Cykladzka przygoda wrzesień 2014-Thira-Amorgos-Paros

Ewa Zuber napisał(a):Jezusicku roztomanty Aska pisze, a mnie tu ni ma.

No pisze, pisze...jakoś się Ewa zebrałam Cieszę się ze jesteś

Kolejny dzień na Santorini rozpoczynamy dość wcześnie rano, bo sporo chcemy zobaczyć.
Cel to Fira z Firostefani, Imerovigli, odpoczynek gdzieś na plaży no i oczywiście Oia ze słynnym zachodem słońca.
Tyle na temat tych miejsc już zostało powiedziane na tym forum, że raczej ograniczę się do zdjęć.
Jedno jest pewne takiej ilości kościołów i kapliczek nigdy wcześniej nie widziałam.
Na Thirze jest ich 365
Jadąc z Perissy zatrzymujemy się na chwilę przy zjeździe do portu, widok na klify jest niesamowity, na górze białe zabudowania Firy i Imerovigli...są ule a w nich pszczoły, które zapewne pracowicie miodzik tymiankowy zbierają



Jedziemy dalej do Firy. Przy wjeździe znajdujemy parking, miejsca są...uff. Na Santorini podobnie jak i na innych wyspach fajne jest, że parkingi są bezpłatne. Rozpoczynamy zwiedzanie, towarzystwo wokół z całego świata...oczywiście najwięcej skośnych hipsterów, którzy chyba przypływają takimi "smokami" i o dziwo nie słychać w ogóle "ruskawo jazyka" naszych "braci" zza wschodniej granicy.


Wakacyjna atmosfera udziela się nam totalnie, leniwie snujemy się i "pasiemy gały". A jest na czym...architektura zawieszonych na skałach domków, knajpek robi duże wrażenie w połączeniu z otaczającym kolorem morza, wyspami Thirassią oraz Palea i Nea Kameni...przepięknie. Aparaty w dłoń i pstrykamy

Osiołki czekające w poczekalni, jest rano więc ruchu dużego jeszcze nie ma

kolejka linowa już działa


najpiękniej położony kredens jaki widziałam Thirassia w tle







Spotykamy sympatycznego tubylca...oczywiście Krzyś zawiązuje znajomość






Przylądek Tourlos





Nagle moim oczom ukazał się taki widok...wygrzewające się na słońcu okazałe ośmiornice. Oczywiście Krzyś doskoczył, a jakże wszak to jego popisowe danie...mniam


Nie jestem w stanie policzyć ile młodych par widzieliśmy, ale ta panna młoda była jedną z najładniejszych


Też zapragnęłam sesji wprawdzie bez sukni ale co tam...

A to apartament dla nowożeńców (no tak się reklamował).





widok z Imerovigli na Firę



Piękna dojrzała opuncja




obok takich bugenwilli nie można przejść obojętnie a i kwitnący kaktus robi wrażenie



Kończymy zwiedzanie tej części wyspy w najwyższym miejscu klifu Imerovigli i już wiemy, że koniecznie trzeba to zobaczyć od strony morza czyli...rejsik z wycieczką po wulkanie, mamy trochę w nogach ale nie narzekamy. Widoki rekompensują zmęczenie


musimy wrócić do samochodu, po drodze wrzucamy coś na ruszt i jedziemy gdzieś nad wodę...

Piękne zdjęcia Asiu,zachęcają do odbycia podróży.

