Covidowe wakacje, czyli Bułgaria zamiast… Bułgarii

Kawałek dalej dotarliśmy do pięknie położonej kaplicy św. Iwana Rilskiego Cudotwórcy.


Jest to dosyć młoda kaplica, która została uroczyście konsekrowana przez metropolitę Ioaniki ze Sliven w 2010 roku.



Patron ten kaplicy - Święty Iwan Rilski Cudotwórca - ma chronić lekarzy i pracowników służby zdrowia.


W kaplicy znajduje się wyrzeźbiony w drewnie ikonostas, wykonany przez mistrza z bułgarskiej szkoły ikonopisów z Tryavny.



Malowidła na ścianach kaplicy są bardzo ciekawe. Są tam wizerunki bułgarskich świętych a wśród nich św. Tervel, który odegrał ważną rolę w pokonaniu Arabów podczas oblężenia Konstantynopola w latach 717-718.





Z sufitu spogląda na nas wielkie oko, które podąża za nami wzrokiem.





Według mnie warto zajrzeć do tej kaplicy, bowiem jej wnętrze jest miłe dla oka a ponadto w jej wnętrzu można chwilkę odpocząć od słońca operującego na zewnątrz.

Tam daleko chyba widzę latarnię morską

piekara114 napisał(a):Tam daleko chyba widzę latarnię morską

Dokładnie tak, na wyspie jest latarnia morska.
Kilka postów wcześniej napisałam, że pochodzi ona z 1884 roku, ale teraz nie wiem, czy jest to prawda, bo z tej informacji wynika, że latarnia została wybudowana w roku 1911.
I trafiłam na relację z wycieczki na wyspę św. Jana ze zdjęciami, wśród których znajduje się też zdjęcie latarni.

Ależ ciekawa ta Twoja Bułgaria A ja dopiero teraz tu trafiłam
Bardzo dużo świetnych zdjęć

Postnapisał(a) megidh » 17.01.2021 21:18

piekara114 napisał(a):
Tej umywalki muszelkowej to nie żałuj.... podobno (jak piszą na fb) kamienne umywali ciężko się czyści


Nie żałuję, bo i tak nie pasowałaby do mojej łazienki

Mi się bardzo podoba ta umywalka, takie mam już "kamieniarskie" skrzywienie
Może niekoniecznie w kształcie muszli, ale jakąś podobną kiedyś będę miała.

Faktycznie, nie jest łatwo je utrzymać w dobrym stanie - rozmawiałam ze znajomym Chorwatem i ostrzegał mnie przed tymi zrobionymi zwłaszcza z bračkiego kamienia i jemu podobnych. Ale polecił kilka innych gatunków, które się nadają.

Katerina napisał(a):Ależ ciekawa ta Twoja Bułgaria A ja dopiero teraz tu trafiłam
Bardzo dużo świetnych zdjęć

Cieszę się, że tu trafiłaś i że Ci się podoba.
Dzięki za komplement

Katerina napisał(a):Mi się bardzo podoba ta umywalka, takie mam już "kamieniarskie" skrzywienie
Może niekoniecznie w kształcie muszli, ale jakąś podobną kiedyś będę miała.

Życzę, aby spełniło Ci się to marzenie. A z lektury Twojej relacji wychodzi mi, że jak sobie coś postanowisz, to raczej osiągasz swój cel.

Tuż obok kaplicy św. Iwana Rilskiego znajduje się obiekt archeologiczny - fragment muru i wieży północnej z wejściem do twierdzy Sozopol (z połowy 6 wieku).


Zaciekawiona podeszłam bliżej i okazało się, że pod tym łukiem można przejść, nie ma żadnych zakazów.


Przeszłam więc dalej i ujrzałam takie widoki.





Cieszyłam oczy tymi widokami, ale nie za długo, bo musiałam gonić moje towarzystwo, które gdzieś się porozłaziło.
Wracam tą samą drogą.



Ale widoki nęcą, więc jeszcze raz się oglądam.

Biegnę za moim towarzystwem, które wysforowało się już sporo do przodu,

a tu nagle przede mną taki billboard.

