Covidowe wakacje, czyli Bułgaria zamiast… Bułgarii

Bardzo spodobało mi się to ujęcie wody.

Mogłabym mieć taką umywalkę we własnej łazience.












Do hotelu wróciliśmy spacerkiem wzdłuż brzegu morza, co wraz z wcześniej pokonanym dystansem zakończyło nasz dzień rezultatem 10,63 km.

Piękny wieczorny spacer zaowocował równie pięknymi zdjęciami
Ten nocny , fajie podświetlony Nesebyr jest magiczny . . .


Pozdrawiam
Piotr

Nocny Nesebyr - cudo!!!

piotrf napisał(a):Piękny wieczorny spacer zaowocował równie pięknymi zdjęciami
Ten nocny , fajie podświetlony Nesebyr jest magiczny . . .

Pozdrawiam
Piotr

Mikromir napisał(a):Nocny Nesebyr - cudo!!!

Cieszę się, że Wam się spodobał .

Po przebudzeniu się następnego dnia dosyć wcześnie, doszliśmy do wniosku, że szkoda siedzieć w pokoju w oczekiwaniu na śniadanie i poszliśmy popatrzeć na wschód słońca, który miał nastąpić kilka minut przed godziną siódmą. Ponieważ była godzina 6:40, to mieliśmy jeszcze sporo czasu, więc bez pospiechu poszliśmy w kierunku plaży.





Ten biały budynek to jest nasz hotel.





Te chmury trochę straszą, ale nie przejmowaliśmy się nimi, bowiem prognozy zapowiadały piękną pogodę bez kropli deszczu.


W tej części plaży w czasie sezonu funkcjonują dwie bardzo popularne knajpki, ale teraz były już zamknięte na cztery spusty.


Przy jednej z nich stała "zabytkowa" ciężarówka częściowo załadowana sprzętem plażowym.
Ta ciężarówka stała tam w niezmienionym stanie przez cały czas naszego pobytu w Słonecznym Brzegu.




Czyżby ktoś zapomniał ?

W nocy morze wyrzuciło na brzeg różne rzeczy.




Wśród nich biegał pies, z którym ktoś wyszedł na spacer.

Kurort jeszcze śpi.

Słońce wreszcie się pokazało, więc całą uwagę skupiliśmy na obserwowaniu tego pięknego słonecznego spektaklu na niebie.

Po obejrzeniu wschodu słońca do hotelu wracaliśmy okrężną drogą.
W Nowym Nessebarze bardzo nam się spodobały tamtejsze bloki, które pomimo tego, że nowoczesne, to nie sprawiały wrażenia blokowiska.



Chodnik, którym szliśmy, ciągnął się wzdłuż wydm. Przy tej bramie można było wejść na te wydmy, co też uczyniliśmy.

Niestety pierwsze wrażenie nie było przyjemne. Podobnie jak w naszych lasach, tutaj też ktoś urządził sobie śmietnisko.

Ale już kawałek dalej było dużo lepiej.



Po obejrzeniu rozległej panoramy poszliśmy dalej wspomnianym już chodnikiem.

Tutaj też można było wejść na wydmy, ale już daliśmy sobie z nimi spokój.

Za chwilę będziemy skręcać w prawo do Słonecznego Brzegu, bo na razie jesteśmy jeszcze w Nessebarze.

Wzdłuż ulicy, którą tutaj doszliśmy, następnie przez środek tego ronda i dalej wzdłuż ulicy, przy której stoją widoczne na zdjęciu maszty z flagami przebiega granica pomiędzy Nessebarem a Słonecznym Brzegiem.


My skręcamy na tym rondzie w prawo do Słonecznego Brzegu, mijając znajdujący się tuż obok Mini Aquapark, który jest bardzo popularnym miejsce rozrywki dla dzieci. Teraz zamknięty, ale w ciągu dnia działał, tyle że z wiadomych przyczyn tłumów w nim nie było.

Przeszliśmy na drugą stronę ulicy i doszliśmy do Stadionu Miejskiego w Nessebarze - dziwne, bo byliśmy już w Słonecznym Brzegu.

Po lewej stronie wejścia na Stadion Miejski ujrzeliśmy Kaplicę Św. Katarzyny. Wyglądała bardzo zachęcająco, ale była zamknięta. Mieliśmy zamiar do niej zajrzeć kiedy indziej, ale oczywiście zapomnieliśmy i dopiero zdjęcie przypomniało nam o o jej istnieniu.

Doszliśmy do przystanku autobusowego, który był naszym celem. Chcieliśmy na rozkładzie jazdy zobaczyć, jak często jeżdżą autobusy do Burgas. Doszliśmy bowiem do wniosku, że trzeba się ruszyć gdzieś dalej od Słonecznego Brzegu.
Autobusy 10 i 22 mają różne trasy i jeżdżą dosyć często, więc na jakiś zawsze się doczekamy. Na razie wracamy do hotelu na śniadanie.

