Buongiorno! Benvenuti! Veneto romantico - Venezia & Verona

Nie przepadam za obiektami sakralnymi, ale te kolumnady i sklepienie jest godne uwagi.
Zawsze przywołuje mi takie coś na pamięć Kordobę, ale to inna bajka.

wiola2012 napisał(a):My często kupujemy czasowy bilet na komunikację , nawet jeśli nie bardzo się opłaca , chociażby po to, żeby nie szukać automatów czy kiosków .

My też, bo przy okazji kupuje się też ten tzw. święty spokój .

te kiero napisał(a):Nie przepadam za obiektami sakralnymi, ale te kolumnady i sklepienie jest godne uwagi.

Ja chętnie zaglądam, jeśli tylko jest po co .
Mogą być rozwiązania architektoniczne, dzieła sztuki jak fresk, obraz czy rzeźba albo sama tylko możliwość wejścia na dzwonnicę czy dach.

Werona, Bazylika Świętej Anastazji

Całe szczęście zanim wyszliśmy z San Fermo przestało padać, bo ktoś zajumał mi parasolkę .
Zostawiliśmy ją w w przeznaczonym do tego specjalnym koszu przy wejściu, żeby nam nie przeszkadzała w zwiedzaniu i ktoś zwyczajnie ją sobie stamtąd zabrał. Smutno mi się zrobiło bo i ładna była, i solidnia, nietania, a do tego prezent .
Można zostać okradzionym nawet w kościele .
Chyba w ramach jakiego zadośćuczynienia podczas tego wyjazdu nie spadła nam już więcej ani jedna kropla deszczu.


Przy Porta Leoni (I wiek p.n.e.!) mamy już nad głowami błękitne niebo.






Nie ociągamy się jednak za bardzo, bo chcemy jeszcze zdążyć przed zamknięciem do kościoła św. Anastazji, który jest największą świątynią w Weronie.
Kościół zbudowano w latach 1290–1481 dla zakonu dominikanów. Z zewnatrz wyróżnia go m.in. niedokończona fasada.




Dwanaście masywnych kolumn z czerwonego marmuru dzieli wnętrze świątyni na trzy nawy.











Nawę przykrywa pięknie zdobione sklepienie krzyżowe.









Przy wejściu do każdego z odwiedzonych przez nas w Weronie kościołów można sobie wziąć mini broszurkę (dostępna również w języku polskim), dzięki czemu wiemy na co warto zwrócić uwagę podczas zwiedzania.

Ale nawet bez tej pomocy u Anastazji nie sposób przegapić stojących przy pierwszych kolumnach, dwóch charakterystycznych kropielnic, które podtrzymywane są przez tak zwanych „garbusów”.
Ten po lewej wyrzeźbiony został w 1495 rok, a ten po prawej niemal 100 lat później.

Mówi się, że dotknięcie garba przynosi szczęście .






Ołtarze i kaplice w kościele św. Anastazji są istną galerią dzieł sztuki, które w większości pochodzą z XV i XVI wieku.
Wg. naszej broszurki szczególnie cenny jest m.in. poświęcony dominikaninowi św. Tomaszowi z Akwinu obraz w Ołtarzu Centrego. Madonnę na tronie w towarzystwie świętych Tomasz i Augustyna namalował w 1502 roku Girolamo dai Libri.




Jeszcze słyniejszy jest fresk w Kaplicy Pellegrini. Święty Jerzy z Księżniczką namalowany został przez Pisanello prawdopodobnie w 1436 roku.




Kaplica rodu Pellegrini podobała mi się ze względu na nietypowy wystój. Ściany wyłożono 24 panelami z terakoty wyrzeźbionymi w 1435 roku.









Na dłużej zatrzymujemy się też przy prezbiterium.




Po lewej stronie prezbiterium sarkofag przywódcy i dyplomaty Cortesi Serego (1429 rok), po prawej fresk Sąd Ostateczny z 1360 roku.









