Plac Duomo jest zamknięty zabudową z trzech stron, co dobrze widać na fotce poniżej
Na lewo -
dzwonnica wzniesiona w latach 1661-1682 przez architekta Giuseppe Zimbalo (projektował w mieście wiele budowli). Można chyba powiedzieć, że to nadworny architekt biskupów.
Dzwonnica ma 72 metry wysokości i składa się z 5 kondygnacji. Ostatnia zwieńczona jest ośmiokątną kopułą, na której znajduje się wykonany z metalu wizerunek Sant'Oronzo.
Na wprost widzimy
katedrę Marii Santissima Assunta, która jest doskonałym przykładem baroku Lecce. Architektem był wspominany już wybitny - Giuseppe Zimbalo.
Pierwsza świątynia została zbudowana w 1114 r. Obecny kształt katedry jest wynikiem przebudowy w latach 1659–1670, którą zlecił biskup Luigio Pappacoda.
Świątynia ma dwie elewacje, z których jedna główna znajduje się na lewo od Episkopia , a druga wita turystów wchodzących na plac.
Tuż za katedrą wznosi się
Episcopio czyli pałac, w który rezyduje arcybiskup Lecce.
Obecny wygląd budynek zyskał w XVIII wieku.
Na szczycie fasady znajduje się jeden z najstarszych zegarów Lecce.
Datowany jest na rok 1764 r. (choć zetknęłam się też z datą 1761).
Palazzo del Seminario to zabytkowy budynek zbudowany w latach 1694–1709.
Tu mieści się muzeum Diecezjalne i biblioteka i tu można kupić bilety za gotówkę.
Najwyższa pora zakupić bilety.
Decydujemy się na bilet łączony za 9 euro.
Wprawdzie Muzeum Diecezjalnego nie zamierzamy zwiedzać, ale cztery kościoły w zupełności nam wystarczą za taką cenę.
Bilety w dłoni, to idziemy zwiedzać katedrę Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.