Cro-sprint Svilaja 2010

Można spacerowym krokiem, można truchtem, czemu by nie sprintem?

A gdy ja pomyślę o swoim dziadku, pierwsze, co czuję - to jego wspaniale kłujący, szorstki zarost na policzku, do którego się tuliłem, gdy on nosił mnie na rękach. Nikt nie miał tyle cierpliwości dla podrastającego brzdąca...

Pisz, Piotrze, pisz. O dalszy ciąg poproszę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Moj dżadek Stipan zawsze my zostanie w pamienczy po dobrych radach i namawlianiu mnie da nie idem na wojne jak ochotnik bo jestem za mlody. Bog mu dao pokoj nie żije ale czensto spominiam slowa kture tylko dzatkowy mogom powiedzit bo miely som gure doswiatczenia.Urodzoni 1900 roku pszeżia jest 3 wojne,1 swiatowom,2 swiatowom i Horwackom dla niepodlegloszczi kraju.Dobże pamientam uszmiechnotom buże,duże wonsy, i fajke .Dzatkowi som fajny

Josko Bulic napisał(a):Moj dżadek Stipan zawsze my zostanie w pamienczy po dobrych radach i namawlianiu mnie da nie idem na wojne jak ochotnik bo jestem za mlody. Bog mu dao pokoj nie żije ale czensto spominiam slowa kture tylko dzatkowy mogom powiedzit bo miely som gure doswiatczenia.Urodzoni 1900 roku pszeżia jest 3 wojne,1 swiatowom,2 swiatowom i Horwackom dla niepodlegloszczi kraju.Dobże pamientam uszmiechnotom buże,duże wonsy, i fajke .Dzatkowi som fajny

Ja Dziadków nie pamiętam
Jeden umarł zanim się urodziłem, drugi jak miałem trzy latka.
Natomiast do mojego "dziadkowania" droga daleka

Janusz Bajcer napisał(a):Ja Dziadków nie pamiętam
Jeden umarł zanim się urodziłem, drugi jak miałem trzy latka.
Natomiast do mojego "dziadkowania" droga daleka

Ja mam szczęście , 2 Dziadków , 2 Babcie nadal

I ja będę podczytywać

Zaczyna się jak zwykle - po Plavacovemu (żeby nie było - to komplement ) A to znaczy, że będzie pięknie Wnoszę o rychły cedeen


pozdrawiam

Moi Drodzy - ogromnie mnie poruszyła Wasza reakcja na wstęp do relacji.
Ma rację longtom - właściwie można by ją już zakończyć
Żeby nie zgasić tych Waszych wspomnień, które tak mocno rozbłysły.
Nie często mi się zdarza, żebym "zapomniał języka w gębie " a tak właśnie było, kiedy przeczytałem wszystkie posty.
Pokonały mnie emocje.
Bardzo Wam dziękuję za nie.
Witam Wszystkich serdecznie.
Bardzo się cieszę, że jesteście.

Odnaleźć swoją drogę ...


Čvrst je dida bio kao stijena,
hrabra srca i kamenih gena.
Sva je mudrost utkana u njemu,
njegove su priče učile me swemu


Może i przekazał nam Dziadek trochę swojej twardości ...
Wyruszyliśmy w naszą podróż w czwartek wieczór. O 22.00 przekroczyliśmy granicę w Cieszynie. Zmieniając się za kierownicą, robiąc postoje na szybką kawę i krótkie rozprostowanie nóg , o 5.00 rano w piątek stanęliśmy na granicy w Gornji Macelj. Dwóch z nas hvala po oddaniu paszportów wypowiedziało pierwszy raz. Przekroczenie granicy pozbawiło nas znużenia i niewyspania - czuć było narastające emocje. Przygoda była tuż przed nami ...


Dwóch pierwszorazowych z zachwytem oglądało chorwacką autostradę. Po minięciu Bosiljeva i wjechaniu w góry zachwyt jeszcze się powiększył. Chorwacja witała nas mgłą przesyconą słońcem. Za kolejnym tunelem mgła się rozstąpiła i ukazał się Velebit. Zachwyt ogarnął całą Czwórkę i wydawał się być największy z możliwych. A przecież wiedziałem, co zobaczymy za górami. Uśmiechałem się jadąc wolno na przełęcz Ostarijska vrata. I gdy ukazał się Jadran - zachwyt eksplodował.
Trud został nagrodzony.






