Cypr - po obu stronach zielonej linii

Jolanta M napisał(a):Ogromnie lubię takie cudownie plastyczne opowieści.

To cieszę się, że taki niefotogeniczny odcinek też sprawił przyjemność.

piotrf napisał(a):Nie dość , że kółko po prawej stronie , to jeszcze "melex"

Czytając ten odcinek przypomniałem sobie moje przygody tego typu

Właśnie przyuczam sie ponownie do ruchu prawostronnego.

Pozdrawiam,
Wojtek

To jest tak , jak z jazdą na rowerze

Przechodziłem kilka razy w jedną i drugą stronę



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Przechodziłem kilka razy w jedną i drugą stronę

Ale tym razem przynajmniej nie włączałem wycieraczek, chcąc skręcać na skrzyżowaniu. Co na Cyprze kilka razy się zdarzyło...

Pozdrawiam,
Wojtek

Budzik urządza nam pobudkę o siódmej. Odgarniam zasłony - nie jest źle. Trochę chmur, trochę błękitu, a więc warto wstać. Pakujemy rzeczy na cały dzień, idziemy na śniadanie i schodzimy do samochodu. Patrzę na niego z ostrożną nadzieją - dziś mamy wspólnie przejeździć już więcej kilometrów, więc może kierunkowskazy z wycieraczkami nie będą się myliły, może brakujący pedał sprzęgła nie będzie problemem, może nasz pojazd i ja zgraliśmy się już jako tako. Zaraz się okaże.

Wyruszamy w kierunku zachodnim. To znaczy, najpierw krótko na wschód, by wyskoczyć na autostradę i nią już w przeciwną stronę. Raz udaje mi się przetrzeć przednią szybę, potem już właściwie sygnalizuję chęć skrętu. Trasa jest krótka i zaraz zjeżdżamy na boczne drogi, dojeżdżając do Kolossi, które tak jak Limassol, leży jeszcze u nasady półwyspu Akrotiri. Półwyspu, który prawie w całości stanowi teren brytyjskiej bazy wojskowej. Na szczęście nie w całości jest ogrodzony i można dotrzeć do paru atrakcji, a naszą pierwszą jest właśnie Kolossi.







Parkujemy obok dawnej przetwórni trzciny cukrowej i podchodzimy do czynnej już kasy biletowej. Otrzymujemy ładne bilety z wizerunkiem Afrodyty po 1,70 euro, a więc połowę tańsze od tych z Limassol i ruszamy na podbój twierdzy. Trochę straszą nas szczerzące swoje zęby machikuły, ale mimo to wkraczamy odważnie na strome schody wiodące do wejścia tuż pod nimi. Budowla nie ma żadnego otworu niżej, niż to pierwsze piętro. W dawnych czasach znajdował się w tym miejscu wysuwany most, teraz zastępują go schody i stały pomost. Wkraczamy do ciemnego wnętrza, gdzie tylko w paru miejscach oświetlenie elektryczne wspomaga niewielką ilość światła dziennego, wpadającego przez małe okienka, wydarte murom o grubości 1,25m.

Obecna budowla pochodzi z XV wieku i została postawiona na gruzach wcześniejszego zamku, który wraz z okolicznymi ziemiami został przez króla Cypru, Hugona I, przekazany Zakonowi Joannitów w zamian za stałą pomoc w obronie wyspy przed najeźdźcami. W wyniku nieustającej rywalizacji zakonów, nierzadko prowadzącej do otwartej walki, zamek na krótko przeszedł w ręce Templariuszy, wracając do rycerzy św. Jana po rozwiązaniu Zakonu Świątyni. Niedługo po tym fakcie Joannici zdobyli Rodos i tam przenieśli główną kwaterę, trzymając jednak swoją komandorię w Kolossi. Oprócz produkcji cukru, innym ich dochodem na Cyprze było wino, które po dzień dzisiejszy nosi nazwę Commandaria.









Zwiedzamy kolejne kondygnacje potężnej wieży o wysokości 21m i wychodzimy na otwarty dach, skąd roztacza się dookolny widok, nieco ładniejszy niż ten z zamku w Limassol.

Bezpośrednio pod nami rozpościerają się zupełnie zrujnowane pozostałości oryginalnego zamku z XIII wieku. Legł w gruzach w wyniku najpierw szturmu Genueńczyków w 1373r a następnie kilku kolejno ponawianych najazdów egipskich Mameluków na początku XV wieku. Dopiero w 1454 roku Louis de Magnac, ówczesny komandor Zakonu Joannitów, postawił potężniejszą od poprzedniej fortecę, która przetrwała do dziś. Oczywiście, też była niszczona i odbudowywana na przestrzeni dziejów, ale nie zmieniła już swego kształtu. Potężna wieża obronna w Kolossi zaledwie w pół wieku po odrodzeniu przeszła pod władanie Imperium Osmańskiego, które zdobyło i podporządkowało sobie Cypr.







