Cypr - po obu stronach zielonej linii

Franz napisał(a):

Jacek S napisał(a):Trzeba na archeologię się zapisać.

A wiesz, że o tym, że Michałowski tam działał, to dowiedziałem się dopiero po powrocie. Bardziej z Egiptem mi się kojarzył.

Kazimierz Michałowski Archeologia śródziemnomorska jako czynnik kulturotwórczy.

Słuszne jest twierdzenie, że człowiek uczy się całe życie.

Pozdrawiam i ....wesołych, spokojnych bo nie wiem kiedy się znowu spotkamy.

Franz napisał(a):

Nie tylko piękne mozaiki ale jeszcze można po nich chodzić co widać Wojtek wykorzystał. Myśmy też widzieli sporo w tym roku mozaik ale tak udostępnionych do spacerowania po nich nie. Niektóre były przeniesione do muzeum a na ich oryginalne miejsce układano kopie.

Lidia K napisał(a):... jeszcze można po nich chodzić co widać Wojtek wykorzystał.

Wlazł po prostu, nie pytając o pozwolenie ...

Jacek S napisał(a):Słuszne jest twierdzenie, że człowiek uczy się całe życie.

Ja jeszcze zwykle dorzucam to sarkastyczne uzupełnienie.

Jacek S napisał(a):Pozdrawiam i ....wesołych, spokojnych bo nie wiem kiedy się znowu spotkamy.

Dziękuję i Wzajemnie

Lidia K napisał(a):Nie tylko piękne mozaiki ale jeszcze można po nich chodzić co widać Wojtek wykorzystał. Myśmy też widzieli sporo w tym roku mozaik ale tak udostępnionych do spacerowania po nich nie. Niektóre były przeniesione do muzeum a na ich oryginalne miejsce układano kopie.

Widocznie uznano, że takie drobne fragmenty nie są warte specjalnej ochrony. Te większe były ogrodzone, a miejscami postawiono ambony nad nimi - jedną widać w tle.

weldon napisał(a):Wlazł po prostu, nie pytając o pozwolenie ...

I pewnie jest teraz ścigany przez Cypryjski Urząd Ochrony Zabytków.
Tiaaa... w Macedonii i Rumunii zapewne wanted dead or alive za uprowadzenie psów ogólnowojskowych...

Pozdrawiam,
Wojtek

Jacek S napisał(a):

mahadarbi napisał(a):Ja bym tam chętnie poukładała takie cudo, zamiast na fejsie siedzieć

Trzeba na archeologię się zapisać.

Obecnie to ja pochłonięta akademią 4-latki jestem

weldon napisał(a):

mahadarbi napisał(a):Ja bym tam chętnie poukładała takie cudo, zamiast na fejsie siedzieć

Albo puzzle sobie kupić

A i owszem, sporo ich w domu, z tym że z elementami liczącymi sobie po 2 tysiące sztuk nie bardzo sobie radzę...

Franz napisał(a):

mahadarbi napisał(a):Ja bym tam chętnie poukładała takie cudo, zamiast na fejsie siedzieć

Face sitting - mówisz? Hmmm...

Co w tym stylu, tylko te faces jakby w wirtualu, jak tu

mahadarbi napisał(a):

weldon napisał(a):Albo puzzle sobie kupić

A i owszem, sporo ich w domu, z tym że z elementami liczącymi sobie po 2 tysiące sztuk nie bardzo sobie radzę...

Ciekawe, ile jest tych puzzli w co ciekawszych mozaikach...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

mahadarbi napisał(a):

weldon napisał(a):Albo puzzle sobie kupić

A i owszem, sporo ich w domu, z tym że z elementami liczącymi sobie po 2 tysiące sztuk nie bardzo sobie radzę...

Ciekawe, ile jest tych puzzli w co ciekawszych mozaikach...

Pozdrawiam,
Wojtek

Pewnie dużo...



...a zależało to od dokładności obrazka. Im bardziej wyrazisty, bogatszy, to z mniejszych kawałków.

Jacek S napisał(a):Pewnie dużo...



...a zależało to od dokładności obrazka. Im bardziej wyrazisty, bogatszy, to z mniejszych kawałków.

Archeolodzy zapewne policzyli. Ale nie dotarłem do takich danych.

Pozdrawiam,
Wojtek

Oto jeszcze kilka Pafijskich mozaik.

Franz napisał(a):Archeolodzy zapewne policzyli. Ale nie dotarłem do takich danych.

Te, które pokazujesz, robisz, pi razy oko, w 1/50-1/1000 sekundy i mają po 480 tys. kwadracików
Po zmniejszeniu oczywiście.

