Buongiorno! Benvenuti! Zachwycający Rzym, barwna Kampania.

mysza73 napisał(a):Niesamowite, nikogo nie ma na tych schodach

tony montana napisał(a):Fakt, szok, że nikogo na schodach, podczas mojej tam bytności, kłębiło się sporo ludzi

Wszyscy poszli na plażę .

Buber napisał(a):Wspaniała relacja - właśnie przeczytałem jednym longiem od początku.

Dzięki .

piekara114 napisał(a):Czyli głowa jest w Patra, a tułów i reszta w Amalfi... masakra..

Widocznie już taka pośmiertna dola świętego, że każdy chciałyby kawałek relikwii .

Po wyjściu z katedry wszystkie wysiłki koncentrujemy na znalezieniu jakiegoś miłego miejsca na obiad. Co ja się naczytałam o tych amalfitańskich restauracjach i trattoriach . Że drogo, że nie wpuszczają w klapkach, że panowie muszą mieć długie spodnie, a panie sukienki...
Tymczasem największym problemem okazała się sjesta . Tak, dopiero Amalfi przypomniało nam, że Włosi jak na południowców przystało popołudniami odpoczywają. W Rzymie, który poza wszystkim jest jednak turystycznym kombinatem, pojęcie sjesty zdawało się nie istnieć. W Salerno trochę drzwi było zamkniętych, ale już przy pięknej Lungomare, kelnerzy zachęcali do zajęcia stolika o każdej porze dnia. W Amalfi zaś okazało się, że sjesta rzecz święta.
Na szczęście nie dla wszystkich, bo w IL TARI (które polecałam już stronę wcześniej ) uratowali nas przez śmiercią głodową .

Przemierzamy wąskie uliczki.

482.


483.


484.


485.



Zaglądamy na placyki.

486.


487.


488.


489.




Docieramy do osobliwej fontanny , która pojawiła się już parę razy na cropli. Mnie kojarzy się z neapolitańską szopką bożonarodzeniową. Czy raczej z luźną wariacją na temat szopki .

490.


491.


492.



Nie, nie zwariowałam . Ten sam sposób przedstawienia postaci, a przede wszystkim wyjątkowa dbałość o detale .
(Jak dojedziemy do Neapolu i pójdziemy na Via San Gregorio Armeno sami ocenicie trafność skojarzenia )

493.




Wybrzeże Amalfi słynie z uprawy cytryn. Regionalna odmiana cytryn nazywa się sfusato amalfitano. Drzewka owocują od lutego do października, a ich owoce charakteryzują się wydłużonym kształtem i grubą, pomarszczoną skórką. Przede wszystkim są jednak znacznie większe i cięższe od innych znanych odmian (masa>100g).

Spacerując po uliczkach Amalfi w kilku miejscach natykamy się na sprzedawców soku cytrynowego. Najpierw dłuższą chwilę uważnie śledzimy proces wytwarzania tego specjału, aż w końcu sami decydujemy się kupić kubeczek. Na próbę . Najpierw w kubku ląduje solidna porcja kruszonego lodu. Potem pan wyciska sok z paru cytryn i wlewa go do lodu. Kubek uzupełnia wodą i całość słodzi zgodnie z życzeniem klienta. Takie proste, a tak fantastycznie orzeźwia. Pycha . Jeśli oczywiście ktoś lubi kwaśne .

494.


495.




Kampania oprócz limoncello ma jeszcze jeden flagowy produkt. Region słynie z produkcji mozzarella di bufala campana, najbardziej cenionej odmiany mozzarelli wytwarzanej z mleka czarnych bawolic.

496.


497.




Robimy mały spacer w stronę sąsiedniego Atrani.

498.


499.


500.




Wspinamy się trochę, żeby spojrzeć na miasto z góry.

501.


502.


503.


504.




Wreszcie siadamy w porcie, gdzie oczekiwanie na autobus łączymy z wypatrywaniem pierwszych światełek w oknach i na latarniach.

505.


506.


507.


508.



509.


510.


511.


512.



513.


514.


515.


516.


517.



