Chorwacka jesień smakuje žižulą i mandarynkami

W Budapeszcie nie byłam, ale dzięki Twoim zdjęciom widzę, że czas pomyśleć.Napisz proszę ile czasu mieliście na zwiedzanie tego miasta.
miłego dnia!

piotrf napisał(a):Piękne zdjęcia , aż zatęskniłem za Budapesztem . . . lubię to miasto tak nocą , jak w ciągu dnia , a że odległość z Krosna do Budapesztu jest taka sama jak do Warszawy ( około 400 km ) , to na któryś z weekendów trzeba będzie pojechać i sprawdzić jak wygląda w zimowej szacie

Miasto jest piękne więc myślę, że o każdej porze roku warto się wybrać.
400 km?!?!? To prawie rzut beretem! Fajnie mają osoby, które mieszkają tak blisko granicy. Dla nas zawsze najbardziej nużący jest przejazd przez niemal pół Polski.

janka.mik. napisał(a):W Budapeszcie nie byłam, ale dzięki Twoim zdjęciom widzę, że czas pomyśleć.Napisz proszę ile czasu mieliście na zwiedzanie tego miasta.miłego dnia!

To było zwiedzanie w pigułce. Rozpoczęliśmy o godzinie 10 a o 17 już opuszczaliśmy Budapeszt (w tym od 15 - na "specjalne życzenie" większości grupy) byliśmy w centrum handlowym bo musieli nakupować jedzenia na nadchodzącą noc (nocny przejazd do Chorwacji). Ja wolałabym te dwie dodatkowe godziny pochodzić po pięknym mieście, ale cóż...

Dzień 2 – 25 września 2017 r. – poniedziałek
Budapeszt w pigułce – zwiedzanie stolicy Madziarów
Cz. 2. Buda

Przejeżdżamy słynnym Mostem Łańcuchowym, łączącym Budę z Pesztem, z którego podziwiamy promenadę wzdłuż Dunaju i przepiękną zabudowę.







Na Wzgórze Zamkowe dowiezie nas autokar, ale można się na nie dostać na kilka sposobów:

- zbudowaną w 1870 roku zębatą kolejką Siklo (Budavari Siklo). Kolejka zniszczona została w czasie II wojny światowej, a odbudowana została dopiero w latach 80. XX wieku. Wagoniki zbudowano na wzór oryginalnych


Zdjęcie zrobione przez szybę autokaru, ale kolejkę widać po lewej stronie

- na Wzgórze Zamkowe prowadzą też schody.

My wjeżdżamy autokarem, tak jak turyści przed nami:



Widoki ze wzgórza zapierają dech w piersiach.



W drodze do największej atrakcji tego miejsca, czyli Baszty Rybackiej i kościoła św. Macieja, znajduje się wiele sklepików z pamiątkami.





Nie może też zabraknąć węgierskiej papryki.



Wreszcie naszym oczom ukazuje się piękny kościół św. Macieja, który podziwiamy tylko z zewnątrz, ze względu na ograniczony czas wolny.







Tuż obok kościoła znajduje się Baszta Rybacka, która zawdzięcza swoją nazwę średniowiecznemu cechowi rybaków, który odpowiedzialny był za obronę tej części murów Budy – która była wtedy jeszcze niezależnym miastem, a ze znajdującym się po drugiej stronie Dunaju Pesztem nie łączył jej jeszcze żaden most.









Tak wiele tu ładnych elementów krajobrazu:









Z murów rozciąga się piękny widok, na Parlament, wyspę Małgorzaty oraz historyczną część Pesztu znajdującą się po drugiej stronie Dunaju.





Powoli kończymy zwiedzanie Budapesztu, jednak przed nami jeszcze jedna atrakcja tego miasta. Pojedziemy do niej autokarem, a tymczasem w drodze do niego, podziwiamy jeszcze budapesztańskie widoki.

