Było, minęło, czyli Hrvatska 2007

I co dalej??? Pisz Rysiu, czytać nam sie chce...

Dajcie Rysiowi "dychnąć" widocznie wybiera zdjęcia do relacji i coś tam w wolnej chwili "skrobie", a jak wszystko sklei do kupy i tu "wklei", to będzie co oglądać i czytać

Więc czekam cierpliwie, a fotki pewnie będą prześliczne

Dochodzi osiemnasta, na parkingu rozpoczyna się jakiś mało zorganizowany ruch. To ktoś z promu wyszedł, coś bąknął i co bardziej nerwowi odpalili bryki by zająć miejsce w kolejce do promu. My na razie czekamy. Człowiek z obsługi wraca by oznajmić Korcula, to my, tyle że w kolejce ustawione są auta jak leci. Każą wszystkim nie Korculowicom z powrotem parkować bolidy. Po paru chwilach zamieszania udaje nam się stanąć w kolejce. Wjeżdżamy. Zostawiamy samochód, zabieramy plecak, w którym mamy spakowane to, co najpotrzebniejsze na rano i noc i meldujemy się w recepcji po klucz od kajuty. Miejsca mało po obu stronach otwierane łóżka piętrowe (w naszej były 4) okienko i łazienka dość specyficzna. Bo jak zmieścić WC, prysznic i umywalkę na niespełna 1 metrze kwadratowym. Tak więc biorąc prysznic wszystko w mikrołazience pływa. Ręczniki i ubrania przez odkręceniem kurka należy z pomieszczenia bezwzględnie ewakuować.

Pokoik



Łazienka



Jaka by nie była, spłukujemy z siebie ponad 11 h podróży i idziemy na rekonesans "Marco Polo". Zaczynamy od wizyty w pokładowym barze, gdzie kupujemy pierwsze w tym roku Karlovacko.





Spacerujemy po pokładach, gdzie Ci, którzy kajut nie wykupywali szukają dla siebie najdogodniejszych miejsc noclegowych. Jedni wybierają plener, tak więc kładą się na skrzyniach z "life jacketami" i innym sprzętem, inni wprost na podłodze. Są tacy którzy chowają się w kawiarniach, barach a nawet moszczą sobie legowiska na półpiętrach schodów które wyłożone są wykładziną dywanową. My podziwiamy zachód słońca nad Rijeką.



Dokładnie o 20.00 "Marco Polo", dostojną syreną oznajmia, że zamierza opuścić port. Ruszamy.

Dawaj foty, Rich....

Cedzisz Rysiu tą relację iście po aptekarsku Nic to - czekamy i czytamy

Jakoś nie daję rady na dłużej zasiąść przed kompem, a do tego jeszcze w trakcie na potrzeby relacji fotki trzeba wyselekcjonować. Trochę tego przez ponad 3 tygodnie się nazbierało. Prawie 5 giga zdjęć, co dla mojego kompa staruszka jest nie lada wyzwaniem

Tak więc poszły konie po betonie i płyniemy w otwarte morze. O ile trasy promów lokalnych wytyczane są skrótami pomiędzy wyspami Krk i Cres, o tyle Marco Polo od razu po wypłynięciu z Rijeki kieruje się na otwarte morze, co powoduje, że sporo trasy nadrabia.



Niknące w oddali światła Rijeki.



Po chwili i te ogniki zgasły i nastała noc. Ciemna noc. Jedynie światła samego promu rozświetlały pianę wokół burty i pokład. Coraz więcej widać było osób zwiniętych w śpiwory, jedynie w barze na górnym pokładzie pozostały niedopitki. Rozglądałem się jeszcze chwilę i przechadzałem po pokładach, jednak wszystkie widoki zabrała noc. No cóż, pora spać, ten dzień i tak trwał dla mnie nieprzeciętnie długo Budzik nastawiłem na 5 rano i uderzyłem w kimono w klimatyzowanej kajucie.

Rano budzik. Zerwałem się po cichu, gatki, koszulka i torba z aparatem i wio na górny pokład.


Dobro jutro u Splitu



Spotkaliśmy w Splicie bliźniaczy dla Marco Polo prom Dubrownik



I obserwowałem zajęcia poranka mieszkańców miasta



Załadunek w Splicie trwał niespełna pół godziny



cdn ...

O 6.30 planowo opuszczamy Split obierając kierunek na Stari Grad na wyspie Hvar.



To miejsce już znamy z ubiegłorocznych wakacji. Nastaliśmy się tu 4 godziny w oczekiwaniu na prom do Splitu, bo ten, na który planowaliśmy wsiąść nie zechciał nas zabrać . Kurs malutkim promem pomiędzy Starim Gradem a Splitem trwał w ubiegłym roku pełne 2 godziny tym razem, tyle że w drugą stronę płyniemy niespełna 1,5 godzinki. Ktoś wsiada ktoś wysiada, jakiegoś Niemca od Mercedesa muszą wywoływać przez głośniki, ciort wie, może przyspał. Ponoć po 2 kroplówkach go dobudzili i wypchnęli wraz z Mercedesem do portu



Czas na śniadanko, które wliczone jest w cenę kajuty. Podawane w formie szwedzkiego stołu nie budzi najmniejszego niedosytu. Jedzenie jest pyszne, świeże bułeczki, expresso, soki owocowe, sery, wędliny i dżemy w ilościach nieograniczonych. Wychodzimy najedzeni tak, że do późnego obiadu powinno starczyć Ale nie czas na wyżerki, trzeba podziwiać widoki.

Ze Starigo wypływa za nami całe mnóstwo pływającego sprzętu



Ludzie poddają się różnym zajęciom.

Jedni dosypiają



Inni wypatrują nieznanego lądu z bocianiego gniazda



Oni również zmęczeni chyba po nocnych figlach



Inni rozwijają się intelektualnie, głęboko mając otaczające widoki, choć z tytułu "Łagodność wilków", wnioskuję, że przyczyną nie jest zbliżająca się "kampania wrześniowa" na uczelni



Moje dziewczyny również znalazły zajęcie dla siebie

Rysiu to 1sze zdjęcie to jak odyseja kosmiczna

Tekla napisał(a):Rysiu to 1sze zdjęcie to jak odyseja kosmiczna

Wyszło zajebiście!!!!!
OT. Jedziesz do blondasa po nowym roku? adriana już przysłałe mi oferte...
Ceny podniosła o ca. 40 euro

przepraszam, że się wp... w relację ale ostatnia fotka powyżej jest superextraklasa. no i nie zePSuta .
już się wynoszę.
pozdrawiam

Rysiek - te fotki to rewelacja.
A najlepsza jest ta która podoba się również Tekli .

Pierwsza "Rijeka nocą" - rewelacja

plavac napisał(a):Pierwsza "Rijeka nocą" - rewelacja

plavac, w pełni się z Tobą zgadzam, ale chociaż wszystkie fotki "plenerowo - widokowe" także bardzo fajne.
Pozdrawiam

Rysio napisał(a):Coraz więcej widać było osób zwiniętych w śpiwory, jedynie w barze na górnym pokładzie pozostały niedopitki.

Nominacja do nagrody za tekst roku - pewnie nie tylko ja tak uwazam
Wiem jak to wyglada z mojej praktyki plywania promami do Skandynawii...

Bardzo fajne foty i relacja!