Buongiorno! Benvenuti! Skarby Umbrii i Rzym na deser

mysza73 napisał(a):czekam na deserek

Deserek raczej nie za prędko, ale kolejny odcineczek z Perugii przygotowałam .


Perugia, Kościół św. Michała Archanioła (Chiesa di San Michele Arcangelo)

Z Gubbio wracamy do Perugii na tyle wcześnie, że udaje nam się zobaczyć jeszcze dwa miejsca, na których mi zależało.
Wysiadamy z autobusu i przez Corso Giuseppe Garibaldi idziemy prosto w kierunku bramy Porta Sant'Angelo.










W XIV-wiecznej Porta Sant'Angelo mieści się muzeum dawnych instrumentów, a przy okazji można wdrapać się na szczyt i popatrzeć na Perugię z góry. Niestety tak jak się spodziewaliśmy, wejście na wieżę jest niemożliwe .
Tu też, tak jak w innych odwiedzanych przez nas umbyjskich miastach, covid zamknął przed turystami wszystkie wieże widokowe.






Przysłowiowy rzut kamieniem jest stąd do kościoła św. Michała Archanioła, który wyróżnia charakterystyczna okrągła bryła.




Kościół ma długą i burzliwą historię.
Powstanie świątyni datuje się na V-VI wiek. Około 900 roku została ona gruntownie przebudowana, pod koniec XV wieku poważnie zniszczona i przekształcona w mały fort, a następnie znowu odbudowana dla celów sakralnych.






Z entuzjazmem przyjmujemy fakt, że kościół jest otwarty . Z nieco mniejszym to, że akurat trwa w nim ceremonia ślubna. Cichutko wchodzimy do środka.
To nie pierwszy ślub w jakim pozwalamy sobie uczestniczyć we Włoszech .




Stajemy tak, żeby za bardzo nie rzucać się w oczy, bo ubiorem zdecydowanie odstajemy od zebranych w kościele osób .
Są łzy podczas przysięgi i gromkie brawa po jej złożeniu. Oczywiście przyłączamy się do tych owacji na cześć Młodej Pary .
Gdy atmosfera się rozluźnia można dyskretnie porozglądać się po wnętrzu.












Centralnie umieszczone prezbiterium oddziela do obejścia 16 kolumn korynckich pochodzących z wcześniejszej pogańskiej świątyni.








Freski na ścianach odkryto podczas renowacji kościoła w 1948 roku.







Chiesa di San Michele Arcangelo była wysoko na mojej liście perugiańskich priorytetów. więc cieszę się, że udało nam się zajrzeć do środka .

Przez zabytkową bramę Arco Etrusco wracamy do historycznego centrum.
Brama została wzniesiona jeszcze w czasach etruskich, w III lub II wieku p.n.e. Przebudowywano ją później dwukrotnie, za czasów cesarza Augusta oraz w XVI wieku, kiedy to na jednej z wież dobudowano renesansową loggie.




W następnym odcinku pożegnamy się z Perugią

I Jankiem
Fajna ta Perugia...no ale nie ma co się dziwić, nagromadzenie fajnych miejsc na mapie Italii jest porażające

Kościół św. Michała Archanioła - przypadł mi do gustu ten kościół, nawet bardzo .
Czyli byliście turystami wśród postrojonych gości weselnych . Gdyby to była jakaś komedia romantyczna, to byście się wkręcili na wesele, bawili do białego rana i zaprzyjaźnili się z rodziną . Osobiście na włoskie wesele chętnie bym poszła

tony montana napisał(a):nagromadzenie fajnych miejsc na mapie Italii jest porażające

Oj tak . Teraz w Lombardii też odkryliśmy taką perełkę, że już opracowaliśmy wstępną koncepcję powrotu na dłużej .

wiola2012 napisał(a):Czyli byliście turystami wśród postrojonych gości weselnych .

Zajęliśmy miejsca mocno z boku, żeby za bardzo nie rzucać się w oczy .

wiola2012 napisał(a):Osobiście na włoskie wesele chętnie bym poszła

Oni podobno nie wyprawiają wesel takich, jakie urządza się w Polsce. Uroczysty obiad, a przed północą goście są już w domu.

Pożegnanie z Perugią

Łapiemy ostatnie promienie zachodzącego słońca na punkcie widokowym .