Widziałem ten widok już tyle razy, a mimo to, jak zawsze, poddałem się emocjom ! Mogłem się domyślać, co czuli Bracia, widziałem ich twarze

Zjechaliśmy na wybrzeże. Znaleźliśmy "naszą" zatokę.



Była 9.00 gdy zanurzyliśmy się w Jadranie ! " Jaka zimna ! " - zdziwił się Średni. Nawet Najmłodszy, który znał już wczesnolipcową temperaturę chorwackiego morza, nie krył zdziwienia. Starszy był jednak zachwycony i nie można było Go wygonić z wody.



Tak Velebicki kanal zweryfikował wyobrażenia o cieple morza południowego
Gdy już zmyliśmy z siebie zmęczenie i kurz środkowo-europejskich dróg, usiedliśmy na nabrzeżu i pierwszy raz, całą Czwórką, na chorwackiej ziemi, powiedzieliśmy do siebie - "Żivjeli ! "




A potem do głosu doszła mądrość. Cel naszej wyprawy był wciąż przed nami. Trzeba było zregenerować siły. Należało się wyspać.



Niezwykły był ten sen. Nie wiadomo było, co jest jawą co zjawą - czemu słyszę krzyk mewy, gdy za chwilę mam wstać do pracy , co to za plusk wody i szum wiatru, zamiast szumu aut na osiedlowym parkingu. Gdy otworzyłem półprzytomnie oczy, zobaczyłem rybaka z siecią - uśmiechnąłem się do swojego pięknego snu i dalej śniłem o Chorwacji.




Po godzinie ocknęliśmy się - sen trwał nadal
Odważnie śniliśmy go dalej ...

plavac napisał(a):Niezwykły był ten sen. Nie wiadomo było, co jest jawą co zjawą - czemu słyszę krzyk mewy, gdy za chwilę mam wstać do pracy , co to za plusk wody i szum wiatru, zamiast szumu aut na osiedlowym parkingu. Gdy otworzyłem półprzytomnie oczy, zobaczyłem rybaka z siecią - uśmiechnąłem się do swojego pięknego snu i dalej śniłem o Chorwacji.

Pięknie to opisałeś.
Czuję podobnie, gdy zaraz po przyjeździe, po całonocnej jeździe, zasypiam na plaży w Cro. Nie wiem wtedy, co jest jawą, a co snem...

Chciałabym, żeby Twój chorwacki sen trwał jak najdłużej, Plavcu - Piewco chorwackiej ziemi.

Plavac czytam ,oglondam i coraz bardzie mnie ogarnia nostalgija za mojim rodowitim krajem.Dziszaj jusz zarezerwujem bylet lotnyczi i podskoczim do Splitu na ladowanie akumulatoruw pozitiwnom energijom i sloncem kturego tam nie brakuje.Nieczrpliwie czekam na czong dalszy.Pozdrawliam

Maslinko - tak jak wielu z nas żyję Chorwacją nie tylko w czasie urlopu . Ten sen śni się ciągle, niezależnie w jakie inne kraje gna mnie ciekawość lub niezrealizowane marzenia

Josko - dzięki Tobie ta relacja nabiera zupełnie innego znaczenia. Niezwykłe jest to, że masz dom niedaleko Svilaji.
Świetnie rozumiem Twoją tęsknotę za domowinom. Mam podobnie.
pozdrawiam serdecznie

Tak Plavac moj dom jest polożony we wsi Ogorje pod samom Svilajom.

Piękny wstęp...

Nie może mnie tu zabraknąć.

Pzdrv

plavac napisał(a):Niezwykły był ten sen. Nie wiadomo było, co jest jawą co zjawą - czemu słyszę krzyk mewy, gdy za chwilę mam wstać do pracy , co to za plusk wody i szum wiatru, zamiast szumu aut na osiedlowym parkingu. Gdy otworzyłem półprzytomnie oczy, zobaczyłem rybaka z siecią - uśmiechnąłem się do swojego pięknego snu i dalej śniłem o Chorwacji.

W tym miejscu nie może zabraknąć RIBARI