Cres i Losinj szutrowymi drogami oraz Istria nieplanowana ;)

zachód słońca przepiękny az chce się tam byc gdy u nas szaruga za oknem

Odcinek 24
Świeże figi w niedzielne przedpołudnie


Niedziela budzi nas słońcem. Przed nami ostatni dzień na Istrii, fajnie, jeśli będzie słoneczny. Kusi mnie Porec i leniwy spacer pustymi uliczkami, bo liczę na to, że w niedzielne przedpołudnie będzie tam spokojniej niż w sobotni wieczór...Jednak bardziej kusi Rovinj, które nas zauroczyło trzy lata wcześniej. Jedziemy więc do Rovinj.
Bardzo się cieszę, Rovinj jest przepiękne i bardzo chciałam jeszcze kiedyś tam wrócić...

Zostawiamy samochód na dużym, płatnym parkingu i idziemy na spacer. Poprzednio byliśmy tu popołudniu i takie ujęcie musiałam robić pod słońce, dzisiaj oświetlenie jest idealne







Mijamy plac zabaw, obiecując dzieciom, że wrócimy tutaj jeśli będą grzecznie spacerowały Przechodzimy koło targu (też tu wrócimy) i zagłębiamy się w wąskich uliczkach starówki.







Na początku chcemy dotrzeć do położonego w najwyższym punkcie kościoła św. Eufemii. Kiedy byliśmy tutaj poprzednio, akurat w kościele odbywał się ślub (a dokładniej dwa pod rząd) i nie chcąc robić zamieszania, nie szukaliśmy wejścia na kościelną wieżę. Teraz będziemy mogli to nadrobić. Po majowej relacji Roxi już wiem gdzie szukać wejścia na wieżę

Już na górze.


Kościół św. Eufemii.


I wieża, na którą za chwilę mamy zamiar wejść


Wchodzimy do kościoła, wejście na wieżę miało być obok ołtarza, ale z której strony? Nie ważne, wejścia nie ma ani z prawej ani z lewej... Jak to? Przecież teraz miało nie być problemów... Krążymy po kościele, niestety dość szybko jedno z nas musi się ewakuować z naszą najmłodszą podróżniczką, która mówi zdecydowanie za głośno. Ja wychodzę z młodszymi, Łukasz zostaje.





Chwilę później spotykamy się przed kościołem, wejście na wieżę nie zostało odnalezione... Patrzymy na wieżę, nikogo nie ma. Dochodzimy do wniosku, że jest jeszcze za wcześnie (lub w niedzielę w ogóle nie da się wejść na górę) i zamknięte wejście trudniej nam było znaleźć... Cóż trudno, wąskimi uliczkami schodzimy w stronę nabrzeża.

Najpierw jednak robię kilka zdjęć, ptaszydło zdecydowanie mi pozuje




Co słychać?


I znowu wąskie uliczki...




Chwila odpoczynku.


Spacerując wąskimi uliczkami, widzimy pojemniczki ze świeżymi figami na schodkach jednego z domów. Od początku naszych chorwackich wakacji marzyłam o świeżych figach ale na Cresie i Losinju nigdzie ich nie spotkaliśmy, były tylko suszone. Pyszne ale ja wolę świeże. Teraz wreszcie są. Kupujemy pojemniczek i spacerujemy dalej objadając się figami. Jest cudnie!



Docieramy do nabrzeża i zgodnie stwierdzamy, że nadszedł czas na lody i kawę. Siadamy przy stoliku jednej z kawiarek i nasz syn zdradza nam, że od początku wakacji ma ochotę na taki duży lodowy deser... Spełniamy więc lodowe marzenie syna, szkoda, że tak późno nam je zdradził, na szczęście nie za późno



Pozostali wybierają tradycyjne lody w rożku


Hanka oczywiście czekoladowe


Ja natomiast zamiast klasycznego espresso decyduję się na kawę mrożoną. Dobra ale jednak jestem fanką małej czarnej.

Z kawiarni idziemy do fontanny, koło której spotykamy kotka. Więcej naszej córce do szczęścia nie potrzeba, głaszcze kotka, wspina się do fontanny, żeby pomoczyć rączki, głaszcze kotka i tak na zmianę...











Spacerujemy dalej wzdłuż nabrzeża, starego miasta z tej perspektywy jeszcze nie widzieliśmy...




Na nabrzeżu robi się coraz tłoczniej, zawracamy więc i uciekamy przed tłokiem w wąskie uliczki. Między czasie Hanka usnęła w nosidle (w takich miasteczkach zdecydowanie lepiej sprawdza się nosidło niż wózek, wózka zresztą na wakacje nie zabraliśmy...) i możemy jeszcze trochę spokojnie pospacerować. Pięknie tu, spokojnie i bardzo klimatycznie... Dla mnie Rovinj jest jednym z najpiękniejszych chorwackich miasteczek a już kilka widziałam, z tymi najważniejszymi włącznie...







