Buongiorno! Benvenuti! Veneto romantico - Venezia & Verona

Widok z salonu na kanał - pierwsza klasa, jeszcze jakby był tarasik (był?) na śniadanka

marze_na napisał(a):Wydawało mi się, że czasu na dotarcie do apartamentu mamy dość dużo. Tymczasem ten szybko się kurczy, bo co chwilę zatrzymujemy się na kolejne ochy i achy .

Przez te widoki można tam zapomnieć o bożym świecie. Czas tam zbyt szybko biegnie.

marze_na napisał(a):Najbardziej podoba mi się jednak widok z okien salonu, które wychodzą prosto na kanał.

Fajny ten widok.
U Was wszystko jak zwykle dopracowane do ostatniego szczegółu, więc podejrzewam, że na ten widok byłaś już przygotowana.

tony montana napisał(a):Widok z salonu na kanał - pierwsza klasa, jeszcze jakby był tarasik (był?) na śniadanka

No nie, aż takich luksusów jak tarasik to nie mieliśmy .

megidh napisał(a):Fajny ten widok.
U Was wszystko jak zwykle dopracowane do ostatniego szczegółu, więc podejrzewam, że na ten widok byłaś już przygotowana.

Powiem Ci, że nie bardzo wierzyłam w ten widok . Zdarza się, że zdjęcia w ofertach niekoniecznie odzwierciedlają stan faktyczny , bo okazuje się czasem, że dla danego widoku to trzeba się mocno wychylać albo stawać na palcach


A propos tego co za oknem ...
Taki rozśpiewany gondolier oderwał nas raz od obiadu .

Wenecja, 19.04_cz.I

Z długiej listy atrakcji na pierwszy ogień wybieramy to co mamy najbliżej - kościół Santa Maria dei Miracoli.
Raptem 300-400 metrów, a trasa zahacza o dwa malownicze mostki Ponte Widman i Ponte del Volto.



















Bardzo podobały mi się w Wenecji te miejsca, gdzie kanały łączyły się bądź przecinały ze sobą. Z czasem celowo szukałam takich na mapie .








Przyklejony do brzegu kanału rio dei Miracoli stoi kościół Santa Maria dei Miracoli. Zbudowano go w latach 1481-1489 według projektu Pietro Lombardo.
Santa Maria dei Miracoli jest jednym z najwcześniejszych przykładów architektury renesansowej w Wenecji. Powszechnie określa się go też mianem klejnotu weneckiego renesansu .






Ściany kościoła pokryte są płytami z kolorowego marmuru, który według miejskiej legendy miał pochodzić z pozostałości po budowie Bazyliki św. Świętego Marka.








Wnętrze kościoła jest jednonawowe ze znacznie podniesionym prezbiterium. Tutaj ściany również wyłożone są kolorowymi płytami marmurowymi.












Nawę nakrywa sklepienie kolebkowe z drewnianym stropem kasetonowym, na którym namalowane są wizerunki proroków i patriarchów.








Wejście do kościoła Santa Maria dei Miracoli jest płatne, a bilet kosztuje 3 €.
Można go także zwiedzać w ramach karty Venice Chorus Pass, która umożliwia wstęp do 16stu weneckich kościołów. Taka karta to wydatek 12 €. Skusiłam się, bo przeglądając tylko pobieżnie listę kościołów dostępnych z kartą przy dwóch postawiłam wykrzyknik i przy dwóch znak zapytania, a teoretycznie już przy czterech obiektach wychodzi się na zero.
Z perspektywy czasu oceniam ten wydatek jako niepotrzebny . Do wszystkich 16stu kościołów wprawdzie nie zajrzeliśmy, ale jakąś dyszkę zdążyliśmy odhaczyliśmy i tylko te dwa wykrzykniki (Miracoli i Sant'Alvise) okazały się dla nas warte uwagi.
Także lojalnie uprzedzam . A jeśli przy okazji uraziłam miłośników malarstwa Jacopa Tintoretto to przepraszam .


Opuszczamy Campo dei Miracoli.






I ruszamy przed siebie bez żadnego planu ciekawi gdzie nas nogi poniosą .

Wenecja, 19.04_cz.II

mysza73 napisał(a):

marze_na napisał(a):I ruszamy przed siebie bez żadnego planu ciekawi gdzie nas nogi poniosą .

Też jestem ciekawa

Szybko uczymy się, że to chodzenie gdzie nogi poniosą niekonieczne się w Wenecji sprawdza, bo skręcając w uliczkę niekoniecznie trafimy na jej końcu na most. Czasem trzeba więc zawrócić .

Generalnie kręcimy się teraz na zachodnim krańcu dzielnicy Castello.




Przez Ponte del Cristo ...








i Ponte Borgoloco a Castello ...






trafiamy na plac Campo Santa Maria Formosa. Plac zawdzięcza swoją nazwę stojącemu tu kościołowi.






Kościół Santa Maria Formosa można zwiedzać i jest nawet na naszej karcie Chorus Pass, ale ograniczamy się tylko do wsadzenia głowy do środka .
Obchodzimy za to kościół dookoła podziwiając stojące tu pałace.








Moją uwagę zwrócił most, gdzie co chwilę ktoś przystawał i robił zdjęcia. To poszłam sprawdzić .






Tak oto odkrywamy Ponte del Paradiso .








Rajski most i widoki z mostu.








Okolica okazała się idealna na pierwszy spacer po Wenecji. Turystów tu względnie mało, a uroczych mostków i malowniczych kanałów sporo.
W bonusie niezła lodziarnia, gdzie cono medio due gusti sprzedają za 2,80€ .












