Cykladzka przygoda wrzesień 2014-Thira-Amorgos-Paros

Jestem i po raz kolejny zachwycam się.Loty i miejscówki pobukowane, więc teraz trza się oglądać za odpowiednimi ciuchami

kulka53 napisał(a):Witam
Z dużą przyjemnością pooglądałem sobie Twoje zdjęcia i poczytałem o cykladzkich wrażeniach i odczuciach.
Fajnie, że spodobało się Wam Emporio
Z tego co widziałem na fotkach, we wrześniu na Santorini było jednak znaaaaacznie więcej ludzi niż w maju , wyraźną różnicę było widać np na Mesa Pigadii a także na Czerwonej Plaży.
Wrześniowe Amorgos bardzo mi się podoba, zwłaszcza z jednego powodu
Teraz czekam na Paros (i Antiparos), ciekawe jak odebrałaś tę wyspę. Pisałaś o pięknej stolicy... wg mnie brzydka nie była, ale do mykonoskiej jednak jej daleko
Będę zaglądać.

Emporio to absolutnie Wasza inspiracja
Z pewnością więcej tam ludzi we wrześniu...ale kumulacja i tak następuje lipiec-sierpień
Amorgos - moja miłość od pierwszego wejrzenia. Polecam
Na Antiparos byliśmy króciutko, bo tak wiało, że włosy z głowy wyrywało . To był jedyny taki dzień na całe nasze 17 dni wakacji i akurat trafił właśnie na Antiparos.
Mykonos jeszcze przed nami

Pozdrawiam cieplutko i ZDROWIA życzę na ten Nowy Rok

Po dłuższej przerwie znowu powracam i na początek życzę WSZYSTKIM FORUMOWICZOM z Cro.pl wszystkiego najlepszego na Nowy Rok ale przede wszystkim ZDRÓWKA i WSPANIAŁYCH PODRÓŻY w 2015 r.

A teraz cd Amorgos. Tym razem ok. 8 rano wybieramy się na pieszą wycieczkę z Aegiali via Tholaria do plaży Mikri Glyfada. Są dwie Glyfady - Mikri i Megalo i obie są najbardziej na północ położonymi dostępnymi plażami na Amorgos. Przeszliśmy całą Tholarię kierując się na wieże przekaźnikowe, cały czas pod górę. Widoki na zatokę Aegiali piękne.




Wydeptana dróżka powoli zaczęła zanikać i tak idziemy trochę na czuja. Wokół tylko kamienie i ostre krzewy. Wściekle ciepło.Po jakiejś 0,5 h docieramy do dosyć sporej zagrody z owcami i kozami i małej kapliczki. Zwierzyna wzięła nas za "przynoszących" jedzenie i "zaatakowała" Krzysia
My oczywiście do kapliczki szukać klucza, ale okazał się zbędny, bo drzwi są zamknięte wyłącznie na sznurek. Owce siup przez murek i za nami do kapliczki. Bez odstraszającego kijaszka się nie obeszło...






Idziemy dalej w kier. północnym, ale coś mi nie pasuje, nie ma już praktycznie żadnej wydeptanej dróżki. Chyba się zgubiliśmy... mapa w ręce i taki zonk - wstyd jak nie wiem.
Nie wiem, co w tym dniu we mnie wstąpiło, ale coś mi się na mapie pomigało i poszliśmy nie w tym kierunku, w którym powinniśmy. Ale nie ma tego złego... Postanawiamy zawrócić, mijamy tym razem Tholarię od strony północnej, wokół pięknie ukwiecone domy


Po posileniu się pyszną, słodką opuncją znajdujemy właściwy szlak na Mikri Glyfada. Spotkany po drodze staruszek utwierdza nas w tym, że zmierzamy we właściwym kierunku. Droga prowadzi wąwozem, miejsce przypomina mi klimaty z Władcy Pierścieni (Mordor)






Powoli wyłania się nasz cel - Mikri Glyfada




Docieramy na miejsce, jesteśmy zupełnie sami. Zaczyna wiać i tworzą się spore fale. Plaża ma jakieś 200-250 m długości, jest dość szeroka. Po prawej stronie pochowane są łodzie rybackie. O dziwo nie ma śmieci, co na północnym wybrzeżu każdej wyspy nie jest rzadkością. Może tą plażę od czasu do czasu sprzątają .