Postęp, panie, postęp

Moda - modą.
A te ich ówczesne piękne "dywany" dalej atrakcyjnie wyglądają.
To jest sztuka - Panie i Panowie !

weldon napisał(a):Te, które pokazujesz, robisz, pi razy oko, w 1/50-1/1000 sekundy i mają po 480 tys. kwadracików

Crayfish napisał(a):A te ich ówczesne piękne "dywany" dalej atrakcyjnie wyglądają.

Przetrwały dzięki temu, że miejsce zostało przez ludzi opuszczone i piach je zakrył.

Pozdrawiam,
Wojtek

Od wspaniałych mozaik kierujemy się w stronę latarni morskiej. Droga zawija szerokim łukiem pomiędzy nią, a oddalonym nieco brzegiem morza. Latarnia nie przedstawia się specjalnie urodziwie - ładniej wyglądała z daleka. Gdy zaczynamy się oddalać od morza, pojawiają się kolejne antyczne zabytki. Najpierw rzymski odeon - miejsce przeznaczone na występy muzyczne - częściowo odrestaurowany, by i dziś mógł służyć temu celowi. Następnie mijamy znacznie bardziej zrujnowany asklepiejon, czyli rodzaj dzisiejszej przychodni lekarskiej, ale wyposażonej niegdyś w ołtarz poświęcony Asklepiosowi - greckiemu bogu medycyny, odpowiednikowi rzymskiego Eskulapa. Na zdjęciach załapuje się ponownie latarnia morska, gdyż z tej perspektywy znów zaczyna wyglądać lepiej.







Na naszej trasie pojawia się z kolei - w zasadzie nieoczekiwanie - miejsce, do którego w ogóle nie mieliśmy w planie zaglądać. Jakoś z tekstu w przewodniku nie wynikało, że jest sens o nie zahaczać, więc go skreśliliśmy z naszych planów. Ale skoro trasa tak się ułożyła, że wpadamy wprost na nie i jest zawarte w cenie biletu, którego i tak nie udało nam się nabyć, to co nam szkodzi? Zwłaszcza, że z każdym przybliżającym nas do ruin krokiem wygląda coraz ciekawiej. To Saranda Kolones - pozostałości średniowiecznego zamku, który krótko po wybudowaniu uległ zniszczeniu w wyniku trzęsienia ziemi. Podchodzimy od strony, gdzie dobrze widać dolne kondygnacje, na które składały się połączone przejściami lochy, stajnie i latryny. Ponad nimi zaś znajdują się - przyciągające wzrok już z większej odległości - filigranowe łuki, łączące masywne filary, utrącone powyżej parteru.

Kierujemy się w ich stronę, ale widząc kamienne schody, prowadzące do lochów czy może stajni, nie mogę się oprzeć pokusie i robię kilka kroków w dół. A jeśli to akurat... latryny? Właściwie, nie odczuwam pilącej potrzeby - odwracam się na pięcie i wracam na powierzchnię.





Gdy w dwudziestym wieku zaczęto prace archeologiczne, ponad piach wystawały tylko fragmenty czterdziestu kolumn, stąd nazwa miejsca - Saranda Kolones znaczy ni mniej, ni więcej, jak tylko Czterdzieści Kolumn. Antyczne, granitowe kolumny tkwiły wcześniej w różnych miejscach, ale zostały później włączone w strukturę zamku. Myszkujemy trochę po lepiej zachowanych fragmentach ruin, jednak najciekawiej wyglądają te dwa łuki, ustawione względem siebie pod kątem prostym. Patrząc pod odpowiednim kątem można mieć w prześwicie latarnię morską. Robię kilka kolejnych kroków i dostaję jeszcze ładniejszy widok - pod starożytną filigranowa arkadą wieże i kopuły nowoczesnej cerkwi. Jakby obraz, gdzie płótno i ramy, stanowiące przecież jedną całość, dzieli tyle wieków...

Franz napisał(a):Na zdjęciach załapuje się ponownie latarnia morska, gdyż z tej perspektywy znów zaczyna wyglądać lepiej.

Wg mnie wygląda bardzo ładnie.
Gdyby stała sobie samotnie, jak to zwykle bywa, nad jakimś stromym urwiskiem, wyglądałaby zwyczajnie. Ta miała szczęście zostać zbudowaną w atrakcyjnym sąsiedztwie

Franz napisał(a):skoro trasa tak się ułożyła, że wpadamy wprost na nie i jest zawarte w cenie biletu, którego i tak nie udało nam się nabyć, to co nam szkodzi?

Nic nie szkodzi, a rzeczywiście samo się prosi
Bardzo ładne ruiny

Franz napisał(a):Saranda Kolones znaczy ni mniej, ni więcej, jak tylko Czterdzieści Kolumn.

Hmm, ciekawe.
Znaczy najsłynniejszy kurort w Albanii nosi frapującą nazwę Czterdzieści

Pozdrawiam