Cypr - po obu stronach zielonej linii

tony montana napisał(a):I znowu ciężka tyrka od 10 do 13...

Grecka natura...

Pozdrawiam,
Wojtek

Trudno, nic na to nie poradzimy - miejmy nadzieję, że jeszcze sobie to jakoś inaczej odbijemy. Kierujemy się w stronę kościoła św. Panienki od Złotego Lnu, natrafiając po drodze na meczet Taht-el-kale (Tactacala). Jest zamknięty i od wielu lat nieczynny; dopiero kilka lat po naszej wizycie zostanie ponownie otwarty, kiedy w ramach procesu pojednania na zaproszenie arcybiskupa Chrozostoma przybędzie doń mufti Talip Atalay.

Dalej napotykamy utrudnienia w przemieszczaniu się, gdyż uliczka zamieniona została w plac budowy, jednak robotnicy robią dla nas trochę miejsca, więc możemy przejść. Już po chwili docieramy do kościółka Panagia Chrysaliniotissa, czyli Najświętszej Panienki od Złotego Lnu.

Różnica we wnętrzach między katolicyzmem a prawosławiem.

Franz napisał(a):Mijamy po chwili jakiś zamknięty kościół z ładnymi arkadowymi podcieniami przy wejściu, może pełniącymi rolę egzonarteksu.

Z jednej z Twoich wypraw, wyniosłem "panamaksy", teraz "egzonarteksy". Travel broadesns the mind - nawet ta wirtualna.

FUX napisał(a):Różnica we wnętrzach między katolicyzmem a prawosławiem.

Zupełnie inny klimat.

walp napisał(a):Z jednej z Twoich wypraw, wyniosłem "panamaksy", teraz "egzonarteksy". Travel broadesns the mind - nawet ta wirtualna.

Pełna zgoda.

Pozdrawiam,
Wojtek

I tutaj... pełne zaskoczenie! Wspaniałe wnętrze, sprawiające na pierwszy rzut oka wrażenie totalnego bałaganu, skomplikowany układ w kształcie litery "L" z wnękami - trudno się nam przychodzi w tym wszystkim rozeznać, choćby określić lokalizację głównego ołtarza.

Faktycznie, zacne wnętrze

tony montana napisał(a):Faktycznie, zacne wnętrze

Zaskoczyło nas swoją urodą.

Pozdrawiam,
Wojtek

W pełni nam rekompensuje zamkniętą katedrę. Nie widzimy nigdzie zakazu robienia zdjęć, ale staramy się początkowo nie afiszować wobec pana, sprawiającego wrażenie kustosza tego obiektu. Stopniowo się rozzuchwalamy, gdyż ołtarze są w zasięgu wzroku tegoż pana, ale okazuje się, że pan się nawet odsuwa, żeby nie wchodzić nam w obiektyw. W tej sytuacji przed wyjściem wysupłuję jakieś monety na wsparcie kościoła.

Obchodzimy kościół z trzech stron, by się przyjrzeć jego absolutnie nieregularnej strukturze - od tyłu wygląda, jak cztery przylegające do siebie budynki. Nigdy wcześniej z tak dziwnym układem architektonicznym się nie spotkaliśmy - miała fantazję Helena Paleologina, żona króla Jana II, która rozpoczęła wznoszenie kościoła w 1450r.

Jestem i tutaj... swoją relacją przypomniałeś mi, również miłe wspomnienia z Limassol z przełomu maja-lipca 2000r. Ja dałem się namówić, chyba na wszystkie wycieczki fakultatywne.
Jak widzę chodziliśmy po tych samych miejscach. Smutne wrażenie wyniosłem z Nikozji z linii demarkacyjnej.
Z jednej strony Cypryjska pełna życia i dostatnia, a z drugiej smutni ludzie za ogrodzeniem, bo Tureckiej aneksji nikt nie uznał i Turcy świadomi tego, tam nie inwestują. W centrum miasta jest lub był, dom handlowy chyba Woolmark a w nim na górze taras widokowy - do dziś pamiętam po tureckiej stronie na wzgórzach te ogromne flagi
Mam trochę zdjęć z tego okresu niestety na papierze, może kiedyś wrzucę skany.

W tym okresie zafascynowany byłem i chyba dalej jestem obrazem żywym.
Jednak już poczyniłem pewne kroki aby to zmienić, między innymi pod wpływem Twoich fotografii.

Pozdrawiam

Krzysiek

arko2007 napisał(a):Jestem i tutaj...

Nie będę ukrywał, że ten fakt sprawia mi przyjemność.

arko2007 napisał(a):Jak widzę chodziliśmy po tych samych miejscach. Smutne wrażenie wyniosłem z Nikozji z linii demarkacyjnej.
Z jednej strony Cypryjska pełna życia i dostatnia, a z drugiej smutni ludzie za ogrodzeniem, bo Tureckiej aneksji nikt nie uznał i Turcy świadomi tego, tam nie inwestują. W centrum miasta jest lub był, dom handlowy chyba Woolmark a w nim na górze taras widokowy - do dziś pamiętam po tureckiej stronie na wzgórzach te ogromne flagi

Jest biedniej po północnej stronie, ale czy smutniej? Nie byłbym tego w stanie tak określić.
Już wkrótce pokażę turecką stronę Cypru.

arko2007 napisał(a):W tym okresie zafascynowany byłem i chyba dalej jestem obrazem żywym.
Jednak już poczyniłem pewne kroki aby to zmienić, między innymi pod wpływem Twoich fotografii.

Też kiedyś wyłącznie używałem kamery.
Przed wyjazdem do Peru uległem namowom kolegów i kupiłem aparat fotograficzny (małpkę). Nadal jeszcze więcej filmowałem, niż robiłem zdjęć, ale szala stopniowo się przechylała na korzyść aparatu, aż w końcu zarzuciłem kamerę w ogóle.

Pozdrawiam,
Wojtek