Chińskie smaki

15. Gdyby mi ktoś powiedział, że jeden z lepszych obiadów jaki mi przyjdzie zjeść w Chinach będzie się składał z hamburgerów i frytek pewnie wyśmiałbym go. Niestety sporadycznie, jak do tej pory, natrafiałem na dania, które były rozkoszą dla podniebienia. Jest coś w większości tutejszych potraw, co powoduje u mnie skurcze żołądka, zaciska mi się gardło. Sam zapach już mi wystarczy, aby mi się mdło zrobiło. Zły jestem na siebie, że nie potrafię przełamać się i próbować je, jeżeli nie polubić to przynajmniej tolerować. Niestety, gdyby mi przyszło tu pobyć dłuższy czas usechłbym z głodu na śmierć. Tęsknota za schabowym z kapustą zasmażaną, albo jakąś kwaskowatą polską zupą doprowadziłaby mnie do obłędu.

Taksówka nie zabierze pięciu osób, wracamy autobusem. Zapłacimy za niego dwa złote łącznie.


W warzywniaku ceny owoców są dla nas wyjątkowo przyjazne. Za kilogram jabłek trzeba zapłacić 40groszy. Pomarańcze i mandarynki w podobnej cenie.


Reklama jest dźwignią handlu, ulotka wręczona przez pracownicę międzynarodowego koncernu odniesie zamierzony skutek.


Reklama reklamą, ale gdybym nie miał dosyć chińszczyzny pewnie moja noga by tam nie stanęła.


Zanim wyostrzyłem obraz w aparacie dostałem tak zwany mały o pe er, ponoć nie wolno tu focić.


Smak hamburgerów jest identyczny jak u nas. Niestety kawa nie ma nic wspólnego z kawą, jaką znamy. Jej smak jest zbliżony do dosłodzonej melasy


Frytki nie odbiegają od znanych nam standardów. Za oknem budowa szybkiej kolejki.


Wczoraj ochłodziło się znacznie, zachmurzyło i teraz od czasu do czasu siąpi deszczyk. Spadek temperatury z 28stopni do 17-stu spowodował wzrost przeziębień u chińczyków. Jest on i widoczny i słyszalny. Może nie wypada za bardzo opisywać tych słyszalnych i widzialnych skutków, przy jedzeniu, ale mniemam, że przybliży to może bardziej smaki Chin.
Otóż, jak zauważyłem chińczycy prawie wcale nie używają chusteczek higienicznych. To, co zalega im w nosie wydmuchują wprost przed siebie, a to co zalega im w gardle odcharkiwują głośno i soczyście wypluwają. Idąc chodnikiem, co chwila możemy zauważyć zielonkawe wyplwociny i nikogo tu nie rusza widok charkającej na ulicy osoby, może poza nami. Co kraj to obyczaj.

W jajecznicy tylko żółtka były zjadliwe. Na mięsiwie zielona kolendra stanowiła barierę nie do przeskoczenia. Nie udało mi się przełknąc nawet kęsa.


Przy sąsiednich stolikach nie spotyka się wykwintnych dań.


A ten znajdzie się w kolekcji z portretami


Kelner nas żegna, do jutra. Niestety tutaj jesteśmy umówieni na śniadaniu z Wendy.


Zadziwiające jest to, że nasza recepcjonistka kilkakrotnie chciała abyśmy zrobili sobie z nią zdjęcie. Czy ona myśli, że przyślemy jej je?

16. Śniadanie w Rzece Perłowej, nie przyniosło szczególnego przełomu w moim nastawieniu do tutejszej kuchni. Wendy okazała się o wiele bardziej przebojową od Ashuina i starała się załatwić dla nas dania, które mogłyby nam przypaść do gustu. Specjalnie dla przybyszów z dalekiego świata przynieśli piwo, które jest podawane dopiero od południa. Niestety, śniadanie europejskie, do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni jest tu nieosiągalne, jak mówi Wendy. Nie ma pieczywa, wędlin, nie mają serów ani białych ani żółtych, omletów, nie dostanę kawy z mlekiem ani kakao. Musimy jeść to, co wszyscy, czyli dla mnie nic, bądź mało, choć różnorodność serwowanych tu dań jest przeogromna.
Specjalnie dla nas przynieśli też mleko owcze w ilości po małym wiaderku na osobę, szare, o mdławym zapachu i straszliwie słodkie. Głupia sprawa, bo Wendy zadała sobie tyle trudu, aby je wyprosić, a ja po łyku miałem odruch wymiotny. Kolegom wystarczył sam jego zapach, aby odsunąć je jak najdalej od siebie.

Wendy, chińska yuppie, menadżerka, prężnie rozwijającej się firmy z nowymi technologiami.