W stolicy Węgier czuć już jesień.



Ostatnim punktem zwiedzania jest Wzgórze lub Góra Gellerta.

Swoją nazwę zawdzięcza ono biskupowi Gellertowi, który na rozkaz pierwszego króla Węgier, Stefana ochrzcił pogańskich Madziarów i właśnie tutaj miał zostać zamordowany przez pogan (według legendy spuszczono go ze szczytu w drewnianej beczce). Górę uważano (w czasach świętej Inkwizycji) za miejsce spotkań czarownic, które odprawiają na niej sabat.
W późniejszym okresie z powodu wysokiej przestępczości okolice uchodziły za niebezpieczne (wysoka przestępczość była w całej dzielnicy Tabán, zamieszkiwanej, zwłaszcza w XIX wieku, przez biedotę).
W 1851 roku, Habsburgowie postawili na szczycie wzgórza cytadelę, która spełniała funkcję kwatery wojsk austriackich. Dziś znajduje się w niej m.in. muzeum i restauracja.

Pod cytadelą jest wiele kramów z pamiątkami oraz bary i budki z lodami.



Podziwiamy panoramę Budapesztu.



Kupujemy pamiątkę...



... i wyruszamy w dalszą drogę.... do centrum handlowego, którego odwiedzenia domagała się spora część wycieczki.... No nic, musimy dostosować się do grupy.

O godzinie 17 wyruszamy w drogę do Chorwacji. Ostatnie węgierskie kilometry mijamy podziwiając zachód słońca.



Przez chwilę widać też Balaton:



O 20 przekraczamy granicę wegiersko-chorwacką, a o 3 nad ranem przyjeżdżamy do Podgory, która na najbliższe kilka dni stanie się naszym domem.

Pięknie..

A to centrum handlowe to jakieś szczególne miejsce?

Zwróciłaś uwagę, jak pięknie wygląda Parlament spod Baszty Rybackiej??

Ale widzę, że przewodnik nie zabrał Was ze wzgórza Gelertta do polskiej kaplicy w skale (kaplica jest wewnątrz wzgórza)....

My Budapeszt zwiedzaliśmy w majówkę więc wiosennie ale widzę, że na jesieni też się super prezentuje ( I mam taki sam papryczkowy magnes na lodówce ). A w Cro na jesieni nie byłam więc jadę dalej z Wami

Katerina napisał(a):Pięknie..
A to centrum handlowe to jakieś szczególne miejsce?

Nie, zwykłe. Chodziło głównie o Tesco... Część wycieczkowiczów nie doczytała w programie wycieczki, że tego dnia nie dostaniemy obiadokolacji i strwożona głodem zapragnęła wizyty w supermarkecie, aby zakupić co niezbędne...
Wiąże się z tym śmieszna historia, bo jak wysiedliśmy na wielkim parkingu, to wszyscy tak pędzili do tego sklepu, że nie zorientowali się, że weszli do pierwszego lepszego w galerii, a to był supermarket z jedzeniem dla psów... Na pierwszy rzut oka wyglądał jak normalny sklep.

piekara114 napisał(a):Zwróciłaś uwagę, jak pięknie wygląda Parlament spod Baszty Rybackiej??
Ale widzę, że przewodnik nie zabrał Was ze wzgórza Gelertta do polskiej kaplicy w skale (kaplica jest wewnątrz wzgórza)....

