Czarnogóra z przygodami

Franz napisał(a):Budva również i mnie bardzo się podobała.

Do Budvy płynęliśmy stateczkiem z Petrovaca.
Widok Budvy z morza bezcenny.
Pozdrawiam
Piotr

Piotrek Byrdziak napisał(a):

Franz napisał(a):Budva również i mnie bardzo się podobała.

Do Budvy płynęliśmy stateczkiem z Petrovaca.
Widok Budvy z morza bezcenny.

Po lekturze różnego rodzaju wpisów w internecie i w przewodnikach muszę przyznać, że byłem bardzo pozytywnie zaskoczony tym miastem. Dużo ludzi kieruje się stereotypami a naprawdę warto coś zobaczyć na własne oczy żeby wyrobić sobie swoje zdanie.
Pozdrawiam Tomek

tompie68 napisał(a): Dużo ludzi kieruje się stereotypami a naprawdę warto coś zobaczyć na własne oczy żeby wyrobić sobie swoje zdanie.

Dokładnie tak samo jest z Albanią.
Wielu turystów będąc w Czrnogórze jedzie tylko do Szkodry.

A po powrocie mówi że brud,żebracy itd.już nigdy więcej.Albania to nie tylko Szkodra.
Ja nie byłem w Szkodrze,byłem tam gdzie mi się bardzo podobało i chcę tam jeszcze wrócic.
Pozdrawiam
Piotr.

Wyprawa górnym tarasem wzdłuż jeziora Szkoderkiego była dla nas, podobnie jak wszystkie w MNE, wycieczką dziewiczą, w nieznany teren. Okazała się ona strzałem w dziesiątkę ze względu na swe walory krajobrazowe, widokowe i co pozostaje nie bez znaczenia ze względu na stosunkową pustkę i dzikość owych terenów. Tereny te bowiem pozostają na uboczu od gwarnych i zatłoczonych kurortów i uczęszczanych tras nadmorskich. Wyprawa ta pozostaje w pamięci z jeszcze jednego powodu; ze względu na ekstremalne przeżycia związane z małą szerokością i przepaścistością dróg. W tym miejscu drobna dygresja: otóż drogi są generalnie w dobrym stanie, równe, bez dziur. Natomiast to, że są wąskie i przepaściste wynika z naturalnego ukształtowania terenu.
Tyle tytułem wstępu. Na początek zaprezentuje mapkę poglądową.



Już początek drogi, wjazd z Budvy w kierunku Cetinje, dostarcza wrażeń a kierowcy nerwów, że nie może chłonąć widoków pozostającej coraz bardziej w dole Budvy i okolic i rzecz jasna wybrzeża. Ale to co dostrzec można choć kątem oka też jest powalające. Po wjeździe na górę znika wybrzeże i pojawiają się góry Lovcen. My nie skręcamy jednak na Cetinje tylko na starą drogę do Podgoricy. Wcześniej jednak naszą uwagę przyciągają komisy samochodowe, które rozciągają się po jednej i po drugiej stronie drogi. Takie "zagłębie" samochodowe jak u nas w Gnieźnie.
Droga staje się jeszcze węższa i skąd rozciąga się widok na rzekę i miejscowość Rijeka Crnojevica.



Zdarzają się i takie odcinki, że przepaść jest z jednej i drugiej strony.







Teraz zjeżdżamy w dół, ku rzece ażeby zatrzymać się przy punkcie widokowym na zakole rzeki. Tam bardzo rozgadany "tubylec" częstuje wyśmienitymi, bardzo soczystymi winogronami ze swojej winnicy i sprzedaje wino własnej roboty (a właściwie roboty jego rodziny) Vranac z widokiem tego właśnie zakola na etykiecie. Rozkoszujemy się widokami, które naprawdę nie mają sobie równych ale zdjęcia tego nie oddają.










W następnym odcinku udamy się wzdłuż jeziora Szkoderskiego. CDN
Pozdrawiam Tomek

tompie68 napisał(a):W następnym odcinku udamy się wzdłuż jeziora Szkoderskiego. CDN

Tamtędy jechałem w ulewie i prawie zupełnym braku widoczności. U Ciebie zobaczę, co stamtąd widać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Tamtędy jechałem w ulewie i prawie zupełnym braku widoczności

To chociaż nie widziałeś przepaści podobnie jak ja jadąc nocą przez góry Serbii.
Pozdrawiam Tomek.

