Chorwacja 2011 czyli cała prawda wyszła na jaw

Makarska Riwiera czeka.
Ustawiamy nawigację na Makarską i jedziemy.

Autostrad to możemy Chorwatom pozazdrościć.Cud miód i orzeszki.Jedziemy,podziwiamy widoki,sprawdzamy rejestrację aut - mało coś Polaków.
Temperatura na zewnątrz koło 20 stopni.No , szału to nie ma ...Mijamy tunel zimno-ciepło ,temperatura podnosi się nieznacznie .

Pojawiają się pierwsze znane z forum widoki
Jest wreszcie siatkowa tablica

Mijamy przydrożne domy,a przy nich babcie i stoliczki z miejscowymi
specjałami.Mąż hamuje na "twarz".Napis "domaće vino " kusi.
Małżonek targa 1,5 litrową butelkę czerwonego wina i śmieje sie,że
kupił na oko bo jako kierowca nie będzie próbował.(Potem okaże się, że oko miał bardzo kiepskie )

Postanawiamy zjechać z głównej drogi do miejscowości,czas poszukać kwatery.
Oczywiście jedziemy w ciemno.
Jakoś nie widzę tłumów z napisem "apartmani" rzucających się pod auto.
Tłumaczę to sobie,no tak jest niedziela dopiero jutro będzie pusto.
Wolno przejezdżamy przez miejscowość - wszędzie zapchane autami,ludzi jak mrówków...markotniejemy ...
Prawie wyjeżdżamy z Breli a tu przy drodze na ulicy Frankopańskiej na krzesełku siedzi sobie starszy pan
i dzierży napis"apartmani".Zatrzymujemy się.

Łamanym niemiecko-chorwacko-migowym dowiadujemy się,że apartament jest ale bez widoku na morze.
Z widokiem na morze będzie wolny dopiero od wtorku a poza tym jest droższy.
Poza tym nie ma klimy a tu nigdzie nie ma wolnych apartamentów bo sezon.
Na potwierdzenie jego słów co chwilę zatrzymują się auta i ludzie pytają o nocleg.

Ogladamy apartament - 3 łóżka są, kuchnia , łazienka i malutki tarasik.Trochę duszno,
ale pomyslelismy że sie przewietrzy

Decydujemy się na apartament.Wychodzi 55 EUR /doba.
Musimy trochę poczekać bo właściciele muszą go posprzątać -
ktoś się niedawno wyprowadził.Siadamy na zacienionym tarasie.Dziadek przynosi
rakiję(ma chyba 1000 %).

Do morza 100 metrów - w pionie
po 120 schodkach .Ale nam to nie przeszkadzało.



Do apartamentu kolejne schodki - tym razem tylko 20


Widok z morza - ten górny dom to nasz .


Zaraz też popędzilismy na plażę. Wąziutka ale z cieniem od drzew pinii - i o to mi właśnie chodziło.
A potem promenadką do brelowskiej sosenki.







Dzionek chcieliśmy zakończyć chorwackim winkiem ale przedniość tego trunku powaliła nas
zupełnie.Odstawiliśmy wino na gorsze czasy.

No widzę, że udało się ze zdjęciami dojść do porozumienia teraz czytamy, czytamy i oglądamy, zachwycamy się - no a koleżanka pisze

Mała przerwa
Trzeba wykorzystać ferie i śnieg.Mam urlop ,więc wyskoczyliśmy na narty do Smolenia.
Ale już się biorę za pisanie- tylko wkleję zdjęcia.

Czekam na zdjęcia z niecierpliwością

Świetna relacja, i robi się cieplej, zapisuję się i Wszystkiego Najlepszego w Nowym Roku,
z pozdrowieniami i życzeniami jerzy26

I już zrobiło się cieplej. Czekam na ciąg dalszy, super relacja

Brela to przede wszystkim długa miejscowość.
Wzdłuż brzegu morza ciągnie się promenada, którą spaceruje sie z przyjemnością.Bliżej centrum są knajpki,sklepiki i kramy.Nie brakuje też budek z lodami.
Jedna gałka (kugla)to jak dwie nasze lody pychotka.

Plaże żwirkowo-kamieniste,w niektórych miejscach wąskie , ciągną sie wzdłuż promenady ocienionej drzewami.
Nasza plaża - w dzielnicy Soline , prawie na końcu Breli (blisko Hotelu Berula) była tak wąska,że mieścił się tylko jeden rządek karimatek .Miało to swoje dobre strony - nikt nie zagradzał dojścia do morza.Miejscówka dla nas rewelacyjna.Można było oprzec sie plecami o murek promenady ,która biegła
górą i spokojnie czytać.
Drzewa dawały cień do 14.00 a to jak na nasze możliwości plażowania aż nadto.

Od plaży dzieliło nas tylko 120 schodków i kawałek
parkingu (był zawsze pusty , widocznie babcia, która go pilnowała miała ceny zaporowe), więc zapomnienie
z apartamentu książki,kremu lub chęć skorzystania z toalety nie stanowiły problemu.

Do Baska Voda mieliśmy rzut beretem, raz poszlismy plażą ,ale nie spodobało się tam nam.
Tłum ludzi, na plaży bary z głośna muzyką -drink w takim słońcu miał podwójnego powera.







Wyjeżdżając poza Brelę ,nie jechaliśmy przez miejscowość, żeby nie przeciskać się przez wąskie ulice tylko wjeżdżalismy do Baski i tam na pierwszym skrzyżowaniu odbijaliśmy na główną ulicę.
Do Baśki jeździlismy na bazarek,żeby zaopatrzyc się w owoce, bo w naszym sklepie nie było takiego wyboru.