Schodzimy z dachu i wychodzimy na zewnątrz. Na wschodniej ścianie fortecy umieszczono w formie krzyża zestaw herbów. Pośrodku widnieje - podzielony na cztery części - herb królewski, zawierający godło Jerozolimy, Cypru, Armenii oraz godło rodowe Lusignanów. Po bokach herby Wielkich Mistrzów Zakonu Joannitów a u dołu zostawił swój ślad Komandor Louis de Magnac. Przechodzimy pod potężną akacją z grożącymi odłamaniem, rozłożystymi gałęziami podpartymi w kilku miejscach, zdążając do zamkniętych na cztery spusty ruin przetwórni trzciny cukrowej. Zanim cytrusy zastąpiły główny produkt eksportowy Cypru, jakim był cukier, doszło w tej kwestii do ostrej rywalizacji pomiędzy Joannitami, a weneckim rodem Cornaro. Konflikt osiągnął apogeum za rządów ostatniej królowej Cypru, Katarzyny Cornaro, która odebrała zakonowi prawa do zamku i cukrowni.

Kierujemy się jeszcze do stojącego opodal maleńkiego kościółka, który dostrzegliśmy już z dachu fortecy. Podoba nam się jego kompaktowa bryła, w której pomimo niewielkich rozmiarów daje się wyróżnić trójnawowa konstrukcja z transeptem oraz absydą. Obchodzimy go dookoła i widzimy, że na drzwiach założony jest łańcuch. Ale łańcuch jest tylko przełożony przez coś w rodzaju kołatki i po ściągnięciu można uchylić drzwi i wejść do środka. Wyposażenie bardzo skromne, a na odrapanych ścianach ledwo dają się dostrzec resztki zupełnie zaniedbanych fresków. Mimo to, kościółek wywiera na nas miłe wrażenie, zwłaszcza dzięki swojej zewnętrznej aparycji. Opuszczamy go, przekładając z powrotem łańcuch przez żelazne kółko i wracamy do samochodu.

Bryła kościółka bardzo ciekawa
Trochę szkoda , że wcześniej nikt się nie zajął zabezpieczeniem tych fresków
Często prawdziwe dzieła sztuki znikają bezpowrotnie . . .


Pozdrawiam
Piotr

Też lubię takie twierdze, zamki, małe kościółki... Ładnie tu!

A opis jazdy samochodem świetny! Ubawiłam się, przepraszam pewnie Tobie wtedy do śmiechu nie było

Pozdrawiam.

Franz napisał(a): Sprawdzam, co się wyświetla na komórce - Mszczonów. Gdzie u licha jest Mszczonów?..

Przy trasie katowickiej, droga z Warszawy do Katowic, jak jedziesz samochodem

Wojtek na Cyprze? Nie wierzę! Na plażach??? Niewiarygodne Aż posiedzę i popatrzę...

piotrf napisał(a):Bryła kościółka bardzo ciekawa
Trochę szkoda , że wcześniej nikt się nie zajął zabezpieczeniem tych fresków

Będzie w tym wątku wiele znacznie lepiej zachowanych fresków. A byłoby jeszcze więcej, gdyby nie zakazy fotografowania - miejscami rygorystycznie egzekwowane.

piotrf napisał(a):Często prawdziwe dzieła sztuki znikają bezpowrotnie . . .

To, co się na Cyprze zdarzyło po roku 1974, to prawdziwe barbarzyństwo artystyczne.
Z czego zaś sobie kiedyś w ogóle sprawy nie zdawałem - to fakt, że takie freski można sprzedać. Część cypryjskich fresków opuściło nielegalnie wyspę i znajduje się teraz w rękach prywatnych kolekcjonerów w Europie i USA.

Joanka23 napisał(a):Też lubię takie twierdze, zamki, małe kościółki...

A będzie tego tu wiele, wiele...

Joanka23 napisał(a):A opis jazdy samochodem świetny! Ubawiłam się, przepraszam pewnie Tobie wtedy do śmiechu nie było

Śmiałem się zaraz po wyjściu z wozu.

mahadarbi napisał(a):Przy trasie katowickiej, droga z Warszawy do Katowic, jak jedziesz samochodem

Sprawdziłem po powrocie do kraju.

mahadarbi napisał(a):Wojtek na Cyprze? Nie wierzę! Na plażach??? Niewiarygodne Aż posiedzę i popatrzę...

To moje kolejne oblicze...

Pozdrawiam,
Wojtek

Jesteś nieobliczalny po prostu

mahadarbi napisał(a):Jesteś nieobliczalny po prostu

Wprawdzie na Cyprze są góry, ale mnie jakoś do wędrowania po nich nie zachęciły, dlatego wycieczek górskich w tej relacji nie będzie. Trafi się tylko jeden spacer wąwozem. Jeden - na dwutygodniowy pobyt.
Czyste, wyprane ze wszystkiego lenistwo.

Pozdrawiam,
Wojtek

Uff, jesteś w takim razie jednym z nas! Odetchnęłam. Myślałam, że Ty tylko na 3999 m umiesz odpoczywać

mahadarbi napisał(a):Uff, jesteś w takim razie jednym z nas! Odetchnęłam. Myślałam, że Ty tylko na 3999 m umiesz odpoczywać

Czasem mnie kusi, żeby powspominać wakacje w rejonie oddalonym o setki kilometrów od najbliższych gór. Ale kto by uwierzył, ze ja tam rzeczywiście byłem.

Pozdrawiam,
Wojtek