Cypr - po obu stronach zielonej linii

Franz napisał(a):W końcu to luty.

No tak , już czas


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):No tak , już czas

Dla równowagi krajom, gdzie śnieg zalega do kwietnia.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wracamy do samochodu. Zapada powoli zmierzch - trzeba się ewakuować, ale jeszcze zatrzymujemy się na moment w Lakki, zwanym również Latchi. Bea wyczytała, że na plaży stoi tam wyciągnięty dawno kuter; widzieliśmy go z dala, przejeżdżając w stronę Łaźni Afrodyty. Teraz podjeżdżamy w jego pobliże i staje się on ostatnim punktem programu tego dnia.

A widzieliście na północno-zachodnim wybrzeżu statek, który osiadł na mieliźnie kilkaset metrów od brzegu?

tony montana napisał(a):A widzieliście na północno-zachodnim wybrzeżu statek, który osiadł na mieliźnie kilkaset metrów od brzegu?

Nie. Ty o nim wspominałeś, ale chyba też go nie widziałeś?
Przy czym, to jednak bardziej południowo-zachodnie wybrzeże, niż północno-zachodnie. Tak mi się wydaje...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

tony montana napisał(a):A widzieliście na północno-zachodnim wybrzeżu statek, który osiadł na mieliźnie kilkaset metrów od brzegu?

Nie. Ty o nim wspominałeś, ale chyba też go nie widziałeś?
Przy czym, to jednak bardziej południowo-zachodnie wybrzeże, niż północno-zachodnie. Tak mi się wydaje...

Pozdrawiam,
Wojtek

Tak. On stał niedaleko Sea Caves, gdzieś mniej więcej TU
Dziwne jednak, że ani na GMaps ani na BingMaps... hmmm

Ps oczywiście masz rację, to raczej południowo-zachodnie wybrzeże ...

tony montana napisał(a):Tak. On stał niedaleko Sea Caves, gdzieś mniej więcej TU
Dziwne jednak, że ani na GMaps ani na BingMaps... hmmm

Może przyszła wysoka fala i pożeglował do Hondurasu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Na drogę powrotną wybieramy główną szosę z Polis do Pafos. Tuż za miastem w świetle kończącego się dnia wpadają nam w oczy piękne gaje pomarańczowe, a także tu i ówdzie kwitnące migdałowce. Cóż, może w kolejnych dniach natrafimy jeszcze gdzie indziej, w lepszych warunkach oświetleniowych na kuszące drzewka pomarańczowe, a teraz już szosa wyprowadza na wyżej położone, znacznie mniej urodzajne tereny. Najnowsza historia skłania do niezbyt optymistycznych refleksji. Exodus z okolicznych wiosek rozpoczął się jeszcze przed tragedią z 1974r. O ile pierwsze lądowanie na Cyprze dowódcy EOKA, Grivasa, zostało wykryte i zneutralizowane przez Brytyjczyków, to w późniejszych latach działalność tej niepodległościowej greckiej organizacji przybrała charakter wyraźnie terrorystyczny. Początkowo cypryjscy Grecy, wspomagani przez wojskowych z samej Grecji atakowali w zasadzie wyłącznie Brytyjczyków, by następnie przystąpić również do akcji przeciw wioskom zamieszkanym przez ludność turecką. Zginęło kilkuset Turków, wielu porzucając domostwa, uciekało do znajdującej się pod osłoną tureckiej armii enklawy Kokkina. Po wielu latach ciągłego napływu na wyspę broni i ochotników greckich, również Turcja zdecydowała się wesprzeć ziomków na Cyprze. Wtedy Grecy, cieszący się znacznie większą sympatią światowej opinii, umiejętni rozdmuchali turecką pomoc miejscowej ludności. Kolejny raz zatriumfowała zasada, że nieważne, co się stało - ważne, w jaki sposób uda się to przedstawić…

Już po zmroku trafiamy do hotelu, gdzie okazuje się, że dziś kolacja serwowana jest wcześniej niż zwykle, bo od 18:00 do 20:00. Tak więc udaje nam się załapać na pyszny jak zwykle posiłek praktycznie w ostatnim momencie. Byłoby szkoda, gdybyśmy po całym dniu wspaniałości dla zmysłu zmroku mieli stracić rozkosze podniebienia. Ale smakowita kolacja nas nie omija i kończymy ten dzień usatysfakcjonowani i pełni wrażeń. Co robimy jutro? Zaraz zajrzymy do mapy i przewodników.

