Costa Adeje 2008

Piękne miejsca i tak wspaniale przedstawione.
Gdyby Twoje zdjęcia znalazły się w folderach firm turystycznych, to Kanary na pewno stałyby się kierunkiem Nr 1 wyjazdów. I jak się w te cudowności wpatruję, to cały czas się zastanawiam, po co ja wklejam na forum moje fotki?

Super zdjęcia. Przy okazji wspominam sobie podróż poślubną . A Teneryfę wszystkim polecam jak zdjęcia autora kogoś nie przekonały .

Rafał po prostu totalny wymiot te widoki Tak jak Dangolka też chyba przestanę cokolwiek swojego tu wrzucać Gratuluję i czekam na foty z samej góry!

Jeszcze raz dzięki.

Co do fotek, to... piękne rzeczy są po prostu piękne i... kropka

Kamil - wulkan w następnym odcinku...

PZDR

No to byliśmy na mniej więcej tej samej wysokości prawie w tym samym czasie a może i tego samego dnia? Na pewno miałeś lepsze widoki dzięki tej pogodzie Zresztą niedługo obejrzymy.

Rafale nie pamiętam czym focisz, czy to Nikoś ? takie mam podejrzenie
nie podkręcaj tak kolorów bo wychodzi to troszkę przesadnie czasami, ładna nasycona, kontrastowa fota w dobrym oświetleniu to klawa sprawa to wiadomo skądinąd ale zbyt duże nasycenie nie !

No i rozumiem, że polarem tak przyciemniasz to niebo (czy jednak połówką - ten wniosek po tej focie z odbiciami w wodzie, które normalnie polar by usunął) ale robi się może trochę zbytnio dramatyczne może aż za bardzo zgodnie z regułami sztuki. Jednym słowem jestem na tak po korektach

Bjur, focę kasetką pentaxa - do tej pory większość zdjęć jest z kitowego 18-55 z założonym polarem.

Co do nasycenia to - możesz wierzyć lub nie - ingerencja w obraz była minimalna, a w wypadku fotek z Maski (które faktycznie mogą sprawiać wrażenie przesaturowanych) żadna - nawet miałem je w postprocesie trochę zdesaturować, ale... w imię czego, skoro tak tam było

Prawidłowe oddanie kolorów na fotografii ma większy związek z zastosowanym pomiarem światła niż się powszechnie wydaje Filtr też zresztą zrobił swoje...

Polar nie zawsze też gasi przeróżne odblaski - zależy jak się nim pokręci , jak się dobrze ustawić (uchem do słońca) i odpowiednio pokręcić, można i kolor nieba przyciemnić i odblasków nie zgubić.

PZDR

Zostawiam ślad aby nie zgubić tej relacji. A fotki są po prostu boskie.

La Caleta, Vilaflor, Pico de Teide, przez cumbre dorsal do La Laguny, Santa Cruz, Playa de las Teresitas.

W środę nadszedł dzień naszego spotkania z wulkanem. Na tę okazję zabraliśmy z domu trochę ciepłych ciuchów - nie za bardzo miałem wyobrażenie jaka może być temperatura na 3718m w czerwcu pod tą szerokością geograficzną. Rano wyjrzałem przez okno, żeby ocenić czy los był łaskawy - no cóż, stwierdziłem, że chyba nie - niebo było mocno zachmurzone. Przez chwilę kombinowaliśmy z Agatą, czy nie zmienić planów i nie pojechać gdzie indziej (przez Santa Cruz - po nowe pozwolenie) ale ostatecznie zdecydowaliśmy się przynajmniej podjechać pod Teide.

Jadąc w stronę Vilaflor zacząłem dostrzegać niejakie oznaki poprawy pogody - gdzieniegdzie pojawiało się niebo - jest dobrze. Droga mijała nam spokojnie, kilkanaście kilometrów za Vilaflor, po wjeździe na teren parku narodowego, chmury zostały pod nami, a nad nami zagościło piękne bezchmurne niebo - no i humorki znacznie się poprawiły. Pojawił się też na horyzoncie szczyt wulkanu , który podobno widać z każdego miejsca na wyspie... no ale musi być bezchmurna pogoda.

W końcu mogliśmy podziwiać Teide w całej okazałości - górka niczego sobie, robi wrażenie...












Dojazd z hotelu do dolnej stacji kolejki "Teleferico del Teide", znajdującej się na ok. 2300m zajął nam niecałą godzinę, przy stacji czekał na nas ogromny bezpłatny parking - można było podjechać niemal pod kasę biletową. Hmm... a u nas w Tatrach, szkoda gadać...

