Ciudanovita i Perazica Do… nie mówi nic?

piotrf napisał(a):Przynajmniej dwa razy przejeżdżaliśmy z Baru do Budvy odwiedzając kilka miejscowości napotkanych po drodze , ale ta jakoś nie przyciągnęła nas Z przyjemnością pooglądam co nas ominęło

Cóż... nie ma tu zabytków, straganów. Jedyną atrakcją jest oferująca niesamowite widoki, położona u stóp urwiska plaża, niezastawiona na amen leżakami, nieskażona dyskotekowym rytmem.
Oczywiście leżaki i tu się znajdą - ale tylko przy restauracji, na kawałku jednej z trzech części plaży. Restauracja serwuje kuchnię europejską raczej, nie lokalną... od pizzy przez sałatki "witaminowe", risotta i makarony, zupy (nie jakieś ciorby tylko gazpacho, minestrone), humusy vegapcici (HAHA) po desery.

Bardzo jestem ciekawa dalszego ciągu opowieści

Do serbskiej granicy (Naidas) niedaleko.

Serbia wita nas słoneczna. Na rozległej dolinie, pod opieką pasterzy i piesełów pasą się stada owiec.

Grzecznie, tranzytem, (bo covidowe przepisy nawet zaszczepionym jak nasza ekipa nie dają na terenie Serbii prawa pobytu) pokonujemy kolejne kilometry. Szerokim mostem przekraczamy Dunaj w Smerderevie. Nabrał mocy w porównaniu do tego, co znamy z Budapesztu. W życiu nie widziałam tylu zakładów wulkanizacyjnych.
Nawigacja Google mówi: jedź na Cacak. Ale C5 sugeruje, żeby kierować się na Novi Pazar. Niech ci będzie, cytrynko. Czy to był dobry wybór? Hmmm... Skazał on nas na pewne wygibasy już w Czarnogórze, ale na pewno plus był taki, że zobaczyliśmy ten bardziej egzotyczny, orientalny kawałek Serbii. Gwarny, kolorowy, pachnący cevabdzinicami i kawą.

Do Czarnogóry wjeżdżamy w Dracenovacu. Kropi. Pada. Wysokie góry. Wycieraczki nie nadążają.




Serpentyny, przełęcze, mijanki. Mgła jak mleko. Oberwanie chmury. Na jednopasmowych odcinkach czyhają na nas ciężarówki załadowane balami, zjeżdżające z gór, z naprzeciwka.



Gdzieś nawigacja wyrzuca nas na szutry, które zamieniły się w rwące potoki. Zawracamy.



W Koalsinie z ulgą wjeżdżamy na E65, która, kanionem rzeki Moraca, dowiezie nas do Podgoricy. Przestaje padać. Trasa kanionem oferuje niesamowite wrażenia. Nad tobą szczelina nieba ujęta w skalne nawisy, pod tobą, w przepaści turkusowa struga syczy na białych kamykach.




Podgorica już kładzie się do snu. Zmęczeni odliczamy kilometry do końca. Pierwsze widoki na Adriatyk już w blasku księżyca.

Dotarliśmy. Padamy do łóżek.

A nazajutrz rano wstałam bardzo wcześnie...

Dołączam do czytających - w przyszłym roku w planach Czarnogóra, więc warto zgłębić temat

Dzień dobry

Nie umiałbym pominąć ( mimo ograniczonego czasu tranzytu ) twierdzy w Smederevie chociaż byłem tam kilka razy . Szczerze polecam , podobnie jak widoki z ruin zamku w Ramie - tam Dunaj jest najszerszy w serbskim odcinku i bardzo malowniczy.
Szkoda że nie udało Wam się z pogodą , zamiast wspaniałych widoków Czarnogóry - męcząca podróż w deszczu , dodatkowo z Twojego opisu wynika , że z Berane do Kolasina jechaliście remontowaną , bardzo krętą drogą M9 przez Andrijevicę

Wczesne poranki na wyjazdach wakacyjnych to u nas norma - dłuższy dzień na zwiedzanie , odpoczynek . . .
Czekam na więcej


Pozdrawiam
Piotr

Przycupnę tutaj i sprawdzę co słychać w Montenegro po 5 latach mojej nieobecności. Czas leci szybko.

piotrf napisał(a):Nie umiałbym pominąć ( mimo ograniczonego czasu tranzytu ) twierdzy w Smederevie chociaż byłem tam kilka razy . Szczerze polecam , podobnie jak widoki z ruin zamku w Ramie - tam Dunaj jest najszerszy w serbskim odcinku i bardzo malowniczy.

Serbia i przełom Dunaju są bardzo wysoko na naszej liście miejsc do odwiedzenia. Niestety w tym roku serbskie przepisy covidowe pozwalały tylko na przejazd tranzytem.
W Ramie jest też drugi fort - z czasów rzymskich (Lederata), które mnie bardzo interesują. Dalej na wschód tablica i most Trajana... Rozmarzyłam się

piotrf napisał(a):(...) z Twojego opisu wynika , że z Berane do Kolasina jechaliście remontowaną , bardzo krętą drogą M9 przez Andrijevicę

To była dokładnie ta droga. I jeszcze w Mates(z)ewie navi chciała, żebyśmy z tej drogi (zamiast jechać aż do Kolasina) zjechali na P19. Nie zrobiliśmy tego bo ta trasa jest już całkowicie rozkopana (chyba w związku z budową autostrady). Byłoby cudnie jechać kanionem Tary, gdyby nie pogoda i te zamienione w strumienie wertepy

Perazica Do

Perazicę od gwarnego Petrovaca oddziela góra. Jest to wioska-osiedle przyklejonych do dość stromego zbocza małych kamiennych domków - większość z nich (albo i wszystkie?) to wakacyjne dacze - zamieszkiwane przez letników, przeznaczone na wynajem.
Tak wyglądał nasz domek i podwórko i 95% wszystkich innych domków






Mieszkając niemal na samej gorze mieliśmy piękny widok i sklepik za rogiem. Ale za to wracając z plaży mieliśmy mocno pod górkę. Na szczęście ścieżka do plaży jest w większości ocieniona i co chwila oferuje pocztówkowe, śródziemnomorskie widoczki.









A sama plaża jest cudna. składa się z trzech części. Północny - najdzikszy i najpiękniejszy.







Środkowy - z parasolami i restauracją.



Południowy - nieco surrealistyczny, z betonowym szkieletem porzuconej budowy megagotelu. Ciekawostka - na tą część plaży można dojechać samochodem. Można wręcz na nią wjechać - z czego korzystają kamperowcy i zaciekawieni legendą hotelu turyści.












Plażę z Petrovacem łączy wygodna i bardzo malownicza promenada. Ścieżka zaczyna się obok hotelu i potem wije się przyklejona do zbocza tego jakze na tym odcinku urokliwego wybrzeża. Miejscami prowadzi (oświetlonym) tunelem.











ścieżka kończy się przy twierdzy



Petrovac, Budva, Bar - pominę litościwym milczeniem. Te miasta to całodobowe dyskoteki. A ich plaże są niemożebnie zatłoczone. Ale - co kto lubi.


plaża w Petrovacu opustoszała tylko wieczorem










Kotor (miasto) też niestety zatłoczony - ale za to jaki piękny. Perast spokojniejszy. Spacerowaliśmy brzegiem boki przy blasku księżyca. Podświetlone dzwonnice wyglądały niesamowicie na tle granatowych zboczy gór.

Petrovac to również mój plan na jedne z najbliższych wyjazdów, więc chętnie poczytam i pooglądam.