Chorwacja przyciąga jak magnes. Baśka 2008.

kirke18 napisał(a):8O czwarta strona i jeszcze nie macie kwatery? No zapowiada się pokaźna relacja. Wrócę poczytać za dwa tygodnie może już będzie o samym pobycie?

Zawsze to lepiej niż "byłem, fajnie było i wróciłem" hihihihi
Lubię takie szczegółowe relacje bo wtedy czuję się jak bym "tam" był.

Wstawać śpiochy czas na dalsza relacje

Fajna relacja,bardzo szczegółowa ,czekam na ciąg dalszy.

Kevlar napisał(a):A dlaczego nie wynajmują prywatnych kwater poza agencją?

Pewnie dlatego, że mają z nimi jakieś umowy, które ich zobowiązują. Dla mnie rzecz zupełnie bez sensu, ale po powrocie, gdzieś tu na forum znalazłam, że nie my jedni usłyszeliśmy magiczne słowo "agencja".

Podczas naszego pierwszego wyjazdu do Cro, który zarazem był wypadem bez żadnych rezerwacji, też miałam kłopoty ze znalezieniem noclegu. Co prawda nie było magicznego słowa "agencja", ale zdecydowanie co rusz było "nie" , jak tylko zaczynaliśmy mówić o spaniu na jedną noc... Troszkę musieliśmy zweryfikować swoje plany "objazdowe" (marzyła nam się przez tamten tydzień każda noc gdzie indziej) i przystać na absolutne minimum: 2 - 3 noce na jednej kwaterce.

Co do dużej szczegółowości relacji - bardzo lubię takie . Jeszcze nie znaleźliście "swojego" miejsca, a już się tyle wydarzyło. Szkoda byłoby, gdybyś te przygody skróciła w swojej opowieści. Tak trzymaj - im więcej , tym lepiej

Pozdrawiam serdecznie

ufokking napisał(a):Wstawać śpiochy czas na dalsza relacje

Już wstajemy

Sobota 30 sierpnia 2008r.
Rankiem budzimy się całkiem wyspani. Jemy śniadanko, umawiamy się z właścicielem, że zostawimy auto na Campie i ruszamy się rozejrzeć.
Najpierw plaża, gdzie wysokie fale radośnie biją o brzeg. Jest pięknie. Całe szczęście z plaży dobiega już tylko krzyk mew, a nie jak wczorajszego wieczoru i nocy odgłosy dyskoteki. Zdecydowanie wolimy wieczorami dźwięk cykad na tarasie.
Mając plan miasteczka w ręku, udajemy się na poszukiwania lokum. Miejscowość powoli budzi się do życia, ale na razie na deptaku widać głównie ekipy sprzątające po ubiegłej nocy. Od czasu do czasu mijają nas też pierwsi biegacze ze słuchawkami na uszach. Idziemy w stronę widniejącego w oddali portu a następnie skręcamy w biegnące do góry uliczki.
Nad całym miasteczkiem majestatycznie króluje masyw górski, pięknie oświetlony o tej wczesnej godzinie.



Baśka robi na nas naprawdę pozytywne wrażenie. Natomiast zrażeni odgłosami wczorajszej nocy, staramy się odejść jak najdalej od plaży i deptaku, choć na tyle rozsądnie, by mieć jeszcze widok na morze. Na szczęście Chorwaci już powstawali, więc nie mamy przynajmniej problemów ze zlokalizowaniem właścicieli apartamentów. W tej starszej części Baśki rzadko już słyszymy czarodziejskie zdanie o agencjach i po niedługim czasie znajdujemy miejsce dla siebie. Ceny noclegów w Baśce przyprawiają o zawrót głowy. Przyznam, że trochę spanikowaliśmy po przygodach z ubiegłego wieczoru, więc nie wybrzydzamy i bierzemy co się nadarza, byle było czyste i blisko morza. Tym bardziej, że 24h bez prysznica, to już naprawdę górna granica mojej wytrzymałości.
Podczas gdy właściciele przygotowują apartament, my wracamy na kemping po auto. Gdy podjeżdżamy pod dom, pokój nadal jeszcze nie jest gotowy, ale ponieważ nie zamierzamy już dziś korzystać z auta, dajemy się skusić na piwko, którym częstuje gospodarz. Po niedługim czasie przychodzi żona gospodarza i wręcza nam kluczyki do naszego lokum. Gaworzymy jeszcze przez chwilę z właścicielami o przeżyciach z zeszłego wieczoru a następnie biegniemy się rozpakować.
W środku jest pachnąco i bardzo czysto. Pani się tak postarała, że przysłowiowo można "jeść z podłogi". Odświeżeni prysznicem wskakujemy w czyste ciuchy i zasiadamy do pierwszej od przyjazdu do Chorwacji porannej kawy i śniadanka.

Naszą kwaterkę znaleźliśmy na ulicy Krajla Tomislava. Bliziutko stąd mamy do morza i do centrum.



Rozluźnieni i zadowoleni wychodzimy na rekonesans miejscowości. Nasi gospodarze, sympatyczne starsze małżeństwo, uwijają się tymczasem jak w ukropie. Jest sobotni poranek, więc mają akurat "zmianę turnusu" i pełne ręce roboty.

Podróż bez przygód trudno zapamiętać Już widać, że nie zapomnicie Baski z 2008 roku

poprawiłem ...

Na pewno jej nie zapomnimy, bo to nasza pierwsza wspólna podroż tak daleko własnym autkiem. Za to teraz już myślimy o Primostenie 2009.