Wieczorne autobusy do Salerno odjeżdżają co godzinę, ostatni jest o 22. Ostatni to jednak ryzyko, no bo co jeśli nie przyjedzie Tu w Kampanii jest to nawet całkiem prawdopodobne . Z żalem decydujemy się więc na przedostatni kurs i o 21szej żegnamy się z Amalfi. Wieczorna jazda przez rozświetlone skaliste wybrzeże też jest atrakcją samą w sobie.

marze_na napisał(a):

piękne to Wasze Amalfi

mysza73 napisał(a):
piękne to Wasze Amalfi

Mycha, Ty zbereźniku, ze wszyskich zdjęć MUSIAŁAŚ wybrać akurat to?

Ja tam wybieram zdjęcie cytryn po 2,20 Euro

A propos, w tym cyklu Italia Moja Miłość, co leci na CANAL PLI czasami jednym z bohaterów odcinka był 80 letni pan, ktory uprawia cytryny a jego syn finansista z Salerno pomaga mu w wolnych chwilach

I ten staruszek śmiga po tych drzewkach cytrynowych, dekaruje, że nie boi się, że spadnie, bo kocha te drzewa i na nich tylko czuje się szczęśliwy, mają takie słodkie wagoniki do transportu owoców

Na koniec cała rodzina jest spaghetti z sosem cytrynowym

Jakie piękne to Amalfi. Szczęka opada. Fotograf ma dobre oko Pozdr!

tony montana napisał(a):Mycha, Ty zbereźniku, ze wszyskich zdjęć MUSIAŁAŚ wybrać akurat to?

Bo sama też takie zrobiłam

mysza73 napisał(a):piękne to Wasze Amalfi

tony montana napisał(a):A propos, w tym cyklu Italia Moja Miłość, co leci na CANAL PL

I ja początkujący miłośnik Italii nie miałam o tym pojęcia . Na szczęście parę odcinków jeszcze zapowiadają w programie .

slawas napisał(a):Fotograf ma dobre oko

Zdarzy mu się coś wypatrzeć .

10.07 - Neapol, dzień I

1. Route to Hell
2. wokół Via Carbonara
3. wokół Via dei Tribunali


Żegnamy się z Salerno, które wybraliśmy w zasadzie w ciemno, po dłuższej chwili przyglądania się mapie, po której nastąpiła jeszcze jedna, odrobinę tylko dłuższa chwila na sprawdzenie połączeń komunikacji publicznej i poziomu cen noclegów.
Tak głęboko przemyślany wybór okazał się nadzwyczaj trafny . Miasto sprostało wszystkim naszym oczekiwaniom turystów bez samochodu, lubiących się trochę poszwendać i trzymających się pewnego rozsądnie określonego budżetu.

Pakujemy się sprawnie i jeszcze przed południem meldujemy się na dworcu kolejowym gotowi na kolejny etap naszego Giro d'Italia. Ostatnie cztery dni urlopu spędzimy w Neapolu .

Wybieramy najtańszy pociąg i za bilety płacimy po 4,30 €. Rozkład jazdy obiecuje, że na głównej stacji Neapolu, Napoli Centrale znanej również jako Napoli P.Garibaldi (od placu, przy którym się znajduje) będziemy przed upływem trzech kwadransów.
Do tej informacji nie przykładamy jednak szczególnej wagi, bo nauczyliśmy się już, że rozkład swoje, a rzeczywistość swoje. Zresztą dalej było z tym już tylko gorzej .

Zajmujemy miejsca, pociąg rusza.
Tym razem aparat towarzyszy nam w podróży. Całe szczęście, bo obrazy za oknem na przemian bawią i zdumiewają, a czasami nawet budzą trwogę .


518. Arrivederci Salerno



519. Arrivederci Costiera Amalfitana



520. Pompeje mamy oczywiście w planach



521. Wezuwiusz, pan i władca okolicy.




Kampania z okien naszego pociągu jawi się jako region biedny i zaniedbany.

522.


523.


524.


525.


526.


527.


528.




Powoli zbliżamy się do celu. Widać już wieżowce Neapolu.

529.




To co wyłoni się za chwilę najpierw zupełnie nie mieści mi się w głowie. Początkowo nawet nie zdaję sobie sprawy, że patrzę na dzielnicę mieszkaniową

530.


531.


