Chińskie smaki

adamk3 napisał(a):

tadeusz2 napisał(a):Perły!



Przed północą piwo już nie smakowało. Pora spać
Tak minął nam pierwszy dzień naszej wycieczki. Długi i męczący.

pozdrav

Kolega to ma gust. No, no gratuluję

JacYamaha napisał(a):Rest room, oznaczało pryczowisko.
Jak we więźniu...

Nie wyglądało ciekawie ale po długiej podróży bardzo chcieliśmy wyciągnąć kości.

marsylia napisał(a):aaaaale inny świat
Ja bym się bała, że się zgubię , w Warszawie jakby co, można się kierować zawsze na Pałac Kultury , a tam
Pryczowisko, aż smutne...ale dobrze, że zawsze można liczyć na rodaków i pamiątkowa fotka do albumu jak znalazł

Fakt, można się zgubić, ale wystarczy koniec języka za przewodnika

renatalato napisał(a):Fajne te cacka, perły no i to tło pięknie wyostrzone .

Tak myślałem, że zwłaszcza kobiety zwrócą uwagę na perły

adamk3 napisał(a):Carlsberg i Heineken w Azji - tam są miejscowe dobre piwa
Pozdrav.

Drugi komentarz lekko, jak sądzę, nadinterpretowuje scenkę rodzajową.
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):Tadeusz, świetna relacja
Czytam od początku, ale czekałem jak się rozwinie
Bardzo mi się podoba Twój sposób pisania, zwięzły i rzeczowy, opisujesz zarówno swoje wrażenia jak i tzw "fakty obiektywne", brawo
No i te fotki, można sobie pooglądać ten inny, jakże odległy i nieosiągalny dla mnie kraj, nocne ujęcia z lasem wieżowców w tle - rewelacja.
Twoja wycieczka naprawdę robi wrażenie
Pozdrawiam

Miło czytać takie komentarze. Mam nadzieje, że dalszą część również uda mi się Ciebie zaciekawić. Pozdrawiam.

adamk3 napisał(a):ca' 12 godz. lotu
policzmy na tydzień bilet samolot (KLM, AF lub BA) ca' 2400 PLN. (przez Moskwę dużo taniej) noclegi z tego wątku 5 * 70 = 350 PLN
jedzonko super tanie - komunikacja miejska również - czyli za ca' 3 tys. PLN - wycieczka
pozdrav.

Nie pokusiłbym się podliczać niezbędnych wydatków, bo każdy ma inne potrzeby i zawsze może się coś wydarzyć, czego nie wkalkulowało się.
12 godzin to tylko sam lot, a gdyby podliczyć czas od wyjścia z domu do wejścia do hotelu ten czas trzeba by przemnożyć przez dwa.

Roksa_ napisał(a):No i to jest wyprawa
Miejsca o których piszesz nie są i raczej na pewno nie będą w moim zasięgu, więc tym bardziej będę tutaj zaglądać.

Nigdy nie wiadomo co przyniesie jutro. Ja też wcześniej nie sądziłem, że mogę tam być.
Pozdrawiam.

slapol napisał(a):No i ja się dosiadam, TAAAKICH relacji staram się nie przepuszczać między palcami Fajne, konkretne pisanie z poczuciem humoru.
Pozdrav
P.S.
W przeciwieństwie do niektórych, powyższych wypowiedzi, że nieosiągalne, na pewno mnie tam nie będzie itd.itp. zawsze staram się mówić...a ja tam kiedyś pojadę i już ...marzenia się spełniają

Miło mi widzieć kolegę, ziomala Pozdrawiam

mwxx napisał(a):fajna relacja, czekam co dalej, pozdro

Dalej będą Chiny. Pozdrawiam

darek1 napisał(a):Kolega to ma gust. No, no gratuluję

A kolega widział kiedyś sklep z perłami?

tadeusz2 napisał(a):...A kolega widział kiedyś sklep z perłami?

Pal licho ze sklepem - okolica sklepu (szczególnie po prawej) ciekawsza
I tradycyjnie czekam na kolejne rozdanie........na wiecej zdjęć sklepów z perłami się nie obrażę jakby co

No nie, nie widziałem sklepu z perłami, szkoda.

hotel rewelacja... hehe, no dobra... cała reszta to naprawdę rewelacja, od samolotu po życie nocne
zazdroszczę i czekam na c.d.

Ale jak Tymona zobaczy te perły, to męża do Chin nie puści

Bardzo ciekawa opowieść!
Dobrzę się czyta, więc czekam na ciąg dalszy
Pozdrówka!

tadeusz2 napisał(a):...

slapol napisał(a):No i ja się dosiadam, TAAAKICH relacji staram się nie przepuszczać między palcami Fajne, konkretne pisanie z poczuciem humoru.
Pozdrav
P.S.
W przeciwieństwie do niektórych, powyższych wypowiedzi, że nieosiągalne, na pewno mnie tam nie będzie itd.itp. zawsze staram się mówić...a ja tam kiedyś pojadę i już ...marzenia się spełniają

Miło mi widzieć kolegę, ziomala Pozdrawiam
....

