Buongiorno! Benvenuti! Zachwycający Rzym, barwna Kampania.

mysza73 napisał(a):

marze_na napisał(a):

mysza73 napisał(a):Ładny ten widok od strony morza

A w słońcu to dopiero jest ładny . Tym razem pogodowo trafiliśmy jednak średnio .

Oj nie marudź
Lepiej zaklinaj pogodę w Italii od 19 kwietnia

Cudowne te domkowe klocki w Positano.

Mycha - a to TY jedziesz dwa razy do Italii????
Raz na Wielkanoc (jak zwykle) i drugi raz PO WIELKANOCY??

tony montana napisał(a):

mysza73 napisał(a):

marze_na napisał(a):

mysza73 napisał(a):Ładny ten widok od strony morza

A w słońcu to dopiero jest ładny . Tym razem pogodowo trafiliśmy jednak średnio .

Oj nie marudź
Lepiej zaklinaj pogodę w Italii od 19 kwietnia

Cudowne te domkowe klocki w Positano.

Mycha - a to TY jedziesz dwa razy do Italii????
Raz na Wielkanoc (jak zwykle) i drugi raz PO WIELKANOCY??

Jaaaasne, i jeszcze przed Wielkanocą skoczę

Rejs Postiano - Sorrento

Płyniemy wzdłuż Półwyspu Sorrentyńskiego. Ta część wybrzeża jest niezamieszkała. Krajobraz jest surowy, nie ma kaskadowo ułożonych kolorowych domków, jedynie co jakiś czas udaje się wypatrzeć ruiny dawnych wież obronnych.














Opływamy przylądek Punta Campanella.












Jestem trochę rozczarowana. To miał być romantyczny rejs o zachodzie słońca z pięknym widokiem na wyspę Capri ... tymczasem aura zafundowała nam ciężkie chmury i szare niebo .







To już Capo di Sorrento z ruinami willi Pollio Felice.






Nasz szaro-bury rejs powoli dobiega końca.








Dopływamy do portu w Sorrento.






Z portu do miasta można dostać się na dwa sposoby - schodami albo windą.
Kiedy przypłynęliśmy do Sorrento z walizkami skorzystaliśmy z windy, kursującej między plażą a Villa Comunale. Ta wygoda kosztowała nas po eurosie na głowę.
Teraz decydujemy się na opcję bezpłatną - schody częściowo wykute w skale wysokiego klifu.








Z walizkami też dalibyśmy radę, ale po co się męczyć .










Fajne .

Świetna ta trasa w skale.

Zanim tam dotrzemy , zapewne super przejście wykute w skale przestanie być opcją bezpłatną , ale zapłacę bez żalu , bo bardzo mi się podobają takie przejścia , schody , korytarze . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Zanim tam dotrzemy , zapewne super przejście wykute w skale przestanie być opcją bezpłatną

Chyba jednak nie. Musi być jakaś droga z portu do centrum w wersji gratuito, nawet w takim kurorcie jak Sorrento.
Myślę, że to byłby strzał w kolano.

Deszczowe Sorrento

13 październik, nasz ostatni pełny dzień w Sorrento, upłynął leniwie ...
Deszcz, który z niewielkimi tylko przerwami padał cały dzień, skutecznie storpedował nam plany. A mierzyliśmy wysoko, jakieś 1.200 m. n.p.m. .
Zamierzaliśmy wjechać kolejką linową z Castellammare di Stabia na Monte Faito, najwyższy szczyt gór Lattari i zajrzeć na dwa punkty widokowe - jeden w stronę Zatoki Neapolitańskiej, a drugi na Zatokę Salerno.


Nie wyszło, trudno. Zostanie na następny raz. I tak mamy jeszcze kilka rzeczy do zrobienia w Kampanii .


Jeszcze przed południem pojawia się pierwsza okazja na wyjście z pokoju. Chwilowo nie leje .






Deptak Corso Italia szybko zapełnił się ludźmi.






W bocznych uliczkach też tłoczno .






Chcemy przede wszystkim zrobić jakieś zakupy na obiad, bo skoro już nas uziemiło na miejscu to chociaż sobie popichcimy we włoskim stylu. Przy okazji zaglądamy w parę miejsc, które będąc w Sorrento wypada odhaczyć .