Cena za bilet wynosiła 24 euro dla dorosłego, dla Klaudii 12 euro, dzieciaki poniżej 5 lat nie płacą. Stanęliśmy niecierpliwie w "kolejce do kolejki". Po kilku minutach przyjechał po nas niebieski wagonik... jedziemy... 1200m w górę. W górnej stacji La Rambleta trochę się poszwendaliśmy, ciepłe ciuszki przydały się - było tak z 10 st. C. Z wysokości 3550m dobrze widać było już Las Canadas - jeden z największych kraterów na świecie (16km na 10km) - w tym miejscu ileś tam milionów, czy setmilionów lat temu z oceanu wyłoniła się wyspa.



Pico jest młodziutki - ma tylko 200 000 lat... szczeniaczek. W pobliżu jest jeszcze drugi wulkaniczny stożek Pico Viejo, który jeszcze w 1798 r pluł lawą...

Ostatnie 200m na szczyt podchodzi się pieszo - przy wejściu na szlak, gdzie stał jeden młody człowiek - wygrzebałem bumagę, pan sprawdził paszporty i luz ... możemy iść...



Tylko jeszcze parę wskazówek - przede wszystkim nie spieszyć się, bo mało tlenu na tej wysokości... i nie włazić do wnętrza krateru. Acha - pan powiedział jeszcze - tak sam z siebie, że trafiliśmy na fajną pogodę...

Rozpoczęliśmy wspinaczkę i faktycznie po paru szybszych krokach (tak jak normalnie idzie się po schodach) zauważyłem, że zacząłem hiperwentylować... trzeba zwolnić. Dzieciaki i Agata dzielnie trzymały tempo, robiliśmy dużo przystanków. Po ok. 45 minutach dowlekliśmy się do szczytu. Białe dno krateru pokrywały tu i ówdzie skupiska zkrystalizowanej siarki, w kilku miejscach wydobywały się spod ziemi wyziewy - chyba głównie siarkowodoru - przyłożyłem rękę obok, ziemia biła gorącem, gruntu lepiej nie dotykać... Góra ciągle więc żyje, Pico jest tzw. wulkanem drzemiącym... za parę tysięcy lat może dać ponownie znać o sobie... a wtedy będzie Teide - w języku guanczów - (autochtonów, wyrżniętych przez konkwistadorów) - piekło... Tymczasem jednak postanowiłem zrobić parę fotek...















Siebie też kazałem uwiecznić...





Ze szczytu zeszliśmy dość szybko - Ania zaczęła po ok. pół godziny bardzo płakać ... nie spasowały jej - nie wiedzieć czemu - siarkowodorowe opary...

Mały postój w drodze powrotnej - biedne, maltretowane przez rodziców dzieci...





Po zejściu z wulkanu i zjechaniu kolejką w dół pojechaliśmy w stronę La Laguny przez cumbre dorsal - "kręgosłup wyspy" - podobno najbardziej malowniczy odcinek drogi na Teneryfie... Mogliśmy więc pooglądać Teide z "drugiej strony"...







Parę widoków mnie zszokowało...








Mijaliśmy także pobliskie obserwatorium astronomiczne... co ten polar nawyprawiał...




Był też taki geologiczny przekładaniec - każda warstwa z innej erupcji.




Ok. 17.00 padliśmy na miękki piasek Tereski, plaża niby fajna ale do Benijo jej daleko... Trochę trzeba było jednak odpocząć... i ochłonąć z emocji przed powrotem do hotelu.

CDN.

no ten Twój polar zaszalał Boskie zdjęcia

No i się nie zawiodłem, gratuluję wycieczki i super zdjęć.

rafał krasoń napisał(a):Zaczęliśmy się wspinać i faktycznie po paru szybszych krokach (tak jak normalnie idzie się po schodach) zauważyłem, że zacząłem hiperwentylować... trzeba zwolnić. Dzieciaki i Agata dzielnie trzymały tempo, robiliśmy dużo przystanków.

Coś o tym wiem
Dzielnych dzieciaków też gratuluję!
Teide jeszcze przede mną, też kiedyś tam trafię. Tylko wrzut zdjęć na forum już sobie mogę darować

Nie wiem czemu przegapiłem super foto-relację
Ale już jestem na widowni - lepiej późno niż wcale

Dla tych co Teide będą chcieli zdobyć bez pomocy Teleferico (choć z dziećmi Teleferico jest jedynym rozsądnym rozwiązaniem) - zaopatrzcie się w duuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuużo wody. Niby oczywiste na tych wysokościach i w tym klimacie - ale my liczyliśmy na to że uzupełnimy zapsy w schronisku, które jest gdzieś w połowie drogi i co? Zamknięte było (wiadomo Hiszpania - maniana ) i okazało się, że 6 l. wody na 2 osoby to zdecydowanie za mało .

Czekam na dalszą część. Tak miło się wspomina .