Mając świadomość, że tematyka sakralna raczej nie wzbudza powszechnego zainteresowania, a tym bardziej entuzjazmu na tym odcinek poświęcony kościołowi św. Anastazji zakończę .

Chyba w ramach jakiego zadośćuczynienia podczas tego wyjazdu nie spadła nam już więcej ani jedna kropla deszczu.

Może coś w tym jest . Mama mi kiedyś opowiadała, że jakaś pani dawno temu zostawiła w kościele (u nas) okulary, nie znalazła ich już, ale poprawił jej się wzrok na tyle, że już ich nie potrzebowała. Ile w tym prawdy, nie wiem .

marze_na napisał(a):Kaplica rodu Pellegrini podobała mi się ze względu na nietypowy wystój. Ściany wyłożono 24 panelami z terakoty wyrzeźbionymi w 1435 roku.

Piękne zdobienie , majstersztyk Jestem fanem terakoty , tej wiekowej


Pozdrawiam
Piotr

Wieczór w Weronie

Zaglądamy nad Adygę. Po drugiej stronie rzeki wzgórze św. Piotra, doskonały punkt widokowy na miasto.








U stóp wzgórza ruiny Teatro Romano.




Inny punkt widokowy na miasto - Wzgórze św. Leonarda z Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes.




Brzegi Adygi łączy tu Ponte Pietra, most jeszcze z czasów rzymskich, zbudowany ok. 100 roku p.n.e.
Przez wieki był wielokrotnie niszczony przez powodzie i odbudowywany. Nie oszczędziły go też wycofujące się w kwietniu 1945 roku wojska niemieckie, które zdecydowały o wysadzeniu mostu.
Z oryginalnego mostu pozostało jedynie jedno przęsło, a reszta to efekt pieczołowitej rekonstrukcji przeprowadzonej w latach 60tych XX wieku.




Na most i wzgórze San Pietro wrócimy jutro, a teraz ruszamy na poszukiwanie miejsca, gdzie dobrze nas nakarmią .








Gdyby ktoś kiedyś zgłodniał w Weronie, to smacznie i lokalnie można zjeść np. tutaj albo tutaj .


Po kolacji udaliśmy się jeszcze na wieczorny spacer po mieście.







Piazza dei Signori.









Palazzo della Ragione.











Piazza delle Erbe.











Porta Borsari i w końcu Arena.

marze_na napisał(a):Wieczór w Weronie

Na most i wzgórze San Pietro wrócimy jutro, a teraz ruszamy na poszukiwanie miejsca, gdzie dobrze nas nakarmią .



Gdyby ktoś kiedyś zgłodniał w Weronie, to smacznie i lokalnie można zjeść np. tutaj albo tutaj .

Jak szukacie dobrej i niedrogiej knajpki? Zajrzałem do linka i tylko w wyświetlanej części pokazało się ~12 miejsc. Jak z tego ogromu wybrać właściwą, nie wchodząć do każdej (bo to chyba syzyfowa praca)? Możesz zdradzić ten sekret

feniks7 napisał(a):Jak szukacie dobrej i niedrogiej knajpki?

Żanda tajemnica, opieramy się na google maps .

Cała procedura wygląda mniej więcej tak :
1. Typujemy miejscówki wysoko oceniane i z dużą liczbą opinii.
2. Czytamy ostatnio dodane opinie.
3. Oglądamy zdjęcia użytkowników i próbujemy znaleźć w miarę aktualne menu.
4. Jak wszystko nam pasuje idziemy pod wybrany adres.
5. Jeśli w środku siedzi trochę ludzi, a ceny w menu dostępnym przed wejściem nie odstraszają to wchodzimy i pytamy o tavolo per due .

Wtapiamy bardzo rzadko. Najczęściej jest po prostu dobrze, a jak trafia się wyjątkowo dobrze to myślę, że warto polecać .

