Chorwacja Level 1

beatabm napisał(a):Chłopaki jak zawsze w ogonie? Skąd ja to znam

Mój syn nie przepada za takimi spacerami. Ma ze mną ciężkie życie.

Bardzo fajna wycieczka, statek, trochę wspinaczki..i bardzo fajne widoki
Janusz - hmm...dziwne imię dla motyla Ja to bym szukała w kierunku... Emanuel, Amadeusz, Julian
U nas to ja zawsze w ogonie, bo marudzę robiąc zdjęcia, a Małż daleko z przodu

Katerina napisał(a):dziwne imię dla motyla Ja to bym szukała w kierunku... Emanuel (...)

Przecież to był zalotnik Makowej Panienki

boboo napisał(a):

Katerina napisał(a):dziwne imię dla motyla Ja to bym szukała w kierunku... Emanuel (...)

Przecież to był zalotnik Makowej Panienki

No właśnie

beatabm napisał(a):Chłopaki jak zawsze w ogonie? Skąd ja to znam

Chwila! Zaraz!... Chłopaki po prostu mają taką wrażliwość, że wszystko muszą dokładnie obejrzeć... Zwłaszcza drogę... Bo Jak wy nas Panie na manowce to jak potem do cywilizacji wrócić?

Katerina napisał(a):Bardzo fajna wycieczka, statek, trochę wspinaczki..i bardzo fajne widoki
Janusz - hmm...dziwne imię dla motyla Ja to bym szukała w kierunku... Emanuel, Amadeusz, Julian
U nas to ja zawsze w ogonie, bo marudzę robiąc zdjęcia, a Małż daleko z przodu

boboo napisał(a):

Katerina napisał(a):dziwne imię dla motyla Ja to bym szukała w kierunku... Emanuel (...)

Przecież to był zalotnik Makowej Panienki

Dla dzieci w tych czasach być może imię Emanuel nie wydaje się wystarczająco egzotyczne. Janusz to co innego . Dodam, że motyl podróżował z nami w poszukiwaniu kuzyna Andrzeja.

Abakus68 napisał(a):

beatabm napisał(a):Chłopaki jak zawsze w ogonie? Skąd ja to znam

Chwila! Zaraz!... Chłopaki po prostu mają taką wrażliwość, że wszystko muszą dokładnie obejrzeć... Zwłaszcza drogę... Bo Jak wy nas Panie na manowce to jak potem do cywilizacji wrócić?

Tak... Przyjmijmy, że musieli wszystko obejrzeć.

pomorzanka zachodnia napisał(a):

Abakus68 napisał(a):

beatabm napisał(a):Chłopaki jak zawsze w ogonie? Skąd ja to znam

Chwila! Zaraz!... Chłopaki po prostu mają taką wrażliwość, że wszystko muszą dokładnie obejrzeć... Zwłaszcza drogę... Bo Jak wy nas Panie na manowce to jak potem do cywilizacji wrócić?

Tak... Przyjmijmy, że musieli wszystko obejrzeć.

O solidarność plemniczą... Znaczy ten. No... Plemienną - dbać trzeba!

Abakus68 napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a):

Abakus68 napisał(a):

beatabm napisał(a):Chłopaki jak zawsze w ogonie? Skąd ja to znam

Chwila! Zaraz!... Chłopaki po prostu mają taką wrażliwość, że wszystko muszą dokładnie obejrzeć... Zwłaszcza drogę... Bo Jak wy nas Panie na manowce to jak potem do cywilizacji wrócić?

Tak... Przyjmijmy, że musieli wszystko obejrzeć.

O solidarność plemniczą... Znaczy ten. No... Plemienną - dbać trzeba!

O tak, oni dbają bardzo . Ucieszą się, jak im powiem, że Ty też się z nimi solidaryzujesz.

pomorzanka zachodnia napisał(a):

Abakus68 napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a):

Abakus68 napisał(a):

beatabm napisał(a):Chłopaki jak zawsze w ogonie? Skąd ja to znam

Chwila! Zaraz!... Chłopaki po prostu mają taką wrażliwość, że wszystko muszą dokładnie obejrzeć... Zwłaszcza drogę... Bo Jak wy nas Panie na manowce to jak potem do cywilizacji wrócić?

Tak... Przyjmijmy, że musieli wszystko obejrzeć.

O solidarność plemniczą... Znaczy ten. No... Plemienną - dbać trzeba!

O tak, oni dbają bardzo . Ucieszą się, jak im powiem, że Ty też się z nimi solidaryzujesz.

Zamiast mnie na swoją stronę przeciągnąć...

Fajna relacja, miło jest zobaczyć po kilku latach zakątki gdzie stawialiśmy pierwsze kroki w cro:).

Abakus68 napisał(a):

Abakus68 napisał(a):Chwila! Zaraz!... Chłopaki po prostu mają taką wrażliwość, że wszystko muszą dokładnie obejrzeć... Zwłaszcza drogę... Bo Jak wy nas Panie na manowce to jak potem do cywilizacji wrócić?

pomorzanka zachodnia napisał(a):Tak... Przyjmijmy, że musieli wszystko obejrzeć.

