Buongiorno! Benvenuti! Veneto romantico - Venezia & Verona

Skandalicznie ŻYLETOWE te zdjęcia
Ja takich nie umiem
No, to są zacne zabytki
Pozdrowienia

Ps dziś byliśmy w Santander. Okazałe miasto.

majkik75 napisał(a):Bardzo lubię nocne zdjęcia a tutaj są podane pięknie

Dziękuję w imieniu męża .

majkik75 napisał(a):Fajna ta Venezia ...

Fajna i bardzo fotogeniczna .

wiola2012 napisał(a):Ja najmilej wspominam wieczorne spacery .

Ja chyba też.
Chyba, bo te spacery mają jednak bardzo mocną konkurencję w rejsach vaporetto .

tony montana napisał(a):Ja takich nie umiem

Umiejętności umiejętnościami, ale dużo zależy też od sprzętu.

tony montana napisał(a):Ps dziś byliśmy w Santander. Okazałe miasto.

Ja ostatnio dużo czasu spędzam wirtualnie w Andaluzji. Może coś z tego wyjdzie .

marze_na napisał(a):Umiejętności umiejętnościami, ale dużo zależy też od sprzętu.

Umiejętności, sprzęt i "oko"... Wielu nie dostrzeże szczegółu wyłaniającej się pomiędzy kamienicami dzwonnicy z odbiciem w wodzie kanału, czy jeszcze innych szczegółów. Plus wrażliwość, ale o tym kiedy indziej

Z tym "okiem" to też prawda .

Przepiękne zdjęcia Wenecji wieczorową porą. Aż zazdroszczę, że widzieliście tyle pięknych uliczek i mostów, poza utartym szlakiem, który przemierza każdy turysta.

Sara76 napisał(a):Aż zazdroszczę, że widzieliście tyle pięknych uliczek i mostów, poza utartym szlakiem, który przemierza każdy turysta.

Teraz dla odmiany utkniemy na dłużej w miejscu chyba najbardziej obleganym .
Zapraszam do Bazyliki św. Marka.

Wenecja, Bazylika św. Marka, cz.I

Nasz czwarty dzień w Wenecji. Szybko leci .
Czas na absolutny must - Bazylikę św. Marka, gdzie spędzimy w zasadzie całe przedpołudnie.




Ale po kolei. Co ja się naczytałam przed wyjazdem o kolejkach do bazyliki . Wg. najświeższych doniesień stania na grubo ponad godzinę . Postanowiliśmy więc wykorzystać fakt, że śpimy na miejscu i pojawić się jeszcze przed otwarciem.

Na pusty jeszcze Piazza San Marco docieramy około 8.40.




Kolejka już się formuje,




a później przyrasta w tempie zawrotnym .






Do otwarcia bazyliki (o 9.30) mamy sporo czasu, który upłynie nam głównie na podziwianiu misternych zdobień fasady. A jest co oglądać.




Historia Bazyliki św. Marka rozpoczyna się wraz z dotarciem do Wenecji ciała świętego, dla którego należało przygotować godne miejsce pochówku. W 828 roku kupcy weneccy wykradli szczątki św. Marka z Aleksandrii i przywieźli na lagunę. Pierwsza świątynia, w której spoczęło ciało, wkrótce spłonęła, a decyzję o odbudowie podjęto z założeniem, że powstać ma najpiękniejsza z sakralnych budowli.

Świątynię wzorowaną na konstantynopolitańskim kościele św. Apostołów odbudowano w latach 1063-1094. Została zaprojektowana w stylu bizantyjskim na planie krzyża greckiego z pięcioma kopułami przykrywającymi nawy.
Panujących w XI wieku doża Domenico Selvo nakazał przypływającym do portu statkom przywozić dary dla świątyni, stąd ta różnorodność architektonicznych detali bazyliki.














Marmurowe kolumny w różnych kolorach przywieziono m.in. z Ziemi Świętej i Syrii.