Niestety ta koziczka nie miała szczęścia



Krzyś oczywiście musi sprawdzić "co w dziurze piszczy". Żałuje że nie wziął czołówki







Pojawiają się inni turyści - para młodych ludzi (na skałkach u góry), pstrykają zdjęcia i wracają.

Drogę powrotną pokonujemy bez problemów - jest znak




Zauważamy na skałach takie sympatyczne ślimaczki


Po beztrosko spędzonym czasie na pięknej plaży wracamy do domu i resztę dnia spędzamy w "naszej" Aegiali. Jutro ostatni cały dzień na Amorgos. Plan to Chora i włóczenie się za Katapolą cdn...

Droga do zatoczki trochę uciążliwa, ale skoro...

Joan65 napisał(a):jesteśmy zupełnie sami

to z pewnością było warto

Witam po długiej przerwie, wczesniej udzilejąc się w wątkach tylko 'kroatystycznych'. Niestety, "zasmakowałam' Grecji w 2014 roku i przeszukuję forum własnie w tym temacie. Powiem, że jestem mile zaskoczona sporą ilością wpisów w greckim temacie. Twoja opowieść o Santorini (moje marzenie przyszłości) oraz o Amorogs przepiękne, zdjęcia powalające i zachęcające tak bardzo,że chyba się "pokłoćę " z rodziną aby tam właśnie pojechać w tym roku....Bo oni ciągną do Chorwacji po raz trzeci ( buuuu)
Pozdrawiam, z mroźniego Krakowa!

Witam wszystkich ponownie po długiej przerwie. Czasem tak bywa że człowiek bardzo chce ale życie pisze inny scenariusz i klops...

Do zakończenia mojej podróży pozostało dalsze zwiedzanie amorgoskiej Chory i kilko dni na Paros.

Tym razem rozpoczęliśmy szwędanie po Chorze w niedzielę z rana...

Chora kompletnie pusta, po mszy na centralnym placyku zgromadziło się kilku Greków i oczywiście wszechobecne koty.
Cudowna cisza...

snujem sę dalej w kierunku wiatraków. Widoki przepiękne. Słońce już wysoko i trudno się zdjęcia robi (zapomniało się filtra ).











Jakże cudny znajomy widok z góry na Agia Anna




Z Chory zmierzamy w kierunku Katapoli w nadzieji na znalezienie jakiejś pustej plażyczki




Po minięciu Katapoli udajemy się wąską drogą w kier zach. Fest pod górę, ale Red Ferrari daje radę
Mijamy starożytne ruiny i urokliwą kapliczkę i ... chyba znaleźliśmy naszą plażyczkę. Droga na początku ok, ale później już bardzo wąsko, żadnych mijanek i straszne kamienie. Jedziemy 10 km/h...ale jedziemy. Na plaży zero człowieka...i to jest to, co tygryski lubią najbardziej. Krzyś zrobił tradycyjnie obiad a póżniej kawka, kąpiele w morzu...na golasa wszak sami jesteśmy - ot wakacje. Trzeba coś "pofocić" i tu zonk...coś się złego dzieje z aparatem fotograficznym. Pokazuje, że na karcie są tylko 4 filmy i zero zdjęć. Ciśnienie skoczyło...nerwy straszne. Pierwsza myśl to koniecznie trzeba pojechać do naszej wypożyczalni w Katapoli - pamiętaliśmy że chłopak miał tam kompa i dość dobrze mówił po angielsku. Może da się kartę przez kompa podglądnąć. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło. można było dalej zdjęcia robić. Nie wiemy dlaczego był tak stresujący komunikat w aparacie, może się przegrzał... Z plaży mamy zdjęcia z telefonu (złej jakości), bo te co jeszcze się udało zrobić aparatem są ciut niecenzuralne







Mimo tych nerwowych momentów dzień udał się wyśmienicie, plaża oczywiście na tych fotkach nie wygląda tak jak w rzeczywistości, jest bardzo przyjemna, z fajnymi zatoczkami.



