Buongiorno! Benvenuti! Skarby Umbrii i Rzym na deser

Większość turystów odwiedza Rzym, zachwyca się nim ( i słusznie), a Ostię pomija, z różnych względów. Próbując "upchnąć" jak najwięcej w kilka dni, Ostię z premedytacją wykreśliłam . Widzę, że to był błąd.

tony montana napisał(a):nie sądziłem że Ostia Antica jest tak wielka!

My też . Gdybym chociaż podejrzewałam jak rozlegy jest obszar parku archeologicznego to pewnie szybciej zebralibyśmy się rano z naszego Zatybrza. A tak wyszła nam ta Ostia trochę po łebkach .

wiola2012 napisał(a):Większość turystów odwiedza Rzym, zachwyca się nim ( i słusznie), a Ostię pomija, z różnych względów.

Nam też się przy pierwszym pobycie nie zmieściła .
W porównaniu do Rzymu rzeczywiście jest tam puściutko, czasem trafiła się jakaś zorganizowana wycieczka. I potwierdza to każdy, kto Ostię odwiedził.

tony montana napisał(a):

marze_na napisał(a):Ostia swoim rozmiarem zdecydowanie przerosła nasze oczekiwania. Czas zaczyna nas trochę naglić, przyspieszamy więc kroku jednocześnie starając się łapać co ciekawsze rzymskie artefakty .

Hmm moje też, nie sądziłem że Ostia Antica jest tak wielka!
Mozaiki fajne, zresztą "kamienie" też

Też jestem zaskoczona tym, co zobaczyłam na Waszych zdjęciach.
Bardzo mi się tam podoba.

marze_na napisał(a):Zaglądamy też do termopolium czyli antycznego baru - jadłodajni .

Po prawdzie, to wiele się nie różni od współczesnych fast foodów.

Watykan, cz. I

Wysiadamy na stacji Piramide. Można tu rzucić okiem na Piramidę Cestiusza - grobowiec pretora Gajusza Cestiusza wzniesiony około 12 roku p.n.e. oraz na pochodzącą z VI wieku bramę Porta San Paolo.




Łapiemy autobus do centrum i wysiadamy na Corso Vittorio Emanuele II .




Pod numerem 273 znajdziecie tu Pasta In Corso, lokal serwujący świetne makarony za rozsądne pieniądze. Agnieszka pewnie potwierdzi .
Zresztą 5,0 na tripadvisor mówi samo za siebie .



Na Plac św. Piotra docieramy zdecydowanie później niż zakładaliśmy rano.









Plac św. Piotra zaprojektowany został w 1656 przez Berniniego. Otacza go czterorzędowa kolumnada zwieńczona attyką, na której ustawiono posągi 140 świętych, a wśród nich jest jeden Polak - św. Jacek Odrowąż.








Centralne miejsce placu zajmuje egipski obelisk z XIII wieku p.n.e. pochodzący ze świątyni boga Ra w Aleksandrii.
Przywieziony został do Rzymu za panowania cesarza Kaliguli.





W 2019 roku na placu stanęła rzeźba wykonana w brązie, przedstawiająca grupę uchodźców stłoczonych na niewielkiej barce autorstwa kanadyjskiego artysty Timothy’ego Schmalz’a.
Odsłonięcie pomnika było elementem obchodów Światowego Dnia Migranta i Uchodźcy.







Po lewej stronie Palcu św. Piotra, pomiędzy Bazyliką a kolumnadą mieści się Spiżowa Brama czyli główne wejście do pałacu papieskiego. Jest ona strzeżona przez gwardię szwajcarską.






Gwardia szwajcarska, pełniąca funkcję straży przybocznej papieża, uważana jest za najstarszą oraz najmniejszą armię świata.
Pierwszą gwardię papieską zwerbowano w 1505 roku na polecenie papieża Juliusza II.
Ciekawostka, członkami gwardii mogą być wyłącznie katoliccy obywatele Szwajcarii, mający od 19 do 30 lat i powyżej 174 cm wzrostu. W momencie zaprzysiężenia muszą być kawalerami .






(...)

Wejść na dach bazyliki tym razem już nam się niestety nie uda, bo zamykają go absurdalnie wcześnie.
Zdążymy za to jeszcze nacieszyć się dość pustym już o tej porze wnętrzem Bazyliki św. Piotra.








Wrażenie robią sam rozmiar bazyliki (jest to dzisiaj drugi co do wielkości kościół na świecie), a także rozmach i bogactwo dekoracji.



















Liczącą 42 metry średnicy kopułę bazyliki zaprojektował Michał Anioł, sam nie doczekał jednak końca budowy.








Wnętrze kopuły ozdobione zostało mozaikami Cavaliera d’Arpino, który stworzył tu m.in. podobizny czterech ewangelistów.










Masywny baldachim nad ołtarzem papieskim zaprojektowany został przez Berniniego. Jest to największy na świecie wolno stojącym obiektem wykonanym z brązu, jego spiralne kolumny mają 28,5 m wysokości.






XIII-wieczny brązowy posąg św. Piotra jest dziełem Arnolfo di Cambio. Jest to oficjalny wizerunek tego świętego.







Na moment przystajemy przed Pieta dłuta Michała Anioła z 1499 r.