Ta porfirowa rzeźba w jednym z narożników to Grupa Tetrarchów. Posąg wykonany został w I połowie IV wieku i przez niemal 1000 lat znajdował się w pałacu cesarskim w Konstantynopolu i właśnie stamtąd trafił do Wenecji ukradziony przy okazji którejś z wypraw krzyżowych.
Mianem tetrarchy określano jednego z czterech władców rządzących Cesarstwem Rzymskim pomiędzy 293, a 324 rokiem. Dwóch władców posiadało rangę wyższą (august), a dwóch niższą (cezar).
Rzeźbieni władcy połączeni są w pary, postacie obejmują się dwójkami august-cezar, jedna para cesarska panowała na Zachodzie, a druga na Wschodzie Imperium.




Od strony Placu św. Marka kościół zdobi szeroka fasada z pięcioma portalami zwieńczonymi półkolistymi tympanonami, które pokrywają barwne mozaiki.




Nad skrajnymi drzwiami po lewej stronie znajduje się mozaika z ok. 1260 roku przedstawiająca sprowadzenie szczątków św. Marka do Wenecji. Jest to jednocześnie najstarsze zachowane przedstawienie samej świątyni.






Pozostałe mozaiki, zniszczone w dziejowej zawierusze, zostały odtworzone między XVII, a XIX wiekiem z zachowaniem oryginalnych tematów, a więc z epizodami z życia św. Marka po bokach i przedstawieniem Sądu Ostatecznego w największym środkowym tympanonie.












Jak lubię mozaiki to tutaj najtrudniej jest mi jednak oderwać wzrok od misternych rzeźbień na łukach portali.








Nad portalami znajduje się pozioma galeria Loggia dei Cavalli (dostępna dla zwiedzających z czego rzecz jasna skorzystamy ).
Wtedy napiszę też więcej o ustawionych tam rzeźbach galopujących koni i ich burzliwych dziejach sięgających być może nawet IV wieku p.n.e. .







Co jakiś czas zmienimy się z Pawłem w kolejce i na zmianę kręcimy po placu.

Renesansowa wieża zegarowa Torre dell'Orologio stanęła na placu na początku XVI wieku. Mechanizm zegara astronomicznego pokazuje nie tylko godziny, ale także pory roku, fazy księżyca i położenie słońca w kolejnych znakach zodiaku, a dwa posągi Maurów na szczycie co godzinę uderzają w dzwon.








Po przeciwnej stronie placu W budynku Palazzo della Libreria mieści Biblioteca nazionale Marciana, jedna z największych bibliotek we Włoszech. Budowę rozpoczęto w 1537 roku.










Przed 9.30 oboje stoimy już grzecznie w kolejce, brama do bazyliki otwiera się punktualnie .
Przy wejściu sprawdzana jest przyzwoitość ubrania i bagaż. Z większymi plecakami do środka wchodzić nie można, jeśli ktoś się zapomni to odsyłany jest do depozytu.

Pozostaje już tylko kupić bilet za 3 € i już można podziwiać wnętrze.

Wspaniale pokazujesz Wenecję.
Jeśli kiedyś ponownie tam zawitam, to Twoje opisy posłużą mi za przewodnik.
Mieszkanie w samym centrum miasta to bardzo duże udogodnienie, bowiem dzięki temu można do woli spacerować po Wenecji wieczorową porą. A te wieczorne spacery są urocze.
Czas spędzony w kolejce do Bazyliki został przez Was wykorzystany do maksimum, dzięki czemu możemy teraz podziwiać detale fasady Bazyliki, na które podczas pobyty w tym miejscu nie zwróciłam uwagi.

Andaluzję zalecam
Szczególnie część od Malagi na zachód
Sama Malagę też of course
Plus Sevillę, Granadę ze Sierra Nevada, no i Cordobę Rondę i Cadiz. Hihi
Ogromny region, nie da się wszystkiego za jednym razem

Wenecja, Bazylika św. Marka, cz.II

Jesteśmy w narteksie czyli przedsionku prowadzącym do Bazyliki.
Jego sklepienia ozdobine są mozaikami przedstawiającymi historie ze Starego Testamentu. Głównymi tematami są kolejno sceny z Księgi Rodzaju oraz epizody z życia Noego, Abrahama, Józefa i Mojżesza.








Nad głową mamy moziaki przedstawiające stworzenie świata oraz historię Adama i Ewy.
Te mozaiki są jednymi ze starszych w całej bazylice, ich powstanie datuje się na okres między 1220 a 1240 rokiem.







