Chorwacja 2009 Tucepi i inne

Cześć Akasza! Już się zastanawiałam, czy będzie ten ciąg dalszy czy nie

Mnie koleżanka też namawia na tą Sveti Jure, ale powiem Ci, że mam trochę pietra jeżeli chodzi ten wjazd (a jeszcze bardziej o mijanki )... ale może się jednak damy skusić, zobaczymy...

Hej Joanka23 Sv Jure naprawie nie taki straszny jak go malują miejsce na wyminięcie się jest... co jakiś czas. Ten kto ma bliżej do jednej z małych zatoczek musi się trochę cofnąć żeby przejazd był możliwy, ale przeważnie to tylko kilka metrów wstecz i można jechać dalej. Nie jest to autostrada - nie da się ukryć, ale na pewno sobie poradzisz! Warto! I dla widoków i dla chociażby przejechania tej drogi

Moim zdaniem jesli ktoś ma:
- lęk wysokości
- lęk niepewności manewru na ciasnych i ostrych zakrętach
- brak wprawy w jeździe po górach
- brak dobrego opanowania auta
- brak umiejętności hamowania silnikiem
- brak wyczucia odległości (od mijanych tuż obok obiektów)
- za duże auto
- niesprawne lub niepewne chłodzenie silnika (czujnik temperatury, wiatrak za późno się włącza)
to nie powinien się tam koniecznie pchać, bo może najeść się za dużo nerwów lub przysporzyć sobie i innym kłopotów. A przynajmniej powinien się dobrze zastanowić, czy da radę i czy jest w stanie pokonac swoje emocje.
A już na pewno nie powinien tam jechać zbyt późno- wracając o zmroku ze szczytu.
Jestem zdania, że ta trasa nie powinna być pierwszą taką górską drogą dla nowicjuszy i lepiej sobie wcześniej gdzieś potrenować (np. na pograniczu słoweńsko-austriackim, lub najlepiej na Przełęcz Vrsić w Alpach Julijskich k/Kranjskiej Gory.

Widziałem kilka razy co się dzieje z ludźmi i ich autami wskutek porywania się na taki wjazd w chwili, gdy zaczęło być za ciasno lub za wąsko.
Jak jest luz, pusto i rano -to spokojnie, byle tylko auto wytrzymało.


Akasza, szkoda że wam się na zdjęciach z widokiem na morze jakieś mleko rozlało.... a byłoby bardzo ładnie.

Pozdr.

Fatamorgana napisał(a):Akasza, szkoda że wam się na zdjęciach z widokiem na morze jakieś mleko rozlało.... a byłoby bardzo ładnie.

Bez filtra polaryzacyjnego nie udało nam się niestety zapanować nad odbiciami słońca w Jadranie Ale popracujemy nad tym...

A co do drogi - to fakt - łatwo nie jest - jeżeli ktoś jest niepewnym kierowcą to może być ciężko, ale dobrym treningiem jest chociażby pojeżdżenie po okolicy Omnis'a - w górę rzeki - tam droga jest szersza, ale zakręty też interesujące

Fatamorgana napisał(a):Widziałem kilka razy co się dzieje z ludźmi i ich autami wskutek porywania się na taki wjazd w chwili, gdy zaczęło być za ciasno lub za wąsko.
Jak jest luz, pusto i rano -to spokojnie, byle tylko auto wytrzymało.


Pozdr.

a skutery tam wjeżdżają?

Czyli z tego co piszecie to najlepiej tam się wybrać w godzinach rannych (no to ładnie a mnie wypuszczali, żeby tam jechać na zachód słońca );

gdzieś tam czytałam, że tam są odgórnie ustalone godziny wjazdu, potwierdzacie? a jak tak to od której do której? Z góry dziękuję za wszelkie info

Akasza - mam nadzieję, że na następny odcinek nie każesz tak długo czekać jak ostatnio...

Czytam z wielką ciekwością ponieważ w tym roku mamy zamiar zwiedzić Dubrownik oraz wjechać na Sv. Jure.

