Cudne hvarskie plagiaty

pomorzanka zachodnia napisał(a):Cześć!
Jeżeli byliście w Starim Gradzie (coś mi się obiło gdzieś) to to jest niesamowite, że na siebie nie wpadliśmy. Chociaż pewnie takie must see które my widzieliśmy na tym urlopie to Wy już dawno macie za sobą.

Tak, byliśmy w SG od 15 do 23
My tylko must see powtarzamy ciągle Także może gdzieś tam się mijaliśmy, będę śledzić

Przysiadam i ja.
W przyszłym roku planuje pobyt na Hwarze.
W tym roku odbyłem rowerowy rekonesans i spodobało mi się,
więc z ciekawością czekam na dalsze odcinki Twojej relacji.

wiolek_lp napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a):Cześć!
Jeżeli byliście w Starim Gradzie (coś mi się obiło gdzieś) to to jest niesamowite, że na siebie nie wpadliśmy. Chociaż pewnie takie must see które my widzieliśmy na tym urlopie to Wy już dawno macie za sobą.

Tak, byliśmy w SG od 15 do 23
My tylko must see powtarzamy ciągle Także może gdzieś tam się mijaliśmy, będę śledzić

Koniecznie śledź bo Wasze must see to najprawdobniej też nasze.

eXtreme napisał(a):Przysiadam i ja.
W przyszłym roku planuje pobyt na Hwarze.
W tym roku odbyłem rowerowy rekonesans i spodobało mi się,
więc z ciekawością czekam na dalsze odcinki Twojej relacji.

Witaj, dalszy ciąg mam nadzieję dziś nastąpi.

13.08.2022 - DZIEŃ 1 c.d.

Około 20 minut jazdy przez zupełnie nieznaną nam Słowenię i już jesteśmy w Mariborze. Nocleg wynalazłam blisko centrum, tuż przy dworcu kolejowym. Od właściciela kwatery dostałam wiadomość z instrukcją dojazdu i kodem. Jeszcze prawie godzina została do planowego czasu zameldowania, ale skoro już zaparkowaliśmy pod budynkiem, idę sprawdzić skrytkę. Klucz już jest, więc wołam współpodróżnych czekających w aucie. Gdy zbliżamy się z bagażami do drzwi wejściowych spotykamy dwie panie dyskutujące nad otwartą pustą skrytką . Jedna z nich rozmawia przez telefon, prawdopodobnie o braku klucza… Overbooking czy co? Zamieram na chwilę trzymając oczywiście w ręku ten najbardziej pożądany teraz przedmiot. Najchętniej uciekłabym teraz gdzieś z tym kluczem i przeczekała chwilę, by uniknąć konfrontacji. Ale to tylko taki przebłysk. Za chwilę panie pytają nas czy mamy tutaj rezerwację. Okazuje się, że przyszły posprzątać i że zajmie im to dosłownie chwilę. Z ulgą wyrzucam z siebie jakieś nieskładne przeprosiny.
Czekając oglądam umieszczoną przed dworcem starą lokomotywę, która jeździła w tych stronach do lat 70. ubiegłego wieku.





W końcu możemy rozgościć się w mieszkaniu. Jest ono przestronne i dość odnowione, lecz niestety wychodzi na to, że chyba zawsze jest sprzątane tak około 10 minut, nawet gdy jacyś nieogarnięci turyści nie zabierają obsłudze kluczy sprzed nosa . Mimo tego dzieci są zadowolone, mają osobny pokój i oddzielne łóżka, to im wystarcza.
Jak tylko udaje nam się wygrzebać, wychodzimy na spacer, trochę obawiając się ponurej pogody. Na szczęście nie pada, ale wiszący niż i przebyta podróż i tak przyczyniają się do mojego bólu głowy. Maribor jednak damy radę trochę obejrzeć. Pierwszy widok to franciszkańska Bazylika św. Marii Matki Litościwej.



Dalej mariborski zamek z pomnikiem w kształcie kuli.



Plac Wolności z kolumną Floriana czyli od pożaru



oraz Plac Główny z kolumną morową.






Nade wszystko jednak chcielibyśmy zjeść obiad. W pobliżu znajduje się restauracja Baščaršija z ciekawym wystrojem i bałkańskim menu, lecz zapchana po brzegi, a jest dopiero po piętnastej.



W Mariborze panują typowo środkowoeuropejskie pory spożywania posiłków . Drugim, mniej obleganym miejscem jest Istanbul, w którym udało nam się zjeść bardzo dobre kebaby. Wystrój był jednak taki mało klimatyczny (ostatnio chyba coś się zmieniło).
Po obiedzie zwiedzamy też katedrę.