Piękne widoki, niestety przez lęk wysokości, dla mnie niedostępne. Napatrzę się chociaż na zdjęcia
Czekam na więcej.
Pozdrawiam

GosiaN napisał(a):Piękne widoki, niestety przez lęk wysokości, dla mnie niedostępne. Napatrzę się chociaż na zdjęcia

W rzeczywistości nie jest tak źle. Zresztą czytałem Twoją relację, na której również były przepaściste drogi. Te tereny Europy mają to do siebie, że pokryte są siecią wąskich, górskich dróg z serpentynami i przepaściami.
Pozdrawiam Tomek

Po napatrzeniu się trzeba wsiąść w samochód i udać się w dalszą drogę ku nieznanemu. już zaczynają się wyłaniać pierwsze widoki jeziora.


I znów te nunufary przy brzegu.




Zjeżdżamy serpentynami ostro w dół aż do przecięcia głównej drogi i trasy kolejowej Podgorica-Bar...




... żeby znów zacząć się wspinać wąską i krętą drogą prowadzącą nad jeziorem.




Z góry dobrze widać rozsiane wyspy i wysepki wystające ponad wody jeziora.

Pozdrawiam Tomek

tompie68 napisał(a):Po napatrzeniu się trzeba wsiąść w samochód i udać się w dalszą drogę ku nieznanemu.

"Napatrzenie" często trwa dość długo , czasem tak długo , że na kolejne atrakcje brakuje dnia
W tej części świata takich miejsc do napatrzenie bogactwo wielkie , więc i czasu poświęconego na zwiedzanie trzeba dużo , i plany trzeba sprecyzować .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):W tej części świata takich miejsc do napatrzenie bogactwo wielkie , więc i czasu poświęconego na zwiedzanie trzeba dużo , i plany trzeba sprecyzować .

Uciążliwe, zwłaszcza, jest kierowanie się czasami przejazdów podawanymi w necie np. w Google Maps. Dlatego, jak już wielokrotnie podkreślałem, moje plany ulegały "kompresji' wielokrotnie.
Pozdrawiam Tomek

Pora na ostatnią część opowiadania pt. "Ekstremalna podróż ponad jeziorem Szkoderskim".






Nasza droga wije się teraz skalisto-trawiastym zboczem. Odbija od niej w dół droga prowadząca do osady położonej nad brzegiem jeziora.


Jeszcze zbliżenie na meczet i gaj oliwny w dole i ruszamy w dalszą drogę w kierunku granicy albańskiej.

Kawałek dalej droga nasza odbija zdecydowanie od jeziora i prowadzi przez mniejsze lub większe (z reguły jednak mniejsze) osady. Jest tu także aleja wysadzana kasztanami jadalnymi.


Docieramy w końcu na przełęcz graniczną.


Za przełęczą jest już Albania a droga skręca ostro w prawo i prowadzi w dół do Ulcinij.


Po drodze spotykamy ładny zajazd na totalnym odludziu, z którego rozciąga się piękna panorama na Albanię. (W takim miejscu można nawet płacić kartą)


Docieramy w końcu do Ulcinij. Jest to już zupełnie inny świat pełen turystów i samochodów. Jest już późna pora, pomalutku zaczyna się ściemniać dlatego po krótkim spacerze udajemy się wprost do Budvy.
Pomimo spędzenia dużo czasu w samochodzie była to ekscytująca wycieczka obfitująca we wrażenia i widoki.
Pozdrawiam Tomek

Piękne widoki.

Spałem tam tylko 3 noce, ale nad samym brzegiem w jednej z tych małych uliczek. Ale najpierw szukałem na górze, a górki są spore. Potem widziałem jak piechurzy robili kilometry by dojść do morza, że nie wspomnę jak było pod górę. Te w Makarskiej to pikuś...

Super trasa i widoki.
Będzie co podziwiać w przyszłym roku