Dalmacja: jachtem (2007,2008, 2009)

Danusiu - u Ciebie diabeł tkwi w szczegółach i bardzo dobrze Bo ja niby widziałam te poszczególne zdobienia na murach, ale tylko jednym okiem, bo drugie wiadomo na kogo patrzyło, a teraz mogę na spokojnie i w dodatku na zbliżeniu.
dziękuję

Detale na powyższych fotach co prawda wypatrzyliśmy wspólnie (skoro nie wchodzimy do wnętrz, to uważnie gapimy się na drobiazgi zewnętrzne), ale "wykonanie" kolegów załogantów, ze względów na te krasnoludki o których wcześniej wspominałam. W następnych dniach mój sprzęcik będzie bardziej mi przyjazny, tyle że nie co dzień będzie po drodze takie natężenie zabytków. Wszakże ruszamy w naturę .
Co do tego drugiego oka... No, coś jeszcze pamiętam z tamtych czasów

Brama Morska otwiera nam drogę na Jadran, który będzie z nami na okrągło przez kilka kolejnych dni



Morska Vrata jest częścią murów miejskich z XII-XIII w., z których w pobliżu bramy pozostały dwie wieże: Kula sv. Nikole i urokliwa Kula Vitturi z balkonem. Tuż obok jest XVI-wieczna mała loggia.





Teraz krótki spacer nadmorską promenadą, zakończony kawusią .







Pokrzepieni, kontynuujemy przechadzkę Rivą. Mijamy imponujący neogotycki budynek z 1910 r. w którym mieści się szkoła podstawowa imienia Petra Berislavića (chorwackiego bana, przedstawionego na wielkiej płaskorzeźbie w logii na placu katedralnym).



Dalej mijamy kościół św. Dominika zbudowany pod koniec XIII w., rozbudowany w XIV w. i potem oczywiście wielokrotnie przebudowywany i odnawiany. Z XIV w. pochodzi portal z płaskorzeźbą przedstawiającą Maryję z Dzieciątkiem (pośrodku), Marię Magdalenę z płaszczem z długich włosów (po lewej) oraz biskupa Augustina Kažotića (po prawej).









Przed kościołem stoi pomnik biskupa Augustina Kažotića, pierwszego chorwackiego błogosławionego.



Tuż obok jest dawny klasztor dominikanów - obecnie muzeum (którego rzecz jasna nie zwiedzamy).

Kolejna wspaniała opowieść ciesząca oczy i duszę.
Pozdrawiam serdecznie. I jak wszyscy czekam na ciąg dalszy.

No i koniec promenady, na szczęście zwieńczenie jest imponujące i tak pociągające, że robimy mały wyłom od zasady, że absolutnie żadnych wnętrz. No, ale tu jesteśmy usprawiedliwieni, bo poza krótkim odcinkiem ze schodkami w masywnej wieży, w Twierdzy Kamerlengo nie ma wnętrz, tylko samo powietrze z widokiem na historię pięknie odzianą w trogirską starówkę.









Wokół wieży Veriga z końca XIV w., Wenecjanie w latach 1420-37 zbudowali potężna twierdzę umożliwiającą obronę przed Turkami. Rezydował tu wenecki namiestnik i stacjonowali żołnierze, dziś na obszernym dziedzińcu jest letnie kino i teatr.

No to wchodzimy i oglądamy mury twierdzy od wewnątrz . i błyskawicznie od środka, w oczekiwaniu aż zwolni się drabinka prowadząca na widokowy tarasik na wieży.

dangol napisał(a):wiele się od tamtego czasu nie znieniło , tylko turystów chyba coraz więcej...

A stocznia z fabryką na przeciw twierdzy wyburzona? był taki plan.

pozdrav.

adamk3 napisał(a): A stocznia z fabryką na przeciw twierdzy wyburzona? był taki plan.

Stoi

Z pewnością kiedyś Trogir znajdzie się na szlaku Twojej chorwackiej wyprawy...
A najmilsze są powroty i świadomość tego, że niczego zwiedzać już w zasadzie nie trzeba . Wówczas dopiero można w pełni rozkoszować się miejscem i szczęśliwą chwilą , gdy Kairos czuwa nad nami...

Na górze zostajemy chwilę dłuższą, aby chociaż pooglądać z daleka niektóre miejsca, do których z bliska już chyba dziś nie damy rady...













