Czarnogóra od gór do morza: Kotor, Perast, Herceg Novi

napisał(a) **Franz** » 05.12.2014 00:16

plavac napisał(a):Moje pierwsze spotkanie z tym sprzętem - w kwietniu na Czerwonych Wierchach.

Moje pierwsze spotkanie z tym sprzętem - Alpes Dauphine, rok 1981.

Szalone czasy...

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **plavac** » 05.12.2014 00:42

Franz napisał(a):
plavac napisał(a):Moje pierwsze spotkanie z tym sprzętem - w kwietniu na Czerwonych Wierchach.

Moje pierwsze spotkanie z tym sprzętem - Alpes Dauphine, rok 1981.

Szalone czasy...

Jestem sobie w stanie wyobrazić.

napisał(a) **Franz** » 05.12.2014 01:02

plavac napisał(a):Jestem sobie w stanie wyobrazić.

Po wejściu na Pic de Chamoissiere piekielnie stromym śnieżnym kuluarem - gdzie dusza przeskakiwała mi z ramienia na ramię, zasłaniając sobie przy tym oczy - zjazd na czekanie prawie z samego szczytu na drugą stronę. Kilkaset metrów przewyższenia w szaleńczym tempie...

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **tercja** » 05.12.2014 11:18

ojej, masakra, ale za to jakie wspomnienia!

napisał(a) **tercja** » 05.12.2014 11:25

plavac napisał(a):
Franz napisał(a):
tercja napisał(a):Czekan i raki-tego jeszcze nie próbowałam, ale może nadarzy się okazja.

Czasami bywają niezbędne. Zwłaszcza wiosną.

Moje pierwsze spotkanie z tym sprzętem - w kwietniu na Czerwonych Wierchach.
Byłem ogromnie podekscytowany - kolejny stopień górskiego wtajemniczenia!
Radość z pewnego pokonywania śnieżnych stromizn była ogromna. Dopiero potem okazało się, że bywają różne śniegi, a ten pierwszy, wymarzony, był jak zawsze podarunkiem od losu dla neofity.

Spróbuj, Teresa! Jest frajda.
Pozdrawiam.
Piotrek

no kurczę, bardzo bym chciała. Czytałam instrukcję, jak się używa czekana, ale jakoś nie mogę tego ogarnąć tak "na sucho". Wydaje mi się, że nie jest to takie łatwe, a i krzywdę można sobie zrobić

Zatem konieczny instruktor.

napisał(a) **Franz** » 05.12.2014 14:41

tercja napisał(a):ojej, masakra, ale za to jakie wspomnienia!

Chyba się niezbyt precyzyjnie wyraziłem. To był zamierzony zjazd, nie desperackie próby wyhamowania upadku.

tercja napisał(a):Czytałam instrukcję, jak się używa czekana, ale jakoś nie mogę tego ogarnąć tak "na sucho". Wydaje mi się, że nie jest to takie łatwe, a i krzywdę można sobie zrobić
Zatem konieczny instruktor.

Nie jest to trudne, ale konieczne są próby pod fachowym okiem. W przypadku konieczności nie ma czasu na myślenie. Ręce i całe ciało muszą zareagować natychmiast.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **Franz** » 05.12.2014 20:10

Większy problem pojawia się, gdy ostry wąski nawis w ogóle nie budzi zaufania. Decyduję się na przeciskanie szczeliną między nawisem, a skalnymi głazami. Uszy drąży przy tym nieprzyjemny dźwięk metalowych raków, uderzających o skałę. Potem wracam na śnieżną grań, wyprowadzającą na pierwszy z wierzchołków Karanfili.

napisał(a) **plavac** » 06.12.2014 00:04

Kapitalne to pierwsze zdjęcie! Długo się wpatrywałem, o co chodzi z tym zabrudzonym obiektywem!

A czekan - czerwony! Mój kolega też miał taki ... Jak mu go zazdrościłem, chodząc z dużo większym drewnianym.
Pozdrawiam!

napisał(a) **te kiero** » 06.12.2014 08:43

plavac napisał(a):Kapitalne to pierwsze zdjęcie! Długo się wpatrywałem, o co chodzi z tym zabrudzonym obiektywem!
A czekan - czerwony!

te dwa ujęcia naprawdę robią wrażenie, również nie mogłem się od nich oderwać;
ta przestrzeń na pierwszym - pod nogami - jest niesamowita

napisał(a) **Franz** » 06.12.2014 15:27

plavac napisał(a):A czekan - czerwony! Mój kolega też miał taki ... Jak mu go zazdrościłem, chodząc z dużo większym drewnianym.

Mój pierwszy czekan - z 1981r - rozszedł się na pożyczki...

te kiero napisał(a):
plavac napisał(a):Kapitalne to pierwsze zdjęcie! Długo się wpatrywałem, o co chodzi z tym zabrudzonym obiektywem!

te dwa ujęcia naprawdę robią wrażenie, również nie mogłem się od nich oderwać;
ta przestrzeń na pierwszym - pod nogami - jest niesamowita

Musiałem się potem prześliznąć w tej szczelinie.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **Franz** » 10.12.2014 17:24

Wkrótce staję na szczycie.
Widoczność pozostawia sporo do życzenia, pomimo to jednak majestat Gór Przeklętych wydaje się przepotężny.

napisał(a) **plavac** » 10.12.2014 19:46

Franz napisał(a):Wkrótce staję na szczycie.
Widoczność pozostawia sporo do życzenia, pomimo to jednak majestat Gór Przeklętych wydaje się przepotężny.

Prawda.
A to rozmyte światło godne jest mistrzów malarstwa renesansu. W Twoich zdjęciach dosłownie widać określenie "popiołowości" kolorów, charakteryzujących freski Piera della Francesca. A przecież Piero, choć wędrował, nigdy nie pojawił się w Prokletije

Za to dobrze znał Rimini i Umbrię - może więc to Jadran czyni te cuda ze światłem ? :wink:

Pozdrawiam!
Piotr

P.S. Mam ochotę wkleić widok Karanfili z podnóża Maja Rosit, we wrześniu. Można?

napisał(a) **Franz** » 10.12.2014 22:29

plavac napisał(a):A to rozmyte światło godne jest mistrzów malarstwa renesansu.

Natura jest niedoścignionym mistrzem.

plavac napisał(a):Mam ochotę wkleić widok Karanfili z podnóża Maja Rosit, we wrześniu. Można?

Po co się pytasz? Jasne, ze możesz!

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **plavac** » 11.12.2014 21:02

Franz napisał(a):Natura jest niedoścignionym mistrzem.

W rzeczy samej ...

Pozdrawiam.
Piotrek

napisał(a) **Franz** » 11.12.2014 22:17

Piękne...

Nie poznałbym z tej strony.

Pozdrawiam,
Wojtek