Mapka powrotu do hotelu:

Dzień piąty

O ile początkowo wymyśliliśmy na dziś stolicę wyspy, to potem doczytaliśmy, że najciekawsza dla nas atrakcja jest akurat w niedzielę niedostępna, zatem do Nikozji pojedziemy innego dnia, zaś dzisiaj ruszymy południowym wybrzeżem kierunku wschodnim. Zatem w roli głównej wystąpi Larnaka, zaczniemy jednak od ról drugoplanowych, a pierwszą z nich zagra Choirokoitia. W leżącej w połowie drogi między Limasol a Larnaką wiosce odkryto najstarsze na Cyprze osadnictwo, datowane na szóste tysiąclecie przed naszą erą.

W cenie 1,70 euro na głowę kupujemy bilety z jedyną i niepowtarzalną w swoim rodzaju Afrodytą i tuż za kasą wita nas sierściuch rudzielec. Kociak łasi się do nas, zatrzymuje i nie ma zamiaru odpuścić. Jest naszym przewodnikiem po pierwszej części wioski – w najpaskudniejszy sposób, jaki sobie można wyobrazić, postawione betonowe okrągłe ule, imitujące neolityczne domostwa. Naszym zdaniem, absolutny brak gustu i pomyślunku. No cóż, przechodzimy w kierunku wzgórza, gdzie zachowane są oryginalne, odrobinę zrekonstruowane, liczące sobie około ośmiu tysięcy lat zabudowania.

O! Tam nas nie bylo

Ciesze się, że wznowiłeś relację z Wyspy Afrodyty

tony montana napisał(a):Ciesze się, że wznowiłeś relację z Wyspy Afrodyty

Nie wznowiłem, bo nie przerywałem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Chodnik prowadzi wzdłuż ogrodzenia. Widać u góry nakryte daszkiem fragmenty wykopalisk, co nas od razu ucieszyło, gdyż sugeruje coś ciekawszego, może też lepiej zachowanego. Póki co, zaczynamy z pewnej wysokości spoglądać na leżące niżej okrągłe murki, co daje lepszy wgląd. Podobno tholos – jak zwane są te domostwa - kryte były płaskimi dachami, zapewne drewnianymi, zaś zmarłych chowano pod polepą, bądź bezpośrednio u wejścia. Żeby nie wracali do świata żywych, przygniatano ciało sporym kamieniem.

Tymczasem przychodzi rozczarowanie – do chronionych dachem obiektów nie ma dojścia, furtka zamknięta. Ale cóż, ogrodzenie nie jest specjalnie wysokie… Po chwili jestem już u góry i zaglądam do wnętrza. Ha! Nie warto było się starać, ale przynajmniej wąskie przejścia pomiędzy tholos są w miarę interesujące. Wracamy, a z nieba spadają pierwsze krople deszczu. Na szczęście nieliczne i wkrótce ustają. Na dole wita nas kot przewodnik, a pan w kasie pyta, czy się podobało.

- Very good – odpowiadam, zastanawiając się jednocześnie, jak by zareagował, gdybym odpowiedział: Çok güzel…

Są tacy, co czekają na kontynuację (nie wznowienie )

tony montana napisał(a):Są tacy, co czekają na kontynuację (nie wznowienie )

Zwłaszcza, że... zbliżamy się do Larnaki?

Pozdrawiam,
Wojtek

Ciągle nie mogę uwierzyć, że ja na tym samym Cyprze byłam ...