Chińskie smaki

JacYamaha napisał(a):A gdzie?
A gili-gili-gili

Pozwolisz, że nie rozwinę tematu?

12. Piątek trzynastego. Noc, jaką mieliśmy za sobą nie przyniosła nam dobrego snu. Najpierw w złomiarnii tłukli się przez pół nocy a przez całą noc jeździły auta. Kierowcy naciskali na klakson z częstotliwością 10 trąbnięć na minutę. Gdy się to przemnoży przez wszystkie samochody przejeżdżające w odległości kilometra od hotelu to trąby jerychońskie mogą się schować. Niektórzy potrafili trzymać łapska na sygnale nawet minutę, co w warunkach nocnych jest wiecznością. Gdybym miał sztucer z lunetą i arsenał naboi, szybko zrobiłbym porządek.

Jedno ze źródeł naszej bezsenności.


Nad ranem psy ujadały na dachu sąsiedniego budynku. Mogły się tam bezpiecznie załatwić.


Rano zadzwoniła Wendy, z umówionego na dzisiaj z nią spotkania wyszły nici. Przekładamy wyjazd do centrum na jutro. Trzeba zrobić korektę planu, najlepiej przy śniadaniu. Niestety, koledzy po męczącej nocy nie mieli ochoty szukać gdzieś innej knajpy i wylądowaliśmy ponownie w Rzece Perłowej.
Kilkakrotnie zamawiając trzy piwa, mówiłem three i pokazywałem trzy palce. Wściekałem się, kiedy przynosili mi dwa i dziwili się, że jeszcze mają jedno donieść. Odkryłem, że kiedy pokazywałem trzy palce od kciuka zaczynając do środkowego, odczytywano to, jako dwa. Kiedy od serdecznego do środkowego, trzy. W Korei w tym drugim przypadku oznaczałoby dwa. Tam odczytuje się właściwą liczbę na palcach, których nie widać. Aby zamówić cztery piwa wystarczy pokazać jeden palec i odwrotnie jedno piwo to wystarczy schować kciuk.

Ilość misek na stole nie świadczy, że najedliśmy się. Tym razem i kolegom coś nie podchodziło śniadanie.


Przy sąsiednim stoliku śniadało kierownictwo lokalu.


Skoro mamy czas to zaproponowałem Ashui, aby zorganizował nam wypad za miasto, gdzieś gdzie będziemy mogli zobaczyć tradycyjne Chiny, pagody, pola ryżowe, wieśniaków w mundurkach. Podrapał się po głowie, pomyślał przez chwilkę, przynajmniej takie wrażenie sprawiał i powiedział, że tu nie ma nic takiego. Wszystko co stare zburzono pod budowę tego miasta. Możemy ewentualnie pojechać autobusem pod Chinese Wall.

Czekamy na autobus.


Pojedziemy następnym autobusem.


Po kwadransie znaleźliśmy się na terenie parku, pod Chińskim Murem. Wstęp 20yuanów od osoby.


Chińskie znaki zodiaku.


Ashui, rocznik siedemdziesiąty i jego znak.


Czekała nas męcząca wędrówka na szczyt, po naturalnej wielkości replice muru.


Na dobrą sprawę, kto pozna, że to nie oryginalna budowla?


Mozolnie wspinaliśmy się po stromych schodach.


Stromo.


Panorama miasta z każdym krokiem coraz bardziej imponująca.


Pomyśleć, że trzydzieści lat temu było tu tylko kilka małych wiosek.


Patrząc ze szczytu trudno uwierzyć, że przez trzydzieści lat wybudowano nowoczesne miasto, w którym mogłaby mieszkać jedna trzecia polaków. Po horyzont widać budynki. Dominuje wysoka zabudowa i trudno by tu było znaleźć dzielnice willowe takie, jakie są w europie.
Czasami słyszę jak mówi się o cudzie gospodarczym, który ma miejsce w krajach azjatyckich, ale nie wiem czy jest to właściwe sformułowanie? Czy pracowitość, przedsiębiorczość, czytelny system zachęcający do bogacenia się leży w sferach utopijnego idealizmu?

