Co was dzisiaj ucieszyło, co zasmuciło?

maslinka napisał(a):I nie, nie "prześwietliłam" Cię Po prostu mam dobrą pamięć, a to mi się kilka razy rzuciło w oczy.

Maslinka jeszcze jedno, znalazłem chwilę, żeby przejrzeć soje tegoroczne posty, bo coś nie dało mi spokoju
Stwierdziłaś, że "Wiele razy pisałeś, że w dzieciństwie nigdzie nie wyjeżdżałeś, że teraz też rzadko to robisz" i znalazłem:

Trajgul napisał(a):

wikol napisał(a):My dorośli jak dzieci martwimy się o nasze wakacje, urlop, o Chorwację itd
A co mają powiedzieć dzieci którym odwołano kolonie, obozy, wyjazdy itd. Mój syn co roku jeździł na obozy harcerskie. 4 tygodnie pod namiotami w lesie.

Dobrze im, darmozjadom. Jak w ich wieku nigdzie nie jeździłem

Nie sądziłem, że będę musiał się tłumaczyć po takim czasie ze swoich żartobliwych postów.

Trajgul napisał(a):Nie sądziłem, że będę musiał się tłumaczyć po takim czasie ze swoich żartobliwych postów.

Nie musisz się tłumaczyć.

Ucieszyło mnie, że udało mi się przenieś posty narciarskie do wątku "Dokąd na narty ?"

Janusz Bajcer napisał(a):Ucieszyło mnie, że udało mi się przenieś posty narciarskie do wątku "Dokąd na narty ?"

Daj Boże Janusz żeby ludzie w nim się wypowiadali i pisali relację z nart. Bóg raczy wiedzieć jak ten sezon zimowy będzie wyglądał.
Tego nie wiedzą nawet najstarsi Górale i Gażdziny.

wikol napisał(a):Teraz dałaś do pieca.
Spotykaj się częściej z przyjaciółmi, a dzieci nie wrócą do szkoły nawet w kwietniu.....
Wszyscy się spotykajmy, przecież pandemii nie ma

Dlaczego mamy sobie odmawiać radości spotkań? Nie zarazimy nikogo. Nas też raczej nikt. Zdrowie psychiczne jest ważne i istotnie wpływa na zdrowie fizyczne więc dbamy o obydwa ☺

W 15-to letnim, ledwo dotartym Oplu padł mi akumulator.....
Ładowanie już nie pomaga. Ledwo 162 tys km przejechał i jest fabryczny

Kapitańska Baba napisał(a): Dlaczego mamy sobie odmawiać radości spotkań? Nie zarazimy nikogo. Nas też raczej nikt.

Zawsze mnie zastanawia, skąd ludzie to wiedzą na pewno. Ja chwilowo pracuję zdalnie, właściwie rzadko opuszczam dom, ale mam wrażenie, że po każdej nawet krótkiej wizycie w sklepie czy aptece nie mogę być pewna, że już tego bakcyla przypadkiem nie noszę. Dziś rano musiałam być na badaniach okresowych w przychodni - i nie wiem, czy jestem teraz nosicielem, czy nie.
Czy są takie osoby, które wcale nie muszą opuszczać domu? Da się tak? Bo chyba tylko wtedy można być całkiem pewnym, że się nikogo nie zarazi.
Staram się nie panikować, ale chwilowo akurat mocno martwię się o zdrowie męża, przed nim kolejny pobyt w szpitalu, nie chciałabym żeby niepotrzebnie złapał coś, przez co jego pilne leczenie się opóźni. Nie mówiąc już o konsekwencjach zdrowotnych samego covida. Cała ta sytuacja mocno mnie zasmuca - a wypowiedzi jak cytowana wyżej niepokoją...

Mikromir napisał(a):

Kapitańska Baba napisał(a): Dlaczego mamy sobie odmawiać radości spotkań? Nie zarazimy nikogo. Nas też raczej nikt.

Zawsze mnie zastanawia, skąd ludzie to wiedzą na pewno. Ja chwilowo pracuję zdalnie, właściwie rzadko opuszczam dom, ale mam wrażenie, że po każdej nawet krótkiej wizycie w sklepie czy aptece nie mogę być pewna, że już tego bakcyla przypadkiem nie noszę. Dziś rano musiałam być na badaniach okresowych w przychodni - i nie wiem, czy jestem teraz nosicielem, czy nie.
Czy są takie osoby, które wcale nie muszą opuszczać domu? Da się tak? Bo chyba tylko wtedy można być całkiem pewnym, że się nikogo nie zarazi.
Staram się nie panikować, ale chwilowo akurat mocno martwię się o zdrowie męża, przed nim kolejny pobyt w szpitalu, nie chciałabym żeby niepotrzebnie złapał coś, przez co jego pilne leczenie się opóźni. Nie mówiąc już o konsekwencjach zdrowotnych samego covida. Cała ta sytuacja mocno mnie zasmuca - a wypowiedzi jak cytowana wyżej niepokoją...

Pewności nie mam i nigdy nie miałam ale bazując na artykułach czytanych w różnych czeluściach internetu jako osoby które niedawno przechorowały wirusa (ja, mąż i nasze córki) - mamy niezwykle małą szansę zarazić się kolejny raz a skoro sami jesteśmy zdrowi - mamy zerowa szansę zarazić kogokolwiek innego - bo niby jak?
Jeśli Twój mąż szykuje się do pobytu w szpitalu - musisz uważać żeby nie przynieść Mu ŻADNEJ choroby, nie tylko medialnego wirusa (choć to tylko moje zdanie, mozesz sie z nim nie zgadzać oczywiscie).