Niestety to już ostatni dzień na pięknej Amorgos, jutro o 6 rano mamy prom z Katapoli na Paros.
Wieczór spędzamy w Aegiali delektując się dobrym winkiem i zapachami wyspy... cdn

juliaka napisał(a):Witam po długiej przerwie, wczesniej udzilejąc się w wątkach tylko 'kroatystycznych'. Niestety, "zasmakowałam' Grecji w 2014 roku i przeszukuję forum własnie w tym temacie. Powiem, że jestem mile zaskoczona sporą ilością wpisów w greckim temacie. Twoja opowieść o Santorini (moje marzenie przyszłości) oraz o Amorogs przepiękne, zdjęcia powalające i zachęcające tak bardzo,że chyba się "pokłoćę " z rodziną aby tam właśnie pojechać w tym roku....Bo oni ciągną do Chorwacji po raz trzeci ( buuuu)
Pozdrawiam, z mroźniego Krakowa!

"Kłóć się Kłóć" bo Grecja jest warta tego, a wyspy szczególnie.

Pozdrawiam z zasypanych, białych Tych

No naprawdę bardzo się cieszę, że kontynuujesz relację
Już się miałem upomnieć
Ale rozumiem, nie zawsze jest czas, ochota, możliwości...

Wrześniowa Amorgos z pewnością by się nam odpowiadała. Ciekawe jak Tobie spodobała się Paros

kulka53 napisał(a):No naprawdę bardzo się cieszę, że kontynuujesz relację
Już się miałem upomnieć
Ale rozumiem, nie zawsze jest czas, ochota, możliwości...

Wrześniowa Amorgos z pewnością by się nam odpowiadała. Ciekawe jak Tobie spodobała się Paros

Ochota to jest ogromna, gorzej z czasem...Wrześniowa Amorgos z pewnością się Wam spodoba. W każdym razie gorąco zachęcam.

A my na Paros...

...OMG prom o 6.00 rano to jest nieludzkie będąc na urlopie, ale trudno. Zwlekamy ciała z łoża, stawiająca na nogi kawa, w samochodzik i do Katapoli.
Ciemno jak...u murzyna w...Senegalu . Zostawiamy autko pod wypożyczalnią Hermes naprzeciw której stoi już nasz Blue Star. Szybkie zadekowanie i właściwie o tej porze to można tylko "dodrzemać" co się nie "dospało". Mijamy z przystankami Koufonissi, Schinoussę, Iraklię i Naxos. Zdecydowanie najwięcej ludzi wysiada i wsiada na Naxos. Zgodnie z planem 10.15 dobijamy do Paros. W Paroiki mamy zabukowane spanie w Studio Nostos (via booking) - 3 noce po 25 Euro. Właściciel ma czekać na nas w porcie. Sporo ludzi, ale w tłumie wypatruję napis Nostos . Bardzo miły pan zabiera nam bagaże i jedziemy.
Nasz apartament jest jakieś 5 min jazdy samochodem od portu, przy samym morzu w kier. Naussy.
Miejscówka bardzo ok. Ponieważ nie jesteśmy jakoś szczególnie zmęczeni, idziemy rozeznać pobliską plażę. Taka sobie...ale pusta i jeszcze jedna rzecz, która od razu rzuciła się nam...na uszy...to CYKADY.
Niestety ani na Santorini ani na Amorgos ich nie słyszeliśmy, bo tam praktycznie nie ma drzew. A tu prosto z malutkiego, niebieskiego balkoniku widok na morze i modrzewiowo-piniowy gaj i ten upajający dźwięk..."Cykady na Cykladach"




















cdn

Asiu wiem, że nie masz teraz czasu na kontynuację bo trza Ci pakować kaski i buciory na wyjazd pod Grunwald ( jak to mówi nasz wspólny znajomy Piotrek) , ale po powrocie z nartowania pisz, pisz, pisz......
A tę Belucci to pozdrów od nas też
Powodzenia

Witam wszystkich w ten świąteczny dzień i życzę Radosnego Czasu Wielkanocnego.

