Dalmacja: jachtem (2007,2008, 2009)

Leszek Skupin napisał(a):

JacYamaha napisał(a):"...Gdyby tak ktoś przyszedł i powiedział:
Stary, czy masz czas?
Potrzebuję do załogi jakąś nową twarz,
Amazonka, Wielka Rafa, oceany trzy,
Rejs na całość, rok, dwa lata, to powiedziałbym:
Gdzie ta keja, a przy niej ten jacht,
Gdzie ta koja wymarzona w snach,
Gdzie te wszystkie sznurki od tych szmat,
Gdzie ta brama na szeroki świat..."
Nabijam fajkę i czekam

O ho hooooo przechyły i przechyły

Przechyły przed nami ! Wiaterk w tym roku pieścił nam żagle, na silniku pływania dzięki temu tylko jakieś 10% całego czasu (rok temu było pół na pół), a jak wiatr, to i przechyły

marsylia napisał(a):ja bym nie dała rady na takim rejsie - pływałam po Mazurach i jak zabujało mocniej, to...było ciężko, a co dopiero po morzu

Trening czyni mistrza . W tym roku radziłam sobie znacznie lepiej, a za którymś kolejnym razem to być może będę nawet skakać po dziobie jak kozica - w końcu jestem spod znaku Koziorożca

i ja znalazłam się tutaj...
jeeeeeeej ile zdjęć!
też (sz)czekam na CD

Dangolko, Morska Wilczyco-Kozico, ale jazda!!!
Czuję się, jakbym z Wami płynęła, po dłuuugim oczekiwaniu.

Też czekam na dalszy ciąg.


Pozdrav
Jola

Mój podziw dla Ciebie Danusiu nie gaśnie. I pierwszy raz w życiu widzę jak wyglądają warunki do spania w takim czymś To dziobowe miejsce mnie urzekło

Kukljica przed nami . Mijamy falochron oświetlony ostatnimi promieniami zachodzącego słońca...



Obok przycumował jakiś jacht fajne miejsce, piękne stąd widoki, w pobliżu wspaniałe miejsca do kąpieli w krystalicznie czystej wodzie... Płyniemy jednak w głąb zatoki portowej, gdyż dzisiejszy wieczór chcemy spędzić w jakiejś konobie, byłoby więc dobrze, aby powrót na łódkę był krótki .

No i gdzie się zatrzymać?
Wypatrujemy kogoś, kto by wskazał nam miejsce i podał muring - a tu nic Żywej duszy na nabrzeżu, przy pomostach też nie widać nikogo zainteresowanego naszą łódką. Musimy sobie sami poradzić . Wybieramy miejsce przy środkowym pomoście po północnej stronie portu.



Obok stoi kilka łódek, ale te już chyba czekają na zimę, pusto na nich. Wygląda na to, że stanęliśmy po złej stronie portu, ale nie będziemy zmieniać miejsca, chyba że ktoś tu przybiegnie i na nas nakrzyczy



Ubieramy się ciepło (wieczorna aura już tego od nas wymaga) i ruszamy na krótki rekonesans po Kukljicy.
Na cyplu, tuż w pobliżu, jest osiedle turystyczne Zelena Punta z domkami ukrytymi w piniowym lasku pagórka Zaglav. Wszystko wskazuje na to, że sezon tu się już skończył



Bliziutko przy nabrzeżu kilka restauracyjek (w drodze powrotnej zasiądziemy w którejś z nich ), dalej przy promenadzie rozlokowały się kawiarenki i lodziarnie, a w południowym narożu portu są sklepy i kioski z gazetami i pamiątkami. Ogólnie miejscowość robi na nas pozytywne wrażenie, ładnie tu w tych przedwieczornych kolorach, a zadziwiająca wręcz cisza jeszcze dodaje Kukljicy uroku .

Jak sobie radziliście w 8 osób na takiej małej przestrzeni. Słyszałem, że to trudne.

traper napisał(a):Jak sobie radziliście w 8 osób na takiej małej przestrzeni. Słyszałem, że to trudne.

