Cypr - po obu stronach zielonej linii

Prawdziwe miasto-labirynt w ziemi.

mariusz-w napisał(a):Prawdziwe miasto-labirynt w ziemi.

Kompleks jest naprawdę rozległy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Szybka kontrola wysokości słońca nad horyzontem. Już wiele czasu nie zostało, ale najważniejsze punkty zobaczyliśmy. To może rzucimy okiem na pobliską okolicę.

Zataczamy niezbyt szeroki łuk - to jakimiś ścieżynami, to znów na przełaj między krzakami - rozglądając się na obie strony i wyławiając wzrokiem co ciekawsze miejsca. Najpiękniej się prezentują te, których naturalną czerwień skały oblewa krwawa poświata słoneczna, nawet jeśli trudno odróżnić dzieło rąk ludzkich od czystej natury. Kuszą jednak i te zacienione, wydrążone nisze, czy większe kompleksy z kilkoma komorami grobowymi, rozmieszczonymi w jednym poziomie, bądź na paru kondygnacjach. Zapuszczamy żurawia w przeróżne zakamarki, ale tylko z rzadka decyduję się zejść głębiej.

Nawet nie zauważamy, kiedy nasza zakrzywiona trajektoria sama doprowadza nas nad grobowiec numer 4. To co - skoro los nas tak kusi? Schodzimy! Po schodkach na wydarty skale dziedziniec, gdzie od razu kieruję się w stronę kolejnych kilku stopni i po chwili jestem w podziemnej komorze grobowej. Jest dosyć duża, a w trzech jej ścianach rozmieszczone są piętrowo miejsca pochówku. Niektóre podłużne - ot, tylko na sarkofag - inne dodatkowo rozszerzone, zapewne na więcej niż jedno ciało. Bea czeka na mnie na dziedzińcu i wkrótce wracam, dotrzymując jej towarzystwa. Spoglądamy na konstrukcję całości, na otaczające nas kolumny, na niewielki strzęp nieba nad naszymi głowami. Niesamowite, że to wszystko zostało wyrzeźbione w skalnym monolicie...

Wygląda to trochę , jak starożytny hotel w stylu japońskim

Czy to są na 100% grobowce




Pozdrawiam
Piotr

Franz napisał(a):Niesamowite, że to wszystko zostało wyrzeźbione w skalnym monolicie...

Niesamowite ...

Pozdrawiam.

Ponad miesiąc temu wstąpiłeś do grobowego pałacu. Miejsce zachwyca i zaciekawia. Nie wiem czy historyczne daty przegapiłam czy jednak jeszcze nic na ten temat nie napisałeś. Czy coś wiadomo na temat czasu powstania grobowców, kto, kiedy i dla kogo je wydłubał

piotrf napisał(a):Wygląda to trochę , jak starożytny hotel w stylu japońskim

Czy to są na 100% grobowce

mariusz-w napisał(a):Niesamowite ...

Miejscami odrobinę przypominają np. grobowce licyjskie w Turcji. Ale jednak są inne.
Porównanie do tych japońskich klitek relaksujących - dobre.

Lidia K napisał(a):Ponad miesiąc temu wstąpiłeś do grobowego pałacu.

Cieszę się, że zajrzałaś i zaakcentowałaś swoje zainteresowanie.
Pafos - pod względem pozostałości antycznych - jest obok Salaminy najważniejszym miejscem na Cyprze.

Lidia K napisał(a):Miejsce zachwyca i zaciekawia. Nie wiem czy historyczne daty przegapiłam czy jednak jeszcze nic na ten temat nie napisałeś. Czy coś wiadomo na temat czasu powstania grobowców, kto, kiedy i dla kogo je wydłubał

To sobie zostawiłem na sam koniec, czyli do najbliższego odcinka relacji.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Cieszę się, że zajrzałaś i zaakcentowałaś swoje zainteresowanie.
Pafos - pod względem pozostałości antycznych - jest obok Salaminy najważniejszym miejscem na Cyprze.

Lidia K napisał(a):Miejsce zachwyca i zaciekawia. Nie wiem czy historyczne daty przegapiłam czy jednak jeszcze nic na ten temat nie napisałeś. Czy coś wiadomo na temat czasu powstania grobowców, kto, kiedy i dla kogo je wydłubał

To sobie zostawiłem na sam koniec, czyli do najbliższego odcinka relacji.

Mam nowy sposób na to żeby wiedzieć czy Twoja obecność w wątku to kolejny odcinek czy tylko pogawędka. Wszędzie być nie mogę, zbyt mało czasu mogę poświęcić tylko przyjemnościom. Ale nowy sposób podglądania postów pozwala mi zaglądnąć tam gdzie jest po co. Jak dasz kiedyś kolejny odcinek powinnam bezbłędnie trafić.