Rodzina Ashui była zachwycona śniadaniem wszak niecodziennie mają okazję jeść je w knajpie.


Cała młodzież chodzi tutaj w identycznych dresach, rodzaj nowoczesnego mundurku.


Po śniadaniu kierowca Wendy zawiózł nas do jej firmy, gdzie koledzy mieli załatwić swoje interesy. Poszło tam wszystko bardzo szybko i sprawnie. Pozostało nam sporo czasu do dyspozycji, więc Wendy zaoferowała pomoc w dotarciu i zwiedzeniu Centrum Elektronicznego.
Za każdym razem jazda samochodem dostarcza niezapomnianych wrażeń. Sposób, w jaki kierowcy tutaj jeżdżą nie ma żadnego odpowiednika w Europie. Nie ma tutaj czegoś takiego, że po kilkupasmowej jezdni wszystkie samochody jadą, jeden za drugim po swoim pasie. Tutaj się nieustanne miesza, zmieniają pasy w każdym momencie, gdy tylko obok jest kawałek wolnego odstępu, czyli pół długości samochodu. Manewr zmiany pasa polega na włączeniu klaksonu i zajechania drogi jadącemu obok. Czasem na trzech pasach potrafi jechać pięć samochodów, każdy trąbi i miga długimi światłami. Nie mam pojęcia, jakie obowiązują tutaj reguły. Mam bardzo duże doświadczenie w prowadzeniu auta, ale chyba nie podjąłbym się tutaj jazdy.
Największym nieszczęściem dla auta nie jest tu brak paliwa a brak klaksonu. Bez niego samochód chyba nie ujedzie daleko.

Jedziemy do Computer Center.


Kierowcę Wendy nie wzruszyła prośba żebrzącej inwalidki na skrzyżowaniu.


We wszechobecnym, niemal przez całą dobę korku zauważamy, że większość aut pochodzi z tego wieku.


Czasami można odnieść wrażenie, że Shenzhen jest gigantycznym placem budowy.


Takich jeżdżących pod prąd rowerzystów jest zatrzęsienie. Ten jest wyjątkowo rozważny, bowiem jedzie bokiem a spotykałem już jadących trójkołowców środkiem.


Zanikający obrazek z ulicy. Rowerów coraz mniej.


Główna ulica CC, trudno uwierzyć, że w każdym budynku, na każdym piętrze znajdują się tysiące stoisk ze sprzętem elektronicznym.


Nie wyobrażam sobie poruszania się tutaj bez przewodnika.


Tłumy, tłumy, tłumy, białych spotyka się tu raz na pół godziny.


Dopiero pięć pięter z takimi stoiskami za nami a czuję się już wykończony. Jeszcze tylko dwa tysiące i usiądziemy gdzieś na piwie, zapewnia Mirek.


Teraz na lewo potem na prawo. Po drodze mam sto okazji, aby kupić Vista7, ingliś.


Bogu dzięki, nie musieliśmy wchodzić do każdego budynku, pewnie wrócilibyśmy, gdzieś na wiosnę.


I nie musimy tu stać po pieniądze.


Szukamy knajpy z wolnymi stolikami, wszędzie tłok albo nie ma piwa.


Czy ja sie nie powtarzam mówiąc, że wciąż wzbudzamy zainteresowanie przechodniów?


Nowoczesne centrum ze szkła i betonu.


W tym tłumie ten motorowerzysta nieźle sobie radził dzięki donośnemu klaksonowi.


Ten też.


Niespotykane w Europie, ale pasy dla pieszych na skrzyżowaniu wiodą po przekątnej.


Trzeba umieć się tu poruszać, najlepiej biegiem.


Przechodnie.


Udało mi sie uchwycić jeden z rzadkich już widoków tutaj, tradycyjny mundurek.

Tadeusz, trafiasz idealnie z czasem nadawania kolejnych odcinków - do porannej kawy jak znalazł
Pozdrav

tadeusz2 napisał(a):Czy ja sie nie powtarzam mówiąc, że wciąż wzbudzamy zainteresowanie przechodniów?

Trzeba zachować rewolucyjną czujność - wróg nie śpi...

genialana historia, dzięki

i takie fajne informacje, które sprawiają, że zaczynam wierzyć, że tak na prawdę, to z tymi Chińczykami bardzo wiele nas łączy:

Otóż, jak zauważyłem chińczycy prawie wcale nie używają chusteczek higienicznych. To, co zalega im w nosie wydmuchują wprost przed siebie, a to co zalega im w gardle odcharkiwują głośno i soczyście wypluwają. Idąc chodnikiem, co chwila możemy zauważyć zielonkawe wyplwociny i nikogo tu nie rusza widok charkającej na ulicy osoby, może poza nami.

jakbym był na dworcu we Wrzeszczu

Piotrek_B napisał(a):Tadeusz, trafiasz idealnie z czasem nadawania kolejnych odcinków - do porannej kawy jak znalazł
Pozdrav

To dzisiaj jestem chyba trochę spóźniony

JacYamaha napisał(a):Trzeba zachować rewolucyjną czujność - wróg nie śpi...