Czasem przecinamy bardziej zatłoczoną uliczkę ale my wolimy te spokoniejsze
















W końcu docieramy do targu i na położony tuż obok plac zabaw. Hania się budzi, jakby wiedziała, że teraz czas na obiecany plac zabaw Łukasz zostaje z dzieciakami na placu zabaw a ja idę pooglądać stragany. Normalnie unikam takich miejsc ale muszę kupić prezent dla mojej młodszej siostry, zawsze przywozimy jej coś z wakacji. Stargany pełne tandetnych pamiątek, niełatwo znaleźć coś ciekawego dla nastolatki (moja siostra ma dopiero 14lat...), obchodzę wszystko dwa razy i idę zrezygnowana do reszty rodziny. Dzieci się pobawiły, możemy wracać do samochodu.

Z dzisiejszego pobytu w Rovinj jestem bardzo zadowolona. Prawie trzygodzinny spacer w pełni mnie satysfakcjonuje, poprzednio byliśmy tu popołudniu i po za krótkim spacerze czułam lekki niedosyt. Szkoda mi tylko tej wieży... Okazało się, że byliśmy tam za wcześnie. Wracając do samochodu widzimy turystów na wieży, my jednak już tam nie wracamy. Pewnie gdybyśmy byli we dwoje, wrócilibyśmy i weszli na wieżę, z dziećmi nam się nie chce, widać, że są już zmęczeni...

Jeszcze ostatnie zdjęcia wychodzących z wody kamienic:


I jeszcze jedno;)


I jeszcze, nie mogę się powstrzymać


Dotarliśmy na parking i wracamy na kemping. Po drodze mijamy Limski Zaljev. Poprzednio będąc na Istrii tu nie dotarliśmy, może teraz. Zjeżdżamy na parking, zostawiamy samochód i idziemy rzucić okiem. Z dołu wygląda mało ciekawie, można popłynąć na wycieczkę statkiem, my na to nie mamy ochoty.





Wracamy więc do samochodu. Przy głównej drodze stoi kilka wieżyczek widokowych skąd można obejrzeć Limski Zaljev z góry. Oczywiście za opłatą. Nie dajemy się skusić

CDN

JoannaG napisał(a):Przy głównej drodze stoi kilka wieżyczek widokowych skąd można obejrzeć Limski Zaljev z góry. Oczywiście za opłatą.

Dwa lata temu było za darmo.

Oj zmienia się, zmienia w Cro.

Fajnie było powłóczyć się znów po Rovinju.

pzdr

Czy ja się mogę dowiedzieć dlaczego nie brałaś udziału w tegorocznym konkursie chorwackich zdjęć?

Na przykład z tą fotą?

JoannaG napisał(a):

Mz szkoda trochę

JoannaG napisał(a):Więcej naszej córce do szczęścia nie potrzeba, głaszcze kotka, wspina się do fontanny, żeby pomoczyć rączki, głaszcze kotka i tak na zmianę...

Chyba miałbym z Waszą córką wiele wspólnego

JoannaG napisał(a):Z dzisiejszego pobytu w Rovinj jestem bardzo zadowolona.

Ja też. Bardzo.

Pozdrawiam

Fajne miejsca, gratuluje udanych zdjęć...

longtom napisał(a):

JoannaG napisał(a):Przy głównej drodze stoi kilka wieżyczek widokowych skąd można obejrzeć Limski Zaljev z góry. Oczywiście za opłatą.

Dwa lata temu było za darmo.

Oj zmienia się, zmienia w Cro.

Wieżyczki były chyba trzy i przy każdej podana była cena za wstęp...

longtom napisał(a):Fajnie było powłóczyć się znów po Rovinju.

No, fajnie

kulka53 napisał(a):Czy ja się mogę dowiedzieć dlaczego nie brałaś udziału w tegorocznym konkursie chorwackich zdjęć?

Pewnie dlatego, że na nic czasu nie mam ostatnio i jak wchodzę na forum to na krótko, nie zawsze mam czas żeby przeczytać ulubione relacje nie mówiąc już o innych tematach

Bardzo się cieszę, że moje zdjecia się podobają Z roku na rok robienie zdjęć sprawia mi coraz większą przyjemność.


Pozdrawiam
Asia.

.

Bardzo przepraszam za tak długą przerwę w relacji ale mam problemy z internetem i dadatkowo bardzo dużo pracy... Mam nadzieję, że w tym tygodniu uda mi się umieścić ostatnie odcinki i zakończyć relację.

Pozdrawiam
Asia.

Rozumiejąc powody (choćby nawał pracy) cierpliwie zaczekam na dalsze odcinki i zakończenie.
Pozdrawiam

Odcinek 25
Kempingowe lenistwo i popołudniowy Vrsar...

Wracamy na kemping, jest jeszcze dość wcześnie, pogoda całkiem sympatyczna choć na niebie coraz więc chmur. Dzieciaki, a szczególnie Mikołaj, bardzo chcą się wykąpać w morzu, idziemy więc na kempingową plażę. Będzie to ostatnia kąpiel w Jadranie w tym roku...
Kemping położony jest nad niewielką zatoką i wzdłuż całego kempingu ciągnie się „plaża”, głównie betonowo-skalista. Jest jednak kilka mniejszych kamienistych plażyczek.

Jedna najbliżej nas:




My jednak idziemy na tą dalej położoną, bo starszy syn chce pobawić się tam:


Oczywiście za przyjemność trzeba zapłacić


Po ponad półgodzinie dziecko wraca bardzo zadowolone, więc chyba było warto...

A to plaża, którą wybraliśmy:




Jest też plac zabaw, niestety trochę zaniedbany, zresztą jak wszystkie place zabaw (no może poza jednym, największym) na tym kempingu.


Ja rezygnuje z kąpieli, jakoś nie mam ochoty, to miejsce zupełnie nie dla mnie. Nie wyobrażam sobie spędzić tutaj wakacji i przychodzić codziennie. A pewnie w sezonie, przy ładnej pogodzie jest tu ciasno...

Wracam z Kajtkiem do namiotu, reszta zostaje na plaży. Jeszcze jedno zdjęcie naszej miejscówki, która była całkiem sympatyczna


Po późnym obiedzie postanawiamy jeszcze gdzieś się ruszyć, jutro czeka nas długo podróż, nie mamy więc ochoty jeździć daleko, wybieramy położony najbliżej Vrsar. Parkujemy poniżej starego miasta i odnowioną ulicą ruszamy do góry.

Trochę tu dziwnie...


Po jakimś czasie odbijamy w prawo i zagłębiamy się w uliczki Starego Miasta. Jest bardzo pusto i to bardzo nam się podoba. Uliczki, którymi spacerujemy całkiem przyjemne, niestety na większość z nich można wjechać samochodem, co dla mieszkańców jest na pewno bardzo wygodne, nam jednak co chwile parkujące samochody psują klimat tego miejsca.





Docieramy do parafialnego kościoła św. Marcina, niestety zamknięty, jedynie przez kratę (albo przez szklane drzwi, nie pamiętam) można obejrzeć wnętrze. Można natomiast wejść na wieżę. Wieża jest zupełnie nowa, została wniesiona w 1990r, trochę to dziwnie wygląda. Z góry widok jest całkiem przyjemny.







Wieża, na której przed chwilą byliśmy:


Spacerujemy dalej po Starym Mieście.






Widząc taką strzałkę, nie możemy nie iść we wskazanym kierunku


Sympatyczny punkt widokowy, można w tym miejscu podziwiać zachody słońca, my dzisiaj jesteśmy za wcześnie.






Przechodzimy przez starą bramę miejską, ciekawe zawiasy.


Za nią znajduje się kaplica Sv. Foski




Na tym kończymy nasz spacer na Vrsarze, był całkiem sympatyczny. Uliczki miasteczka może nie zachwycają ale cisza i spokój jaki tu panuje sprawiły, że spacer był bardzo przyjemny.

I tak skończył się przedostatni dzień naszych wakacji, jutro czeka nas droga powrotna do domu...

U Roberta koniec , u Joasi prawie koniec , chyba muszę moją relację ku końcowi kierować....

Fajnie się z Tobą podróżuje. Dopiero teraz się dosiadam, ale za to zapoznałam się z relacją od samego początku

Z wieeeelką przyjemnością spaceruję za Wami po Rovinj. Miasteczko jest piękne. Mieszkaliśmy niedaleko starego miasta i praktycznie codziennie tam bywaliśmy

JoannaG napisał(a):Po majowej relacji Roxi już wiem gdzie szukać wejścia na wieżę

Szkoda, że nie udało Wam się znaleźć wejścia
Jest po lewej stronie stojąc twarzą do ołtarza. Przed wejściem stał "bileter", nie sposób było ominąć. Może po prostu nie mieliście szczęścia i wieża była zamknięta.

Serdecznie pozdrawiam w ten przedświąteczny czas