Do Burgas pojechaliśmy autobusem nr 22, który jechał troszkę dłuższą trasą niż autobus nr 10 (różnica wynosi jakieś 2 kilometry). Trasa, którą jechał autobus nr 22 nie jest ciekawa widokowo. Jechaliśmy przez miejscowość Kableshkovo a potem wzdłuż lotniska w Burgas, ale od strony pasa startowego. Jedynym ciekawym miejscem, które wiedzieliśmy po drodze była okolica jeziora Atanasovsko. Myślę, że przejazd autobusem Nr 10 może być ciekawszy, bowiem przebiega bliżej morza, ale pewności nie mam, bowiem drogę powrotną również odbyliśmy autobusem nr 22.
Wjechaliśmy do wielkiego miasta, które jest czwartym co do wielkości miastem w Bułgarii. Zanim dojechaliśmy do dworca autobusowego, to przejechaliśmy przez całe miasto i pierwsze wrażenie nie było zbyt dobre. Ale zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że nie jest to miejsce, które będzie zachwycać. I w zasadzie tylko na takim pobieżnym obejrzeniu tego miasta z okien autobusu by się skończyło, gdyby nie konieczność odwiedzenia toalet na dworcu, skutkiem czego uciekł nam autobus do Sozopola, który był celem naszej dzisiejszej wycieczki. Następny autobus mieliśmy za godzinę, postanowiliśmy więc wykorzystać ją na spacer po Burgas.

Dworzec kolejowy w Burgas.

Dworzec autobusowy w Burgas.

Oba te dworce znajdują się w bliskiej odległości od siebie.


Udaliśmy się w kierunku portu.


Potem obraliśmy kierunek na Park Nadmorski.

Bardzo nam się podobały budynki, które oglądaliśmy po drodze.



I dotarliśmy do morza, które jak na "czarne" to było bardzo niebieskie.

Tej umywalki muszelkowej to nie żałuj.... podobno (jak piszą na fb) kamienne umywali ciężko się czyści

Czekam na Sozopol.... kto wie, gdzie w lipcu wyląduję na wakacjach....

Park Nadmorski (Primorski) oddziela wielokilometrową plażę od miasta.

Znajduje się w nim sporo ciekawej roślinności.

Co krok stoją w nim popiersia i pomniki znanych ludzi.





Dla Polaków najciekawszym w tym parku jest pomnik Adama Mickiewicza.
Ponieważ Park Nadmorski jest bardzo duży a pomników w nim sporo, to gdy się nie wie, gdzie ten pomnik stoi, bardzo trudno go znaleźć. Oglądałam na YT kilka filmików o poszukiwaniach tego pomnika, więc mniej więcej wiedziałam, gdzie go szukać i jak on wygląda.
Ponieważ nie mieliśmy zbyt dużo czasu i nie chcieliśmy go w całości stracić na szukanie pomnika, po wejściu do parku rozdzieliliśmy się, żeby zwiększyć szanse na szybkie jego znalezienie. I to mnie udało się go wypatrzyć, właśnie dlatego, że wiedziałam, jaki jest jego kształt.




Adam Mickiewicz zawitał do Burgas podczas podróży do Konstantynopola. Jego pobyt w tym mieście trwał od 6 do 16 października 1855 roku. O tym pobycie można przeczytać w artykule Dobrosławy Świerczyńskiej "Zapomniane relacje o pobycie Mickiewicza w Burgas". Adam Mickiewicz pod koniec tej wizyty skarżył się na ból żołądka i odpłynął z Burgas bardzo chory po kilkudziesięciu dniach zmarł w Konstantynopolu 26 listopada 1855 roku. Niektórzy podejrzewali, że właśnie podczas gościny w I pułku kozaków Sadyka Paszy w Burgas został otruty, co spowodowało jego śmierć.

Gdyby ktoś kiedyś szukał pomnika Adama Mickiewicza w Parku Nadmorskim w Burgas, to znajduje się on tutaj.

piekara114 napisał(a):Tej umywalki muszelkowej to nie żałuj.... podobno (jak piszą na fb) kamienne umywali ciężko się czyści

Nie żałuję, bo i tak nie pasowałaby do mojej łazienki

Coś mi się przypomina, kiedy patrzę na Twoje zdjęcia Parku Nadmorskiego
W końcu mieszkaliśmy w Burgas przez dwa tygodnie... Miałam co prawda niecałe 7 lat, ale trochę pamiętam. Najbardziej kraniki z wodą, które nazywaliśmy pijakami

Gosiu , odniosłem wrażenie , że Park Nadmorski podobnie jak całe pokazane przez Ciebie Burgas wypiękniało od naszej tam wizyty, co mnie bardzo cieszy A może to przez te Wasze zdjęcia Chyba czas "wykopać" stare zdjęcia i zabrać się za skanowanie


Pozdrawiam
Piotr

Te wieczorne zdjęcia też mnie urzekły. A te poranne, niektóre oczywiście , przypominają krajobrazy bałtyckie.