Najciekawsze to Vallone dei Mulini - dolina opuszczonych młynów.
Głęboka dolina, która dzieli współczesne Sorrento na pół, powstała około trzydzieści pięć tysięcy lat temu po gwałtownej erupcji wulkanu Campi Flegrei. Dolinę wyrzeźbiły dwie rzeki: Casarlano-Cesarano i S. Antonino.






Kamienne młyny na dnie doliny zbudowano w XIII wieku, jeszcze wcześniej postawiono tu tartak. Kres ich działalności nastąpił wraz z wybudowaniem w 1866 roku Piazza Tasso, kiedy to zasypano cześć wąwozu odcinając go całkowicie od morza.









To już Piazza della Vittoria i punkt widokowy przy hotelu Bellevue Syrene.






Jeszcze jeden punkt widokowy znajduje się na łuku Via Luigi de Maio, kawałek za Piazza Sant'Antonino.








Nie zdążyliśmy się nawet dobrze rozejrzeć, kiedy zaczęły spadać pierwsze krople deszczu z każdą sekundą przybierającego na sile .



No to w nogi. I tyle było ze spacerowania .


Drugą próbę podjęliśmy wieczorem. Kontrola sytuacji pogodowej za oknem ...










i ruszamy .
Robimy rundkę po uliczkach zaglądając do licznych sklepików.










Najwięcej uwagi poświęcam tym razem sandałkom .








I oczywiście ozdobom świątecznym .






Znowu zaczyna padać .



Buonanotte Sorrento. Idziemy się pakować .

P.S.
Na liczniku raptem 8 tys. kroków . Takie leniwe dni podczas urlopów prawie się nam nie zdarzają . A już spędzane przed telewizorem praktycznie nigdy.
Tego urządzenia w zasadzie mogłoby nie być na wyposażeniu i nawet bym nie zauważyła...
W Sorrento był telewizor i był też netflix i zaryzykuję stwierdzenie, że mimo lipnej pogody i popsutych planów ten zestaw uratował nam dzień. I żeby pozostać w deszczowym temacie to był dzień z Wielką Wodą .
Netflixa nie mamy, ale serial, który dosłownie chwilę wcześniej miał tam swoją premierę bardzo chciałam obejrzeć, bo jako urodzona wrocławianka mam do tematu bardzo osobisty stosunek. Okazja niespodziewanie nadarzyła się sama .
Całe szczęście Włosi nie zrobili dubbingu i ograniczyli się tylko do wrzucenia napisów. Tak jak się spodziewałam serial nie zawiódł, a deszczowy czwartek minął nie wiadomo kiedy .

Kupiłaś jakieś sandałki? Ja zawsze dużo oglądam, myślę i mimo obietnic zakupowych nic sobie nie kupuję

A serial bardzo fajnie zrobiony.

piekara114 napisał(a):Kupiłaś jakieś sandałki?

Ceny raczej nie zachęcały, a ja nie miałam ciśnienia, bo akurat na lato kupiłam sobie nowe, którymi jestem zachwycona.
Ale raz już przywiozłam sobie sandałki z Włoch. To było w Ostunii w Apulii. Zobaczyłam i musiałam kupić .

Neapol, Via dei Tribunali i Via San Gregorio Armeno

Nasz pobyt w Sorrento dobiega końca. Kończy się też nasz urlop .
Samolot do Wrocławia mamy późno wieczorem, więc przed nami jeszcze cały dzień w stolicy w Kampanii.

Z Sorrento do Neapolu pojedziemy kolejką Circumvesuviana.




Demon prędkości to raczej nie jest, dobrze po ponad godzinie jesteśmy w Neapolu.








Korzystając z serwisu Radical Storage wybieramy i opłacamy przechowalnię bagażu, zostawiamy walizki i możemy ruszać w miasto.
Planu wielkiego nie mamy, chcemy się po prostu przejść po miejscach, które lubimy .

Zaczynamy od Via dei Tribunali, serca historycznego centrum, a w starożytności głównej ulicy greckiego, a następnie rzymskiego Neapolis.