Po dość męczącym rajdzie Fira-Firostefani-Imerovigli postanowiliśmy znaleźć nieco spokojniejsze miejsce w celu naładowania akumulatorów do dalszych przebieżek. Krzyś był dosyć sceptycznie nastawiony sądząc po ilości "człowieka" okupującego białe miasteczka. Zapomniałam jeszcze dodać ,że wracając na parking w Firze kolejka do kolejki linowej miała ok 1 km. Nawet zdjęcia nie byłam w stanie pstryknąć bo trudno było się przebić przez kolejkowiczów.
Jadąc z Imerovigli w kierunku Oia tak gdzieś w połowie drogi pomiędzy Vourvoulos a Pori zjechaliśmy w kierunku wschodniego wybrzeża. Dojechaliśmy nad samą plażę. Plaża Vourvoulos ciągnie się przez ok. 6 km wzdłuż wschodniego krańca wyspy w kier. północnym. Kamienista, szaro-czarna z kilkumetrowym klifem i kompletnie pusta. Jakież było nasze zdziwienie, że są takie odludne miejsca na Santorini... "Rozbiliśmy" obóz, kawka i jakieś 2,5 godzinki wypoczynku.




Jadąc do Oia zatrzymujemy się przy plaży Baxedes, moją uwagę przyciąga kwiatowa łączka a plaża też jest bardzo przyjemna no i pusta...to znaczy nie całkiem bo obok stały sobie spokojnie biały i brązowy - "osłokoń"

OIA - to bez wątpienia najpiękniejsze białe miasteczko na klifach Thiry. Liczne galerie, eleganckie sklepy i całe mnóstwo kafejek, restauracji, barów. Po ostatnim trzęsieniu ziemi w 1956 r. zostało bardzo starannie odbudowane. Mówi się, że Oia jest miasteczkiem artystów, malarzy, rzeźbiarzy i że nie ma serca, które nie zachwyci się jej widokami. I TO JEST PRAWDA. Z pewnością nasze serducha zostały poruszone i to mocno.
Przed wejściem do Oia (grecka wymowa Ija) jest sporo parkingów, więc nie powinno być kłopotów z zaparkowaniem. Do zachodu słońca jeszcze sporo czasu ale ludzi też sporo...i ciągle napływają jak zresztą i my.
Miasteczko zostało wybudowane przez Wenecjan, w okresie ich panowania na wyspie a upiększone głównie przez kapitanów statków, którzy w latach świetności wyspy chcieli pokazać swój dobrobyt i zdobili miasteczko najpiękniej jak mogli i nie zawsze na biało...





Najczęściej fotografowany kościół św. Mikołaja, patrona rybaków

W centralnym miejscu miasteczka znajduje się bardzo popularny, zwłaszcza wśród licznych par, które zamierzają się w nim pobrać, kościół Panagia Platsani . Kościół mieścił się wcześniej przy końcu wioski, tuż przy zamku, jednak podobnie jak wiele innych, w 1956 runął podczas trzęsienia ziemi. Ze względu na miękką skałę wulkaniczną, która nie była wystarczająco stabilna, postanowiono kościół odbudować w nowym miejscu, tym, w którym znajduje się dziś.


„Iposkafa” ( gr. Υπόσκαφα ) to domy wydrążone w skale. Domy te są nadzwyczajnym zjawiskiem, do dnia dzisiejszego są zamieszkałe. Właściwie zwiedzając Oia w większości chodzi się po czyimś dachu...
Wybudowanie, a właściwie wydrążenie yposkafów było możliwe z tego względu, iż santoryńskie skały wulkaniczne były ( i są ) na tyle miękkie, że mogło się to odbyć bez żadnego problemu. Yposkafa , poza niepozorną powierzchnią, której widoczny jest tylko kawałek, reszta schowana jest w skale, posiadają tą przydatną właściwość, że niezależnie od pory dnia, czy pory roku, temperatura wynosi w nich 20-25 stopni Celsjusza.




Każdy szanujący się Santoryńczyk ma na płocie ułożone kamienie...ma to chronić mieszkańców od wszelkich kataklizmów, które nawiedzały tą piękną wyspę niejednokrotnie.

Udaje mi się trafić na rodowitych mieszkańców Oia (już myślałam, że tu są wyłącznie turyści )


Jest też karawana osiołków i sympatyczna para grajków (co to za instrument ma ta dziewczyna?)



