Co was dzisiaj ucieszyło, co zasmuciło?

Habanero napisał(a):

Janusz Bajcer napisał(a):W gronie Rodziny i znajomych nazywają mnie niepoprawnym optymistą.

Janusz, zdrówka życzę, dużo zdrówka

stachan napisał(a):Janusz, ode mnie również życzenia zdrówka

krutom napisał(a):Powodzenia Janusz.
Zdrówka, Trzymaj się!

Piękne dzięki Panowie

Trzymaj się dalej tak dzielnie Janusz zdrowiej całkiem

Zdrowia Janusz, zdrowia i uśmiechu na co dzień. Do roboty na forum. Nie licz na to, że będziesz się lenił

Dziękuję Beatko
Dziękuję Stefanie

Januszku dużo i jeszcze więcej zdrówka. Trzymaj się

Dziękuję Karin

Od kilku godzin mamy w naszym domu nowych Przyjaciół - uchodźców z Ukrainy. I co już wiem? To co pokazują nasze "internety i telewizje" to g....no. Wiem już i widziałam więcej. Pomagajcie jak i ile możecie bo tam jest śmierć niewinnych ludzi.....

Kapitańska Baba napisał(a):Od kilku godzin mamy w naszym domu nowych Przyjaciół - uchodźców z Ukrainy. I co już wiem? To co pokazują nasze "internety i telewizje" to g....no. Wiem już i widziałam więcej. Pomagajcie jak i ile możecie bo tam jest śmierć niewinnych ludzi.....

POMAGAMY.

Ural napisał(a):

Kapitańska Baba napisał(a):Od kilku godzin mamy w naszym domu nowych Przyjaciół - uchodźców z Ukrainy. I co już wiem? To co pokazują nasze "internety i telewizje" to g....no. Wiem już i widziałam więcej. Pomagajcie jak i ile możecie bo tam jest śmierć niewinnych ludzi.....

POMAGAMY.

My również.

Janusz, przyjmij życzenia także ode mnie. Wierzę, że wszystko dobrze się skończy. W końcu Chorwacja czeka na Ciebie!

Janusz Bajcer napisał(a):W gronie Rodziny i znajomych nazywają mnie niepoprawnym optymistą.

Żeby tego optymizmu, uśmiechu i wiary w szczęśliwe zakończenie nigdy nie zabrakło.
Januszu, dużo zdrowia życzę!

Ural napisał(a):POMAGAMY

Emocjonalnie bardzo ciężki weekend, ale serce rośnie kiedy widzi się ile dobra, ile empatii, ile serca potrafimy dać w odpowiedzi na piekło jakie zgotowała Ukrainie putinowska Rosja.
We Wrocławiu żyje ok. 100 tys. Ukraińców, społeczność, której nie sposób nie zauważyć i która coraz silniej wrasta w nasze miasto. Ukrainiec to nasz sąsiad, to kolega z pracy, to kasjerka w osiedlowym sklepie, to barman w ulubionej knajpie czy wreszcie dentysta, który akurat leczy ci zęba. Dużo tu w ostatnich dniach łez, bo każdy z nich zostawił na Ukrainie bliskich...
Nie sposób pozostać obojętnym. Niby normalny, ludzki odruch - pomagać, ale bardzo wzrusza mnie ilość podejmowanych inicjatyw, ogrom niesionego wsparcia i pokazywanej solidarności.

tony montana napisał(a):Janusz, życzę Ci dużo zdrowia, spokoju i cierpliwości, trzymaj się mocno
Tony

maxredaktor napisał(a):Janusz, przyjmij życzenia także ode mnie. Wierzę, że wszystko dobrze się skończy. W końcu Chorwacja czeka na Ciebie!

marze_na napisał(a):

Janusz Bajcer napisał(a):W gronie Rodziny i znajomych nazywają mnie niepoprawnym optymistą.