Przypuszczam, że wśród znajomych Ashui musi kręcić się jakis życzliwy właśnie w imię rewolucyjnej czujności

Krystof napisał(a):genialana historia, dzięki
i takie fajne informacje, które sprawiają, że zaczynam wierzyć, że tak na prawdę, to z tymi Chińczykami bardzo wiele nas łączy:

jakbym był na dworcu we Wrzeszczu

A to ciekawe, czy jakieś inne zwyczaje są tu jeszcze przeszczepione z Azji?

17. Chodzimy od knajpy do knajpy, wszędzie albo dzikie tłumy, albo nie ma piwa, czasem też zapach odrzuca od drzwi. Musieliśmy sporo czasu stracić, aby znaleźć odpowiednią, aby nie śmierdziało i było czysto. Odrębnym tematem są toalety. W porównaniu do tych z Hongkongu można powiedzieć, że jest przepaść i to niekoniecznie z powodów technologicznych. Tam raczej wszystkie były utrzymane we wzorowej czystości tu niekoniecznie. Co z tego, że nowoczesność wkroczyła milowymi butami, kiedy umiejętność użytkowania pozostała daleko w tyle. Pewnie pokolenie musi minąć, aby w tej materii nastąpił postęp.

Tutaj też nie znaleźliśmy wolnego stolika.


Tu jest wolne miejsce.


W oczekiwaniu na jedzenie podano czarną herbatę i piwo.


W wazie kurczak w rewelacyjnym bulionie z zieloną papryką, obok krewetki z czerwoną papryką i płatki kapusty na ciepło w sosie sojowym, posypane ziarnem sezamowym.


Wendi zostawiła na swoim talerzu niedojedzony kawałek kurczaczka.


Na podgrzewanym woku dostaliśmy słodkowodne ryby, coś na kształt sumików karłowatych.


Wieprzowina w czosnkowym szczypiorze, palce lizać.


Na stole jeszcze znalazły się paseczki słodkich ziemniaków, plastry normalnych, fasolka w sosie sojowym, orzeszki na ciepło, wołowina w bambusie i małże.


Po raz pierwszy spotkaliśmy knajpę, w której dania były dobre, bardzo dobre i wyśmienite. Wszystko nam smakowało, nawet piwo nabrało pianki. Tajemnica jak się okazało tkwi w tym, że podawane tutaj dania były charakterystyczne dla prowincji Hunan, jakieś tysiąc kilometrów na północ od Shenzhen. Nie omieszkał dodać Ashui, że stamtąd pochodzi Mao Zedong i że to również jego rodzinne strony. Nie używają tam widocznie takich przypraw jak tu, których już sam zapach wywoływał u mnie jedzeniowstręt. Odzyskałem wiarę w to, że chińska kuchnia potrafi być wyśmienita, jest w stanie trafić w najbardziej wybredne podniebienie. Trzeba po prostu wiedzieć, że każda prowincja ma swoje smaki, używa innych składników i innych produktów. Teraz już wiem, że kuchnia kantońska z prowincji Guangdong jest dla mnie mało zjadliwa. W swojej ocenie nie byłem odosobniony, koledzy również podzielali moje zdanie i postanowiliśmy od tej pory jadać w każdej knajpie, byle nie opartej na miejscowej kuchni.

Nie ma żadnego problemu ze znalezieniem taksówki, jeździ ich tu zatrzęsienie.


10yuanów na dzień dobry, kasa fiskalna włączona.


Mała wywrotka.


Kwiaciarnia na kółkach?


Każdy ciągnie jakoś swój żywot.


Mogę się domyślać, że lekko mu nie jest.


Temu też.


Wracamy do hotelu. Z okien samochody przyglądamy się miastu, jego mieszkańcom będących trybikiem koła zamachowego potężnej gospodarki. Rowery wypchane różnej maści towarami stanowią ogniwo łączące starą biedną wschodnią prowincję, gdzie muszą przeżyć za 10złotych miesięcznie z bogatym południem, gdzie zarabia się sto razy więcej. Wieśniacy przyjeżdżający tutaj z odległych rejonów imają się wszelkich robót, pracują po kilkanaście godzin dziennie i siedem dni w tygodniu. Tak powstaje potężne państwo.

tadeusz2 napisał(a):

Krystof napisał(a):genialana historia, dzięki
i takie fajne informacje, które sprawiają, że zaczynam wierzyć, że tak na prawdę, to z tymi Chińczykami bardzo wiele nas łączy:

jakbym był na dworcu we Wrzeszczu

A to ciekawe, czy jakieś inne zwyczaje są tu jeszcze przeszczepione z Azji?