Tadeusz, crowrocmaniacy mają nadzieję na Twoją relacje na żywo, podczas jakiegoś spotkania na wrockowym Rynku
Pozdrav

Piotrek_B napisał(a):na wiecej zdjęć sklepów z perłami się nie obrażę jakby co

Postaram się pokazać inne cacka

darek1 napisał(a):No nie, nie widziałem sklepu z perłami, szkoda.

Wszystko przed tobą

wojtekant napisał(a):hotel rewelacja... hehe, no dobra... cała reszta to naprawdę rewelacja, od samolotu po życie nocne zazdroszczę i czekam na c.d.

Pisze się, pisze. Pozdrawiam

renatalato napisał(a):Ale jak Tymona zobaczy te perły, to męża do Chin nie puści

A ja myślę, że właśnie dla tych pereł nie powinna mieć oporów

mutiaq napisał(a):Bardzo ciekawa opowieść! Dobrzę się czyta, więc czekam na ciąg dalszy Pozdrówka!

Pozdrawiam również.

slapol napisał(a): Tadeusz, crowrocmaniacy mają nadzieję na Twoją relacje na żywo, podczas jakiegoś spotkania na wrockowym Rynku
Pozdrav

Nie wykluczam. Pozdrawiam

tadeusz2 napisał(a):

renatalato napisał(a):Ale jak Tymona zobaczy te perły, to męża do Chin nie puści

A ja myślę, że właśnie dla tych pereł nie powinna mieć oporów

i co ja biedny żuczek mam zrobić - mówicie, że perły za "perły"
ale teraz mam kolejny problem czym ja tam potomstwo wyżywię, jak Tadeusz pisze, że głównie ogniem żywią

pozdrawiam

Niesamowita podróż, Tadeuszu!
I ja się dosiadam i "chłonę" egzotyczne widoki i smaki

Czekam na jeszcze

renatalato napisał(a):Ale jak Tymona zobaczy te perły, to męża do Chin nie puści

Mało, że nie puści to jeszcze wpierdziel dostanie.

Tymona napisał(a):
ale teraz mam kolejny problem czym ja tam potomstwo wyżywię, jak Tadeusz pisze, że głównie ogniem żywią
pozdrawiam

Ogień nie straszny, są gorsze żywioły o czym będzie za chwilę

maslinka napisał(a):Niesamowita podróż, Tadeuszu!
I ja się dosiadam i "chłonę" egzotyczne widoki i smaki
Czekam na jeszcze

Wow, kolejny znakomity Cromaniak. Witam i Pozdrawiam.

darek1 napisał(a):

renatalato napisał(a):Ale jak Tymona zobaczy te perły, to męża do Chin nie puści

Mało, że nie puści to jeszcze wpierdziel dostanie.

Sądzisz że po klejnotach?

6. 11 listopada, obudziliśmy się dopiero przed południem. Przyznam się, że umęczyła mnie ta noc. Naczytałem się w necie o obecności karaluchów i szczurów w takich obiektach jak ten i myśl, że łażą po mnie nie dawała mi spokoju. Niby daleko mi do insektofoba, ale licho nie śpi i na wszelki wypadek spałem bardzo czujnie, przykryty szczelnie kołdrą.
Moje obawy o obecności w pokoju też innych nieproszonych gości z gatunku szczurowatych, nie uspokajała myśl, że przecież chińska kuchnia przerobiła wszystkie na kurczaki. Pół nocy wsłuchiwałem się w każdy szmer, jaki do mnie docierał. Wstałem niewyspany i obolały, koledzy też, jak zauważyłem nie wyglądali świeżo. Długi poranny prysznic pozwolił wrócić nam, chociaż na chwilę, do życia.

Wielkość naszej łazienki wymuszała ekonomiczne z niej korzystanie. Siedząc na muszli można było brać prysznic, myć zęby czy golić się. Gorzej z czytaniem.


Idziemy coś zjeść. Olimpus dostał skośnych oczu. Cała seria zdjęć poszła do kosza.


Zasiadamy w pierwszej z brzegu. Z widocznego menu wybieram duszoną golonkę z makaronem.


Pierwsza łyżka strawy przełknięta, druga długo się przeciskała przez przełyk, trzecia nie dała rady. Co ja mam powiedzieć, jak czuję mdły smak mydlin. Ani słone, ani słodkie, nijakie, mdławe. Odruch wymiotny zablokował mi śniadanie. Nawet lurowata herbata podana w plastikowym kubeczku nie zdołała mi zmyć smaku golonkowej zupy.


Gdybym zamówił krokieciki rybne mordkę też miałbym uśmiechniętą a nie wykrzywioną.


Przed knajpą rozłożyli rusztowanie. Trudno uwierzyć, ale Hongkong jest budowany z takich konstrukcji.


