Czarnogóra od gór do morza: Kotor, Perast, Herceg Novi

plavac napisał(a):

tercja napisał(a): Maje sobie upatrzyłam

I mnie się ona śni od wielu lat. Może się wyśni ... We wrześniu właśnie.

Skoro jesteśmy przy tym właśnie temacie, to... czy zwróciło któreś z Was uwagę na tę nad wyraz wąską szczerbinkę, którą zamieściłem na ostatniej fotce?
A jeśli tak, to czy zwróciliście może uwagę na górę, która w tejże szczerbince się ukazała?...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Skoro jesteśmy przy tym właśnie temacie, to... czy zwróciło któreś z Was uwagę na tę nad wyraz wąską szczerbinkę, którą zamieściłem na ostatniej fotce?
A jeśli tak, to czy zwróciliście może uwagę na górę, która w tejże szczerbince się ukazała?...

Zwróciliście i rozpoznaliście charakterystyczną kopułkę. Maja jest tylko jedna.

Szczerbinkę i owszem, ale co za nią to już nie. Widać nie jestem taka bystra Przeraził mnie natomiast wielki, sterczący, zmrożony płat śniegu.

plavac napisał(a):Zwróciliście i rozpoznaliście charakterystyczną kopułkę. Maja jest tylko jedna.

Majka je samo jedna.

tercja napisał(a):Szczerbinkę i owszem, ale co za nią to już nie. Widać nie jestem taka bystra Przeraził mnie natomiast wielki, sterczący, zmrożony płat śniegu.

Nie byłaś jeszcze, to i skąd mogłabyś wiedzieć, co to za góra. A to Maja e Jezerces, czyli Jeziorny Szczyt.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Majka je samo jedna.

Wróciło wspomnienie Uli - Sthrigi ...
Pisała kiedyś taką relację - Majka nie jedno ma imię ...
Wycofały się kilkadziesiąt metrów pod szczytem, przestraszone kruszyzną. Szły od strony Teth.
Ech ... teraz ani widu ani słychu.

A Maja e Jezerces stoi jak stała, tylko ludzkie losy obok niej się zmieniają.
Tak jak wokół innych szczytów.
Cała prawda o górach, punkcie odniesienia dla naszego świata. Niemi świadkowie ... Tacy ważni ...

P.

plavac napisał(a):Wróciło wspomnienie Uli - Sthrigi ...
Pisała kiedyś taką relację - Majka nie jedno ma imię ...
Wycofały się kilkadziesiąt metrów pod szczytem, przestraszone kruszyzną. Szły od strony Teth.

Czytałem tę relację.

Ja też szedłem z Teth. Ale końcówka jest taka sama - bez względu na to, czy się idzie z Teth, czy z Czarnogóry.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):
Ja też szedłem z Teth. Ale końcówka jest taka sama - bez względu na to, czy się idzie z Teth, czy z Czarnogóry.

To cenna informacja. Przygotowanie duchowe równie ważne jak fizyczne ...
P.

plavac napisał(a):

Franz napisał(a):
Ja też szedłem z Teth. Ale końcówka jest taka sama - bez względu na to, czy się idzie z Teth, czy z Czarnogóry.

To cenna informacja. Przygotowanie duchowe równie ważne jak fizyczne ...
P.

cenna, jednak mnie troszkę zasmuciła, a przygotowanie duchowe u mnie - to po pierwsze

tercja napisał(a):

plavac napisał(a):

Franz napisał(a):
Ja też szedłem z Teth. Ale końcówka jest taka sama - bez względu na to, czy się idzie z Teth, czy z Czarnogóry.

To cenna informacja. Przygotowanie duchowe równie ważne jak fizyczne ...
P.

cenna, jednak mnie troszkę zasmuciła, a przygotowanie duchowe u mnie - to po pierwsze

Kiedyś odczuwałem wielką obawę przed pewnym szczytem w Tatrach. Wręcz paraliżował mnie jego widok.
Tak długo się w niego wpatrywałem, tak długo analizowałem, w którym miejscu odpadnę i się zabiję, że jak nabrałem już pewności, które to miejsce - poczułem się uspokojony i przygotowany duchowo
Na górze okazało się, że z dołu wyglądało to zupełnie inaczej a znajomi - byli chyba na innej górze
Tak więc - sursum corda!

Pozdrawiam.
Piotr

Ja też dużo czytam, oglądam filmiki, analizuję trudne podejścia i im więcej czytam i oglądam, to mniej się boję. Potem się okazuje, że nie taki diabeł straszny. Ileż wtedy radości! Oczywiście, respekt zawsze trzeba zachować.

plavac napisał(a):

tercja napisał(a):

plavac napisał(a):

Franz napisał(a):
Ja też szedłem z Teth. Ale końcówka jest taka sama - bez względu na to, czy się idzie z Teth, czy z Czarnogóry.

To cenna informacja. Przygotowanie duchowe równie ważne jak fizyczne ...
P.

cenna, jednak mnie troszkę zasmuciła, a przygotowanie duchowe u mnie - to po pierwsze

Kiedyś odczuwałem wielką obawę przed pewnym szczytem w Tatrach. Wręcz paraliżował mnie jego widok.
Tak długo się w niego wpatrywałem, tak długo analizowałem, w którym miejscu odpadnę i się zabiję, że jak nabrałem już pewności, które to miejsce - poczułem się uspokojony i przygotowany duchowo
Na górze okazało się, że z dołu wyglądało to zupełnie inaczej a znajomi - byli chyba na innej górze
Tak więc - sursum corda!

Pozdrawiam.
Piotr

Nie wytrzymam, jeśli nie spytam. Który szczyt miał się przyczynić do teg upadku?

tercja napisał(a):Nie wytrzymam, jeśli nie spytam. Który szczyt miał się przyczynić do teg upadku?

Też mnie to zaintrygowało...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

tercja napisał(a):Nie wytrzymam, jeśli nie spytam. Który szczyt miał się przyczynić do teg upadku?

Też mnie to zaintrygowało...

Kościelec ...
Lata świetlne temu. Pierwszy wyjazd w Tatry ...

Cicho serce ... ...

Pozdrawiam!
P.

Moje wejście na Kościelec było całkiem przypadkowe i nieplanowane. Siedząc w dolinie zamarzyłam głośno, wskazując ręką, że fajnie byłoby stanąć na tym czubku. Nie miałam nawet wiedzy, że tam wogóle można wejść i że ten szczyt ma jakąś nazwę
Ot! Takie tam marzenie. Jakież było moje zdziwienie, gdy po chwili stanęliśmy u jego stóp! Stałam tak przerażona, nie dowierzając, że jak to? Ja mam się tam wspinać??? Ale ponieważ tak łatwo się nie poddaję, wzięłam kilka głębkich oddechów i poszłam.
I poszłabym jeszcze raz! To był mój wielki strach i wielka radość!
Maja, to jednak inna bajka.

tercja napisał(a):Moje wejście na Kościelec ...
... To był mój wielki strach i wielka radość!

Czy my aby nie braliśmy udziału w tym samym przedstawieniu?

tercja napisał(a):Maja, to jednak inna bajka.

Z pewnością. Ale zakończenie będzie miała takie samo.

Dobrej nocy!
Piotrek