Dalmacja: jachtem (2007,2008, 2009)

Wiktor59 napisał(a):Danuśka, to tam było tak ładnie ???
Pozdrawiam
Twój ulubiony skipper

Mój ulubiony skipperze, oczywiście było jeszcze ładniej

Zazdroszczę takiej podróży...

shtriga napisał(a):Ja - rasowy szczur lądowy - ale tak rasowy, że większego lądowego na tym forum nie znajdziecie na pewno - dotarłam dopiero dziś do Twojej relacji!

Czyta się cudownie, ale póki co i tak pozostanę przy "żeglowaniu" w charakterze pasażera promów, wodolotów itp.

Shtriga, chętnie zamieniłabym żeglowanie po Jadranie na Twoje plecakowe wyprawy po czarnogórskich i albańskich górach, ale pewnie a moim wieku już nie zdecyduję się na takie ekstremum!

Bądź więc dalej rasowym szczurem lądowym i relacjonuj dalej, równie barwnie jak dotychczas, swoje niezwykłe eskapady - a ja będę upajać się Twoimi opowieściami i fotkami.

Spacer po starym mieście to prawdziwa przyjemność , można nacieszyć wzrok wspaniałymi starymi pałacami, pięknymi portalami, ozdobnymi oknami... Szkoda tylko, że nie o wszystko jest już odrestaurowane.







Tuż przy końcu ul. Kralja Tomislava, w pobliżu kościoła św. Barbary, stoi pałac Rossini z pięknie odnowionym portalem.



W gotyckim kościele Św. Barbary z XV w. mieści się Muzeum Sztuki Sakralnej. Na północnej fasadzie są XV-wieczne płaskorzeźby, a nad głównym wejściem posąg św. Mikołaja.





Na placu Trg Republike Hrvatske znajduje się dawny ratusz miejski z renesansową arkadową loggią z XVI w. , obecnie jest tu restauracja z pięknym widokiem na katedrę.





Katedrę św. Jakuba zwiedza z pewnością każdy, kto zawita w Šibeniku, więc i my nie mogliśmy sobie tego odmówić...

Ula słuchaj Pani w pewnym wieku

Już skończyłaś malowanie,
zakończ tutaj już czytanie,
no to i bierz się za pisanie

Janusz Bajcer napisał(a):Ula słuchaj Pani w pewnym wieku

Już skończyłaś malowanie,
zakończ tutaj już czytanie,
no to i bierz się za pisanie

yes, yes, yes!!!!!
Janusz ma rację - pisz, bo cały czas czekamy

Jest jednak obawa, że jak Ula nie zrobiła tego przez weekend, to sobie jeszcze trochę poczekamy ... Chociaż Do północy jeszcze trochę czasu jest, więc może da radę

Już się nawet do lodówki boję zajrzeć... Do któregokolwiek wątku nie zajdę, to się stresuję.
Uczucie tym straszniejsze, że tak mi się miło robi, kiedy Wasze wyluzowujące opowieści czytam

Danusia - jesteś prorok jaki czy co...? Napisać nie napisałam - to oczywiste, ale jestem na dobrej drodze , bo strasznie się Was boję .

shtriga napisał(a)::lol:
Już się nawet do lodówki boję zajrzeć... Do któregokolwiek wątku nie zajdę, to się stresuję.
Uczucie tym straszniejsze, że tak mi się miło robi, kiedy Wasze wyluzowujące opowieści czytam

Danusia - jesteś prorok jaki czy co...? Napisać nie napisałam - to oczywiste, ale jestem na dobrej drodze , bo strasznie się Was boję .

Ula - nas się boisz???? No co ty!!!!
Chociaż dziś się dowiedziałam na naszym forum, że "babo-chłop" jestem, więc faktycznie - nie dziwię ci się, że się boisz....

Podziwiamy liczne głowy wyrażające ludzkie uczucia, wyrzeźbione przez Jerzego Dalmatinca, oraz północną fasadę katedry z imponującymi Lwimi Wrotami z figurami Adama i Ewy.











Główna fasada też robi wrażenie, a misterny portal główny zachęca do robienia fotek.









No i to urzekające, nieco mroczne wnętrze, ze sklepieniem przypominającym odwróconą do góry dnem łódź, wspaniałymi kolumnami, przepięknym baptysterium, dostojnymi sarkofagami biskupów...