I przy grobie papieża Jana Pawła II.





Bazylikę opuszczamy jako jedni z ostatnich .

marze_na napisał(a):
Pod numerem 273 znajdziecie tu Pasta In Corso, lokal serwujący świetne makarony za rozsądne pieniądze. Agnieszka pewnie potwierdzi .
Zresztą 5,0 na tripadvisor mówi samo za siebie .

Potwierdzam

Jedno co mogę napisać w przerwie meczu USA - Polska w siatkówkę , to : zdjęcia w Twojej relacji to kosmos , otóż zobaczyć można więcej niż na żywo , będąc tam w środku . Dziękuję


Pozdrawiam
Piotr

PS : trzeci set przy stanie 1:1

Powiedzieć, że bazylika jest piękna, to za mało. Każdy znajdzie coś, czym będzie się zachwycał. Na Twoich zdjęciach widać, że jest czym. Ja mam swoją ulubioną rzeźbę (i nie będzie to św. Piotr, chociaż oczywiście za stopę Go schwyciłam ), tylko św. Weronika. Na zdjęciu może tego nie widać, ale urzekła mnie lekkość i zwiewność chusty.



Przejrzałam swoje zdjęcia i nie widać na nich pomnika uchodźców. Byliśmy 7 października 2019, to powinien już stać. Ale go nie pamiętam

piotrf napisał(a): zdjęcia w Twojej relacji to kosmos , otóż zobaczyć można więcej niż na żywo , będąc tam w środku

Paweł w takich wnętrzach zawsze robi dodatkową rundę z teleobiektywem.
Potem oglądając zdjęcia bardzo często wyłapujemy szczegóły, które gołym okiem, na żywo nam umykają .

wiola2012 napisał(a):Ja mam swoją ulubioną rzeźbę (i nie będzie to św. Piotr, chociaż oczywiście za stopę Go schwyciłam ), tylko św. Weronika. Na zdjęciu może tego nie widać, ale urzekła mnie lekkość i zwiewność chusty.

Widać, widać .
A jeśli idzie o lekkość i zwiewność to zdecydowanie największe wrażenie zrobiły na mnie rzeźby w Cappella Sansevero w Neapolu.
Nie tylko Chrystus pod całunem, ale wszystkie rzeźby w muzeum są genialne. Niestety tam, akurat zdjęć robić nie wolno, ale jest niezła strona z multimediami.

Zarówno w Bazylice pusto, jak i na Placu... szok
Ja rozumiem, że późno, ale nawet pod koniec grudnia wieczorem było tam zawsze pełno ludzi

Bo wieczór w grudniu był już o 17

marze_na napisał(a):Watykan, cz. I


Centralne miejsce placu zajmuje egipski obelisk z XIII wieku p.n.e. pochodzący ze świątyni boga Ra w Aleksandrii.
Przywieziony został do Rzymu za panowania cesarza Kaliguli.


(...)

Skąd ten pomysł na przywożenie obelisków? Zwykła pamiątka turysty , czy coś więcej

tony montana napisał(a):Zarówno w Bazylice pusto, jak i na Placu... szok
Ja rozumiem, że późno, ale nawet pod koniec grudnia wieczorem było tam zawsze pełno ludzi

Bazylika jest czynna latem do 19stej, my dotarliśmy na plac koło 18stej. Z Bazyliki wyszliśmy "po gwizdku", jak już wyganiali .
Generalnie polecam wybierać się zaraz po otwarciu albo przed zamknięciem. Komfort zwiedzania nieporównywalny.

feniks7 napisał(a):Skąd ten pomysł na przywożenie obelisków? Zwykła pamiątka turysty , czy coś więcej

Raczej coś więcej.

Na stronie przewodnik-rzym.com można przeczytać:
Zdobywszy Egipt (I w. p.n.e.), Rzymiane ulegli fascynacji wielką cywilizacją egipską. Wystawiając egipskie obeliski w honorowych miejscach stolicy imperium - w cyrkach, przy cesarskim mauzoleum - dawali wyraz owej fascynacji i stanowili je zarazem własnym symbolem supremacji Rzymu nad światem.

Więcej u źródła .

Dziwne tłumaczenie - taka ideologia dorabiana do gałgaństwa , bo o grabieży naszych dóbr narodowych piszemy/mówimy w przypadku wywozu przez okupantów w czasie wojny czy to zachodnich ( Niemcy ) , czy w przypadku wyzwolicieli ze wschodu ( ZSRR ) , a tu zachodnia cywilizacja - więc "fascynacja" i "przejmowanie symboli" , a to są łupy wojenne , albo zwykła grabież ( wystarczy odwiedzić Londyn , Paryż , a właściwie ich wielkie muzea ) . . .


Pozdrawiam
Piotr

Dziwne może nie, bo gdyby się rzymskim imperatorom ten egipski dorobek nie podobał, to by go przez morze nie ciągli. Zabrakło tylko nazwania rzeczy po imieniu.
Łupem padły zresztą nie tylko obeliski, wystarczy przespacerować się po Museo Gregoriano Egizio.

Cześć że stojących w Rzymie obelisków powstała już na zlecenie kolejnych cesarzy, na wzór tych wcześniej zrabowanych, więc raczej bym tej fascynacji nie negowała.