Abakus68 napisał(a):O solidarność plemniczą... Znaczy ten. No... Plemienną - dbać trzeba!

pomorzanka zachodnia napisał(a):O tak, oni dbają bardzo . Ucieszą się, jak im powiem, że Ty też się z nimi solidaryzujesz.

Zamiast mnie na swoją stronę przeciągnąć...

Nie mam ja daru przekonywania czy też zdolności do negocjacji. Zdaję sobie sprawę, że trochę za bardzo tę moją rodzinę przegoniłam. Tłumaczyłam im usilnie, że kiedyś takie tereny mogą stać się niedostępne dla przeciętnego człowieka lub co najmniej płatne, ale jak mówiłam, brak mi siły przebicia.

amatus1 napisał(a):Fajna relacja, miło jest zobaczyć po kilku latach zakątki gdzie stawialiśmy pierwsze kroki w cro:).

Bardzo dziękuję. To dla nas też były te pierwsze kroki.

DZIEŃ 7 - 24.08.2018 c.d.

Został nam ostatni etap wspinaczki.
W takich chwilach to ja już w ogóle dostaję przyspieszenia.





Przez to muszę się zatrzymywać, żeby poczekać na resztę.



Mam czas na dokumentację. Czuję... zachwyt i satysfakcję.
Ruiny już są bardzo blisko.






Na górze mamy wspaniałą widoczność (gorzej ze sprzętem) i wyspy tak pięknie pozują.






Zwłaszcza te wyspy po zachodniej stronie Ugljana – Iž, Rava i Dugi Otok (posiłkując się mapą).




Moja rodzina dotarła do bramy Twierdzy, są oni wszyscy jakoś mało ruchliwi i mało rozmowni. Miałam trochę wyrzuty sumienia, ale nieodparta chęć zrealizowania tej wycieczki była silniejsza ode mnie.










Powrót zajął nam znacznie mniej czasu...







ale i tak nie zdążyliśmy zwiedzić wysepki z klasztorem ( to jedna z niewielu rzeczy która się nie udała).




Wysepka Ošljak chyba też się załapała na zdjęcie.



Znaleźliśmy za to dosłownie chwilkę czasu na kąpiel ( ja i syn)



i biegiem na prom, bo następny za dwie godziny. A dzisiaj niestety czeka nas pakowanie.




Po powrocie do "domu" oprócz pakowania jest też czas na odpoczynek i zakupy w Lidlu (ja na ochotnika). Pomijając to, że nie mogłam sprawdzić, gdzie ten Lidl dokładnie jest, bo internet w komórce postanowił nie działać , byłam bardzo zadowolona z zakupów (zwłaszcza z możliwości osobistego wyboru bułek) .
Oczywiście ten nasz ostatni dzień nie może skończyć się siedzeniem w pokoju. Wczesnym wieczorem udajemy się na pożegnalny spacer po starówce. Zobaczymy uliczki Zadaru z trochę innej perspektywy.







Po raz pierwszy mijamy Targ Miejski, o tej porze już opustoszały (brak wyraźnego zdjęcia) i udajemy się w stronę promenady.



Kupujemy też ostatnie pamiątki, oglądamy ciekawe stoiska. Na jedno zwróciłam uwagę szczególnie.



Kręcimy się jeszcze chwilkę po dobrze już znanych miejscach.





Dobranoc piękny Zadarze!



Nasze spotkanie z Chorwacją dobiegło końca, ale relację jeszcze mam zamiar pociągnąć. Pozostały nam dwa noclegi w drodze powrotnej, a w związku z tym mam coś jeszcze do opowiedzenia. Więc nie zostawiajcie mnie, mimo że to już nie będzie Chorwacja.

pomorzanka zachodnia

Moja rodzina dotarła do bramy Twierdzy, są oni wszyscy jakoś mało ruchliwi i mało rozmowni. Miałam trochę wyrzuty sumienia, ale nieodparta chęć zrealizowania tej wycieczki była silniejsza ode mnie.

Nie ma co się litować Warto było Teraz na pewno są dumni z siebie
Wzmianka o pakowaniu osłabia

Widoki zaiste piękne. Wedle mnie warto było się pomęczyć...

pomorzanka zachodnia napisał(a):
Nasze spotkanie z Chorwacją dobiegło końca, ale relację jeszcze mam zamiar pociągnąć. Pozostały nam dwa noclegi w drodze powrotnej, a w związku z tym mam coś jeszcze do opowiedzenia. Więc nie zostawiajcie mnie, mimo że to już nie będzie Chorwacja.

Ależ! Ja zostaję...

Katerina napisał(a):
Wzmianka o pakowaniu osłabia

To prawda , ale nosy , uszy ( czy co tam kto chce ) do góry . . .

pomorzanka zachodnia napisał(a):
Nasze spotkanie z Chorwacją dobiegło końca, ale relację jeszcze mam zamiar pociągnąć. Pozostały nam dwa noclegi w drodze powrotnej, a w związku z tym mam coś jeszcze do opowiedzenia. Więc nie zostawiajcie mnie, mimo że to już nie będzie Chorwacja.

. . . to nie jest powód do pozostawienia kogokolwiek , a szczególnie tak uroczej autorki w jej ciekawej , pierwszej relacji


Pozdrawiam
Piotr