Czas biegnie i coraz bliżej do zachodu słońca...najlepsze miejscówki są już od dawna obsadzone...
Oblężone kastro...młodzież trzyma się razem




Krzyś też zajął dogodną miejscówkę...ja jeszcze chodzę i focę




Napięcie narasta...tłok się zwiększa, skośnoocy się maskują, wyszła też "Shakira"? ale gdzie tam wszak obok to nie słynny Gerard Pigue




Nawet te dwa sympatyczne pieski przyszły pooglądać

No i zaczyna się spektakl kolorów...oczywiście żadne zdjęcie, obraz nie odda tego. "Tutejsze zachody słońca czynią poetów bezrobotnymi" - narzekał brytyjski pisarz L. Durrel. To jest właśnie magia tego miejsca przyciągająca codziennie niezliczone tłumy pieszych i pływających...









A po zachodzie spacerujemy jeszcze urokliwymi uliczkami




Wracamy do naszej Perissy zachwyceni dzisiejszymi widokami, jakieś 14 h na nogach...ale warto było.
Cokolwiek by nie mówić o komercyjnej, tłocznej Santorini to absolutnie warto tu wpaść na kilka dni.
Jutro już bez autka płyniemy na wulkan...cdn ਍

Joan nie ociągaj się, rozpaliłaś moją duszę i co??? Tylko mi nie mów, że nie masz czasu.To weź urlop i dawaj dalej

Aśka błagam nie znęcaj się

Ewa Zuber napisał(a):Aśka błagam nie znęcaj się

No troszkę się obowiązków nazbierało poza tym praca, praca i kruca bomba mało czasu...

Dzisiaj wyruszamy na wulkan. Wycieczkę można kupić w każdym biurze, wypożyczalni itp.
Ruszamy z Perissy ok. 9.00 busikiem do portu (koszt imprezy 17 E/osobę z dowozem i odwozem).
W porcie Athinios przesiadamy się na stateczek. Grupa liczy ok. 16-18 osób. Właśnie wpłynęła do portu "bebiakowa" puszka
Wita nas przewodnik, bardzo sympatyczny jak, później się okazuje, gość. Płyniemy na wysepkę Palea Kameni i podziwiamy klify Santorynu z morza. Płynąc z Pireusu na Santorini nie mieliśmy okazji tego widzieć, bo podróż była w nocy, a zatem "pasiemy gały". Niemal pionowe ściany wyglądają jak wielosmakowy tort odcięty nożem.
Białe domki Firy, Imerovigli i Oii mienią się w słońcu. Po drodze mijamy "wielkie pływające hotele", z bliska budzą respekt i "strach" .

Dopływamy do Nea Kameni, kilka stateczków już zaparkowało
Nasz kapitan też "parkuje" a nasza grupa zbiera się do wyjścia. Idziemy na wulkan, a właściwie na jego najmłodszą część bo liczącą zaledwie 500 lat Nea Kameni. Wokół roztacza się wręcz sielankowy widok - błękit morza, w oddali białe domki...ale to co tu się wydarzyło ok. 1620 r. p.n.e. trudno sobie wyobrazić. Doszło wówczas do niewyobrażalnego wybuchu wulkanu. Mieszkańcy Strongili (tak wtedy nazywano wyspę - od okrągłego kształtu) na własnej skórze przekonali się, jak bardzo dewastująca była to siła.
Wskutek potężnej erupcji, której przypisuje się moc 4 bomb atomowych, środek wyspy dosłownie wystrzelił w powietrze. Szacuje się, że w powietrzu znalazło się 150 miliardów ton skał i pyłów wulkanicznych. Wielu badaczy twierdzi, że wybuch wulkanu na Thirze należy do najpotężniejszych w ciągu ostatnich 10 000 lat, jego skutki odczuwalne były niemal na całym globie, a odgłos detonacji obiegł kulę ziemską czterokrotnie! Kawałki skał z Santorynu znaleziono na Cyprze a pył wulkaniczny nawet na Alasce. Wysepki przy Santorini powstały podczas kolejnych, mniejszych już erupcji.
Erupcję Palia (Palea) Kameni, czyli Starej Spalonej Wyspy, uznano za przejaw gniewu Bożego spowodowanego "ikonoklazmem", czyli "kłótnią o obrazy - ikony", których czczenia zakazał cesarz Leon III Izauryjczyk (na Amorgos wspomnę o tym). Mikra Kameni - Thirasia (Mała Spalona Wyspa) wyjrzała z wody w następstwie aktywności wulkanu w XVIw.