Jakoś nie zauważyłam , żeby to było trudne.
Być może dla przyzwyczajonych do wszelakich wygód i dużopowierzchniowych apartamentów , taka mała przestrzeń na jachcie byłaby problemem . Miara luksusu i ciasnoty nie jest jednakowa dla każdego

dangol
Pisz, pisz (a dobrze Ci to idzie) i foty wklejaj...

Patrzac na fotki i czytając relację mam wrażenie sielanki. Chciałbym też takk popłynąć, ale czy to nie jest wyidealizowane.

traper napisał(a):Patrzac na fotki i czytając relację mam wrażenie sielanki.

W mało sielankowych chwilach nie ma czasu ani warunków na pstrykanie fotek .

traper napisał(a):Chciałbym też tak popłynąć, ale czy to nie jest wyidealizowane.

Jak ktoś naprawdę chce popłynąć w rejsik, to raczej nie wyszukuje powodów, dla których ma tego nie robić .
Zawsze zresztą, zamiast tygodnia na łódce, można wybrać jednodniową opcję fish-picnic, też jest trochę pływania

Kierujemy się w stronę parafialnego kościoła św. Pawła.



Zbudowano go w XV w., ale oczywiście obecny kształt jest z późniejszych okresów, głównie z 2 poł. XVII w., dzwonnica jest jeszcze nowsza (poł. XVIII w.).
To z tego kościoła wyrusza doroczna procesja do kaplicy Matki Boskiej Śnieżnej - wspominałam o niej w ubiegłorocznej relacji.
Kościół św. Pawła niestety jest zamknięty . Obchodzimy więc go tylko dookoła, oglądamy nieliczne nagrobki znajdujące się na terenie otoczonym murkiem wokół świątyni, oglądamy napis głagolicą wyryty nad wejściem do kościoła...







Jest już coraz ciemniej dalsze "zwiedzanie" Kukljicy ograniczamy więc do kilku bocznych uliczek wychodzących na pola i figowe zagajniki.





Wracamy na nabrzeże.



Wybrana wstępnie (ze względu na obiecująco brzmiącą nazwę ) konoba "Vinko" ... jest zamknięta . Obok mamy jeszcze "Stari Mlin" i mile wyglądającą tako oto restauracyjkę, na którą ostatecznie pada nasz wybór .



Winko tu też niezłe . I przemiła obsługa .



Gdy tak siedzimy, jemy i pijemy ... nagle wokół zaczyna się niezły jarmark. To dziesiątki samochodów na klaksonach zmierzające w stronę Zelenej Punty. Chyba jakieś weselisko , tyle że ślub był nie w zamkniętym św. Pawle w Kukljicy, ale w jakimś innym miejscu, może właśnie w kaplicy MB Śnieżnej? To by wyjaśniało te pustki w miasteczku, prawdopodobnie na weselisko zaproszono większość wioski .

Pomimo planowanej przez nas dłuższej biesiady w konobie, nic z tego nie będzie! Po kilku literkach winka marzymy już tylko o jak najszybszym przekonaniu się, na ile wygodne są obsadzone przez nas jachtowe koje .

Witam
Czytam twoją relację i w końcu zaczynam czuć zapach morza. Od kilku lat namawiam żonę na taki rejs i jest promyk nadziei, może w przyszłym roku.
Pozdrawiam
Rafał

klopot napisał(a): Od kilku lat namawiam żonę na taki rejs i jest promyk nadziei, może w przyszłym roku.

Żony ulegają mężom , nawet dwa lata z rzędu, jak ja z Iwoną .
Masz przed sobą jeszcze kilka miesięcy, żeby promyk nadziei zamienił się w spełnienie planu .
Pozdrawiam serdecznie, Danka

Morska Szczurko Dangolko, u Ciebie jak zwykle jest niezwykle ciekawie i klimatycznie. Nawet opis czekania na odebranie łajby się czyta jak powieść sensacyjną. Dzięki że nas zabierasz na takie fajne wycieczki

zawodowiec napisał(a): Nawet opis czekania na odebranie łajby się czyta jak powieść sensacyjną

Kamilu, połechtałeś tymi pochwałami moje ego , ale... cóż to za sensacje? Czysta amatorszczyzna Prawdziwie sensacyjne, mrożące w żyłach krew opowieści, snują tylko zawodowcy