Ponieważ nasza rodzinka ma turystyczne ADHD to plażowanie odbywa się zawsze szybko : ja badam temperature wody- jeśli nie jest ciepła jak zupa tracę nią zainteresowanie.
Moi panowie idą popływać potem chwilę posiedzą (do wyschnięcia) i już ..po plażowaniu.
Wtedy pada pytanie : gdzie jedziemy ?
Ustaliliśmy,że jeden dzień zwiedzamy okolice a jeden dzień jedziemy gdzieś dalej.
Na pierwszy ogień poszedł szczyt Sveti JURE (Góra Świętego Jerzego) w Masywie Biokovo .

Mój mąż jest wielbicielem jazdy samochodem oraz pokręconych dróg.W czasie wakacyjnych podróży staram się zawsze taką trasę znaleźć - zaliczylismy drogę na alpejskiej przełęczy Furkapass (2429 m) , Szosę Transfogaraską (2034 m) w Rumunii.
Myślałam,że zrobię mężowi wielką frajdę z jazdy.

Czytałam wiele opisów wjazdu na Jura, gdzie głównymi oponentami były żony- ja jako pasażer jestem bardzo
spokojna i po prostu cieszę sie z widoków.


Jedziemy.Zakupujemy bilet na początku trasy.Pierwsze kilometry wiją się przez las - powoli pniemy się do góry.
Zakręty pokonujemy powolutku wypatrując,czy nie nadjeżdża nic z góry.Parę razy musimy przycupnąć blisko skraju drogi żeby minąć się ze zjeżdżającymi z góry.



Las rzednie , droga robi się jakby węższa.Z jednej strony drogi skałki z drugiej przepaść, nie ma barierek, od czasu do czasu kamień albo słupek wyznacza brzeg drogi.

Łypię na drogę (dla mnie bomba )pytam męża : podoba ci się, jakaś dziwna cisza .Małżonek skupiony na jeździe nie odrywa rąk od kierownicy.
Mruczy coś pod nosem ,coś jakby ja p...



Dojeżdżamy w końcu do polany (nie wiem jak to nazwać - kawał płaskiego terenu), tam są budynki, jakaś knajpka i konie. To jeszcze nie szczyt !
Jedziemy dalej i wyżej.
Tu już drzew nie ma.Tylko skałki.Nie ujechalismy daleko jak z naprzeciwka widzimy jadą auta.Mąż usiłuje zjechać jak najbliżej krawędzi drogi ale poddaje się.
Kierowca z auta z naprzeciwka(to Polacy - kochani Polacy ) macha, że da radę , składa lusterko i przejeżdża koło nas.
My jedziemy jeszcze kilometr dalej, mąż znajduje kawałek szerszego miejsca i na tysiąc razy ZAWRACA.
Żona sorry, ale ja nie dam rady.
Ja w tym momencie przerażona, jak to mój mąż nie dał rady ? to gdzie ja tam za kierownicę.
I tu właśnie prawda wyszła na jaw ! Mój małżonek ma lęk wysokości.

Zjeżdżamy do owej polanki - to miejsce to Vosac (na wysokości 1422 m).Parkujemy auto i idziemy pstryknąć
foty z góry.











Jak już pisałam były tam konie,które sobie chodziły luzem między autami.
W pewnym momencie jeden podszedł do auta i wpakował łeb przez otwarte okno do pasażera.Ten przerażony przesiadł się na miejsce kierowcy - ale uparty koń pakował łeb dalej..Cyrk był nie z tej ziemi.Wszyscy wyli ze śmiechu .Tylko Czech z auta nie był taki rozbawiony.









Zjazd z połowy Jury był spokojny i powolny.Przytulaliśmy się do skałek żeby kogoś przepuścić i tak doturlaliśmy się na dół.

Mój opis drogi nie oddaje w pełni grozy i przerażenia jakie panowały u na w aucie.
Dla tych co nie znają polecam opis Hvarskie drogi według Jacunia,do którego link (do opisu nie do Jacunia ), znajduje się w spisie treści Relacji.Przyznam się,że jak mam chandrę czytam ten opis.


Teraz czas na lody i Makarską

Witam wszystkich miłych czytaczy i jeśli nie macie jeszcze dość,
zapraszam na ciąg dalszy

Bardzo fajna relacja, zostaję tu na dłużej! W 2011 byliśmy w Makarskiej więc sobie troszkę przypomnimy.

koń zrobił u nas wielką sensację dziewczynki - zachwycone:)
A jak na Smoleniu? warunki dobre? u nas grypa w domu i niestety nie możemy pojeździć na nartach a chciało by się

Bardzo ciekawie u Ciebie:) No masakra opowieść o wjeździe na górę,ja wolę niższe tereny zdecydowanie.
A fotka z koniem super

Relacja bardzo fajna tylko na moim komputerze nie wyświetlają się zdjęcia

Witam
Przeczytałem dużo relacji ,ale ta mi sie wybitnie podoba jest taka prosta w czytaniu ,a na samym początku relacji poleciały mi łzy ze smiechu ,czekam na dalszy ciąg.

Dopisuje sie do czytelni

kurde, żałuję że nie pojechałem tam. Byłem w tym roku w Tucepi i były plany jechać na Sv.Jure ale jednak odpuściliśmy. W tym roku na bank tam wjadę.
pozdrav!