Przed katedrą - pomnik jej głównego twórcy, mistrza Dalmatinca.



Po wyjściu z kościoła wspinamy się po schodkach z lewej strony loggii miejskiej na małą widokową platformę, żeby popatrzeć na wspaniałą kopułę katedry.

Danuśka,
piękne zdjęcia katedry w Sibeniku.
W.

Zrobione wespół w zespół , bo niektóre foty są Lesiowe i Zbynkowe

Tuż przy widokowym tarasie jest mała kaplica Wszystkich Świętych.



Idąc dalej, mijamy piękne stare domy, m.in. Pałac Pellegrini.



We wnęce ściany kościoła św. Wawrzyńca jest mała Grota Lurdska, urocze miejsce żeby tu przystanąć na chwilę skupienia...



Dochodzimy do murów cmentarza pod twierdzą św. Anny, ale ze względu na późną porę, zwiedzanie twierdzy musimy odłożyć na rano.



Stąd w dół wąskimi uliczkami i obok małych kościołów.





Kościół Św. Jana z końca XV w. z figurą św. Jana nad głównym portalem, wyrzeźbioną przez Mikołaja Florentyńczyka. Z boku kościoła są schody z pięknną renesansową balustradą. Na kościelnej wieży zegar z poł. XVII w. - pierwszy mechaniczny zegar w tych okolicach.







Kościół św. Ducha z pocz. XVII w. z gołąbkiem na fasadzie. Portal kościoła jest starszy, romański.





Zrobiło się ciemno, to już pora na jakąś kolacyjkę .
Wybór jest trudny, tyle tu możliwości. Na jednej z uliczek (Fra Nikole Ružića) trafiamy na miejsce, które odpowiada nam klimatem , małą rodzinną konobę Dalmatino. Na ścianie wisi stary portret - uderzające podobieństwo do obsługującego nas właściciela konoby nie jest przypadkowe , bo to jego dziadek .
Jedzonko smaczne, wino jeszcze lepsze. Szkoda, że nie posiedzimy tutaj do rana...









W drodze powrotnej na łódkę podziwiamy nocny Šibenik.









A z jachtu mamy wspaniały widok na pięknie oświetloną katedrę .

I na tym kończy się radosna część dzisiejszego dnia... Jeden z kolegów dostaje z kraju smutną wiadomość , musi jutro z samego rana wracać, a z nim wróci jeszcze jeden członek załogi...
Zostały jeszcze dwa dni rejsu - będziemy na naszym dużym jachcie już tylko w szóstkę .

Fantastyczna relacja – jak bym tam był. Czekamy na CD.

Pozdrav.

Czwartek, 27.09.

W nocy morze tak falowało, że trzeba było odwiązać trap: po pierwsze - wydawał jakieś dziwne odłosy, po drugie - po jakimś czasie mogłyby z niego zostać wióry... Ale ranek, chociaż dalej wietrzny, zapowiada się słonecznie . Będzie niezła widoczność z twierdzy.





Kawka przy nabrzeżu, zakupy na targu, ostatnie wspólne śniadanie... Pożegnanie z kolegami, którzy autobusem muszą się dostać do Sukošanu, żeby zabrać stamtąd jedno autko. Jest trochę smętnie...

Dziś wyjątkowo opuścimy port później niż zwykle, będzie więc jeszcze trochę czasu na spacer po Šibeniku.
Przechodzimy obok barokowego kościółka św. Mikołaja (dawna świątynia rybaków i marynarzy), znajdującego się blisko nabrzeża, ale niewidocznego od strony portu.



Kolejne spojrzenie na kościół św. Franciszka...



Teraz pora na twierdze, powinniśmy zdążyć do wszystkich . Wspinaczka dobrze nam zrobi po tylu godzinach spędzonych na łódce.









Jako pierwsza - twierdza Šubićevac, zwana też twierdzą Barona, dla uczczenia barona Degenfelda. To z jego inicjatywy w 1647 r. wybudowano fortecę, a baron dowodził obroną miasta w czasie najazdu tureckiego. Niestety, twierdza jest dziś w bardzo złym stanie . Ale warto tu dotrzeć, bo widok stąd jest przepiękny .