Ciao! Salve! Apulia! 10 dni na obcasie Włoch, 2019

aga_stella napisał(a):A w tym miejscu, to już całkiem czułam się jak Smerfetka

Momentami nawet kolor podświetlenia wpasował się w wioskę Smerfów

Trzeba będzie kiedyś zajrzeć do Alberobello wieczorową porą .

piekara114 napisał(a):Momentami nawet kolor podświetlenia wpasował się w wioskę Smerfów

To też, ale granatowe niebo i księżyc robiły swoje.

marze_na napisał(a):Trzeba będzie kiedyś zajrzeć do Alberobello wieczorową porą .

Warto!
Oczywiści w dzień też będziemy, nawet dwa razy
W dzień już takich wrażeń nie miałam jak nocą.

Słońce, morze, dziwna plaża, klify, urokliwe uliczki, tańce, muzyka, zabytki – tego dnia było wszystko 6.10. niedziela
Mamy nowy dzień, który od rana jest piękny. Słońce świeci, humory dopisują, a kawa na tarasie w promieniach słońca smakuje wybornie.
Był zamysł żeby jechać do Matery, ale jak już pisałam okazało się, że koniecznie musimy odwiedzić sklep i zrobić zakupy. Jest niedziela, ale w tym pięknym kraju żadne komplikacje z tego powodu nam nie grożą. Sklepy są otwarte, tylko niekiedy nieco krócej niż zwykle. Zakupy więc musielibyśmy robić rano, a potem wozić je przez cały dzień w bagażniku.Co zupełnie nam się nie uśmiechało. Niedziela jeszcze z jednego powodu nie pasowała mi na Materę - miałam obawy, że będzie tam sporo ludzi. Gdzieś czytałam, że Włosi też tam bardzo chętnie jeżdżą.
Zatem dzień traktujemy na luzie i postanawiamy jechać do Monopoli i Polignano a Mare, ale nie tylko.
Parę kilometrów od Monopoli jest bowiem miejscowość Capitolo i plaża Torre Cintola, która zapisała mi się mocno w pamięci za sprawą zdjęć w relacji Marzeny.
Podaję więc Miśkowi nazwę i ruszamy.
Widoki po drodze ładne, ale nie ma gdzie zatrzymać, więc fotka tylko z auta

Drogi przyzwoite, zawijasów-wykrętasów brak, więc i miły spokój w aucie.
Misiek jednak gadać (szukać dziury w całym ) lubi, więc słyszę pytanie:
- Po co, ty tam chcesz jechać, co tam jest?
Zbywam natręta, w nawigacji ustawione co trza, więc nie muszę sobie strzępić jęzora. Za chwilę sam zobaczy
No po to


Wybrzeże jest ciekawe, bo dominują… kamienne schody.
Kiedyś wydobywano tu bloki wapienia, które następnie wykorzystywano w budownictwie, a dziś możemy podziwiać tego efekty.
Trzeba przyznać, że dla oka wybrzeże jest bardzo ładne, zwłaszcza gdy świeci słońce. Wtedy bowiem woda nabiera tych pięknych kolorów - od zielonego do lazurowego.

Cienie na schodach nabierają ostrości

Na leżaczkach łapią październikową opaleniznę

A niektórzy zaszywają się w mniej dostępne zakątki

Parę kroków dalej można nawet maleńkie fale zobaczyć


Jest super, ale jak każde miejsce trzeba w końcu opuścić

Przy słonecznej pogodzie prezentuje się jeszcze lepiej niż to zapamiętałam .

Ciekawa relacja, piękne miejsca...

Mam pytanie o samochód. W niektórych regionach Italii (m.in. Puglia) w wypożyczalniach obowiązuje wysoki wkład własny (nawet kilka tysięcy euro) w przypadku kolizji czy kradzieży. Czy płaciliście za zniesienie wkładu własnego? Jeśli tak, ile?

aga_stella napisał(a):Parę kilometrów od Monopoli jest bowiem miejscowość Capitolo i plaża Torre Cintola, która zapisała mi się mocno w pamięci za sprawą zdjęć w relacji Marzeny.

Zachwycające miejsce. Te wszechobecne kamienne schody robią spore wrażenie. I tyle pomiędzy nimi zakamarków, że można się poopalać w odosobnieniu.

Krzychooo napisał(a):Ciekawa relacja, piękne miejsca...

Mam pytanie o samochód. W niektórych regionach Italii (m.in. Puglia) w wypożyczalniach obowiązuje wysoki wkład własny (nawet kilka tysięcy euro) w przypadku kolizji czy kradzieży. Czy płaciliście za zniesienie wkładu własnego? Jeśli tak, ile?

Krzychooo?? Long time no see!

Ostatni raz to się chyba ….w Sintrze "widzieliśmy" …

Brakuje tu Ciebie i Twoich wypasionych fotek

Ja w Bari wypożyczałem na lotnisku i blokowali mi na karcie 800 Oiro
--------


Ta Cintola to podobna do tej ""plaży" w Santa Cesarea Terme

marze_na napisał(a):Przy słonecznej pogodzie prezentuje się jeszcze lepiej niż to zapamiętałam .

