Cypr - po obu stronach zielonej linii

Podobne mozaiki widziałem w Muzeum Narodowym w Sarajevie.
Pochodziły gdzieś z rejonów blisko Macedonii.
Przyglądając się im podziwiałem ile czasu i precyzji musiało
kosztować skomponowanie ich i ułożenie.
To wspaniałe że dotrwały aż do naszych czasów.

U Ciebie widzę dość duży, ładny fragment ilustrujący walkę jakichś znamienitych wojowników.
Starożytni mieli duże wyczucie smaku i sztuki.
Podoba mi się ich styl.

weldon napisał(a):Za moich czasów niektórzy wyrabiali sobie zielone papiery, albo przerabiali się na pacyfistów

Nie mieli Tetydy.
Ale Odys lepszy od WKU.

Crayfish napisał(a):U Ciebie widzę dość duży, ładny fragment ilustrujący walkę jakichś znamienitych wojowników.

Gladiatorów.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zatem zjeżdżamy ze wzgórza, na którym rozlokowało się starożytne Kourion, dojeżdżamy do szosy B6 i kierujemy się na zachód. Moglibyśmy dojechać do autostrady, ale nie spieszy nam się aż do tego stopnia, a poza tym - wkrótce musielibyśmy z niej i tak zjechać. Poćwiczę więc ruch lewostronny na zwykłej szosie. Zatrzymujemy się jeszcze na moment tuż za terenem wykopalisk, gdyż nasz wzrok przyciągają poziomo urzeźbione skały nadmorskiego klifu i po chwili jedziemy już dalej. Droga kręci kilkoma serpentynami, pokonując wąwozy, które przecinając pasmo wzgórz, kierują swe suche na ogół koryta w stronę morza. Wkrótce zbliżamy się do autostrady na wyciągnięcie ręki i w dalszej drodze mamy ją prawie stale w zasięgu wzroku. Teraz dopiero opuszczamy teren brytyjskiej bazy Akrotiri, na który wjechaliśmy zaraz po opuszczeniu Limassol. Po chwili szosa wpada do jednego z jarów i jego dnem kieruje się w stronę wybrzeża. Tuż przed samym ujściem wąwozu do morza, wspina się na prawe zbocze i zakręca ostro praktycznie na krawędzi klifu. Kiedy widzę możliwość zjazdu na wysypany drobnymi kamykami plac na poboczu, nie waham się nawet przez moment - tu warto zrobić przystanek.







Rzeczywiście, widoki rozpościerają się stąd interesujące. Za nami wylot przebytego właśnie wąwozu, obramowanego z obu stron skalnym klifem. O ile przeważa żółtawa barwa, zdradzająca inklinację w kierunku różu, to najniższe piętro lewej ostrogi stanowi prawie idealna biel. Przemyka mi myśl, że może by się wrócić i zapoznać bliżej z tą formacją, ale dostrzegamy tam jakieś postacie ludzkie, więc zostawiamy ewentualną bezpośrednią znajomość na bliżej nie określoną przyszłość. Kierujemy wzrok w drugą stronę, gdzie równie stromo opadający brzeg, podmywany przez morskie fale, ukazuje swoją słabość wobec wytrwałego żywiołu - odkruszone głazy leżą bezładnie w pobliżu linii brzegowej.

Wtem jakaś szarpanina w porastających najbliższą okolicę krzakach skłania nas do skupienia na nich wzroku. Okazuje się, że to stado kudłatych kóz zdobywa strome zbocze, by po chwili wymusić pierwszeństwo na szosie i niespiesznie, z godnością przejść na drugą stronę. Podchodzimy teraz na sam skraj w miarę płaskiego terenu - tyle, na ile pozwala konieczna ostrożność - i zapuszczamy żurawia w głąb, tam gdzie brzeg urywa się spod stóp bliską pionu, bardzo kruchą ścianą. Natomiast w kierunku zachodnim klif stopniowo się obniża i łagodnieje, zaś odsuwając się odrobinę od morza, zostawia miejsce na wąską plażę, wysypaną jasnoniebieskim żwirkiem. Przecina ją skalna ostroga, kontrastująca ostro swoim brunatno-brązowym kolorem, a nieco dalej, tuż pod linią horyzontu, wyłania się z morza ona - Skała Afrodyty.

Franz napisał(a):

Wygląda na to, że byłoby tam jak zejść. I mnie by pasowało takie miejsce bardzo

Pozdrawiam,
Anka

mahadarbi napisał(a):Wygląda na to, że byłoby tam jak zejść. I mnie by pasowało takie miejsce bardzo

To akurat jest wylot tego wąwozu, który trochę wyżej szosa przecina, a więc dostępne dla każdego. Chyba ciekawsza byłaby ta wąska zatoczka przy brunatnej skale.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zatoczkę 'wrzuciłeś' dokładnie w tym samym ułamku sekundy, w którym spodobała mi się biała skała Ale faktycznie, zatoczka przy brunatnej - zacna wielce

Pozdrawiam,
Anka

Ojojoj, jak pięknie Cudne te skały...

mahadarbi napisał(a):Zatoczkę 'wrzuciłeś' dokładnie w tym samym ułamku sekundy, w którym spodobała mi się biała skała Ale faktycznie, zatoczka przy brunatnej - zacna wielce

Rzeczywiście, nie zwróciłem wcześniej uwagi na godzinę, a właściwie minutę.
Jesteś szybka jak błyskawica!

helen napisał(a):Ojojoj, jak pięknie Cudne te skały...

Parę razy się tu jeszcze kolorowe skały ujawnią.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Rzeczywiście, nie zwróciłem wcześniej uwagi na godzinę, a właściwie minutę.
Jesteś szybka jak błyskawica!

Tylko, jak mi się coś naprawdę podoba

Pozdrawiam

mahadarbi napisał(a):Wygląda na to, że byłoby tam jak zejść. I mnie by pasowało takie miejsce bardzo

mahadarbi napisał(a):Tylko, jak mi się coś naprawdę podoba

W takim razie zdradzę Ci w sekrecie, że nam się to miejsce też spodobało. Do tego stopnia, że wróciliśmy tam w innym dniu, by zawrzeć bliższą znajomość.

Pozdrawiam,
Wojtek

Warto było? Zgaduję: tak!

Pozdrawiam,
Anka

mahadarbi napisał(a):Warto było? Zgaduję: tak!

Jak najbardziej.
Chociaż, oczywiście, nie przybędziemy tam, by się na tej skale wygodnie do słoneczka ułożyć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ponieważ ciąg dalszy swoich relacji Uzależniasz od ilości wyświetleń no to cyk.



Pozdrawiam

Jacek S napisał(a):no to cyk.

No to cyk !


... a wybrzeże śliczne !