Zaciekawiło mnie, Skąd tutaj się wzięła ta polska "Katarzyna".
Po poszperaniu w czeluściach internetu dowiedziałam, się, że "Katarzyna", to winiarnia położona na południu Bułgarii, której właścicielem jest mieszkający w Burgundii Krzysztof Tryliński.
Ta strzałka z billboardu kierowała do lokalu o nazwie "Morski Skali", więc z ciekawości weszłam w wąską uliczkę.
Po drodze zobaczyłam taki fajny akcent (a może to nie było w tej uliczce ?).

Doszłam do tej restauracji, ale oczywiście zamkniętej. Bardzo klimatyczny ten lokal i tak pięknie położony nad skalistym urwiskiem.






Nie wróciłam już do głównej ulicy, lecz idąc chodnikiem nad urwiskiem wzdłuż domów tutaj stojących, nie mogłam oderwać oczu od widoków.








I w końcu doszłam do przylądka Skamni.

Niektóre z tych domostw świetne.
W ogóle fajne klimaty.
Ciepła ta woda?

Katerina napisał(a):Ciepła ta woda?

W Sozopolu nie sprawdzałam, więc nie wiem.
Natomiast w Słonecznym Brzegu i w Nessebarze woda była ciepła i kąpiel w niej była bardzo przyjemna.

Skamni to nazwa samego końca Półwyspu Sozopolskiego. Prawie zawsze jest tutaj bardzo wietrznie. Wystające z morza wulkaniczne skały są bardzo interesujące. Wyglądają jakby ktoś pociął je nożem a pomiędzy te nacięcia z wielkim hukiem wdziera się woda morska. Chodzenie po tych skałach nie sprawia żadnego problemu, bowiem w dużej części są one płaskie.
Gdyby nie to, że czas nam się kurczył a jeszcze sporo miejsc mieliśmy do obejrzenia, to mogłabym tutaj posiedzieć dosyć długo, bo bardzo mi się tutaj podobało.

Mieszkańcy Sozopola mówią, że gdzieby w ich mieście nie wbić szpadla, to wszędzie znajdzie się jakieś pozostałości po dawnych mieszkańcach tego terenu. To twierdzenie znalazło poparcie również na przylądku Skamni, gdzie w 2011 roku przeprowadzono prace archeologiczne, podczas których dokonano ciekawych odkryć.
O tych odkryciach można poczytać tutaj.

Mieszkańcy Sozopola zapewne mają rację , mieszkają bowiem w rejonie , który na przestrzeni wieków do spokojnych raczej nie należał , a burzliwe czasy bardzo rzadko pozostawiają po sobie budowle w stanie nienaruszonym . Tak jest wszędzie , że budulec ma swoją wartość i bywa używany wielokrotnie . W środkowej Anglii kustosz muzeum zamkowego opowiadał mi o tym jak wędrował budulec ze starego zamku rycerskiego . Kamieni z jego rozbiórki użyto przy budowie klasztoru , po czym ( po wielkim pożarze ) wróciły one użyte do budowy nowego zamku , aby w sporej części , po latach , bo już na początku dwudziestego wieku posłużyć do budowy stodół pobliskiej farmy . Swoją drogą nie każda stodoła ma w swoich murach bogato rzeźbione kamienie


Pozdrawiam
Piotr

piotrf

Tak jest wszędzie , że budulec ma swoją wartość i bywa używany wielokrotnie . W środkowej Anglii kustosz muzeum zamkowego opowiadał mi o tym jak wędrował budulec ze starego zamku rycerskiego . Kamieni z jego rozbiórki użyto przy budowie klasztoru , po czym ( po wielkim pożarze ) wróciły one użyte do budowy nowego zamku , aby w sporej części , po latach , bo już na początku dwudziestego wieku posłużyć do budowy stodół pobliskiej farmy

Z naszego podwórka - cegły z ruin zniszczonego niemal doszczętnie Gdańska pojechały do Warszawy, aby posłużyć do rekonstrukcji Starego Miasta...Panta rei.
Gosiu, piękne zdjęcia skał i wdzierającego się w nie morza, piękne zestawienie kolorów.
Muszę się przyznać, że mało wiem o Bułgarii, tylko z opowieści, ale zaczyna ona wzbudzać moje zainteresowanie

Kilka stron wcześniej przeczytałam komentarz Kamili pomorzanka zachodnia, która dopatrzyła sie podobieństw fragmentów bułgarskiego wybrzeża z naszym. Coś w tym jest - z jednej strony egzotyka, powiew Wschodu, a z drugiej - coś takiego ...znanego mi od dziecka.