Te wieczorne zdjęcia klasa, jak zawsze z resztą, muszę poćwiczyć. Do teraz mam jeszcze w pamięci te wasze z prób przed turniejem w Arezzo. Podoba mi się to wasze niespieszne zwiedzanie. My nie mamy tyle cierpliwości, co oczywiście odbija się na tym, że często nie dostrzegamy wielu wartych uwagi detali. W Weronie spędziliśmy ledwie pół dnia.

Verona wieczorową porą , prawie bezludziowa i Arena , przymrużyć oczy - prawie słychać szczęk broni i aplauz podnieconej widowni . . .


Pozdrawiam
Piotr

_Piotrek_ napisał(a):Te wieczorne zdjęcia klasa, jak zawsze z resztą, muszę poćwiczyć. Do teraz mam jeszcze w pamięci te wasze z prób przed turniejem w Arezzo.

Dzięki. Akurat do zdjęć z Arezzo zdarza mi się często wracać .

_Piotrek_ napisał(a): Podoba mi się to wasze niespieszne zwiedzanie.

Parę lat nam zajęło dojście do tej niespieszności .
Zawsze jest coś za coś. Gdybyśmy tak nie celebrowali tej Werony to byłby czas odwiedzić jeszcze np. Mantue. Trochę mnie kusiło .

piotrf napisał(a):Verona wieczorową porą , prawie bezludziowa

Zaskoczyły mnie te pustki na ulicach. Dużo ludzi było tylko wokół Areny, ale tam akurat odbywał się jakiś koncert.

marze_na napisał(a):Cała procedura wygląda mniej więcej tak :
1. Typujemy miejscówki wysoko oceniane i z dużą liczbą opinii.
2. Czytamy ostatnio dodane opinie.
3. Oglądamy zdjęcia użytkowników i próbujemy znaleźć w miarę aktualne menu.
4. Jak wszystko nam pasuje idziemy pod wybrany adres.
5. Jeśli w środku siedzi trochę ludzi, a ceny w menu dostępnym przed wejściem nie odstraszają to wchodzimy i pytamy o tavolo per due .

Wtapiamy bardzo rzadko. Najczęściej jest po prostu dobrze, a jak trafia się wyjątkowo dobrze to myślę, że warto polecać .

Robimy mniej więcej tak samo Często stoimy też pod knajpką, która "na oko" rokuje i już na miejscu czytamy opinie

maslinka napisał(a):Robimy mniej więcej tak samo Często stoimy też pod knajpką, która "na oko" rokuje i już na miejscu czytamy opinie

Tego akurat staram się unikać, bo często jest tak, że ledwo przystaniemy na dłużej to natychmiast pojawia się kelner czy inny "naganiacz" i już chce prowadzić do stolika .

Werona, Wzgórze San Pietro

Drugi dzień w Weronie wita nas słońcem . Zwiedzanie zamierzamy zacząć od widoków sprzed Zamku św. Piotra.




Po drodze nad Adygę zaglądamy do koścoła Santi Nazaro e Celso.













Adyga i most Ponte Pietra.











Na wzgórze można wejść schodami, można też wjechać funicolarem.






Wybieramy wagonik .
Szczerze to szkoda dwóch eurosów . Schodów nie jest dużo, wbiegniemy sobie jeszcze nimi na zachód słońca.




Na początek panoramka .




(...)

Położona w zakolu Adygi citta antica prezentuje się fantastycznie .


















Morze czerwonych dachów, w którym wypatrujemy największych zabytków Werony.








Wyróżniają się campanile bazyliki św. Anastazji i kościoła San Fermo Maggiore oraz Torre dei Lamberti. Można wypatrzeć Arenę i mury Castelvecchio.













Na koniec jeszcze widok na Veronettę - dzielnicę Werony położoną na lewym brzegu Adygi. Gdzieś tam mieszkamy .




Jak podaje italiańska wiki była tu pierwsza dzielnica mieszkaniowa Werony z czasów rzymskich. Legła w gruzach w wyniku trzęsienia ziemi z 3 stycznia 1117 r., które zniszczyło prawie całe miasto,