Połowa rynku we Wrzeszczu to jak chiński targ (twarze) i cały w towarach...

Chyba nie bez powodu tytuł relacji to "Chińskie Smaki". W każdym odcinku zdjęcia jedzenia

Na szczęście w końcu Wam się kulinarnie udało już zaczęłam myśleć, że ta "chińska kuchnia" jest przereklamowana A tu się okazuje, że pojęcie "kuchni chińskiej" jest duuużym uogólnieniem, bo ona jest mocno zróżnicowana regionalnie i z czego wynika - chińska kuchnia chińskiej kuchni nierówna

tadeusz2 napisał(a):Wendi zostawiła na swoim talerzu niedojedzony kawałek kurczaczka.

Czy "to " to na talerzu ma jeszcze dziób

pozdrawiam

Tymona napisał(a):Na szczęście w końcu Wam się kulinarnie udało już zaczęłam myśleć, że ta "chińska kuchnia" jest przereklamowana A tu się okazuje, że pojęcie "kuchni chińskiej" jest duuużym uogólnieniem, bo ona jest mocno zróżnicowana regionalnie i z czego wynika - chińska kuchnia chińskiej kuchni nierówna

tadeusz2 napisał(a):Wendi zostawiła na swoim talerzu niedojedzony kawałek kurczaczka.

Czy "to " to na talerzu ma jeszcze dziób

pozdrawiam

Wtedy to dopiero oczka w rosole pływają...

JacYamaha napisał(a):

Tymona napisał(a):Na szczęście w końcu Wam się kulinarnie udało już zaczęłam myśleć, że ta "chińska kuchnia" jest przereklamowana A tu się okazuje, że pojęcie "kuchni chińskiej" jest duuużym uogólnieniem, bo ona jest mocno zróżnicowana regionalnie i z czego wynika - chińska kuchnia chińskiej kuchni nierówna

tadeusz2 napisał(a):Wendi zostawiła na swoim talerzu niedojedzony kawałek kurczaczka.

Czy "to " to na talerzu ma jeszcze dziób

pozdrawiam

Wtedy to dopiero oczka w rosole pływają...

I nie z tłuszczu bynajmniej :D

Dziwny jest ten świat

Wieprzowina z czosnkiem mniam

Czytam i podziwiam, fajna relacja
pozdrawiam

JacYamaha napisał(a):Połowa rynku we Wrzeszczu to jak chiński targ (twarze) i cały w towarach...

Czyli już wylądowali?

Arek napisał(a):Chyba nie bez powodu tytuł relacji to "Chińskie Smaki". W każdym odcinku zdjęcia jedzenia

Jakiś live motive musi być
Pozdrawiam

Tymona napisał(a):Na szczęście w końcu Wam się kulinarnie udało już zaczęłam myśleć, że ta "chińska kuchnia" jest przereklamowana A tu się okazuje, że pojęcie "kuchni chińskiej" jest duuużym uogólnieniem, bo ona jest mocno zróżnicowana regionalnie i z czego wynika - chińska kuchnia chińskiej kuchni nierówna
Czy "to " to na talerzu ma jeszcze dziób
pozdrawiam

Zwracam honor chińskiej kuchni, który został odebrany po wcześniejszych doświadczeniach z kantońskimi kucharzykami. Trudno wyobrazić sobie półtoramiliardowy naród o identycznym podniebieniu. To, co w Polsce uchodzi za typową chińszczyznę prawdopodobnie bliższe jest pekińskiej kuchni, choć to tylko przypuszczenia. Mam nadzieję, że następna wizyta w Chinach pozwoli mi szerzej przyjrzeć się ichniejszym smakom.
A dziób palce lizać ;D

JacYamaha napisał(a):

tadeusz2 napisał(a):Wendi zostawiła na swoim talerzu niedojedzony kawałek kurczaczka.

Czy "to " to na talerzu ma jeszcze dziób
pozdrawiam

Wtedy to dopiero oczka w rosole pływają...

Wykazałeś się niezłym refleksem , oczka rzeczywiście pływały

Arek napisał(a):I nie z tłuszczu bynajmniej :D

bynajmniej

renatalato napisał(a):Dziwny jest ten świat
Wieprzowina z czosnkiem mniam
Czytam i podziwiam, fajna relacja
pozdrawiam

Generalnie mało spotyka się tam potrawy przyprawione czosnkiem, dominuje curry i papryka.

krbaton napisał(a):8O

Pozdrawiam