej jest wtedy skupić się na detalach. Z daleka stary dom wygląda często nieciekawie, a z bliska można odkryć perełki - kartusz herbowy, piękne ornamenty przy balkonie czy drzwiach wejściowych... O ileż to ciekawsze od nudnych współczesnych domów!
W Visie ciekawych starych domów można znaleźć sporo . Są to zarówno budynki zamieszkałe ongiś przez zwykłych mieszkańców, jak i renesansowe czy barokowe pałacyki właścicieli miasteczka albo innych znakomitości, które sobie Vis upodobały na letnią siedzibę. Niestety na planie miasteczka nie ma naniesionych informacji, który pałacyk do kogo należał, a na budowli też najczęściej nie ma żadnych oznaczeń . Podczas krótkiej przechadzki po miasteczku nie sposób zgłębić tematu - kogóż spytać, żeby uzyskać odpowiedź? Zresztą, nawet w necie dane na ten temat skąpe! Co najwyżej wymienione nazwy pałaców: Mardešićev, Radosijev, Vukašinović -Dojmi de Lupis, Tramontana, Gazarović, Jakša, Petrinović, Marinković, Prdvarićev, Burićev, Garibaldi ... Nazw sporo, ale który z tych pałaców jest którym? Pozostaje podziwiać to, co się zobaczy, tylko w nielicznych przypadkach mając więcej danych o wcześniejszych właścicielach pięknych, aczkolwiek często dość zniszczonych domów... Na wielu z nich są umieszczone herby i gdyby się wiedziało, czyje one, to i pałac można byłoby zidentyfikować.

Najmłodszy z wyżej wymienionych pałaców (na dodatek łatwy do zidentyfikowania nazwy) to neorenesansowa Tramontana z 1911 r. umiejscowiona na placyku Klapavica przylegającym do rivy w centrum Luki.









W jednej z wyżej położonych uliczek Luki, równoległej do nabrzeża, stoi letni pałac Vukašinović - Dojmi de Lupis ozdobiony wspaniałymi balkonami. Przedłużeniem budowli balkonowej jest kolejny pałacyk(a może to tylko druga część tego poprzedniego?), w którym po balkonie pozostały już tylko ozdobne podpórki...







Otwarte drzwi, więc zaglądam do sieni...



Chętnie zagłębiłabym się bardziej w to domostwo, ale Grzesiek gdzieś mi uciekł (chyba go starocie zupełnie nie interesują ), toteż ruszam czym prędzej za nim

Fakt - żegluje od dawna, ale wcześniej na śródlądziu.
Rok temu pierwszy raz popłynąłem w rejs w Chorwacji - fantastyczna przygoda, zresztą wiesz o tym doskonale sama - zrobiłem uprawnienia morskie i teraz już sam planuję przyszłoroczny rejs - oglądając Twoją relację i naszych przyjaciół CROmaniaków wodniaków szkicuję trasę

Ahoj

Ja z kolei bladego pojęcia o żegludze nie mam, ale szczegółowy opis miejsc w których się zatrzymaliście to kopalnia wiedzy i gotowy, bogato ilustrowany przewodnik.
Na wyspię Vis i w mieście Vis to już przeszłaś samą siebie .
Niezwykle praktyczna ale i urokliwa relacja.

Dzięki wielkie.
Pozdrawiam.