Na szczycie spotykamy wycieczkę szkolną. Zaczęli nas pozdrawiać, nice to meet you, halo. Odpowiadając im wzbudzamy ogólną radość i śmiech.


Jeszcze większą radością dla nich była możliwość zrobienia sobie z nami zdjęć.


Bye, bye.


Z jednej strony szczytu był widok na lasy, coś innego niż gęsto zabudowane miasto.


No, może z wyjątkiem budowanej poniżej autostrady.


Dalej znów wysoka zabudowa.


Las?


Droga powrotna, w gęsto zaludnionym mieście taka enklawa. Żywej duszy, tylko my.


Pusto, widocznie o tej porze wszyscy w pracy.


Spotykamy małą świątynię


W środku ołtarz, trąci coś tu sztucznością, brak tu czegoś.


Nie znam się na obrzędach, Ashui wsadził żarzącą się świecę w kadź z piaskiem.

tadeusz2 napisał(a):...Wściekałem się, kiedy przynosili mi dwa i dziwili się, że jeszcze mają jedno donieść. Odkryłem, że kiedy pokazywałem trzy palce od kciuka zaczynając do środkowego, odczytywano to, jako dwa. Kiedy od serdecznego do środkowego, trzy. W Korei w tym drugim przypadku oznaczałoby dwa. Tam odczytuje się właściwą liczbę na palcach, których nie widać. Aby zamówić cztery piwa wystarczy pokazać jeden palec i odwrotnie jedno piwo to wystarczy schować kciuk.

To ile to będzie piw?

W Korei trzy, ale tutaj to raczej dwa.

tadeusz2 napisał(a):

JacYamaha napisał(a):A gdzie?
A gili-gili-gili

Pozwolisz, że nie rozwinę tematu?

Przy tym
"A-gili-gili-gili" popłakałam się ze śmiechu
------------------
Super relacja, mam skrót na pulpicie

mutiaq napisał(a):"A-gili-gili-gili" popłakałam się ze śmiechu
------------------
Super relacja, mam skrót na pulpicie

Pozdrawiam

13. Ashui zapewniał, że zaraz będziemy mogli zobaczyć te Chiny, o które wcześniej pytałem. Krętą i pustą drogą doszliśmy do budynków, w których znajdowały się makiety ukazujące przeróżne scenki rodzajowe. Nie był to, co prawda salon Madame Tissue, ale z przyjemnością chodziliśmy wokół naturalnych wielkości figur woskowych przedstawiających przeróżne postacie. Niektóre odtwarzały sceny z tradycyjnej chińskiej wsi. Ashui wyznał, że w jego rodzinnych stronach można spotkać jeszcze w użyciu narzędzia rolnicze, które tutaj były już tylko eksponatami muzealnymi.
Każda ze scen była opisana tylko w języku chińskim. Nasz przewodnik od czasu do czasu tłumaczył jednowyrazowo, czasem jednozdaniowo pokaźnych rozmiarów elaborat narobaczony na planszach.


Dżungla czy las?


Wieśniacy w pokłonach.


Czy ja jestem na właściwym miejscu?


Może się cieszyć, że nie pracuje na roli. Należy do pokolenia, które zawojuje świat.


Ona też doświadcza skoku cywilizacyjnego.


Do miasta za chlebem, mój tytuł tej scenki.


Napisy w języku chińskim każą mi jedynie domyślać się co ma oznaczać ta scenka. Ashui nie zawsze był w pobliżu, aby tłumaczyć, o co tu chodzi?


Oryginalne narzędzia rolnicze, nie zapamiętałem do czego one miały służyć.


Chciałeś zobaczyć polach ryżowe? To masz je jak na dłoni.


To rodzaj ćwiczenia, jak na siłowni, które wyrabia mięśnie nóg i jeszcze pozwala nawadniać pola.


Nie mam pojęcia o co tu chodzi?


Drwal?


Maiking sugar, powiedział Ashui.


A to jest ten, ta, mam na końcu języka, wialnia.


Zestawy do herbatki.


Shenzhen, trzydzieści lat wcześniej.


Mirek stwierdził, że to jego, nie dosłyszałem czy prawy przód czy lewy tył?


Przechodzimy do kolejnego budynku.

Nic o przewodniej roli partii?