Parlament z każdej strony jest bajkowy. Co do polskiej kaplicy.... faktycznie... tego zabrakło.... To kolejny argument za tym, żeby wrócić do Budapesztu

Beata W. napisał(a):My Budapeszt zwiedzaliśmy w majówkę więc wiosennie ale widzę, że na jesieni też się super prezentuje ( I mam taki sam papryczkowy magnes na lodówce ). A w Cro na jesieni nie byłam więc jadę dalej z Wami

Witaj na pokładzie

Dzień 3 – 26 września 2017 r. – wtorek
Cz. 1: Magiczna przedpołudniowa Podgora

Jak wspomniałam, do Podgory przyjeżdżamy o 3 w nocy. W związku z nocną jazdą, niestety nie widzimy trasy przejazdowej, co zawsze stanowi nie lada atrakcję. Pozostaje nam nocne odliczanie tuneli, radość, gdy w końcu dojeżdżamy do ulubionego sv. Roka, tradycyjnie spoglądamy za tunelem na stopniowo wzrastającą temperaturę. Gdy dochodzi do 18 stopni (a jest środek nocy), wiemy, że będzie super.

Zakwaterowanie w hotelu przebiega sprawnie, a ponieważ do śniadania jest jeszcze kilka godzin, po szybkim odświeżeniu, kładziemy się spać. Pierwsza pobudka w Chorwacji zawsze jest dla mnie wielkim przeżyciem. To uczucie, gdy zdaję sobie sprawę, że znów tu jestem i przez najbliższe dni to tu jest mój dom, jest cudowne!

Po godzinie 8 schodzimy na hotelowe śniadanie, a następnie obejrzeć urokliwą okolicę. Mieszkamy tuż przy znanym z wielu zdjęć pomniku nagiej kobiety, niektórzy mówią też Syreny. Jest to dzieło plastyka Drago Marina Čerina z 1988 roku.



Podgora już od pierwszych chwil skrada moje serce! To światło! Ten zapach – będący mieszanką olejków wonnej pinii i zapachu Adriatyku! Jest bosko!

Panorama miasta jest urzekająca!



Wybieramy się zatem na poranny spacer po miasteczku.

Pierwsze wrażenie – to cudowna cisza i spokój. Nie ma gwaru, nie ma tłumów turystów, można cieszyć się widokami.

Przechodzimy obok największego w miasteczku, stosunkowo niedawno otwartego po generalnym remoncie i pewnie najbardziej luksusowego hotelu Medora Auri. To tu co wieczór będziemy przychodzić posłuchać nastrojowych piosenek – od światowych szlagierów, po chorwackie pieśni.


Największy i pewnie najbardziej luksusowy hotel w Podgorze - Medora Auri

Podgora urzeka romantycznymi zakątkami, na przykład samotnymi ławeczkami ulokowanymi na skałce, tuż przy pięknej sośnie.



Popatrzcie na tę pustkę na głównej uliczce! Oczywiście w południe, a zwłaszcza wieczorami ów deptak zapełnia się większą liczbą turystów, jednak nie jest to ten ogromny, przytłaczający tłum, który spotyka się w sezonie.



Oczywiście, gdzie tylko mogę, szukam śladów jesieni. O ile w Polsce ta pora roku, przy sprzyjającej pogodzie, przybiera złotą barwę, tak w Chorwacji nadal jest cudownie zielono, i tylko pewne elementy przyrody przypominają, że to pora jesienna.





Podziwiamy klimatyczne zaułki...





... a w jednym z nich dostrzegamy jeden z kilku w tej miejscowości kościołów. Wchodzimy, by bliżej poznać to miejsce.



Okazuje się, że jest to kaplica Serca Jezusa Chrystusa, wybudowana w 1804 roku przez rodzinę Mrkušić.
W tym niewielkim kościele odprawiane są msze święte.



Idąc dalej dostrzegamy jesienny akcent dekoracyjny przy jednej z konob.





Dochodzimy do centrum miasteczka, gdzie od 1994 roku stoi pomnik Don Mihovila Pavlinovića – urodzonego w Podgorze polityka i pisarza. Jest on też patronem tutejszej szkoły podstawowej.



Z niemal każdego miejsca w Podgorze i nie tylko dostrzec można usytuowany na wzgórzu nad miastem słynny pomnik „Skrzydła mewy”, czyli „Galebowa krila”.



Jesteśmy teraz przy niewielkim porciku...