Słońce bawiło się z nami w ciuciubabkę i gdy się chowało, to faktycznie wrażenie jakby nieco mniejsze było.
Były momenty, że stałam i czekałam aż łaskawie wyjdzie.

Krzychooo napisał(a):Ciekawa relacja, piękne miejsca...

Dzięki bardzo.

Krzychooo napisał(a): Mam pytanie o samochód. W niektórych regionach Italii (m.in. Puglia) w wypożyczalniach obowiązuje wysoki wkład własny (nawet kilka tysięcy euro) w przypadku kolizji czy kradzieży. Czy płaciliście za zniesienie wkładu własnego? Jeśli tak, ile?

Takiej opcji nie kupowaliśmy. Kupiliśmy jedynie pełne ubezpieczenie, w którym był taki punkt:
Depozyt/wysokość wkładu własnego
Wypożyczalnia wymaga wpłacenia kaucji w wysokości 200,00 € przy odbiorze samochodu. Jeśli wszystkie warunki zostaną spełnione, kaucja zostanie zwrócona po zwrocie samochodu.
Samochód zawiera wkład własny w razie uszkodzenia w wysokości 1600,00 € włączając VAT.
Samochód zawiera wkład własny w razie kradzieży w wysokości 2300,00 € włączając VAT.

megidh napisał(a):
Zachwycające miejsce. Te wszechobecne kamienne schody robią spore wrażenie. I tyle pomiędzy nimi zakamarków, że można się poopalać w odosobnieniu.

Jak zwykle się z Tobą zgadzam

tony montana napisał(a):
Ta Cintola to podobna do tej ""plaży" w Santa Cesarea Terme

Z tego co widziałam na Twoich zdjęciach to tak.
Bo jak wiesz tam z dużym zacięciem i marsową miną podziwiałam tylko płot .

Monopoli
Parkujemy w jakieś uliczce niedaleko Piazza Vittorio Emanuele II. Jest tam sporo miejsc, bez opłat parkingowych. Zresztą i bliżej centrum starego miasta też takie widzieliśmy (część z nich jest bezpłatnych od października). Potem idziemy Corso Pinor Mameli

Dochodzimy do portu.

Dużo piłek tu mają


Idziemy, rozmawiamy, dobiegają nas dźwięki muzyki i jakoś wcale nie myślę o tym co mogę zobaczyć.
Ludzi coraz więcej. Muzykę słychać już całkiem wyraźnie, więc po nosem nucę sobie przebój Volare – Domenico Modugno.
Volare, oh oh,
cantare, oh oh oh oh.
Nel blu dipinto di blu,
felice di stare lassu
I w takich miłych okolicznościach staję jak wryta
Bo widzę najbardziej znany widoczek - Porto vechio ze słynnymi niebieskimi łodziami gozzo.

Zachwyt jest tym większy, że było to zaskoczenie. Zwyczajnie nie zdawałam sobie sprawy, w którym dokładnie miejscu się znajduję.
A skąd te tłumy?
Okazuje się, że trafiamy na cykliczną imprezę Gozzovigliando e Palio dei Gozzi ( w 2019 roku imprezy odbywały się w każdą niedzielę października).
Przejażdżki łódkami gozzo są bezpłatne, ale trzeba było wcześniej dokonać rezerwacji, więc musimy przełknąć gorzką pigułkę.

Gozzo to tradycyjna wiosłowa łódź rybacka używana w XVI i XVII wieku. Zazwyczaj mierzyła od 3,5 do 4,8 metra. Od lat 70-tych łodzie gozzo zaczęły być napędzane silnikiem. Obecnie tylko starsi rybacy używają oryginalnych łodzi z wiosłami, a wypływają nimi tylko na pobliskie wody.

Uwagę przyciąga także Palazzo Martinelli wzniesiono w XVIII wieku. Na przestrzeni lat przechodził z rąk jednej rodziny do drugiej, by ostatecznie pod koniec XVIII wieku znaleźć się we władaniu rodziny Martinelli. Zamieszkiwali oni pałac do XIX wieku.
Najbardziej charakterystyczny element to loggia z charakterystycznymi ostrymi łukami wzniesiona w XIX wieku w stylu neogotyckim.

Na rozstawionych przy porcie kramach można kupić owoce i warzywa

A także wyroby ludzkich rąk.

Zespół cały czas gra włoskie przeboje.

Nie brakuje też chętnych do tańca, choć jest dopiero godz. 12.30.
Właśnie za to też kocham Włochy. Za spontaniczność.

Każda chce zdjęcie w innym miejscu.
Jedna poszła w prawo, druga w lewo.
Ale fotograf stanął na wysokości zadania .