Trudno uwierzyć, że w tym księżycowym krajobrazie żyją króliki. Przewodnik nasz od razu dodał "ale nie pytajcie mnie co one jedzą, o wodzie nie wspomnę"
To można śmiało nazwać "uśmiech siary", z dziury wydobywa się dymek i "niezły" zapaszek zgniłych jaj. W wielu miejscach jak się tochę grzebnie to kamyczki są gorące
Obszar jest stale monitorowany


Na wszelki wypadek ustawiam kilka kamyczków...i żeby nie było że "zdradzam" totalnie Chorwację przekornie koszulkę z Cro.pl założyłam
Widoki z wulkanu


Powoli wracamy na statek, bo dalej płyniemy na Hot Springs (gorące zródła przy Palea Kameni)

Po drodze na Hot Springs całkiem blisko "kulkowej" Thirassi , jest i krokodyl



Dopływamy do Hot Springs, jest oczywiście kapliczka, a my HOP do wody, para sympatycznych Holendrów smaruje się błotkiem to i my wysmarowaliśmy się tym "odmładzającym" eliksirem w myśl zasady, że zaszkodzić nie zaszkodzi a nuż pomoże Niestety aparat wodoodporny nie jest, więc zostaje na łajbie.
Po kąpieli wracamy do Athinios a stamtąd do Perissy. Jest to nasz ostatni dzień na Thirze. Pozostałą część dnia spędzamy na plaży w Perissie. Wieczorem spacer i pożegnanie z najbardziej znaną Cykladą. Mimo tych wszystkich "mało" pochlebnych opinii my jesteśmy mile zaskoczeni. Santorini ma piękną naturalną "architekturę", ciekawą historię geologiczną i z pewnością warto ją zobaczyć...Miałam podawać ceny: pobyt 5 nocy na Santorini 2 osoby 105 E (booking.com), samochód 2x30, paliwo ok.18 E, wycieczka na wulkan 2x17 E. Wrażenia bezcenne.
Jutro o 11.30 płyniemy na Amorgos kultowym Express Skopelitis. Gospodarz zgodnie z umową odwozi nas do portu. Opuszczając Santorini jeszcze troszkę widoczków cdn.






Jeszcze troszkę geologii i historii (jak kogoś nudzi to nie ma przymusu).
Mijając klify Thiry widać różne kolory skał: czarny, biało-szary, zielonkawy oraz czerwono-rudawy. Czarny świadczy między innymi o popiołach wulkanicznych i metalach ciężkich, czerwień o związkach żelaza, zieleń o związkach miedzi, a pumeks oraz tefra mają kolor biały, szary. Wszystkie te materiały są związkami wulkanicznymi, w trakcie erupcji wydostawały się z wulkanu (krater wulkanu santoryńskiego pokryty był 30metrową warstwą pumeksu), a następnie opadając tworzyły warstwy. Popioły wulkaniczne przesłoniły niebo na 30 dni, opadając zniszczyły doszczętnie całe życie, które jakimś cudem ocalało.
Ten wielki wybuch drastycznie zmienił kształt okrągłej wyspy. Jej środek będący stożkiem wulkanu znalazł się pod wodą, jednak wtedy dzisiejsza Thira była jeszcze połączona z Thirassią. Wyspy oddzieliły się przy kolejnej erupcji wulkanu mającej miejsce w ok. 236 r. p.ne. Wyspa Aspronisi jest też pozostałością Thiry, jest ona wierzchołkiem fragmentu wyspy, który również został zalany przez wodę.

