Dalmacja: jachtem (2007,2008, 2009)

witki tak do baltyku sie ustosunkowywać, czy do Dziecięcia...

witki napisał(a): Wiktoria bardzo polubiła nasz Bałtyk

W tej piaskownicy wygląda na bardzo szczęśliwą

maslinka napisał(a): Będąc w tym roku na Korculi, zerkałam na Lastovo i... myślałam o kolejnych Cro-wakacjach

O ile pamiętam, przed wakacjami też co nieco interesowałaś się lastovskimi kempingami ? Masz temat do przemyśleń odnośnie kierunku na wakacyjny wypad 2010 Lastovo, Cres, a może jeszcze jakieś inne fajne miejsce?

FUX napisał(a):witki tak do baltyku sie ustosunkowywać, czy do Dziecięcia...

do czego chesz

dangol napisał(a):

witki napisał(a): Wiktoria bardzo polubiła nasz Bałtyk

W tej piaskownicy wygląda na bardzo szczęśliwą

bo tak było...

ale już - nie zaśmiecam twojej płynacej relacji przepraszam....

marsylia napisał(a):Bardzo mi się spodobała knajpka Limoncello , no i obecne plażowe siedziska, też mi przypadly do gustu, mogę tu zostać dłużej...

Oba te miejsca są na liście naszych ulubionych cro-knajpek, w tegorocznej relacji listę tę uzupełnię o jeszcze jedno fajne miejsce . Z pewnością mogłoby ich być więcej, bo z zewnątrz przynajmniej kilka wyglądało pociągająco , ale póki co nie zostaliśmy klientami...

Ponieważ nie mamy pewności czy idąc nad samą wodą nie wpakujemy się w jakieś miejsce zupełnie nie do przejścia, postanawiamy ruszyć drogą jezdną. Będzie może ciut dalej, ale na pewno szybciej . I nie trzeba szykować górskich butów (których przecież ze sobą i tak nie mamy ), wystarczą sandałki .

Główną szosą dochodzimy do krzyżówki (od Porto Rosso to około pół kilometra) i skręcamy w prawo na boczny asfalcik prowadzący do domów w północnej części zatoki.
To zdjęcie z widokiem na Skriveną Lukę zrobiłam jakoś niedługo po skręcie...



Szosa biegnie dalej tuż ponad zatoką i rządkiem niezbyt licznych domów, w których można znaleźć miejsce na spokojny nocleg.
Jak widać poniżej, na ten zdawałoby się koniec świata, nasi rodacy docierają bez problemu . Na dodatek z Wrocławia .
Niestety widzieliśmy tylko auto, więc trudno powiedzieć, czy to aby nie ktoś z "nieujawnionych" z pobytem na Lastovie Forumowiczów? Naklejki z Croplą nie ma, ale to niczego nie wyklucza...



Dochodzimy na wysokość wspomnianej wcześniej konoby "Porat1" i wkrótce za nią kończy się asfalt. Dalej będzie szuterek - ale szeroki, da się jechać autem.

Mniej więcej na zakręcie, od szuterka odchodzi zarośnięta, ale oznakowana (jest co najmniej wyraźny drogowskaz) ścieżka wspinająca się na grzbiecik, na którym stoi kapliczka sv. Ciprijana (XI-XIII w.) tu znanego też pod imieniem sv. Čeberjana. Na wysoko położoną kapliczkę zwróciłam uwagę już wcześniej, jak stanęliśmy w Porto Rosso. Gdyby było więcej czasu, z pewnością po dotarciu do latarni ruszyłabym zobaczyć ten wiekowy kościółek... Ale się nie da .
W samej zatoczce, a konkretnie przy zabudowaniach na końcu zatoki "pomiędzy" główną szosą a bocznym asfalcikiem, którym przez momentem wędrowaliśmy, jest jeszcze jedna kaplica. Tego zbudowanego w XX w. kościółka sv. Jerolima też z braku czasu nie oglądaliśmy z bliska...

Idąc dalej szutrową drogą, cały czas spoglądamy na zatoczkę, czasem nieco przesłoniętą rosnącymi piniami.