Twiga napisał(a):Na pewno jej nie zapomnimy, bo to nasza pierwsza wspólna podroż tak daleko własnym autkiem. Za to teraz już myślimy o Primostenie 2009.

Nie jestem znawcą Chorwacji ale byłem w 2008 w Primostenia i podobało się zarówno mojej połowicy jak i mi. Fajna miejscowość.

Kevlar napisał(a):

Twiga napisał(a):Na pewno jej nie zapomnimy, bo to nasza pierwsza wspólna podroż tak daleko własnym autkiem. Za to teraz już myślimy o Primostenie 2009.

Nie jestem znawcą Chorwacji ale byłem w 2008 w Primostenia i podobało się zarówno mojej połowicy jak i mi. Fajna miejscowość.

Myślę, że Primosten i nas w pełni zadowoli. Przez ostatnie kilka tygodni pieczołowicie wybieraliśmy miejscowość do której pojedziemy i która będzie stanowić dodatkowo bazę wypadową dla wszystkich miejsc które chcemy zwiedzić. Padło ostatecznie na Primosten i z tego co widzę na pewno się nie zawiedziemy.

cd. relacji

Pogoda jest zachwycająca. Im bliżej południa, poranny wiatr się uspokaja i fale które wcześniej tłukły o brzeg zupełnie się wygładzają. Robimy szybki "bieg" po okolicy robiąc podstawowe zakupy jedzeniowe i wymieniając pieniądze. Energia w nas wstępuje. Całe zmęczenie podróżą gdzieś się ulatnia, pozwalając myśleć tylko o tym, że oto przed nami cudowne dni wypoczynku. Moja połówka coś tam mruczy pod nosem o zwiedzaniu okolicy, ale ja i tak wiem, że większość czasu spędzimy na plaży, mocząc się w wodzie. ;D



Pomimo, że to już wrzesień, na plaży dzikie tłumy. Dodatkowo pełno dzieci, bo plaża dla nich idealna: 2,5 km łagodnego zejścia do morza.


Bliżej portu zdarzają się też cichsze zatoczki, ale w większości od samego rana są już zajęte i dodatkowo górą położony jest deptak, więc nie ma tu co marzyć o jakimś osłoniętym miejscu.
Leżysz na plaży i patrzysz na knajpy a z knajpy patrzą na Ciebie.





Spędzamy na plaży cały dzień, aż do wieczora. Słońce w Baśce znika szybko, bo kryje się za wysokim masywem górskim okalającym miejscowość. Za to płytka woda jest bardzo nagrzana po całym dniu co pozwala rozkoszować się nią aż do późnych godzin, co zresztą skwapliwie wykorzystujemy. Mając w pamięci ubiegłoroczny, jedyny dzień ładnej pogody, który tak zmarnowaliśmy, tym razem odbieramy sobie z nawiązką.

Mniam, mniam - tak przed snem poczytać i pomarzyć o Jadranie
Laku noc.

Leżąc na tych węższych plażach można się poczuć jakby leżało się na ulicy.

Kevlar napisał(a):Leżąc na tych węższych plażach można się poczuć jakby leżało się na ulicy.

No dokładnie. O cichych zatoczkach można w Baśce tylko pomarzyć.

Niedziela, 31 sierpnia 2008r.

Ponieważ była niedziela, więc postanowiliśmy spędzić ten dzień trochę inaczej, jak tylko leżąc na plaży i angażując wszystkich dookoła chodząc po okolicznej gastronomii.
Od czasu przyjazdu do Baśki, kusiła nas wyprawa na górujący nad miasteczkiem punkt widokowy.



Piechurzy z nas żadni, więc wyjechaliśmy tam autkiem. Osobiście nie wspominam tego wyjazdu najlepiej bo droga na panoramę jest wąska, pochyła i pnie się w górę nad urwiskami. Do tego wszystkiego ostatni z zakrętów jest pod kątem 360 stopni! Przy zjeździe w dół, ledwo zaczęłam jękolić "a co będzie, jak się tam z kimś spotkamy" kiedy akurat to się stało i musieliśmy zawracać "na trzy".





Na górze panoramy znajduje się mała kapliczka z wieżą i cmentarz. Nie kręciliśmy się tam dużo, zajrzeliśmy tylko do kapliczki i zrobiliśmy parę zdjęć miejscowości z góry. Na cmentarzu bardzo mnie zraził widok młodej dziewczyny opalającej się na niziutkim murku i opierającej dyndające bose stopy o nagrobki. Jakiś koszmarny brak wyobraźni...

Na szczycie panoramy, pod kapliczką jest kilka miejsc postojowych. Zostawiamy więc tam auto i kierując się na lewo od kapliczki docieramy do wysypanej kamyczkami dróżki, wijącej się wśród drzew. Zaciekawieni, przeciskamy się przez stadko kóz stojących na środku drogi i spacerkiem ruszamy przed siebie.





Dróżka zagłębia się coraz bardziej w las, wyraźnie kierując się w górę. Prawdopodobnie można nią dotrzeć do jeszcze jednego punktu widokowego, znajdującego się na szczycie tej najwyższej góry:



Nam jednak nie było dane tego sprawdzić, gdyż nie spodziewając się takich atrakcji ubraliśmy na nogi tylko sandały w których łatwo o kontuzję w przypadku poślizgnięcia na kamieniach, tym bardziej że droga wiła się raz w górę raz w dół. Więc po krótkim spacerze, gdy nachylenia zaczynały być coraz bardziej odczuwalne pod stopami zdecydowaliśmy zawrócić, choć w czując ten piękny zapach lasu dookoła chciało się iść dalej i dalej.
Na panoramę warto na pewno wejść choćby i dla takich widoków: