Z plaży wyszliśmy już w Nowym Nessebarze i stwierdziliśmy, że mamy jeszcze trochę czasu do kolacji, więc pójdziemy w stronę Starego Nessebaru.
Idzie się tam drogą, po której jeżdżą tylko pociągi turystyczne, które kursują chyba co pół godziny, więc praktycznie ruchu tam nie ma żadnego. No czasami przejedzie ktoś, kto nie dostosuje się do zakazu.
Stary Nessebar już coraz bliżej. Ja tam byłam ponad 30 lat temu, więc pamiętałam jak on wygląda, ale dla Waldka to była nowość.
Stare Miasto Nessebar usytuowane jest na małej wysepce o długości 850 metrów i szerokości 350 metrów połączonej groblą ze stałym lądem.
Idziemy więc po tej grobli zbliżając się do najbardziej znanej budowli - wiatraka - którego wizerunek wykorzystywany jest na większości pamiątek z Nessebaru.
Robimy sobie zdjęcia pod wiatrakiem
Idąc dalej spoglądamy w stronę widocznych w oddali Słonecznego Brzegu i Sv.Vlasa.
Mewy chętnie pozowały do zdjęć.
Rzucamy okiem na wiatrak z drugiej strony.
Dochodzimy wreszcie do murów obronnych miasta.
Początki tego miasta sięgają VI w. p.n.e., kiedy to Trakowie założyli tutaj osadę, która nosiła nazwę Menebria, od imienia trackiego króla Menasa. W 512 r p.n.e. dotarli tutaj Grecy, którzy ufortyfikowali miasto i nazwali je Mesambrią, która szybko się rozwijała i stała się jednym z najzamożniejszych centrów handlowych na Morzu Czarnym.
W 72 r. n.e. miasto zostało zdobyte przez Rzymian i wcielone do Cesarstwa Rzymskiego. Mesambrianie oddali miasto rzymskiemu dowódcy Lukullusowi bez walki, gdyż nie chcieli podzielić losu Apolloni (obecnego Sozopolu), która została zniszczona przez Rzymian. Rzymianie zmienili nazwę miasta na Mesembrię a potem na Mesemwrię. Pod panowaniem rzymian miasto straciło swą rangę, którą odzyskało dopiero w roku 395, kiedy przeszło w posiadanie Bizantyjczyków.
W roku 812 miasto dostało się pod panowanie bułgarskiego chana Kruma, który wielokrotnie najeżdżał to miasto.
Kolejne dobre czasy nastały za czasów panowania bułgarskiego cara Iwana Aleksandra (1331-1371). Wtedy, z uwagi na zmianę języka urzędowego, zmieniona została nazwa miasta na Nesebyr.
Wybudowano wówczas liczne cerkwie w bułgarskim stylu sakralnym.
W roku 1453 Nesebyr zostało zdobyty przez Turków, którzy panowali tutaj przez 500 lat, rabując i dewastując miasto.
Dopiero w XIX wieku, po okresie bułgarskiego odrodzenia narodowego miasto zaczęło się odradzać. Zostało docenione z uwagi na jego doskonałe położenie turystyczne oraz znajdujące się w nim zabytki.
W 1956 roku miasto zostało w całości wpisane na Listę Zabytków Narodowych Bułgarii, a w 1983 roku na Listę UNESCO.