Obowiązkowo zaglądamy po raz ostatni na Via dell'Acquedotto .








i lądujemy w pizzerii Mediterranea, która zapachami kusiła nas za każdym razem, gdy mijaliśmy ją idąc "z" lub "do" naszego mieszkanka na Via Sdrucciola.






Pizza świetna, ale jeszcze bardziej nasze serca podbiły desery.
Dla samej tylko panna cotty z Mediterranea mogłabym jeszcze wrócić do Perugii





Bardzo gorąco polecam to miejsce, jeśli traficie do Perugii .


Następnego dnia, zaraz po śniadaniu udajemy się na dworzec kolejowy. Tym fajnym wagonikiem minimetra oczywiście .
Mamy jeszcze chwilę czasu, by przekonać się o słuszność naszej teorii o świetnej kawie w każdym dworcowym barze w Italii. I po raz kolejny się sprawdza .




Na peronie zdążył się już zebrać niezły tłumek.








Arrivo




Zaczynamy drugą część naszego urlopu .
Bardzo się cieszę na ten powrót do Rzymu, bo to właśnie od dość przypadkowego zakupu biletów lotniczych na Ciampino zaczęła się nasza fascynacja Italią.
Pisałam już o tym zaczynając pierwsze Buongiorno...
Paweł też się oczywiście cieszy, bo szczęśliwie męża wzięło nie mniej niż mnie i wspólnie dzielimy tego włoskiego jobla .




Rzym wita .

Miejmy nadzieję, że to przez długi łykiend.

mysza73 napisał(a):Nie podoba mi się ta cisza tu

maxredaktor napisał(a):Miejmy nadzieję, że to przez długi łykiend.

To tylko brak czasu.
Jak nie żużel to działeczka, jak nie koncert to grill u znajomych ... .

Edit: Za chwilę trochę się poprawię .

Rzym, wstęp

Z pierwszego wyjazdu do Rzymu (i Włoch w ogóle) wyciągnęliśmy kilka lekcji. Pierwsza i najważniejsza to taka, żeby zawsze szukać noclegu w ścisłym centrum odwiedzanych miast. Do dzisiaj wspominamy ile czasu zajmowały nam wtedy dojazdy z i na Via di Acqua Bullicante . Nigdy więcej Większość atrakcji ma być w zasięgu spaceru i tego się trzymamy.

Na ten wyjazd wymarzyłam sobie Zatybrze, ewentualnie okolice Campo de' Fiori. Po przekopaniu serwisu booking.com ostatecznie stanęło na Zatybrzu .

Przez Monte Sisto przechodzimy na drugą stronę Tybru.










A następnie przez Piazza Trilussa wchodzimy na Zatybrze.













Żeby nie było wątpliwości, że dobrze trafiliśmy .




Zatybrze na pierwszy rzut oka* jest takie, jakie je zapamiętaliśmy.













*Na pierwszy, bo już na drugi zdecydowanie więcej tu śmieci i bezsensownych bazgrołów na elewacjach .


Skręcamy w "naszą" uliczkę - Vicolo del Leopardo.










Studio LeopardElla, gdzie zatrzymamy się na 6 dni, mieści się pod numerem 36.
Z zachwytu nie pialiśmy, bo miejsce zdecydowanie wymaga odświeżenia i wymiany części zmęczonych już sprzętów i akcesoriów.
Na plus świetna lokalizacja (w samym sercu Zatybrza, a cicho) i atrakcyjna (wtedy) jak na Rzym cena.
I jeszcze ten mały balkonik .




Stolik i krzesełka się nie mieszczą, ale można chociaż stanąć z kubkiem kawy .






Tyle wstępu . W następnym odcinku spojrzymy na Rzym z góry .

Balkonik faktycznie mikroskopijny - prania nie powiesisz

A Zatybrze jest po prostu urocze.

maxredaktor napisał(a):Balkonik faktycznie mikroskopijny - prania nie powiesisz

Pewnie dlatego na wyposażeniu nie było pralki .

maxredaktor napisał(a):A Zatybrze jest po prostu urocze.

Nie sposób się nie zgodzić .
Chociaż po kilku dniach pomieszkiwania okolica jawi mi się już nieco mniej lukrowo.

mysza73 napisał(a):Znam tą uliczkę

Aga, akurat Ty w Rzymie znasz już chyba wszystkie uliczki .