Do samej bazyliki wchodzę z lekkimi obawami, bo naczytałam się przed wyjazdem, że turyści są tu terroryzowani przez pokrzykującą i poganiającą obsługę, że nie można zwiedzać we własnym tempie, a do tego obowiązuje absolutne no photo.
Otóż proszę Państwa, dementuję na samym wstępie, że żadne takie nieprzyjemności nas nie spotkały .

Pierwsze kroki stawiam jednak dość niepewnie .






Dolne partie ścian i filarów pokryte są marmurowymi płytami, a powyżej nich oraz na całej powierzchni kopuł i sklepień umieszczono mozaiki ze złotych i szklanych tesser. Większość mozaik pochodzi z XII–XV wieku i pokrywają w sumie ok. 4000 m² (gdzieniegdzie można przeczytać nawet o aż 8000 m2 )





Wzorem kościołów bizantyńskich prezbiterium oddzielone jest od reszty bazyliki ikonostasem.




Tutaj ma on formę ażurowej ściany wykonanej z marmurowych kolumn i zwieńczony jest krucyfiksem oraz rzeźbami Matki Boskiej i apostołów, wykonanymi w latach 1393-1395.
Arcydzieło rzeźby gotyckiej, jak piszą w przewodniku.








Skoro już stoimy na przecięciu naw to obiektywy w górę, na kopułki .














Do ułożenia pierwszych mozaik doża Domenico Selvo sprowadził artystów z Konstantynopola. Dość szybko dołączyli do nich miejscowi uczniowie, którzy wkrótce wykształcili własną szkołę wenecką.












Może się komuś wydawać, że bluźnię , ale wielkiego efektu wow tu jednak nie ma .
Generalnie mozaiki uwielbiam, ale te w San Marco, w porównaniu z tymi, jakie oglądałam wcześniej w Palermo, Monreale czy Ravennie wypadają słabo.
Winę można pewnie w dużej mierze zrzucić na kiepskie oświetlenie, bo wiele z mozaikowych motywów to z perspektywy posadzki tylko ciemne plamy na szarozłotym tle.










Czasem widać nieco lepiej.








Spójrzmy jeszcze na chwilę pod nogi.
Na podłodze marmurowa posadzka w geometryczne wzory oraz mozaiki z wizerunkami zwierząt.
Chociaż jest stale odnawiana, wciąż zachowuje niektóre oryginalne fragmenty jeszcze z XII wieku.









W Bazylice św. Marka ekstra płatne jest podejście do Złotego Ołtarza (Pala d’Oro) opisywanego jako arcydzieło sztuki jubilerskiej oraz zwiedzanie Muzeum San Marco. O ile 5 euro za obejrzenie tablicy ołtarzowej, nawet tak bogato zdobionej, wydaje mi się ceną wygórowaną to 7 euro za bilet do muzeum jesteśmy skłonni zapłacić .
Przede wszystkim dlatego, że zyskujemy wstęp na wewnętrzne balkony bazyliki oraz na zewnętrzny taras Loggia dei Cavalli.

Zanim pójdziemy na górę jeszcze ogólny widok na wnętrze bazyliki z poziomu "0" .

Czy Mrooczki do tej Hiszpanii wybyły ... czy co?

mysza73 napisał(a):Czy Mrooczki do tej Hiszpanii wybyły ... czy co?

Czyżby ... Malaga...?

mysza73 napisał(a):Czy Mrooczki do tej Hiszpanii wybyły ... czy co?

Nigdzie nie wybyły. Pracują .

tony montana napisał(a):Czyżby ... Malaga...?

Aktualnie przeniosłam zainteresowanie w odrobinę innym kierunku .

marze_na napisał(a):

mysza73 napisał(a):Czy Mrooczki do tej Hiszpanii wybyły ... czy co?

Nigdzie nie wybyły. Pracują .

tony montana napisał(a):Czyżby ... Malaga...?

Aktualnie przeniosłam zainteresowanie w odrobinę innym kierunku .

Czyżby wschodnim , lub południowo-wschodnim ?


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Czyżby wschodnim , lub południowo-wschodnim ?

Wschodnim . Patrząc od rzeczonej Malagi, gdzie nie mam opcji dolecieć / wrócić w sensownym czasie i za rozsądne pieniądze.
Ale wróćmy do sprawdzonej, kochanej Italii .