Będę tu na pewno zaglądać

piotrf napisał(a):Mieszkańcy Sozopola zapewne mają rację , mieszkają bowiem w rejonie , który na przestrzeni wieków do spokojnych raczej nie należał , a burzliwe czasy bardzo rzadko pozostawiają po sobie budowle w stanie nienaruszonym . Tak jest wszędzie , że budulec ma swoją wartość i bywa używany wielokrotnie . W środkowej Anglii kustosz muzeum zamkowego opowiadał mi o tym jak wędrował budulec ze starego zamku rycerskiego . Kamieni z jego rozbiórki użyto przy budowie klasztoru , po czym ( po wielkim pożarze ) wróciły one użyte do budowy nowego zamku , aby w sporej części , po latach , bo już na początku dwudziestego wieku posłużyć do budowy stodół pobliskiej farmy . Swoją drogą nie każda stodoła ma w swoich murach bogato rzeźbione kamienie

Mam taką nadzieję, że czasy rozkradania materiałów z niszczejących zabytków już minęły.

Katerina napisał(a):Z naszego podwórka - cegły z ruin zniszczonego niemal doszczętnie Gdańska pojechały do Warszawy, aby posłużyć do rekonstrukcji Starego Miasta...Panta rei.

No to mamy cząstkę Gdańska w Warszawie

Katerina napisał(a):Muszę się przyznać, że mało wiem o Bułgarii, tylko z opowieści, ale zaczyna ona wzbudzać moje zainteresowanie

Przed wyjazdem też niewiele wiedziałam o Bułgarii. Teraz może trochę jestem mądrzejsza, bo przeczytałam kilka książek i przewodników, ale i tak jest to wiedza znikoma. W latach 70-tych i 80-tych XX wieku do Bułgarii jeździło się na wczasy, bo tam była pogoda. Sama byłam tam w tamtych latach dwa razy. I po tamtych czasach pokutuje w naszym społeczeństwie przekonanie, że Bułgaria to tylko ciepłe morze i piaszczyste plaże skąpane w gorącym słońcu. I to przekonanie już na wstępie dyskredytuje ten kraj w oczach tych turystów, którzy lubią podczas wakacyjnych wyjazdów zwiedzać i poznawać kraj, w którym wypoczywają. A Bułgaria ma wiele do zaoferowania, ale o tym trzeba się przekonać samemu.

Katerina napisał(a):Kilka stron wcześniej przeczytałam komentarz Kamili pomorzanka zachodnia, która dopatrzyła sie podobieństw fragmentów bułgarskiego wybrzeża z naszym. Coś w tym jest - z jednej strony egzotyka, powiew Wschodu, a z drugiej - coś takiego ...znanego mi od dziecka.

Też się nad tym zastanawiałam i doszłam do wniosku, że to podobieństwo bierze się z tego, że wybrzeże tak bułgarskie jak i polskie są widokowo szare i "puste". Kolor wody Morza Czarnego z pewnością jest bardziej niebieski, niż kolor wody w Bałtyku, ale daleko mu do koloru wody w Adriatyku przy chorwackim wybrzeżu. Nie ma tutaj żadnych wysp, które uatrakcyjniałyby widoki. Z pewnością wszystkim cromaniakom (a na pewno większości) podoba się bardzo chorwackie wybrzeże, bo tam w przestrzeni wodnej cały czas coś się dzieje. Nie widać tam horyzontu, bo zasłaniają go wyspy. Podczas jazdy Jadranką przez szybę samochodu widzimy, jak jedna wyspa się kończy i zaraz zastępowana jest drugą. Z za każdego zakrętu wyglądamy spektakularnych zatoczek i pięknego koloru wody. I tych widoków nie sposób jest zastąpić morzem, na którym nie ma nic aż po widnokrąg.

Dalszą część spaceru odbyliśmy nadmorskim deptakiem ciągnącym się wzdłuż skalistego wybrzeża od południowej strony Starego Miasta.
Na ten deptak zeszliśmy taką uliczką.













Co kilkadziesiąt metrów na skałach znajdują się schody, po których można zejść na dół.




Pięknie sie w tych szybach odbijał Sozopol (a ja przy okazji )