CYPR - trochę oczarowanie, trochę rozczarowanie ...

mysza73 napisał(a):Beata wspominała, że najlepsze widoki są ze skały ... sprawdzimy

Tu posłuchałaś i dobrze na tym wyszłaś no nie licząc kolana....

Było się pytać, czy Cypr we wrześniu to dobry wybór to bym Ci napisała co i jak...full sezon, tłumy i pełno Rosjan...
Szczerze to nie wiem czemu tyle osób piszę, ze Cypr to namiastka Grecji...tylko dlatego, że mieszka tam ludność greckiego pochodzenia? Jakbym tego wcześniej nie czytała to w życiu bym skojarzeń z Grecją na Cyprze nie miała....

Ale dobrze, że na powrocie zdecydowaliście się komisariat ominąć

mysza73 napisał(a):Nie jestem tylko pewna czy na kajaku popływacie, bo tam meltemi rządzi

Nie wszędzie w Grecji wieje Ja na wiatr nigdy w lipcu nie narzekałam...

megidh napisał(a):Dzięki temu mam już pewność, że słusznie nie ciągnie mnie na Cypr.

Warto jechać i samemu sobie zdanie wyrobić...

megidh napisał(a):Może kiedyś się tam wybiorę, ale to chyba tylko w celu złapania słoneczka, gdy w naszym kraju królować będzie ponura jesień.

Październik i kwiecień/maj to wg mnie idealny okres na Cypr.



To Aga,
kiedy najbliższa wyprawa? Bo pewnie coś na Wielkanoc, Dzień Kobiet lub wcześniej na ferie masz w planie ?

mysza73 napisał(a):Zostają mi Dębki, bo mąż mówi, że dawno nad naszym morzem nie byliśmy ...

Mi też tęskno.... choć jak Twój mąż zobaczy ceny noclegów, to może jednak te loty tak drogie nie będą...

Wiesz, jak zależy to zawsze coś się znajdzie.
Mam namiar na fajne domki w Darłówku i Jastrzębiej Górze, tylko jue wiem czy mają ogrzewanie....

mysza73 napisał(a):Wielkanoc w ujowym terminie i mąż nie może się wyrwać ze swojej kopalni

Jasne... nigdzie nie polecisz ... Uwierzę, jak zobaczę ...

Szkoda że nie zajrzałam tu wcześniej…
Może zaniechałabym najbardziej rozczarowującej wycieczki w historii moich wycieczek.
Stało się, jestem tu.
Ja tego Cypru zwyczajnie nie czuję.

Sardynia powiadasz… jestem ciekawa Twojej opinii, bo mam ją na swojej liście do odwiedzenia.

Na Cyprze często czuję, bo ciągle jeszcze tu jesteśmy, że to nie to. Że coś działa źle.

Ale zacznę od tego, co mi się podobało.
Trafiliśmy na Tłusty Czwartek w Limassol.
Były uliczne tańce, przebierańcy, muzyka
i wszechobecne grillowanie. I to było super.
Podobał mi się zamek i maleńki, ale urokliwy, porcik w Kyrenii.
Podobały mi się widoki w prowincji Bafra/ Vokolida na północy.
Salamina, no i oczywiście stara część Famagusty.
Gdy przeglądam zdjęcia widzę, że wyspa jest fotogeniczna.

Nie podoba mi się rosyjska moda na pieski.
Łażą jak te święte krowy z burkami na kilkumetrowych smyczach. Pierwszego dnia,
w Limassol, taki piesek podszedł do mojej córki od tyłu i ni z tego ni z owego, ugryzł ją w pupę.
Właścicielka udawała, że nie wie, o co chodzi.
Siniak rósł tydzień. Teraz dziecko boi się psów.
Limassol było nie w moim stylu.
Chyba nie lubię dużych miast nad morzem.
I zupełnie nie widziałam tam dogodnych miejsc do plażowania.
Goście hotelowi zmanierowani, personel smutny.

Pafos mnie nie zachwyciło. Zobaczyliśmy mozaiki, ale to atrakcja na chwilę.

Dalej była Kyrenia. Poza porcikiem jedno wielkie bazarowisko z chińskimi, zakurzonymi podróbkami. W knajpach czułam, że jestem klientem ostatniej kategorii.
Stoliki ustawione blisko siebie, wszyscy wkoło palą.
Hotel trafił nam się niczym slams. Ale z pięknym widokiem. Złapałam się na ładne zdjęcia.
Pokój na nas nie czekał.
Chcieli nas przenieść gdzie indziej, na wieś.
Finalnie dostaliśmy pokój z niezmienioną pościelą, oczywiście dopilnowałam by ją zmieniono.
A z szafy ,,zaatakowały” nas, zwinięte w supełki, używane skarpety.

Na przejściach granicznych tureccy urzędnicy zawsze nadęci. Nawet nie odpowiedzą ,,dzień dobry”.

Teraz jesteśmy w Ayia Napa. Tu wracamy do tematu piesków.
Któregoś dnia, po plaży w centrum miasta, bez smyczy, biegało bydlę wielkości wieprza.
Właściciele nie potrafili go złapać. Wyobraź sobie przerażenie dziecka, które tydzień wcześniej zostało ugryzione…
Ktoś miejscowy w końcu zwrócił im uwagę, było wielkie oburzenie.
Ayia Napa to wielki, pełen hoteli kurort.
Teraz raczej senny. Ale gdy te hotele wypełnią się gośćmi, a ci goście wyjdą na plażę, tu będzie istne piekło na ziemi.

Zdecydowanie nie czuję tego miejsca.
Brakuje mi chorwackich motyli w brzuchu.
Włoskiej architektury i kuchni.
Hiszpańskiej radości życia.
Pojutrze wracamy i zaczynamy odliczać dni do wyjazdu do Chorwacji.