Wygląda na to że pora na ciąg dalszy wycieczek Chorwackich Tyn razem Imotski... czyli Modro Jezero. Moim zdaniem kolejny obowiązkowy punkt chorwackich wypraw. W samej miejscowości Imotski znajdują się dwa jeziora - Czerwone i niebieskie. Moje podróże skończyły się niestety na niebieskim, a było to tak:

Chorwacja jaka jest każdy wie. Piękne widoki, cudowny klimat, świetne jedzenie i rozanielające trunki Ale nawet nad Chorwacją czasem zbierają się ciemne chmury. I tak się właśnie złożyło, że któregoś dnia obudziliśmy się odrobinę zaskoczeni - jak to się stało że promienie wpadającego przez okna słońca jeszcze nie wygoniły nas z łóżek... a już przecież 11!! Wszystko wyjaśniło się po podejściu do okna... słońca nie ma...!! Ukradli!!! Natomiast Biokovo chyba chce nam coś oznajmić bo jakoś dziwnie pomrukuje i błyska w naszym kierunku. I co teraz? Przecież siedzenie przez cały dzień pod dachem nie wchodzi w grę... i tak niewiele się zastanawiając wpakowaliśmy się do samochodu i kierunek Imotski!!

Po dokładnym obejrzeniu mapy i wypytaniu gospodarzy o drogę ruszyliśmy przed siebie w kierunku granicy z Bośnią.





Biokovo nadal coś pomrukiwało ale w miarę oddalania sie od Tucepi robiło się coraz spokojniej... niestety nie słoneczniej.





Droga prosta jak z bicza strzelił, co oczywiście w żaden sposób nie przeszkodziło się zgubić. Na którymś rozdrożu z kolei pojechaliśmy w zupełnie inną stronę niż zamierzona, bo jak się okazuje im dalej od wybrzeża tym większa oszczędność na znakach wskazujących biednym, zagubionym turystom kierunek

Ale nie ma tego złego... zawsze więcej walorów krajoznawczych do podziwiania.





No i oczywiście nie mogło zabraknąć reliktów motoryzacji.



Imotski leżą takim specyficznym miejscu, że jest długo długo nic... i potem jeszcze trochę nic... aż w końcu docieramy do cudów natury.





Niestety nie dane nam było oglądać cuda natury zbyt długo, ponieważ chorwackie niebo postanowiło nas troszkę opłukać. Błotniste już podłoże otaczające niebieskie jezioro zaczęło sie powoli zamieniać w jakieś niezidentyfikowane błocko, które bardzo chciało pożreć moje letnie buciki. Tak więc aby ratować swój obuwniczy dobytek zrezygnowaliśmy z dalszych spacerów i ruszyliśmy na podbój chorwackich dróg. Nie bardzo wiem gdzie dojechaliśmy, ale zrobiliśmy sobie kilkugodzinną wycieczkę po okolicy, mijając miejscowości których z całą pewnością nie znajdziecie na mapie...











Po całodziennych wojażach w końcu odnaleźliśmy drogę do cywilizacji. Wygłodniali i zmarznięci pognaliśmy do naszej ukochanej konoby Postup na naszą ulubiiną riblja platę i domace bijele wino





Słońce tego dnia wyszło zza chmur dopiero po spożyciu przez nas litra tego zacnego trunku. I zaraz potem zaczęło chować się za horyzont, więc i my postanowiliśmy udać się na spoczynek

Akasza! Zaglądam tu do Ciebie, zaglądam... a tu cisza...

Pobudka! Wydaje mi się, że już czas najwyższy na ciąg dalszy...

Ciąg dalszy z pewnością nastąpi... jeszcze chwila cierpliwości Zapraszam

Skoro zapraszasz to czekam dalej

Akasza, bardzo fajna relacja i foty. Smakowite zdjęcia jedzonka

Kwiatek, który pokazujesz (w doniczce) dałam kiedyś (w dzieciństwie) mamie na Dzień Matki. Niestety nie mam pojęcia, jak się nazywa.

Pozdrav

Oczy sobie wypatrzyłam dziś na Twoich zdjęciach Akaszo:D

Napawam się tymi pięknymi widokami tym bardziej, że mi w tym roku Chorwacja nie jest dana...

Joanka23 napisał(a):Czyli z tego co piszecie to najlepiej tam się wybrać w godzinach rannych (no to ładnie a mnie wypuszczali, żeby tam jechać na zachód słońca );

gdzieś tam czytałam, że tam są odgórnie ustalone godziny wjazdu, potwierdzacie? a jak tak to od której do której? Z góry dziękuję za wszelkie info

NIc nie wiem o ustalonych godzinach wjazdu

Na pewno warto tam wjechać, moim zdaniem nie jest strasznie, jeśli ktoś ma lęk wysokości to będzie miał go wszędzie

Dzięki WIOLAB!
Jakoś mi się wydawało, że czytałam, że są, ale później nie mogłam tego znaleźć, dlatego się dopytywałam.

O lęku wysokości nic mi nie wiadomo, żebym miała, ale jak czytam te relacje na temat wyjazdu/zjazdu to może i się okaże na miejscu, że nabędę tam