Cro-sprint Svilaja 2010

Cro-sprint Svilaja 2010


Moj dida i ja


Usłyszałem kiedyś takie powiedzenie, że urodę odziedzicza się po rodzicach , a charakter po dziadkach.
Nasze Babcie, nasi Dziadkowie.
Kto z nas ma Ich jeszcze ?
Zazwyczaj odchodzą , gdy jesteśmy dziećmi. Zapamiętujemy Ich wtedy jako zamazane wspomnienia, strzępki obrazów dopełnione opowieściami podczas rodzinnych spotkań. Patrzymy na czarno-białe zdjęcia i wyobrażamy sobie jacy byli, co z ich życia przeszło do naszego.
Tak z wolna tworzy się legenda. Na ziarnku prawdy. W tej legendzie się zanurzamy - w czas zazwyczaj dobry, ciepły, bezpieczny .
W czas dzieciństwa.

Moich ciotecznych Braci zaraziłem hrvatską glazbą jakieś dwa lata temu. Powstał pomysł, by wspólnie zobaczyć miejsce, gdzie rodzi się ta muzyka. Długo czekaliśmy na jego zrealizowanie, ale - było warto czekać.
Czterech dorosłych mężczyzn. Cztery rodziny, cztery różne miejsca pracy, dwa miasta w Polsce. Ale wspólny - Dziadek.
I wspólne rozumienie utworów M.P.Thompsona.
Miejsce w Chorwacji - gdzie mogliśmy wspólnie powspominać Dziadka - było tylko jedno.

Preko polja kroz sjećanje ide,
kršan čovik, tvrde brade side.
Pamtim pogled, tu toplinu oka
i svaka riječ je bila mu duboka

Ciepłe spojrzenie ...
Co to znaczy mieć ciepłe spojrzenie ?

Dziadek przeszedł wiele. We wrześniu 1939 walczył z Niemcami, uciekał przed Rosjanami, ukrywał się przez całą okupację; moją Mamę zobaczył dopiero gdy miała 2 lata. Trudno było mu pogodzić się z powojennym losem Polski.
Pracował na kolei. A po przejściu na emeryturę nauczył się piec chleb.
I ludzie ustawiali się w kolejkę po chleb , bo, jak mówili - "dziś piekł Kolejarz " .
Pamiętam Dziadka, jak staje w drzwiach o 7.00 rano i przynosi nam świeży pachnący bochen chleba z przepysznie chrupiącą skórką.
I widzę Jego śmiejące się oczy ...

o00 :d Plavac jeśli Hrvatska Glazba to nie może mnie tu zabraknąć czekam na c.d

plavac napisał(a):

Usłyszałem kiedyś takie powiedzenie, że urodę odziedzicza się po rodzicach , a charakter po dziadkach.

O Twoich Piotrze rodzicach wypowiadał się nie będę Za to dziadków na pewno miałeś wspaniałych

Z niecierpliwością (jak zwykle zresztą ) czekam na ciąg dalszy Twojej opowieści, bo nazywać to co piszesz " relacją" to na pewno dużo za mało ...

plavac napisał(a):Zazwyczaj odchodzą , gdy jesteśmy dziećmi.

moja babcia to rocznik 1909
w piachu juz jest jedna z jej 4 corek i trzech zieciow
jej najmlodsza corka ma 56 lat

fajnie byc znowu dzieckiem
zycze babci duzo zdrowia, nie wypada zyczyc stu lat

dziekuje doktorze

Zabrakło mi słów, by coś mądrego napisać po przeczytaniu pierwszych zdań Twojej relacji - nie, tego relacją nazwać nie można - to bardziej jak taka wędrówka w czasoprzestrzeni.....

Na pewno będę tu zaglądać....

Bardzo ładnie zacząłeś swą relację Piotrze,
a teoria o urodzie i charakterze, hm bardzo ciekawa

Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy, oczywiście mam nadzieję na "emocje"

Adam.B napisał(a):Plavac jeśli Hrvatska Glazba to nie może mnie tu zabraknąć czekam na c.d

Mnie też

Moj dida i ja

Witam.

Zostawiłem sobie tą relację na czas kiedy będę mógł spokojnie usiąść, zastanowić się, pomyśleć...nie zawiodłem się...

Pozdrawiam.

Kiedy jeżdżę dziś na spacery do lasu, w strony, skąd pochodzą moi dziadkowie,
zawsze wspominamy babcię, podobnie jak babcia Sławka, prawie już 100-letnią,
jak, mając na wychowaniu, wówczas, trójkę dzieci, dłuższą drogę pokonywała pieszo,
żeby na targ w Warszawie zdążyć rano, żeby mleko sprzedać, niż ta która my,
dziś samochodem pokonujemy dla przyjemności.

Dlatego są obowiązki, które musimy mieć czas dziś spełnić ...

To ja też, Piotrze posłucham ...

weldon napisał(a):To ja też, Piotrze posłucham ...

Poczytamy, posłuchamy ..... i pochodzimy po górach

Witam Plavac.Pod gurom Svilajom mam dom i ne moge sie doczekat Twoje opowiszczi o wendruwcy po szczytach Svilaje bo sam na koniec wojne stompalem po szczitach i z nie poszedlem w akcije Oluja.Czekam z nieszczplieniem na czong dalszi.

Moi dziadkowie odeszli kiedy byłam mała.........ale do dziś pamiętam ,sumiaste wąsy i surowe spojrzenie dziadka i łagodne oczy mojej babci....
Dzięki Twojej relacji, czas się zatrzymał i ożyły wspomnienia...

Mnie ukochana babcia z dziadkiem wychowała. Niestety już odeszli, zawsze na ich wspomnienie kręci mi się łezka w oku. Dali mi tyle miłości i dobroci i mimo że byli biedni i ciężko pracowali na roli mnie niczego nie brakowało. Teraz sama mam wnuczkę i staram się dla niej być najlepszą babcią pod słońcem, a miłość dziadków jest na pewno bardziej dojrzała, cierpliwa i wyrozumiała niż rodziców.

plavac napisał(a):...Nasze Babcie, nasi Dziadkowie...

I mnie tu nie zabraknie.

Nikt nie domaga się od Ciebie ciągu dalszego cro-opowieści. Natomiast każdy z chęcią opowiedziałby coś o Dziadku lub Babci.

Ja też.

powodzenia

tomek