Co o nas myślą....

W lipcu 2004 byliśmy w Marinie (ok.Trogiru) . Było bosko . Do dzisiejszego dnia wspominam sobie te dzikie plaże i oczywiście morze, o pięknym kolorze turkusu ... Mieszkaliśmy w dosyć dużym apartamencie , gospodarze - Ragib z żoną przyjęli nas (mnie i moją rodzinę ) z otwartymi rękoma . Byli to starsi ludzie , z którymi mogliśmy rozmawiać na każdy temat , różnymi metodami ,w większości na migi. Nie zapomne tego, jak razem z gospodarzami uczyliśmy się języków, oni polskiego a my chorwackiego .... Powiem Wam ,że szło nam naprawde nieźle. ... Sprawiali wrażenie zadowolonych,a o polakach mięli naprawdę dobre zdanie. Byli gościnni , częstowali nas Rakiją i winem własnej produkcji.poparzoną przez słońce żonie, gospodyni robiła okłady z octu winnego (pomogło!). Na koniec żegnali nas z nieukrywanym żalem. Myślę, że ich sympatia do Polaków jest szczera,utwierdziło mnie w tym przekonaniu to w jaki sposób przyjmowali Niemców.

Tak , z pewnością Chorwaci lubią nas bardziej niż np. Węgrów.
Co do Niemców to nie mam pewności , ale byłem raz świadkiem jak w miejscowości Senj w knajpie kelnerka wchodziła bez mydła w dupę Niemcom siedzącym przy sąsiednim stoliku. Nie mam pojęcia , czy im się to podobało czy nie , bo wyglądali normalnie (to znaczy nie zachowywali sie jak typowi niemieccy buce) , ale jak się patrzyło na wyczyny kelnerki z boku to się rzygać chciało.

Ja w każdym razie nie spotkałem się z prawie żadnymi przejawami dyskryminacji Polaków w Chorwacji. Prawie , ponieważ jak 3 lata temu w miejscowości Ploce czekaliśmy w kolejce do trajektu na Peljesac to z podwójnej kolejki ludź , który tym kierował nadawał pierwszeństwo pojazdom na niemieckich numerach. Polskie pozostawiał na koniec.