Panorama miasta paskudna, że tak powiem ,ale powalające jest to jak miasto się rozbudowało...
A widok na "zieloną" stronę całkiem ładny , mój znak zodiaku też się załapał

JacYamaha napisał(a):Nic o przewodniej roli partii?

Zaraz będzie i to ostro!

marsylia napisał(a):Panorama miasta paskudna, że tak powiem ,ale powalające jest to jak miasto się rozbudowało...
A widok na "zieloną" stronę całkiem ładny , mój znak zodiaku też się załapał

Centrum jest na miarę XXI wieku lecz obrzeża straszą betonową dżunglą.

14. Wchodzimy do Muzeum Komunizmu, nazwanego tak przez mnie po jego zwiedzeniu choć w rzeczywistości może mieć ono inną nazwę. Ashui oprowadzając nas po przestronnych salach próbował z przejęciem opowiadać, co poszczególne zdjęcia, obrazy, medale, eksponaty przedstawiają. W tym, co mówił nie wyczułem cienia wątpliwości, żadnej nutki ironii, krytycyzmu. To, co tutaj zgromadzono uchodziło dla niego i kilku grup młodzieży za relikwie.
Live Motiv tych zbiorów stanowił towarzysz Mao. Mao zrobił to, zrobił tamto, był tu i tam. Trochę wstrząsająca to lekcja historii. Widać, że nie mają zielonego pojęcia o prawdziwym obliczu ukochanego przywódcy. Nawet nie próbowałem zaprzeczać, że to największy mąż stanu, święty, mesjasz, czy wręcz półbóg. Dobry wujek, ojciec narodu.
Ashui zapewne nie wie, że Mao Zedong po ichniemu a po naszemu Mao Tse-Tung, sprawował absolutną władzę nad jedną czwartą ludności ziemi, był odpowiedzialny za grubo ponad 70 milionów ofiar ludzkich, więcej niż Stalin i Hitler.
Ten wybitny przywódca, bo inaczej trudno mówić o nim, prowadził eksterminację tradycyjnych elit, grup społecznych czy wręcz całych nacji. Przeciwnych komunizmowi, wrogów ludu pozwalał publicznie ćwiartować nożami. Natrafiłem niedawno na wspomnienia świadków jednej ze zbrodni, którą dokonał w 1930 roku oddział dowodzony przez Mao. Część mówiąca o losie pojmanych kobiet nie nadaje się chyba nawet do cytowania w najbardziej sado-masochistycznym świerszczyku dla psycholi.

Mhm, na ścianach nie tak odległa w czasie historia Chin. Koledzy stwierdzili, że szkoda im aparatu na robienie tutaj zdjęć.


Mao Tse-Tung, szykuje się do wielkiego skoku. Wkrótce po nim z głodu umarło 22mln ludzi.


Trzeba się zbroić, by móc przeprowadzić rewolucję kulturalną. Ginie kolejne kilka milionów.


Na tych arcydziełach sztuki medalierskiej przedstawiono człowieka, który ponoć miał obsesją na punkcie defekacji.


W handlu narkotykami współpracował z organizacjami gangsterskimi.


Zgodnie z postępowym savoir vivre Mao ewoluował też w stronę pedofilii. U szczytu władzy otaczał go harem nieletnich dziewczynek.


Linie na mapie przedstawiają Wielki Marsz, drogę jaką przeszedł Mao ze swoimi towarzyszami. Nie powiedziałem im, że większość trasy odbył w lektyce.


Przestronnych sal, nie powstydziłoby się żadne muzeum.


Malarstwo, fotografia mają swoje działy, rzeźba również. Nie uwidoczniono tu, że nie używał wanny ani nie brał pryszniców przez 27 lat. Nie lubił też myć zębów. Ponoć straszył wszystkich czarnymi pieńkami.


Dla bibliofilów pewnie łakomy kąsek. Wśród licznych dzieł literackich Mao, Czerwona Książeczka. Ciekawe, dlaczego nie dostał Nobla?