... i wchodzimy do kawiarenki, gdzie spoglądając na piękne morze chcemy napić się pysznej kawy.



Dziś o 13 zaplanowany mamy wspólny spacer po Podgorze razem z naszą pilotką. Stawiamy się zatem punktualnie przed wejściem do hotelu, gdzie zebrała się już nasza grupa.

c.d.n.

Widok w kierunku Skrzydła jest dla mnie smutny.... Jak byłam w Podgorze w 2013 r wszystko dookoła było pięknie zielone, a po ostatnich pożarach niestety to pogorzelisko... Dobrze, że strażakom udało się ochronić pobliskie domy....

A ten hotel to masakra teraz.... Coraz więcej w Cro widać hoteliska przy promenadach... niszcząc urok Cro... wygoda i oczekiwania turystów jednak górą.....

Popatrzyłem na Twoje zdjęcia, spojrzałem na winogrona, zamknąłem oczy i przypomniały mi się bardzo dawne czasy, kiedy wsadziłem nos do tyle co otwartego balonu z nastawem wina z winogron. Winogrona, drożdże, fermentacja, alkohol? Nie ważne. Ważne że zostało w głowie coś, co taki drobiazg jak jedno zdjęcie poruszyć może. Trudno opowiedzieć ile takich "cosiów" poruszają inne zdjęcia. Taka mała dygresja - człowiek jest bogaty wszystkimi "cosiami", które na przestrzeni życia nazbierał.
Patrzę też na barierki, płoty, donice, klomby a nawet oba pomniki... Tak w sklepie jest tylko zielona olejna farba??????

Igłą pinii napisał(a):Oczywiście, gdzie tylko mogę, szukam śladów jesieni. O ile w Polsce ta pora roku, przy sprzyjającej pogodzie, przybiera złotą barwę, tak w Chorwacji nadal jest cudownie zielono, i tylko pewne elementy przyrody przypominają, że to pora jesienna.

Mimozami jesień się zaczyna... Bo to mimoza jest, prawda?

Piękna ta Twoja wrześniowa Podgora. Byliśmy w tym miasteczku tylko raz (w 2008 roku), oczywiście w samym środku sezonu, ale i tak miejscowość zrobiła na mnie pozytywne wrażenie

Igłą pinii napisał(a):
Podziwiamy panoramę Budapesztu.

Witam

Polecam Budapeszt nocą

(widok z Góry Gellerta)



Pozdrawiam

ps. Ja mam do stolicy Węgier

330 km

Igłą pinii napisał(a):Przejeżdżamy słynnym Mostem Łańcuchowym lub jak kto woli Mostem Wolności, łączącym Budę z Pesztem, z którego podziwiamy promenadę wzdłuż Dunaju i przepiękną zabudowę.

Pamięć mnie raczej nie myli i dla porządku dodam, że na powyższym zdjęciu mamy Most Łańcuchowy, zwany też Mostem Széchenyiego.
Nawiasem mówiąc, nie ma chyba drugiego miasta z tak dużą ilością pięknych mostów, jak w Budapeszcie.

Raphael napisał(a):

Igłą pinii napisał(a):Przejeżdżamy słynnym Mostem Łańcuchowym lub jak kto woli Mostem Wolności, łączącym Budę z Pesztem, z którego podziwiamy promenadę wzdłuż Dunaju i przepiękną zabudowę.

Pamięć mnie raczej nie myli i dla porządku dodam, że na powyższym zdjęciu mamy Most Łańcuchowy, zwany też Mostem Széchenyiego.
Nawiasem mówiąc, nie ma chyba drugiego miasta z tak dużą ilością pięknych mostów, jak w Budapeszcie.

No tak, Most Wolności to ten:



Zresztą mój ulubiony w Budapeszcie

Chorwacka jesień ?
Jak widać ciepła i słoneczna
Zasiadam , powspominam wrześniowe wakacje