A ostatnią atrakcją charakterystyczną dla Mariboru jest najstarsza w Europie winorośl. Aby ją zobaczyć trzeba zejść nad samą rzekę Drawę, która rozdziela miasto na dwie części.




Winorośl pięknie się prezentuje jak na staruszkę.




I ma bardzo ciekawy kształt liści.



Po tym całym zwiedzaniu wracamy do kwatery mijając jeszcze stare zabudowania nad rzeką.





W mieszkaniu okazuje się jeszcze, że nie działa płyta elektryczna oraz co gorsza nie ma ciepłej wody. Na szczęście wodę na kawę i herbatę da się podgrzać w mikrofali, a lodówka działa normalnie. Mimo dokuczającego cały czas bólu głowy nie tracę do końca dobrego humoru. Staram się myśleć, że zawsze lepsze to niż overbooking.

pomorzanka zachodnia napisał(a): Dalej mariborski zamek z pomnikiem w kształcie kuli.

pomorzanka zachodnia napisał(a):

Super to wygląda.

Maribor jest zupełnie mi nieznanym miastem , bo jeszcze nie stanął na naszej drodze , ale poszperałem nieco w netach i okazało się , że ma sporo do zaoferowania
Mam nadzieję , że pogoda poprawi się na taką bardziej wakacyjną


Pozdrawiam
Piotr

Ta winorośl jest niesamowita Piękna
W Mariborze w życiu nie byliśmy więc dobrze zerknąć u Ciebie
Z tym mieszkaniem troszkę wtopa...pod prysznicem trzeba było morsować?
My wiecznie wpadamy do swojego lokum w trakcie sprzątania ale...nie zabieramy kluczy ze skrytki bo wszystko otwarte

Fajnie, że trafiłem na pierwszy dzień podróży. Spacer po Mariborze przywołuje wspomnienia sprzed kilku lat. Z przyjemnością będę czytał dalej. Pozdrawiam Tomasz.

piekara114 napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a): Dalej mariborski zamek z pomnikiem w kształcie kuli.

pomorzanka zachodnia napisał(a):

Super to wygląda.

Maribor ma trochę fajnych miejsc, to prawda .

piotrf napisał(a):Maribor jest zupełnie mi nieznanym miastem , bo jeszcze nie stanął na naszej drodze , ale poszperałem nieco w netach i okazało się , że ma sporo do zaoferowania
Mam nadzieję , że pogoda poprawi się na taką bardziej wakacyjną


Pozdrawiam
Piotr

Warto się tam zatrzymać, ale mogliśmy trafić na lepszą pogodę.

Kapitańska Baba napisał(a):Ta winorośl jest niesamowita Piękna
W Mariborze w życiu nie byliśmy więc dobrze zerknąć u Ciebie
Z tym mieszkaniem troszkę wtopa...pod prysznicem trzeba było morsować?
My wiecznie wpadamy do swojego lokum w trakcie sprzątania ale...nie zabieramy kluczy ze skrytki bo wszystko otwarte

Z myciem jakoś poradziliśmy sobie. Ale w ten dzień ciepły prysznic by mi się na pewno przydał.

TomKinS napisał(a):Fajnie, że trafiłem na pierwszy dzień podróży. Spacer po Mariborze przywołuje wspomnienia sprzed kilku lat. Z przyjemnością będę czytał dalej. Pozdrawiam Tomasz.

Witam, zapraszam. Fajnie, że ktoś jednak był w tym Mariborze.

DZIEŃ 2 - 14 SIERPNIA 2022

Noc w wygodnym łóżku na szczęście wystarczyła, by mój ból głowy całkowicie minął. Do dzisiejszego celu podróży pozostało znacznie mniej kilometrów, jednak trzeba się zbierać dość wcześnie. Z okna mamy widok na dworcowy zegar, na który zerkam podczas szykowania się.



Przy okazji jeszcze wspomnę, że bliskość kolei wcale nie oznaczała hałasu i problemów z zaśnięciem. W każdym razie nie słyszałam, żeby ktoś się skarżył .
Przed ósmą jesteśmy spakowani i opuszczamy Maribor. Na początku jedziemy dość sprawnie, przekraczając bez żadnej kolejki granicę w Cvetlinie, aż do Zagrzebia nie napotykamy na żadne trudności. W stolicy musimy zrobić postój i zakupić to co podczas długiej podróży mogło się rozpłynąć, rozbić lub rozpłaszczyć .



Poza tym musimy pozyskać też chorwacką walutę. Przelicznik jest bardzo niekorzystny, więc kupujemy jej mniej niż zamierzaliśmy, co okazuje się słusznym posunięciem .
I to by było na tyle jeśli chodzi o sprawną jazdę . Wjeżdżamy w wielki korek już na wyjeździe ze stolicy. Chyba z godzinę tam staliśmy. Górkę zwiastującą rychłe przejście na śródziemnomorską stronę Chorwacji mijamy dopiero po 14.