532.




Znowu wieżowce ...

533.


534.


535.




Rosnąca liczba torów i rozjazdów zwiastuje, że Napoli Centrale tuż tuż. Zbieramy bagaże.

536.


537.


538.




W zasadzie pociągiem moglibyśmy dojechać niemal do hotelu, bo kończył swój bieg na stacji Campi Flegrei, ale wymyśliłam sobie, że skoro doba hotelowa zaczyna się dopiero o 14stej to możemy wysiąść i kupić campania artecard.
Campania artecard jest tu odpowiednikiem rzymskiej roma pass. W wariancie 3days umożliwia darmowy wstęp do dwóch wybranych obiektów, na trzeci daje 50% zniżki, a do tego zapewnia bezpłatne podróżowanie wszelakim transportem po Neapolu i pociągami Circumvesuviana po okolicy.
O ile kartę roma pass można było bez problemu kupić na każdym rogu, to zakup artecard okazał się prawdziwym wyzwaniem .


Krótka opowieść o tym jak kupowaliśmy artecard

Główny punkt sprzedaży znajduje się na stacji Napoli Piazza Garibaldi i tam też kierujemy swoje kroki. W informacji turystycznej jest osobne stanowisko urządzone w różowym kolorze artecard. Banery, plakaty, ulotki... wszystko zaprasza i woła kup, kup, kup... Wchodzę więc i proszę o dwie trzydniowe karty. Pani uprzejmie informuje mnie że nie ma . Myślę sobie, że pewnie zaraz dowiozą, no bo przecież lato, weekend, turyści... ale gdzie tam, pani bezradnie rozkłada ręce. Nie wie kiedy artecard będą dostępne. Mówi, że na pewno nie dzisiaj, że raczej dopiero po weekendzie. Haaaalllloooo, mamy piątek . Po weekendzie to niech sobie w buty wsadzi , my potrzebujemy ich do piątku do niedzieli, ewentualnie do soboty do poniedziałku.
Ale, ale, jest nadzieja Pani sugeruje, że prawdopodobnie uda nam się kupić karty w jakimś muzeum, najprędzej w Museo Acheologico Nazionale. Dziękuję i wychodzę.

Od muzeum dzieli nas tylko jedna stacja, bez wahania postanawiamy więc poszukać szczęścia tam. Jedziemy na Piazza Cavour. Zostawiam Pawła przed stacją i pędzę do Muzeum Archeologicznego. Po raz drugi tego dnia proszę o dwie trzydniowe campania artecard i po raz drugi słyszę tą samą odpowiedź SOLD OUT . Pytam o jakąś alternatywę, inny wariant karty, bo może bez sensu upieram się akurat przy tej, ale pani kręci głową. Jest jakaś karta, ale na sam Neapol, a jeśli mam w planach Pompeje i Herkulanum zupełnie mi się ona nie opłaca. Pani jednak bardzo chce mi pomoc, myśli chwilę, konsultuje się z koleżanką i w końcu wysyła mnie do jakiegoś muzeum diecezalnego, które jest małe i na uboczu (i jak wnioskuję również nieciekawe ) i wyraża nadzieję graniczącą z pewnością, że tam na pewno nie zdążyli jeszcze wszystkiego sprzedać. Dostaję nawet mapkę, na której pani bazgra najkrótszą drogę. Wracam do męża i wręczam mu tą mapkę z kategorycznym stwierdzeniem "Twoja kolej". Zajmuję ławeczkę i przejmuję wartę nad bagażem, a Paweł rusza kontynuować misję artecard.