W końcu ze zdziwieniem stwierdzamy, że dotarliśmy już niemal na plac Świętego Marka .
Przed nami widok na Most Westchnień z jednego z mostów nad kanałem Rio del Palazzo.




Wracamy więc w stronę Cannaregio. Na tłumy na San Marco nie mamy dzisiaj ochoty.

Pięknie!
Mam ogromną nadzieję, że w tym roku także będę w Wenecji. A może i w Weronie Więc Wasze zdjęcia i relację prześledzę jeszcze nie raz i nie dwa

Będziesz ponownie stacjonował na campie w Caorle?

marze_na napisał(a):A propos tego co za oknem ...
Taki rozśpiewany gondolier oderwał nas raz od obiadu .

To mieliście dwa w jednym.
Oprócz uczty smakowej trafiła się też uczta muzyczna.

marze_na napisał(a):Wenecja, 19.04_cz.II

mysza73 napisał(a):

marze_na napisał(a):I ruszamy przed siebie bez żadnego planu ciekawi gdzie nas nogi poniosą .

Też jestem ciekawa

Szybko uczymy się, że to chodzenie gdzie nogi poniosą niekonieczne się w Wenecji sprawdza, bo skręcając w uliczkę niekoniecznie trafimy na jej końcu na most. Czasem trzeba więc zawrócić .

Ale dzięki temu zawracaniu dobrze zapoznaliście się z terenem.
Fajne to Wasze niespieszne zwiedzanie.

marze_na napisał(a):A propos tego co za oknem ...
Taki rozśpiewany gondolier oderwał nas raz od obiadu .

Wow, takie atrakcje za oknem Super miejscówkę mieliście!

piekara114 napisał(a):Będziesz ponownie stacjonował na campie w Caorle?

Raczej tak. Dzięki temu nie musimy nic rezerwować. W tym roku chcieliśmy wypuścić się nieco dalej na południe, ale egzamin ósmoklasisty pomieszał nam szyki.
Niemniej tamte rejony nam bardzo odpowiadają, jest jeszcze sporo miejsc do zobaczenia, jak choćby Treviso, przez które tylko przejeżdżaliśmy.

maxredaktor napisał(a):Mam ogromną nadzieję, że w tym roku także będę w Wenecji. A może i w Weronie

Życzę serdecznie .
Też bym jeszcze raz pojechała .

megidh napisał(a):Fajne to Wasze niespieszne zwiedzanie.

Wydawało mi się wtedy, że jak mamy pięć dni do dyspozycji to ze wszystkim zdążę. Naiwna ... .

maslinka napisał(a):Super miejscówkę mieliście!

Naprawdę polecam .

Wenecja, 19.04_cz.III

Przypadkiem wychodzimy wprost na niezwykłą księgarnię - Libreria Acqua Alta.






Bardziej przypomina antykwariat niż księgarnię, poza tym to jeden wielki chaos. Książki piętrzą się dosłownie wszędzie. Oprócz oczywistych regałów do przechowywania zbiorów wykorzystywane są łodzie, kajaki, a nawet gondola.








Miejsce raczej dla szperaczy, bo znalezienie tu konkretnego tytułu zdaje się graniczyć z cudem. I dla turystów, którzy mogą kupić kalendarz, magnes lub pocztówkę, a za datek "co łaska" usiąść w przycumowanej na brzegu gondoli.

Na koniec dla mnie dość kontrowersyjny recykling. Zniszczone już książki posłużyły do budowy schodów na punkt widokowy na kanał, a jeszcze inne podpierają zewnętrzną ścianę robiąc za elewację.



Uczucia po wizycie w Libreria Acqua Alta mam mieszane i raczej dalekie od powszechnych w interenatach zachwytów .


Przechodzimy przez Campo Santi Giovanni e Paolo (jeszcze wrócimy tu pozwiedzać )






i udajemy się prosto nad Canal Grande. Zdążyliśmy złapać ostatnie promienie słońca .














Zanim pomyślimy o zakupach i kolacji pokażę jeszcze moje ulubione chyba miejsce w dzielnicy Cannaregio.






Docieramy nad kanał rio della Misericordia.














To największe zagłębie barów, kawiarni, trattorii i restauracji w tej części Wenecji.
Gwarne, ale niezbyt zatłoczone, bo oddalone od głównych szlaków turystycznych. Z klimatem i ze smakiem .

marze_na napisał(a):Wenecja, 19.04_cz.III

Przypadkiem wychodzimy wprost na niezwykłą księgarnię - Libreria Acqua Alta.

Bardziej przypomina antykwariat niż księgarnię, poza tym to jeden wielki chaos. Książki piętrzą się dosłownie wszędzie. Oprócz oczywistych regałów do przechowywania zbiorów wykorzystywane są łodzie, kajaki, a nawet gondola.

Uczucia po wizycie w Libreria Acqua Alta mam mieszane i raczej dalekie od powszechnych w interenatach zachwytów .

Miałem podobne odczucia.
Księgarnia jest rzeczywiście popularna, latem niestety ciężko jest się w niej poruszać. Byliśmy tam raz, wracać nie zamierzamy.
Śledzę ich profil na FB, czasem zamieszczają urocze zdjęcia z kotami

Jak na jeden dzień, to niezłą pętelkę zrobiliście .
O księgarni czytałam, ale nie zmieściła się w naszym grafiku . Popatrzyłam u Ciebie i mi wystarczy , za to rajskiego mostu trochę mi szkoda, że nie widziałam.