Obiecałam, że dokończę moją wakacyjną podróż po Cykladach i zrobię to...

Niezmęczeni podróżą promem z Amorgos wybraliśmy się na zwiedzanie tutejszej Chory, po drodze mijamy urokliwy wiatrak, w którym jest całkiem fajna knajpka ...polecam na romantyczny wieczór przy winku...grają świetną muzyczkę, dyskretnie, nie nachalnie....jak zagrali Louisa Armstronga nie wytrzymałam i porwałam Krzysia w tany.... ale do rzeczy...Chora na Paros jest bardzo klimatyczna ale też zdecydowanie bardziej komercyjna niż na Amorgos. Na szczęście dla nas jest pora sjesty i sklepy są pozamykane i turystów mało. Mijamy też nieciekawą plażę w Paroiki.


















Pierwszy wieczór na Paros spędzamy właśnie we wiatraczku przy dobrym winku i fantastycznej muzyce. Polecam to miejsce bezapelacyjnie.

Kolejny dzień na Paros postanawiamy pojechać do Naoussy i na plażę Kolimbithres.
Paros jest bardzo dobrze skomunikowaną wyspą. W Paroiki tuż obok portu jest malutki dworzec autobusowy z którego można dostać się w każdy ważniejszy punkt wyspy. Z tego powodu nie wypożyczamy auta bo nie ma takiej potrzeby.
Do Naoussy jedziemy ok. 9.00 rano (bilet 1,60 E). Podróż trwa niecałą godzinę. Naoussa budzi się dopiero do życia, właściwie tylko rybacy w porcie sennie się krzątają a reszta miasteczka pewnie śpi.
Trafiamy w miejsce gdzie Teo Vafidis gotował... Pusto, cicho, biało - niebiesko CUDOWNIE










Płyniemy na Kolimbithres...

Znajdujemy straganik z biletami na Kolimbithres i po półgodzinie płyniemy na słynną plażę. Można tam też dotrzeć drogą lądową ale my lubimy łódki. Dopływamy do celu i widzimy takie mini, mini Seszele w Europie Zaczyna nieźle wiać, no cóż nieuchronnie meltemi będzie rządzić.
Większość ludzi z łódki lokuje się w części leżakowej ale to nie dla nas. Krzyś znajduje super miejscówkę, którą mamy wyłącznie dla siebie. Oczywiście kawka i wakacyjny luzik.
Plaża Kolimbithres jest jedną z najbardziej znanych plaż na Paros . Położona jest w ogromnej Zatoce Naoussy, porozdzierana małymi zatoczkami wyglądającymi jak mini baseniki stąd jest jej nazwa Kolimbithres co znaczy baseny. My właśnie mamy to szczęście, że trafia się nam taka malutka, wąska wyłącznie dla nas "zatoczka-basenik". Granity Kolimbithres "wyrosły" 2 miliony lat temu a ich dzisiejszy kształt to skutek działania wody, wiatru i piasku.
W latach 80-tych rząd grecki postanowił chronić to miejsce przed "wielkimi" budowlami. Oczywiście panuje tam wokół swoisty i typowy grecki chaos ale cóż...może za kilka, kilkanaście lat zdołają to uporządkować . Formy skalne na plaży Kolimbithres są niezwykle ciekawe, znajdujemy głowę "obcego"
Spędzamy tu kilka godzin kąpiąc się w krystalicznej wodzie i podziwiając siły natury.
Krzyś nawet dosłownie postanowił sprawdzić niektóre miejscówki
Wieje niemiłosiernie i mamy pewne obawy czy coś po nas przypłynie, ale na szczęście jest nasz kapitan i wracamy do Naoussy a stamtąd autobusem do naszej Paroikii.