Cypr - po obu stronach zielonej linii

ADAMOS II napisał(a):Tylko jak z hotelu bierze się aparat..BEZ BATERII ..to tak jakby mnie tam....nie było.

Ojj... rozumiem ten ból...

Pozdrawiam,
Wojtek

To i co zrobisz...

Fujara ...to fujara.....i tyle...

No i przez takie fujarskie zagrywki chcę wrócić na Cypr...

Pozdrawiam

Adam.

ADAMOS II napisał(a):No i przez takie fujarskie zagrywki chcę wrócić na Cypr...

Wyjazd przez biuro do hotelu nie jest zły. Tylko zdecydowanie warto wynająć samochód na miejscu - masz wtedy pełną swobodę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Schodzimy do lekko zatęchłej, niskiej krypty, gdzie znajduje się kilka sarkofagów, w tym również sarkofag św. Łazarza. Kościół został wybudowany właśnie po jego odkryciu w tym miejscu, co jednak wcale nie oznacza, że kamienna płyta skrywa przed nami doczesne szczątki świętego. Był zbyt cenną relikwią dla bizantyńskiego cesarza Leona, by mógł spoczywać na dalekich peryferiach cesarstwa - na jego rozkaz został przeniesiony do Konstantynopola, skąd został skradziony, by później pojawić się w Marsylii.

Opuszczamy świętą budowlę, zatrzymując się na chwilę przy sarkofagach ze znacznie późniejszych czasów - mieszczą one ciała dygnitarzy, urzędujących na Cyprze w XIX wieku. W jednym z nich spoczywa Luigi Palma di Cesnola - pełniący niegdyś jednocześnie funkcję konsula rosyjskiego oraz amerykańskiego. Wsławił się wywiezieniem z Cypru mnóstwa bezcennych zabytków, głównie do USA.

A do tego małego muzeum koło kościoła Łazarza zajrzeliście?

tony montana napisał(a):A do tego małego muzeum koło kościoła Łazarza zajrzeliście?

Nie. Nawet nie pamiętam, czy było wtedy czynne.
Ty byłeś?

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

tony montana napisał(a):A do tego małego muzeum koło kościoła Łazarza zajrzeliście?

Nie. Nawet nie pamiętam, czy było wtedy czynne.
Ty byłeś?

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

tony montana napisał(a):A do tego małego muzeum koło kościoła Łazarza zajrzeliście?

Nie. Nawet nie pamiętam, czy było wtedy czynne.
Ty byłeś?

Pozdrawiam,
Wojtek

Bylem. Wstep za 1 oiro. Pani pilnowala aby ne robic zdjec

tony montana napisał(a):Pani pilnowala aby ne robic zdjec

Tiaaa... pamiętam piękny kościół w Kakopetrii, gdzie też nie dałem rady zrobić ani jednego zdjęcia.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ruszamy na krótki spacer. Wiemy, że nie ma wiele do zobaczenia w Larnace, ale skoro już tu jesteśmy, to rzucimy okiem na dzielnicę turecką. W pochodzącym z połowy XIX stulecia meczecie Zuhur, którego minaret zawalił się pół wieku później, obecnie urządzone jest schronisko młodzieżowe. Zaglądamy na jego podwórze - widać tutaj ten utrącony na wysokości kopuły meczetu minaret. Stąd przechodzimy pod główny meczet miasta - Kabir Cami.

Meczet z ostatniego zdjęcia? Wszedłeś do środka? (my tak)

tony montana napisał(a):Meczet z ostatniego zdjęcia? Wszedłeś do środka? (my tak)

Na ostatniej Wielki Meczet.
Nie byliśmy. Pamiętam z Twojej relacji, że wszedłeś.
Za to byliśmy w Hala Sultan Tekke.

Pozdrawiam,
Wojtek

Pierwotnie był to postawiony w późnym średniowieczu kościół św. Krzyża. Obecnie tablica informuje w językach angielskim oraz arabskim, że meczet znajduje się pod zarządem Światowego Towarzystwa Islamskiego „Greant Jamaheriya”. Jamaheriya? Propagowana przez byłego libijskiego dyktatora Kadafiego polityka trzeciej drogi? Hmm, ciekawostka. A do tego to „greant” – miałoby to być „great”? Nikt mi tego tutaj raczej nie wyjaśni.
Jeszcze inna myśl się kołacze – funkcjonujący meczet w greckiej części Cypru, kiedy tureckojęzyczna ludność uciekła, bądź została stąd wygnana? To ma jednak proste wyjaśnienie – miejsce modlitwy służy głównie imigrantom z Egiptu, Libanu, Iranu.

Przechodzimy pod wzmacniającymi stabilność konstrukcji, łukowatymi przyporami między meczetem, a rzędem kamienic po drugiej stronie i zatrzymujemy się na moment w miejscu, skąd ładnie widać minaret świątyni.

Teraz kierujemy się do pobliskiego fortu. Jest niedziela i wiemy z przewodnika, że dziś jest zamknięty, ale przynajmniej rzucimy nań okiem z zewnątrz. To zaledwie rzut beretem i już po chwili obchodzimy go od strony morza.

Kiedy docieramy przed główną bramę, okazuje się, że właśnie gromadzi się jakaś niewielka grupa, sprawiająca wrażenie gości szykujących się do wejścia do hotelu. Brama się otwiera i grupa z bagażami wchodzi. O! Nie ma na co czekać – jest okazja, by zajrzeć do środka.

Tamci się rozdzielają – część zostaje przy wejściu, parę osób spacerkiem wchodzi głębiej; zatem i my ruszamy w głąb dziedzińca. Nie ma tu może zbyt wiele do oglądania, ale całość sprawia przyjemne wrażenie. Zerkam czujnie dookoła, jednak najwyraźniej nikt się nami nie interesuje. W takim razie zmierzamy do usytuowanych w przeciwległym kącie schodów i nimi na górę. Podobnie zachowuje się jeszcze jedna para, chyba również korzystająca z przypadkowej możliwości zwiedzenia twierdzy.

W twierdzy w Larnace nie bylismy - zamkniete bylo