Jeszcze tylko ostatni rzut oka na XV-wieczną basztę św. Marka stojącą przy fosie (baszta miała dawniej połączenie z Kamerlengo) i możemy schodzić na dół...



W drodze powrotnej zahaczamy o mały kościółek św. Piotra, którego najstarsza część pamięta wiek XII. Rzeźba św. Piotra nad głównym wejściem jest późniejsza, na przełomie XV i XVI w. wykonał ją mistrz Nikola Firentinac.





Ostatni punkt trogirskiego programu to targowisko, na którym zaopatrujemy się w specjały, o których marzyliśmy przez tyle miesięcy







Możemy już zamknąć furtkę i opuścić miasto. Kiedyś może tu jeszcze wrócimy

Jak fajnie sobie znowu Trogir z wody i lądu przypomnieć...

Na morze ruszyć najwyższa pora

Łódkę wynajeliśmy znów za pośrednictwem naszego krajowego "Punta" w tej samej firmie czarterowej, co rok temu. Ze względu na plan dotarcia na Lastovo, bardziej pasował nam start z Kašteli, niż z Sukošanu dlatego właśnie tam zmnierzamy .

Pamiętając ubiegłoroczny dość późny czas odbioru jachtu, w zasadzie i tym razem na jakieś wielkie cuda nie liczymy... Spacer po upalnym i tłocznym Trogirze trochę nas jednak wymęczył , mimo niewątpliwego uroku miasteczka, zgodnie więc uznaliśmy, że lepiej będzie czekać na łódkę już w marinie nad wodą przy piwku . Zwłaszcza kierowcom podoba się taka idea , pomimo że reszta załogi była w Trogirze grzeczna i zdyscyplinowana: poza kawką i mineralką nie piliśmy nic innego, aby nie drażnić tych, którzy jeszcze piwka i winka nie mogli...

Nastroje po Trogirze mamy już całkiem urlopowe, toteż w czasie przejazdu do mariny radujemy dusze tutejszą muzyczką płynącą z samochodowych radioodbiorników. W ucho trafia wszystkim (na gorąco wymieniamy uwagi pomiędzy autami przez CB) zwłaszcza Klapa Maslina i jej "Gitara i čaša vina". I to do tego stopnia, że jej refren będzie niejako hymnem tego rejsu, towarzyszącym nam niejednokrotnie. Gitara co prawda przez niedopatrzenie została w kraju, ale zadbamy o to, aby čaša vina zbyt często pusta nie bywała .



Tak przy okazji... Gdyby Ktoś jakoś zgrabnie przetłumaczył tekst piosenki, bardzo by mnie to ucieszyło .


Meni malo treba, necu nista vece
samo malo neba, samo mrvu srece
sve mi manje znace nepoznata mora
i sve tise cujem "ploviti se mora"

Refren:
Samo kucu sanjam staru poput razmetnoga sina
prsti traze mi gitaru, gitaru i casu vina
prsti traze onu srecu sto je odnijela daljina
vise istu naci necu gitaru, ni casu vina

Izgubljeno trazim ono malo duse
da mi napne jedro vjetar kad zapuse
sve mi manje znace nepoznata mora
i sve tise cujem "ploviti se mora"

Danusiu, bardzo sympatycznie się z Wami po Trogirze spacerowało i tych tłumów jakoś nie było widać I znowu okazało się, że przegapiłam - budynek szkoły podstawowej faktycznie ciekawy (pewnie małe Bąble, które tam uczęszczają moją w nosie, że uczą się w takim budynku z duszą ) No i dzięki Tobie pooglądałam sobie widoki z Twierdzy Kamerlengo które bardzo ładnie prezentują się na Waszych zdjęciach A te specjały z trogirskiego targu ....do lata, do lata, piechotą będę szła...

pozdrawiam i czym prędzej zakładam kapok

Danusiu, miodzio, miodzio, miodzio i nie mówie o tych miodkach w słoikach bynajmniej .
Uliczki Trogiru mamy "przespacerowane" wzdłuż i w szerz, ale nigdy ich za dużo, mogłaby tak w nieskończoność .
Dzięki za widoki z Twierdzy, bo tam nie dotraliśmy do tej pory .
No a taaaarg i te wieeeelkie arbuzy, aż się ośliniłam - ja mam jeszcze pół melona chorwackiego w lodówce , ale pewnie dzisiaj już go wykończymy...
Czekam na c.d.