Zmieniamy lokal, siadamy nad kuflem piwa celem ustalenia planu działania na dzisiejszy dzień. Godzina 14.00, która właśnie wybiła, nie wróżyła dobrze naszym poznawczym zapędom. Przesunięcie w czasie, aklimatyzacja spowodowała, że ruchy nasze były powolne, widoczny był brak koncentracji. Gdzieś umknęła nam energia. Trzeba mieć nadzieję, że taki stan szybko minie. Tymczasem siedzący przy sąsiednim stoliku hindus, czyściutką angielszczyzną zaznacza nam na mapie dwa miejsca z bazarami, które warto zobaczyć. Jedno z nich jest teraz czynne i możemy pojechać tam i tu zaczął tłumaczyć wymieniając nazwy miejsc, gdzie należy wsiąść do autobusu, gdzie przesiąść się a gdzie trzeba iść w prawo a potem w lewo. Podziękowaliśmy ładnie i… sprzed samej knajpy, na jego oczach wsiedliśmy do taksówki.
Dojechaliśmy do dzielnicy Mong Kok, podobno najgęściej zaludnionej dzielnicy na świecie. Na jednym kilometrze kwadratowym mieszka tu 130tys. osób.

Cena jaką przyszłoby nam zapłacić za publiczną komunikacje niewiele byłaby wyższa od tej jaką zapłaciliśmy w taksówce.


Bazar to długi na kilometr deptak ze stoiskami po obu stronach. Towar wszelakiej maści, klientela również. Można spotkać tu sporo białych, w większości angielskojęzycznych.


Na prostopadłych ulicach setki sklepów, co ja mówię, tysiące.


Niby wszystko tu można kupić, nawet shit ,shit jak widać, ale obrusu metr na metr nie widziałem.


Mirek nie znalazł tu nic dla siebie a ja za stówkę na nasze, tak.


Kolorowo.


Wciąż mnie zdumiewa połączenie szkła, aluminium i bambusa.


W tak gęstej zabudowie taka oaza zaskakuje. Park w skali makrokosmosu.


Przechodząc pod takim budynkiem czuje się padającą mżawkę skroplin


Teraz żałuję, że nie kupiłem za 120zł tego robactwa.


Wszystkie uliczki są do siebie podobne, można zwątpić, czy myśmy tu już nie byli?


Celowałem obiektywem w wysoką Chinkę, a wyostrzył się jakiś diaboliczny facet. Trudno w takim tłumie, przynajmniej moim nikosiem, szybko złożyć się do sfotografowania ruchomego obiektu.


A ludzie wciąż idą, idą i nie ma końca tego pochodu. Trzeba tu przyjechać, aby zacząć rozumieć, że co czwarty człowiek na świecie jest chińczykiem.


O 17-tej policja zamknęła dla samochodów równoległą ulicę i tłum rozlał się po niej całą szerokością.


Myślę, że nie protestowano tutaj nad wprowadzeniem mundurków szkolnych.


Po kilku godzinach łażenia czas na przekąskę, wszak dzisiaj święto narodowe. Menu dość wyraźne i przejrzyste.


Opiekane pierożki z delikatnym rybnym farszem Mirkowi smakowały.


Ośmiorniczka była trochę za gumiasta, ale zjadliwa. Jakby nie patrzeć to dla mnie pierwszy posiłek tego dnia.


Tu nawet policjanci byli bardzo mili, chętnie pozowali do zdjęć.


A jaki to rozmiar?


Tłum nie maleje


Ten sklep z zabawkami dla dużych chłopców szczególnie przypadł nam do gustu


Jeszcze tylko sprawdzenie w necie, czy aby nie przepłacamy i kilka zabawek trafia do plecaka.


Zakupy zrobione, wracamy do hotelu. Kupiliśmy z Mirkiem dwie walizki po cenie dwa razy niższej niż w kraju. Warto więc tu przylecieć z jakąś starą, torbą, którą można tu porzucić by wracać z przyzwoitą walizką.
Kierowca taksówki, którą wracaliśmy do hotelu wsadził walizki do bagażnika, lecz nie udało mu się go domknąć z uwagi na pokaźną w nim butlę gazu. Spiął wszystko ekspandorami i tak jechaliśmy z kiwającą się otwartą klapą. Od czasu do czasu sprawdzaliśmy czy nie wywiało naszych bagaży albo czy jakiś oprych na światłach nie łapie się za nie. Na szczęście nic takiego się nie wydarzyło.
Hongkong należy do bardzo spokojnych i bezpiecznych miast.

tadeusz2 napisał(a):Pierwsza łyżka strawy przełknięta, druga długo się przeciskała przez przełyk, trzecia nie dała rady. Co ja mam powiedzieć, jak czuję mdły smak mydlin. Ani słone, ani słodkie, nijakie, mdławe. Odruch wymiotny zablokował mi śniadanie. Nawet lurowata herbata podana w plastikowym kubeczku nie zdołała mi zmyć smaku golonkowej zupy.

Tadeusz - małe pytanie z czystej ciekawości.
Z tym jedzeniem to trafiłeś pechowo czy po prostu nie lubisz kuchni Dalekiego Wschodu ?