Żeby tego optymizmu, uśmiechu i wiary w szczęśliwe zakończenie nigdy nie zabrakło.
Januszu, dużo zdrowia życzę!

Dziękuję Wam serdecznie.

marze_na napisał(a):Emocjonalnie bardzo ciężki weekend, ale.....

Zaprosiliśmy wczoraj znajomego z Ukrainy na obiad. Poznaliśmy go w zeszłym roku.
Nie mógł opanować łez wzruszenia. I nam było ciężko.
Jego zona i córka została w Połtawie.
Pod koniec wizyty próbował się dodzwonić do zony aby i ona mogła z nami porozmawiać.
Kilka prób połączenia było nieudane. Nie widziałem jeszcze tak przerażonego człowieka.
Na szczęście udało się.

XXI wiek i dalej ludzie się mordują.

Rozmawiałem też ze znajomym z Petersburga. Whatsup działa.
Znajomy należy do tej nielicznej mniejszości, która protestuje i wychodzi na ulice.
Mówił, ze czuł się trochę jak towar na wystawie.
Ludzie oglądali protestujących i najczęściej byli obojętni albo uciekali. Boja się.

marze_na napisał(a):Nie sposób pozostać obojętnym. Niby normalny, ludzki odruch - pomagać, ale bardzo wzrusza mnie ilość podejmowanych inicjatyw, ogrom niesionego wsparcia i pokazywanej solidarności.

U Was na zachodzie Polski myślę że uchodźców i tak jest dużo mniej niż tu u nas. Tu na wschodzie, bliżej granicy ludzkie pospolite ruszenie aby pomóc tym kobietom i dzieciom sprawia, że odzyskujemy wiarę w dobro. Moi Ukraińcy mówią, że w najpiękniejszych snach nie liczyli na taką pomoc i dobroć. U nas w mieście noclegownie są co krok, z zebranymi darami aż sobie nie radzimy tyle tego jest. Ale potrzeby wciąż ogromne. Na granicy rzesze ludzi, podobno kolejka od strony ukraińskiej była wczoraj długa na 65km. Nasi Goście jechali do Polski dwie doby - teraz są bezpieczni. Ale mężowie, bracia zostali w Łucku by walczyć. To co nam opowiadają - jak tam za granicą kobiety, dzieci kopią rowy, mieszają koktaile mołotowa, są zjednoczeni i zdesperowani by się bronić - to wszystko daje nadzieję że za jakiś czas wszyscy będą mogli wrócić do swoich domów (o ile te przetrwają ataki rakietowe...) A teraz czekamy tylko na telefon że jest kolejne miejsce do spania, że można jechać na granicę po kolejne ofiary wojny i przywieźć je w bezpieczne miejsce.....

krutom napisał(a):Rozmawiałem też ze znajomym z Petersburga. Whatsup działa.
Znajomy należy do tej nielicznej mniejszości, która protestuje i wychodzi na ulice.
Mówił, ze czuł się trochę jak towar na wystawie.
Ludzie oglądali protestujących i najczęściej byli obojętni albo uciekali. Boja się.

W kontekście tej wojny przeczytałam parę dni temu opinię, że Władza jest taka, jaką pozwala jej być naród.
Mocne i radykalne, można dyskutować, można się nawet oburzać oceniając chociażby przez pryzmat działań białoruskiej opozycji, ale trudno zanegować, że jest w tym stwierdzeniu sporo gorzkiej prawdy.

Kapitańska Baba napisał(a):U Was na zachodzie Polski myślę że uchodźców i tak jest dużo mniej niż tu u nas.

Nie miałam na myśli uchodźców, którzy teraz uciekają przed wojną. Pisałam o ludziach, którzy w ostatnich latach przyjechali za przysłowiowym chlebem i lepszym życiem i stanowią coraz bardziej widoczną społeczność.
Onet opisuje dzisiaj kapitalną akcję, jaką wymyśliły mieszkające we Wrocławiu Ukrainki. Lektura ku pokrzepieniu.