W końcu jest i tunel Sv. Rok i ten piękny krajobraz.





Dłuższy postój robimy sobie przy ujściu rzeki Krka. Po tej stronie jeszcze nie byliśmy.





Zostało już bardzo niedużo drogi. Na wysokości tunelu Sv. Ilja opuszczamy autostradę.



Ostatnia godzina na lądzie na szczęście mija wśród pięknych widoków .




Gdy docieramy do Drvenika jest już po 17.30. A ja Drvenika kompletnie nie znam. Oczywiście widzę gdzie na mapie jest przystań promowa, ale gdzie należy się zatrzymać, nie mam pojęcia. Dojeżdżamy do miejsca przy kiosku, w którym cały pas zostaje zatarasowany przez autobus wycieczkowy z Rumunii . Stoimy za nim dłuższą chwilę, za nami ustawia się następne auto. Czekamy kilka minut, autobus dalej stoi. Trochę daleko jeszcze do tego morza. Wysiadam z samochodu i badam okolicę. Z całą pewnością do przystani trzeba przejechać jeszcze kilkaset metrów, omijamy więc dziwny autobus mimo tego, że wzdłuż jezdni jest linia ciągła i za chwilę stoimy już w niedużej kolejce do promu. Całkiem ładny ten Drvenik popołudniową porą.





Nawet chwilę posiedziałam na plaży, obserwując zbliżający się prom.





Zdążyliśmy jeszcze kupić bilety i zaraz trzeba było wsiadać do auta.



Pierwszy raz będziemy przeprawiać się na wyspę wraz z samochodem.




Jestem trochę zła, że jest już tak późno: korki zakupy, postoje, przez to wszystko jazda ciągnęła się ponad dwie godziny za długo . Teraz jednak na promie mamy dzięki temu idealne światło do robienia zdjęć.








Ten widok, który każdy ma



Po zjeździe z promu w miejscowości Sućuraj na Hvarze, wiemy że przed nami ponad godzina drogi.



Zatrzymamy się bowiem na tydzień w Starim Gradzie. Jest jeszcze jasno,ale słońce jest bardzo nisko, świeci w szybę utrudniając jazdę.



Na domiar złego mniej więcej przez połowę drogi jezdnia nie ma pobocza,jest jakby przygotowana pod barierki, z tym że barierek jeszcze nie ma. Druga połowa trasy wiedzie za to przez serpentyny, ale przynajmniej jest bezpieczna.




Przed dwudziestą jesteśmy nareszcie u celu. Gospodarze (babcia z wnukami, gdzieś tam się synowie też pałętali) prowadzą nas do apartamentu. To był chyba szósty lub siódmy z kolei który w końcu udało mi się zarezerwować . Nie należy do najpiękniejszych, raczej taki starszego typu. Jednak w odróżnieniu od tego wczorajszego w Mariborze wszystko działa (oprócz jednego palnika w kuchence), jest ciepła woda, dużo półek w łazience i jest czysto. Mam zdjęcie z dnia w którym wyjeżdżaliśmy.



Jest tak późno, że nie ma czasu ani siły na spacer. Padamy bardzo szybko po męczącym dniu.

pomorzanka zachodnia napisał(a): Na domiar złego mniej więcej przez połowę drogi jezdnia nie ma pobocza,jest jakby przygotowana pod barierki, z tym że barierek jeszcze nie ma. Druga połowa trasy wiedzie za to przez serpentyny, ale przynajmniej jest bezpieczna.

Moim zdaniem to jest docelowy stan tej drogi Przynajmniej są atrakcje
Fajnie, że juz dotarliście. No to zaczynamy Hvarską przygodę

pozdrawiam, Michał

Świetnie się czuję w listopadzie, kiedy uczestniczę w sierpniowej, wakacyjnej, wyprawie na Hvar. Teraz czekam na "oklepane" zdjęcia z tej wyspy, które przywołują wspomnienia i rozpalają pamięć dając sercu gorące wspomnienia.... i tęsknotę za tym miejscem.

Ten widok, który każdy ma

Ma, ma, tylko z niższej perspektywy
Dobrze już być na wyspie

Hvar był pierwszą wyspą , a Sućuraj był pierwszą miejscowością jaką odwiedziliśmy na chorwackiej wyspie w 2008 roku , spacer po nim bardzo przypadł nam do gustu i zapadł w pamięci
Z przyjemnością zobaczę znowu jak tam jest


Pozdrawiam
Piotr