Żar leje się z nieba. Przeglądam notatki, jakie zrobiłam z lektury blogów o Neapolu i czekam, czekam, czekam... Po pół godzinie zaczynam się denerwować. Przez kolejny kwadrans moja wyobraźnia kreśli kilka przerażających scenariuszy o losach małżonka ... napadli go, okradli, porwali ... a tyle czytaliśmy, że wysoka przestępczość, że niebezpiecznie, że mafia ...
Sięgam po telefon, żeby zadzwonić od Pawła, w tym samym momencie rozlega się dzwonek. Na wyświetlaczu "Mąż Kochany", ufff. Odbieram i słyszę radosne "Mam, kupiłem, już do Ciebie pędzę". Oddycham z ulgą.
Wkrótce trzymam w ręku mój przedmiot pożądania, różowiutką 3days campania artecard . Od razu wpisujemy imię, nazwisko i datę ważności. Paweł relacjonuje pokrótce swoje poszukiwania, odsyłali go z muzeum do muzeum, aż trafił do jakiegoś zapomnianego punktu informacji, w którym tych nieszczęsnych artecard nie zdążyli jeszcze wykupić. Jednak bardziej niż samymi poszukiwaniami poruszony był tym co zobaczył biegnąc uliczkami ścisłego centrum Neapolu. Wyciąga aparat i pokazuje mi zrobione naprędce fotki.

Też je Wam pokażę

539.


540.




Jedziemy do hotelu. Hotel Cristina ma w internecie bardzo dobre opinie. Całkowicie zasłużenie . Meldujemy się, bierzemy szybki prysznic i z powrotem ruszamy w miasto. Odkrywanie Neapolu zaczniemy na znanym nam już Piazza Cavour .
Ale to już w następnym odcinku.

marze_na napisał(a):To co wyłoni się za chwilę najpierw zupełnie nie mieści mi się w głowie. Początkowo nawet nie zdaję sobie sprawy, że patrzę na dzielnicę mieszkaniową

Podobne obrazki widziałam z okna samochodu

marze_na napisał(a):

Ciekawe co jeszcze pokażesz z tego Neapolu, bo na razie to raczej nie wpiszę go na moją listę



No i podziwiam za wytrwałość i odwagę w poszukiwaniu artecard

mysza73 napisał(a):Ciekawe co jeszcze pokażesz z tego Neapolu, bo na razie to raczej nie wpiszę go na moją listę


No i podziwiam za wytrwałość i odwagę w poszukiwaniu artecard

a ja myślałam, że takie porządki to tylko na czarnym lądzie ..... a za wytrwałość też podziwiam

Niezła trollownia te pierwszy foty z Napoli

Nie baliście się trochę miasta owianego złą sławą?

Zakup 3days campania artecard bezcennym doświadczeniem

tony montana napisał(a):Zakup 3days campania artecard bezcennym doświadczeniem

Pewnie z uśmiechem teraz to wspominacie... A przez neta nie da rady kupić? chociaż to Włochy to pewnie nie...

piekara114 napisał(a):

tony montana napisał(a):Zakup 3days campania artecard bezcennym doświadczeniem

Pewnie z uśmiechem teraz to wspominacie... A przez neta nie da rady kupić? chociaż to Włochy to pewnie nie...

My???
My nic nie kupowaliśmy w Neapolu....

No, może oprócz płacenia za A3 w opancerzonych budkach na autostradzie

mysza73 napisał(a):Ciekawe co jeszcze pokażesz z tego Neapolu, bo na razie to raczej nie wpiszę go na moją listę

Poczekaj, jeszcze zrobisz z tego Neapolu numero uno

renatalato napisał(a): ..... a za wytrwałość też podziwiam

Wiecie, stawką było zaoszczędzenie paru eurosów .
No i taka karta w kieszeni to jednak wygoda podczas korzystania z komunikacji.

tony montana napisał(a):Niezła trollownia te pierwszy foty z Napoli

Będzie lepiej . Obiecuję .

tony montana napisał(a):Nie baliście się trochę miasta owianego złą sławą?

Szczerze to niespecjalnie. Obawiałam się w zasadzie tylko kradzieży, ale przed tym ostrzegają i w Rzymie, i w Barcelonie, i w Londynie ....
Przezornie wybraliśmy jednak hotel z dala od centrum .

piekara114 napisał(a):

tony montana napisał(a):Zakup 3days campania artecard bezcennym doświadczeniem

Pewnie z uśmiechem teraz to wspominacie... A przez neta nie da rady kupić? chociaż to Włochy to pewnie nie...

Nawet mi ten internet nie przyszedł do głowy.
Rzym wyraźnie uśpił moją czujność, bo tam swoją roma pass sprzedają chyba w każdym kiosku .

Te widoki moga szokować. I to za każdym razem, ale później już bulwers się wyłącza.