Lidia K napisał(a):Mam nowy sposób na to żeby wiedzieć czy Twoja obecność w wątku to kolejny odcinek czy tylko pogawędka. Wszędzie być nie mogę, zbyt mało czasu mogę poświęcić tylko przyjemnościom. Ale nowy sposób podglądania postów pozwala mi zaglądnąć tam gdzie jest po co. Jak dasz kiedyś kolejny odcinek powinnam bezbłędnie trafić.

W moich relacjach pogawędek mało, bo komentarzy znikoma ilość.
Metoda - powiadasz... Wprawdzie w moim przypadku jest sposób, by nie zaglądając do poszczególnych relacji, rzucić okiem na same fotki, ale byłoby to jak sięganie prawą ręką do lewej kieszeni.
No, chyba że opracowałaś jakąś ogólną metodę wyszukiwania nowych odcinków.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wynurzamy się na powierzchnię. Zobaczyliśmy to, co najważniejsze. Wracamy? Wracamy, ale... nie najkrótszą drogą. Postanawiamy zatoczyć szeroki łuk, rozglądając się po licznych, nie tak już istotnych, w padających niemal poziomo promieniach słońca zupełnie już czerwonych grobowcach. Zbliżamy się do linii brzegowej, gdzie zaczyna się ostatnia faza zachodu słońca. Kusi nas pozostanie tutaj do momentu, gdy słoneczny dysk zanurzy się w Morzu Śródziemnym - jednak zauważalna warstwa drobnych chmur tuż nad morską taflą nie daje gwarancji, iż ta scena zakończy się spektakularnym finałem, a jesteśmy przecież oddaleni od naszego hotelu. Wolałbym jak najkrócej jechać po ciemku w kraju, w którym wszyscy jeżdżą pod prąd, a w samochodzie włączają się wycieraczki, gdy próbuję sygnalizować zmianę pasa ruchu. Ciekawe, gdzie w tym aucie włącza się światła?..

Zostawiamy zatem delikatnie uderzające o brzeg fale i powoli kierujemy się w stronę wyjścia, zbaczając jeszcze, gdy wzrok wychwyci coś szczególnego. Grobowce Królewskie - takie miano nosi to miejsce. Jednak nie został tu pochowany ani jeden król, czy inny udzielny władca, tylko wielu - ponad stu - dostojników i arystokratów w czasach, gdy wyspa znajdowała się we władaniu Ptolemeuszy. Królewskimi zostały ochrzczone przez pierwszych archeologów z uwagi na iście królewski rozmach, z jakim zostały zbudowane. Najstarsze pochodzą z początku trzeciego wieku. Później służyły do zgromadzeń chrześcijanom, którzy upodobali sobie katakumby; jeden z nich przekształcając nawet na kaplicę. W wiekach średnich również nie zapomniano o wygodnych pomieszczeniach, urządzając w co poniektórych warsztaty rzemieślnicze. Cóż, wobec tych faktów może odrobinę blednie mistycyzm tego miejsca, w naszej pamięci pozostanie jednak wspaniałym przeżyciem i namacalnym zetknięciem z liczącą blisko dwa tysiąclecia kulturą.













Opuszczamy teren wykopalisk, tonący w krwawym blasku zachodzącego słońca. Obrotowa furta poddaje się ze skrzypieniem i po chwili wsiadamy do samochodu. Włącznik świateł daje się łatwo zlokalizować. Starając się pamiętać o wycieraczkach i kierunkowskazie, o tym, by nie używać hamulca w charakterze sprzęgła oraz by trzymać się lewej strony szosy - w zapadającym zmroku bezpiecznie docieramy do Limasol. Jeszcze zakupy w markecie i wkrótce lądujemy w hotelu. Pełni wrażeń. To był wspaniały dzień.

Franz napisał(a): Starając się pamiętać o wycieraczkach i kierunkowskazie, o tym, by nie używać hamulca w charakterze sprzęgła oraz by trzymać się lewej strony szosy -

... trochę tego jest !

Franz napisał(a):.

Wyglądają jak skamieniałe tybetańskie modlitewne młynki .


Pozdrawiam.

To jest skała?

Wygląda jak Buka


Ciekawe, ale tych chrześcijan zawsze i wszędzie ciągnęło do katakumb, podziemi ...
W Kapadocji też pokazywaliście podobne domki, jako ich ulubione miejsce zamieszkania


Pozdrawiam

Prawie jak Petra...