Pozostałości tej greckiej i rzymskiej przeszłości można obejrzeć w Complesso Monumentale San Lorenzo Maggiore.
Byliśmy . Teraz zaglądamy tylko do Bazyliki św. Wawrzyńca.










Kościół wybudowany został w latach 1270-1275 na miejscu rzymskiej bazyliki i jak czytamy w przewodniku jest mieszaniną francuskiego (absyda) i włoskiego (transept) gotyku.














Przy kompleksie San Lorenzo Maggiore swój początek ma Via San Gregorio Armeno ...

(...)

Via San Gregorio Armeno to moja ulubiona uliczka centro storico. Uliczką bożonarodzeniowej szopki .
Tu znajdują się warsztaty rzemieślnicze twórców szopek, a kolorowe ich witryny i stoiska przyprawiają o zawrót głowy.












W Neapolu to nie choinka, ale szopka jest najważniejszym symbolem Bożego Narodzenia.
Szopki wykonane są najczęściej z malowanej wypalonej gliny, bywa też, że rzeźbione są w korze drzewnej.
















W 1286 roku zbudowano pierwszą szopkę z użyciem figur. Początkowo figurki przedstawiały wyłącznie Świętą Rodzinę, a potem także trzech króli i pasterzy. Pod koniec XV w. neapolitańscy rzemieślnicy zaczęli dołączać do szopek figury zwykłych ludzi, przedstawicieli różnych zawodów podczas ich codziennych czynności. Jezus rodzi się wśród szewców, krawców, garncarzy, rybaków, piekarzy, rzeźników ...
Największy rozkwit szopek przypada na wiek XVIII, kiedy to nad szopkami bożonarodzeniowymi pracowali najlepsi architekci, krawcy, rzeźbiarze i złotnicy, a szopki stały się ozdobą na królewskich dworach. Szopki konstruował nawet sam król Karol III Burbon, a jego małżonka szyła w tym czasie stroje dla figurek.




















Ogromną popularnością na Via San Gregorio Armeno cieszy się warsztat Genny’ego di Virgilio. To ten artysta wpadł na pomysł tworzenia figurek znanych osobistości - gwiazd, polityków czy sportowców. I zawsze jest na bieżąco z wydarzeniami ze świata i życia celebrytów .






W Neapolu nie może rzecz jasna zabraknąć Pulcinelli.

W kościele wspaniały gotyk, zaskakujący tym zdobieniem na filarach grobowca (?).

Ostatnio czytałam, że jest pomysł (czy nawet już go wdrożyli), aby ta uliczka była jednokierunkowa, bo mieszkańcy narzekali na tłumy i problemy w poruszaniu się...

piekara114 napisał(a):W kościele wspaniały gotyk, zaskakujący tym zdobieniem na filarach grobowca (?).

Taki gotyk rzadko spotykamy w kościołach we Włoszech.
A ten grobowiec wykonany został aż w 1324 roku. Spoczywa w nim Caterina d'Austria z rodu Habsburgów (1295-1323), która w roku 1316 poślubiła Karola Andegaweńskiego, księcia Kalabrii i następcę tronu Królestwa Neapolu.

piekara114 napisał(a):Ostatnio czytałam, że jest pomysł (czy nawet już go wdrożyli), aby ta uliczka była jednokierunkowa, bo mieszkańcy narzekali na tłumy i problemy w poruszaniu się...

Każdy chodził jak chciał i szczerze mówiąc to nie widzę szans, żeby jakimiś nakazami udało się zapanować nad tym chaosem . Neapol .

Bardzo podoba mi się pomysł szopki z politykami , sportowcami to jak dobre zdjęcie , historia zatrzymana w trójwymiarowym kadrze - to oni są autorami szopki i sami się układają . . .

marze_na napisał(a):Via San Gregorio Armeno to moja ulubiona uliczka centro storico. Uliczką bożonarodzeniowej szopki .

To będzie również moja ulubiona uliczka muszę tam dotrzeć wreszcie . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

marze_na napisał(a):Via San Gregorio Armeno to moja ulubiona uliczka centro storico. Uliczką bożonarodzeniowej szopki .

To będzie również moja ulubiona uliczka muszę tam dotrzeć wreszcie . . .

Pozdrawiam
Piotr

To tak jak ja