Wychodzimy z budynku trochę zniesmaczeni. Trudno uwierzyć, że w XXI wieku można w takiej niewiedzy trzymać ludzi. Terror, choć niewidoczny bądź słabo widoczny, z wyjątkiem Tybetu, dyscyplinuje społeczeństwo do posłuszeństwa, do nie zadawania niewygodnych pytań.
Jest jednak w tym wszystkim jaśniejszy punkt. Reżim komunistyczny zmienia swoje oblicze, pozwala się bogacić. Może jeszcze nie wszyscy mają równe szanse w tym bogaceniu. Jakby nie patrzeć u władzy są wciąż elity klasy robotniczej i dla nich zarezerwowano profity wynikające z wchodzenia Chin w kraj kapitalistyczny. W uproszczeniu, kacykowie partyjni w typowy dla krajów transformujących socjalizm dokonują tak zwanego uwłaszczenia nomenklatury.
Odchodzimy z polityki, choć trudno się będzie całkowicie od niej uwolnić. Na każdym kroku potykamy się o nią, wystarczy uważnie obserwować otoczenie. Spotykani po drodze chińczycy chcą sobie z nami zrobić zdjęcia, porozmawiać, pozdrowić. Kiedyś kontakty z cudzoziemcami były zabronione. Teraz jest zupełnie odwrotnie, kraj się otwiera na świat i to jest namacalny dowód nowej polityki.

Zauważyłem, że co trzecia chinka chodzi w kozaczkach, a w Hongkongu co druga.


Tutejsze dziewczyny ubierają się całkiem jak u nas.


Jak ktoś myśli, że wszystkie chinki są brunetkami to jest w błędzie.


Ot, on i ona, chińczycy.


Opuszczamy tereny parku.


Wracamy do Tajfen, zaczynam być głodny. Czas dalej odkryć smaki Chin.

tadeusz2 napisał(a):Na tych arcydziełach sztuki medalierskiej przedstawiono człowieka, który ponoć miał obsesją na punkcie defekacji.

Co za dewiant - oczyszczał sok z buraków...

tadeusz2 napisał(a):
W handlu narkotykami współpracował z organizacjami gangsterskimi.

Tak wygląda drzewo genealogiczne "rodziny".

tadeusz2 napisał(a):Czas dalej odkryć smaki Chin.

W sumie o tym miało być a muzeum pozostawia raczej niesmak...

Pozdrawiam i do.

tadeusz2
faktycznie czysta esencja komunizmu, czerwień, gwiazdy i napompowane twarze i wiara w to...

w czasaach obecnych z perspektywy buszującego wolno po sieci Polaka wygląda to tak egzotycznie i naiwnie...no cóż sam pamiętam jakby przez mgłę kiedy jako mały chłopiec niosłem dumnie wykonane własnoręcznie bibułkowe kwiaty... hah w pochodzie

OK a swoją drogą chińska młodzież wyglada bardzo europejsko łamiąc stereotyp szarego wdzianka nawijającego na rowerze, chyba że będą też i takie fotki z zabitych dechami wiosek...

tadeusz2 napisał(a):...Jak ktoś myśli, że wszystkie chinki są brunetkami to jest w błędzie...

Farbowane

JacYamaha napisał(a):Co za dewiant - oczyszczał sok z buraków...
Tak wygląda drzewo genealogiczne "rodziny".
W sumie o tym miało być a muzeum pozostawia raczej niesmak...
Pozdrawiam i do.

Muzeum pozostanie egzotyczną ciekawostką z Chin, choć niesmaczną. Pozdrawiam

mwxx napisał(a):
faktycznie czysta esencja komunizmu, czerwień, gwiazdy i napompowane twarze i wiara w to...

w czasaach obecnych z perspektywy buszującego wolno po sieci Polaka wygląda to tak egzotycznie i naiwnie...no cóż sam pamiętam jakby przez mgłę kiedy jako mały chłopiec niosłem dumnie wykonane własnoręcznie bibułkowe kwiaty... hah w pochodzie

OK a swoją drogą chińska młodzież wyglada bardzo europejsko łamiąc stereotyp szarego wdzianka nawijającego na rowerze, chyba że będą też i takie fotki z zabitych dechami wiosek...

Nie chcę wybiegać za bardzo do przodu, ale znajdą się jeszcze fotki z zabitych dechami.

Kevlar napisał(a):Farbowane

Jeśli tak, to rzeczywiście nie znam się na tej materii.