PS - ja jestem dużo w domu(przecież szkoły nie działają, muszę być z dziećmi) ale mój maż pracuje przez cały okres "pandemii" bezposrednio z klientami, nie na zadnej pracy zdalnej i choroby do domu nie przyniósł, to ja - siedzaca w domu złapałam pierwsza i zaraziłam resztę domowników - tak że jak widać w naszym przypadku zadziało sie zupełnie na odwrót niż jest to kreowane w mediach

Kapitańska Baba napisał(a): musisz uważać żeby nie przynieść Mu ŻADNEJ choroby, nie tylko medialnego wirusa (choć to tylko moje zdanie, mozesz sie z nim nie zgadzać oczywiscie).

Dokładnie to piszę.

Mikromir napisał(a): nie chciałabym żeby niepotrzebnie złapał coś, przez co jego pilne leczenie się opóźni. Nie mówiąc już o konsekwencjach zdrowotnych samego covida.

Kapitańska Baba napisał(a): jako osoby które niedawno przechorowały wirusa (ja, mąż i nasze córki) - mamy niezwykle małą szansę zarazić się kolejny raz a skoro sami jesteśmy zdrowi - mamy zerowa szansę zarazić kogokolwiek innego

Ile to potrwa, Twoim zdaniem?

Mikromir napisał(a):

Kapitańska Baba napisał(a): musisz uważać żeby nie przynieść Mu ŻADNEJ choroby, nie tylko medialnego wirusa (choć to tylko moje zdanie, mozesz sie z nim nie zgadzać oczywiscie).

Dokładnie to piszę.

Mikromir napisał(a): nie chciałabym żeby niepotrzebnie złapał coś, przez co jego pilne leczenie się opóźni. Nie mówiąc już o konsekwencjach zdrowotnych samego covida.

Szykując siebie lub domownika do pobytu w szpitalu też uważałabym mocno aby nie przynieść jakiejkolwiek infekcji do domu. Jest to zrozumiałe i oczywiste.
Ale to mocno wyjątkowa sytuacja.
W naszym wypadku - jako ozdrowieńcy nie jesteśmy zbytnio narażeni na ponowne zakażenie więc nie widzę powodu do zamykania się w domu po prostu.

Mikromir napisał(a):Ile to potrwa, Twoim zdaniem?

Na ten moment mówi się o kilku miesiącach bo od tylu wirus jest znany. Jak będzie dalej? Tego nie wie chyba nikt na dzień dzisiejszy

Kapitańska Baba napisał(a):PS - ja jestem dużo w domu(przecież szkoły nie działają, muszę być z dziećmi) ale mój maż pracuje przez cały okres "pandemii" bezposrednio z klientami, nie na zadnej pracy zdalnej i choroby do domu nie przyniósł, to ja - siedzaca w domu złapałam pierwsza i zaraziłam resztę domowników - tak że jak widać w naszym przypadku zadziało sie zupełnie na odwrót niż jest to kreowane w mediach

Miałaś taką samą sytuację jak ja.
Żona od polowy marca na zdalnym. Ja chodziłem normalnie.
W kwietniu okazało się że żona chora a ja i syn zdrowy.

wikol napisał(a):

Kapitańska Baba napisał(a):PS - ja jestem dużo w domu(przecież szkoły nie działają, muszę być z dziećmi) ale mój maż pracuje przez cały okres "pandemii" bezposrednio z klientami, nie na zadnej pracy zdalnej i choroby do domu nie przyniósł, to ja - siedzaca w domu złapałam pierwsza i zaraziłam resztę domowników - tak że jak widać w naszym przypadku zadziało sie zupełnie na odwrót niż jest to kreowane w mediach

Miałaś taką samą sytuację jak ja.
Żona od polowy marca na zdalnym. Ja chodziłem normalnie.
W kwietniu okazało się że żona chora a ja i syn zdrowy.

Czasami myślę, że może to działa tak, że lepiej dostawać małe dawki wirusa codziennie, wtedy się nie choruje. A jak ktoś rzadko wychodzi, izoluje się i nagle będzie blisko osoby zarażonej, złapie od razu.

Ze mną trochę tak było. Poza pracą (w szkole, więc w sporym narażeniu) ograniczyłam wszystkie kontakty i nie chodziłam prawie nigdzie, a jednak złapałam. A wielu moich znajomych często spotyka się ze sobą, ich dzieci również i do tej pory są zdrowi...

maslinka napisał(a):Czasami myślę, że może to działa tak, że lepiej dostawać małe dawki wirusa codziennie, wtedy się nie choruje. A jak ktoś rzadko wychodzi, izoluje się i nagle będzie blisko osoby zarażonej, złapie od razu.

Ze mną trochę tak było. Poza pracą (w szkole, więc w sporym narażeniu) ograniczyłam wszystkie kontakty i nie chodziłam prawie nigdzie, a jednak złapałam. A wielu moich znajomych często spotyka się ze sobą, ich dzieci również i do tej pory są zdrowi...

Gdy zamykamy sie w domu w czterech ścianach nasza odporność po prostu spada. Brak nam słońca, ruchu, aktywności i najzwyklejszych kontaktów międzyludzkich - nasza psychika zaczyna siadać a to pierwszy krok do wielu chorób - ale to tylko moje subiektywne zdanie

Mnie ucieszyło, że służba zdrowia ciągle jeszcze jakoś sobie radzi i wcale nie jest tak, że leczą już tylko na covid .
TK, badania laboratoryjne, konsultacje u specjalistów ... wszystko w bardzo rozsądnych terminach.