Cypr - po obu stronach zielonej linii

Jacek S napisał(a):Ponieważ ciąg dalszy swoich relacji Uzależniasz od ilości wyświetleń no to cyk.

Algorytm nadający priorytet nie jest aż taki prosty.
Ale, owszem - to jeden z czynników.

mariusz-w napisał(a):... a wybrzeże śliczne !

Dzięki, Panowie.

Myślałem, że to z powodu tej Skały Afrodyty zaznaczyły swoją obecność wyłącznie Panie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zanim pojedziemy dalej, jeszcze kilka fotek z tego - niewątpliwie atrakcyjnego - miejsca.

Niewątpliwie baaaardzo atrakcyjnego

mahadarbi napisał(a):Niewątpliwie baaaardzo atrakcyjnego

Oczywiście, kiedy wspomniałem, że tu jeszcze wrócimy, nie miałem na myśli właśnie zamieszczonych fotek, tylko odrębną wizytę.

Pozdrawiam,
Wojtek

To nie ma znaczenia. I tak tu będę

Pozdrawiam,
Anka

mahadarbi napisał(a):To nie ma znaczenia. I tak tu będę

W końcu to Wyspa Miłości.

Pozdrawiam,
Wojtek

To też mało istotne
Skały i wybrzeże są bajeczne za to

pięknie:))))))
Cypr to jedna z moich miłości, do zrealizowania może w 2013:)

Dla obejrzenia samych klifów warto tam pojechać



Pozdrawiam
Piotr

kkra napisał(a):pięknie:))))))
Cypr to jedna z moich miłości, do zrealizowania może w 2013:)

Jeśli lubisz zwiedzać, to ta relacja powinna być dla Ciebie całkiem niezłą podpowiedzią.

mahadarbi napisał(a):Skały i wybrzeże są bajeczne za to

piotrf napisał(a):Dla obejrzenia samych klifów warto tam pojechać

Wprawdzie cypryjskim klifom daleko do tych naprawdę pięknych, ale zgadza się - potrafią się też podobać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Cypr zawsze omijam wielkim łukiem, sama nie wiem czemu... Nigdy nie był celem. Hmm... może czas się przełamać?

Pozdrawiam,
Anka

mahadarbi napisał(a):Cypr zawsze omijam wielkim łukiem, sama nie wiem czemu... Nigdy nie był celem. Hmm... może czas się przełamać?

Dla nas to była odskocznia zimowa. Wprawdzie w zimie pogoda na Cyprze może być różna - i tak też mieliśmy - to jednak się udało wiele zobaczyć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wsiadamy do samochodu i przejeżdżamy ten krótki dystans, dzielący nas od słynnej skały. Na mapach występuje pod nazwą Petra tou Romiou - Skała Romiosa - upamiętniającą bohatera ludowego z czasów Bizancjum. Zgodnie z legendą Romios pokonał flotę arabskich piratów, zrzucając na okręty potężne odłamki skał. Jednak wszyscy wiedzą, że to tutaj Afrodyta wyłoniła się z morskiej piany. Wprawdzie Hezjod przytacza opowieść o tym, że Afrodyta powstała z nasienia tryskającego z odciętych genitaliów Uranosa (Nieba), okaleczonego przez tytanów. Ale w próbie wykazania, iż Afrodyta pochodzi od mężczyzny należy widzieć dążenie do włączenia bogini w patriarchalny panteon greckich bogów.

Schodzimy na kamienistą plażę i rzucając jeszcze spojrzenia w lewo, w stronę klifów, na których przed momentem staliśmy, zbliżamy się do właściwej skały.

Afrodyta, Rzymianom znana jako Wenus, była czczona w wielu starożytnych kulturach - jej odpowiednikiem jest egipska Izyda, a także syryjska Astarte. Była patronką wojny i morza, do niej modlili się żeglarze o szczęśliwą podróż i dopiero Zeus zmienił jej powołanie, co odnotował Homer w Iliadzie: "Walka, moje dziecko, nie jest dla ciebie. Tyś patronką małżeństwa i czułości." I taki jej obraz przetrwał do naszych czasów - bogini miłości i namiętności. Przechodzimy na drugi koniec i zaglądamy ciekawie, ale nie - tym razem nikt nie przepływa. Natomiast bystre oko Beaty wychwytuje pośród tysięcy kamyków na plaży ten jedyny w kształcie serca. Ogólnie wiadomo, że bogini podrzuca tu jeden dziennie.

Niektórzy twierdzą, że Afrodyta wyłoniła się najpierw u brzegu greckiej wyspy Kytera (Kithira) na południe od Peloponezu. Ponieważ jednak skalista, nieprzyjazna wyspa nie przypadła jej do gustu, pożeglowała na swojej muszli w kierunku Cypru, a moment, kiedy się ukazała u jego brzegu, uwiecznił Botticelli na słynnym płótnie "Narodziny Wenus".

Ładnie

I znowu w tym samym czasie piszemy