Przy łódce już pełna harmonia


No i teraz mamy problem. Wszyscy chcą iść dalej, tylko nie ja.
Miejsce przy włoskiej muzyce mnie zwyczajnie oczarowało.
Do kłótni nie dochodzi, bo zaczęli grać Zorbę, więc łaskawie zgodziłam się ruszyć .
A Misiek bardzo zdecydowanie pokazuje kierunek dalszego zwiedzania

Misiek wskazuje, więc przechodzimy przez bramę i wchodzimy na uliczki starego miasta.
W porcie gwar, a tu ludzi mało.

Gdy zagłębiamy się w uliczki robi się jeszcze spokojniej.




Bardzo przyjemnie się spaceruje, bo często coś przykuwa uwagę.

Robimy pierwszego dłuższego stopa.

Jesteśmy przed bazyliką Marii Santissima della Madia.
Katedra wybudowana została w 1107 roku w stylu romańskim. Legenda głosi, że prace kościelne były przez długi czas zablokowane, ponieważ brakowało belek potrzebnych do ukończenia dachu. Nagle za sprawą aniołów zaczęły dzwonić wszystkie dzwony w mieście. Na ten dźwięk ludzie i duchowni zgromadzili się w porcie i zobaczyli dużą tratwę z ikoną Madonny, która prawdopodobnie przydryfowała z Turcji.
Belki z tratwy zostały wykorzystane do ukończenia dachu katedry, a ikonę w uroczystej procesji przeniesiono do świątyni.
Kościół w XVIII wieku został rozebrany i wzniesiony od nowa w stylu barokowym, ale pierwotne belki z tratwy zostały ponownie wykorzystane.

Po prawej stronie fasady wznosi się wysoki na pond 30 metrów mur. W niszach i na balustradzie umieszczono dziesięć XVI-wiecznych posągów.

Ponoć ściana została wzniesiona, bo wierni z powodu hulającego tam wiatru mieli problemy z dotarciem do świątyni.
Katedra niestety jest zamknięta, więc nie zobaczymy pięknego wnętrza, a bardzo chciałam.
Otworzą ją dopiero o godz. 16, ale wtedy będziemy kilka kilometrów dalej.

Miło znowu pospacerować po Monopoli .
Z katedry mieliście już niedaleko do naszej ulubionej lodziarni .

Bardzo fajnie jest w tym Monopoli.
Na jednym zdjęciu skojarzyło mi się z Wenecją a na innym z Jelsą.

aga_stella napisał(a):Do kłótni nie dochodzi, bo zaczęli grać Zorbę, więc łaskawie zgodziłam się ruszyć .

Czyżbyś nie przepadała za zorbą
Ja zorbę bardzo lubię, ale faktycznie słuchanie jej w innym kraju niż Grecja jakoś mnie nie rajcuje. A już jak słyszę ją w reklamie włoskiego makaronu, to mi się nóż w kieszenie otwiera .

marze_na napisał(a):Miło znowu pospacerować po Monopoli .
Z katedry mieliście już niedaleko do naszej ulubionej lodziarni .

Jakbym pamiętała (bo pewnie pisałaś), to bym poszła, choć lodów nie jadam dużo (ze słodkości najbardziej je lubię).

megidh napisał(a): Bardzo fajnie jest w tym Monopoli.
Na jednym zdjęciu skojarzyło mi się z Wenecją a na innym z Jelsą.

Monopoli baaardzo mi się podobało.
Zdjęcie kojarzące się z Wenecją - domyślam się które (tam gdzie jest ta XIX wieczna loggia i taki nieco większy niebieski stateczek. W Jelsie byłam, ale chwilę, więc nie zgadnę.

megidh napisał(a):Czyżbyś nie przepadała za zorbą

Powiedzmy, że mam stosunek ambiwalentny. Może być.
Problem w tym, że za bardzo lubię włoskie przeboje
Poprawiają mi humor, doskonale mi się przy nich sprząta, ale też tańczy.

Teraz idziemy w kierunku wąskiej uliczki po lewej stronie katedry.

Tam znajduje się kościół Santa Maria del Suffragio Purgatorio lub krócej La Chiesa del Purgatorio.
Na szczęście otwarty.
Jest to jeden z tzw. „czyśćcowych” kościołów, które wznoszono na południu Włoch. Odprawiano w nich msze modląc się za dusze osób w stanie zawieszenia, aby mogły pójść do nieba.
Kościół wzniesiono pod koniec XVII wieku.

Jak widać na załączonym obrazku elementy dekoracyjne związane są z tematem śmieci, a więc mamy czaszki, kościotrupy.

Po przekroczeniu progu dalej pozostajemy w klimacie makabry.
W szklanych galotach znajdują się bowiem zabalsamowane, stojące szczątki ośmiu członków założycieli kościoła i lokalnych administratorów.

Ubrani są w czarne szaty z czerwonymi dodatkami – nawiązanie do ognistych płomieni czyśćca.

Mumie pochodzą z XVIII i XIX wieku, a jedna ze skrzynek zawiera także mumię dziecka w białej sukience.
Wnętrze ma już mniej symboli śmierci, choć przy kopule też takowe występują.


Wychodzimy na zalane słońcem uliczki, więc posępny nastrój ulatuje i humory wracają .

Są też ukwiecone podwórka