Przez całą drogę widać oczywiście latarnię

Mijamy ścieżkę sprowadzającą nad wodę. Jak wpływaliśmy do zatoki, widzieliśmy tam malutki pomost i kilka kąpiących się osób. To pewnie tu musi schodzić latarnik oraz ci szczęśliwcy, którzy na latarni zarezerwowali sobie miejsce na urlop. Nie jest to bardzo daleko, ale jednak dość stromo...



Koniec szuterka i zakaz wjazdu dla samochodów. Dalej każdy musi dymać pieszo pod górkę pewnie tylko latarnik może wjeżdżać do samego końca .



I tu niespodzianka. Zaraz za zakrętem, kiedy zaczyna się robić stromo, szuterek zastępuje betonówka. Czyli jednak mieliśmy rację , latarnik nie taki głupi, żeby chodzić na piechotę!

Podchodzimy, mając dookoła coraz rozleglejsze widoki na naszą Zatokę Błogiego Spokoju .



Dochodzimy do miejsca, w którego do latarni jest już naprawdę blisko . Jest tu ścieżka wiodąca wprost do latarni, ale obecnie wejście tędy jest zakazane. Trzeba iść dalej betonem (za to łagodniej), który za ostrym zakrętem przechodzi znów w szuter. Za moment jesteśmy pod latarnią, stojącą na skraju 70-metrowego klifu który widzieliśmy z morza.

W tym roku moją uwagę przyciągają latarnie i wieże kościelne.
Ta latarnia z daleka wydawała się bardzo ciekawa ale z bliska obudowana kilkoma budynkami nie wydaje mi się latarnią samotnego romantycznego latarnika.
Chorwacja ma tak dużo latarni, że częściej wyglądają prawie jak uliczne latarnie niż nasze pełne wdzięku i piękna bałtyckie latarnie.
Ta przynajmniej nie jest cała z blachy.

Czekam na zdjęcia z bliska.

Skąd taka zabytkowa "cytryna"?

termondar napisał(a):Skąd taka zabytkowa "cytryna"?

Ze Splitu...

Danusiu - ja tu protestuję odcinek urawny za wcześnie Mogę tylko podczepić się pod to, co napisała Lidia:

Lidia K napisał(a):Czekam na zdjęcia z bliska.

Lidia K napisał(a): Ta latarnia z daleka wydawała się bardzo ciekawa ale z bliska obudowana kilkoma budynkami nie wydaje mi się latarnią samotnego romantycznego latarnika. (...) Czekam na zdjęcia z bliska

Będzie kilka zdjęć z bliska, ale nie obejmą one latarni jako całości. A sam obiekt jest jaki jest. Zresztą, nie tylko Struga, ale i inne wiekowe latarnie często otoczone są bezstylowymi dobudówkami-szkaradkami. Przy latarni Veli Rat, oprócz ślicznego kościółka, też w pobliżu był jakiś mały koszmarek... Dla mnie oprócz samej budowli ważniejsze jest to, co z okolic latarni widać . Zazwyczaj pięknie jest

Latarnia Struga jest jedną z najstarszych w tym rejonie Adriatyku, zbudowano ją w 1839 roku. Można tam wynająć apartament na wakacje.
W podanym wyżej linku przeczytacie więcej o samej latarni, są też ciekawostki o homarze - olbrzymie i ogromnym koralu, jaki wyłowiono w pobliżu.





Na górę latarni nie wejdziemy. Nawet nie sprawdzamy, czy można... Chociaż w zasadzie mogliśmy o to zapytać grupkę letników imprezujących przy bocznym wejściu, gdzie wystawili sobie stoliczki. Nie mamy jednak chęci wchodzenia na górę, bo i tak nie ma czasu, a z tarasu nad klifem widoki są wystarczająco ładne . Na dodatek od strony morza wieje tak, że może urwać głowę Na górze latarni to wietrzysko byłoby jeszcze bardziej odczuwalne.
Popatrzymy więc z poziomu barierek nad urwiskiem











A potem wrócimy do cichej zatoczki delektować się brakiem wiatru i błogim spokojem .







Cały spacer zajmuje nam mniej więcej dwie godziny na spokojnie bez gonienia na złamanie karku, chociaż oczywiście zbytnio się nie ślimaczymy . Do Porto Rosso wracamy akurat na zamówioną kolację . Jest jeszcze moment na odświeżenie się po spacerze i wrzucenie na siebie długich spodni i polarka, bo przecież wieczerzać będziemy pod gołym niebem i trochę czasu nam to zajmie