Wspaniała relacja Asiu, przepiękne zdjęcia. I jak tam nie pojechać?

Ewa Zuber napisał(a):Wspaniała relacja Asiu, przepiękne zdjęcia. I jak tam nie pojechać?

Cieszę się Ewciu, że ktoś czyta i ogląda te moje wypociny

Ach ten BOSKI błękit i biel Grecji - cudnie tam !!!

Andzia* napisał(a):Ach ten BOSKI błękit i biel Grecji - cudnie tam !!!

Boski i piękny...kredensik też.

A my znów w podróży...płyniemy na Amorgos.

Jest to najbardziej na wschód wysunięta Cyklada o pow. niecałe 130 km². Długa na 32 km a najszersza na 12 km. Swoim wydłużonym kształtem wydaje się chronić Archipelag Małych Cyklad od wschodu. To wyspa o bogatej spuściźnie kulturalnej i prawdziwej, niezmąconej jeszcze do końca dzikości. Cytując wielbicielkę Amorgos, nieocenioną "bebiak" (serdecznie pozdrawiam) - "taka niezadeptana cyklada".
Amorgos chodziła mi po głowie od wielu lat...i w końcu marzenie się spełnia


Mijamy Sikinos i dopływamy do Ios








Na promie mamy też ciekawe towarzystwo


Generalnie podróż Expres Skopelitisem jest bardzo fajna, jest to nieporównywalnie mniejszy prom niż Blue Star, ludzi znacznie mniej. Większość naszych współpodróżników mówi po francusku. Wieje dość mocno i trudno robić zdjęcia.


Wreszcie jest...moja Amorgos Po ok. 5 h dopływamy do Katapoli.
Aaaa... byłabym zapomniała cena Santorini-Katapola 11,5 Eur/os.







Szybko wysiadamy w nadziei, że zdążymy na autobus do Aegiali (tam mamy zabukowane spanie), planowany odjazd 16.25 - my jesteśmy 16.30 ale w Grecji...siga, siga. A tu zonk...autobus odjechał jak na złość punktualnie. Francuzi pakują się do pięknego autobusu, który specjalnie po nich przyjechał do Aegialis Spa. Niestety kierowca nas nie może zabrać, rozkłada bezradnie ręce. Na autobus przyszła jeszcze jedna para - też Francuzi. Zaproponowałam im taxi na spółkę ale powiedzieli, że poczekają na następny bus za 2 h. Chyba im za drogo było 20 Euro na 4 os. Nagle obok nas parkuje małe autko i wysiadają z niego 4 młode osóbki i ...mówią po polsku w dodatku. No to wbijam do nich pogadać i doradzili nam gdzie wypożyczyć auto a skoro powrót mamy tez z Katapoli to nawet lepiej.
Natychmiast odwiedzamy poleconą wypożyczalnię...krótka negocjacja i jest Red Ferrari...za 20Eur/dzień i 2 dni gratis Zabieramy naszych Francuzów po drodze, ku ich wielkiemu zdziwieniu. Wierzcie mi nie mam pojęcia jak myśmy to wszystko do tak małego autka zapakowali... Jedziemy do Aegiali tankując na jedynej stacji po drodze przed Chorą. Druga jest w Aegiali...
cdn...

Joan65 napisał(a): że ktoś czyta i ogląda

Nie ma takiej opcji, żeby nie czytać.
Super cenę wynegocjowaliście za autko

Andzia* napisał(a):Ach ten BOSKI błękit i biel Grecji - cudnie tam !!!

Vjetar napisał(a):Boski i piękny...kredensik też.

To prawda jest tam cudnie a Kredensik...nie można obok niego przejść obojętnie